Vísir - 20.04.1926, Blaðsíða 2

Jakob Jónsson
verslunarstjóri Duusverslunar and-
aöist hér í bænum síödegis í gær.
Banamein hans var heilablóöfall.
Hann var fæddur 27. desember
1870, haföi lengi veriö hér viö
verslunarstörf, og unniö sér traust
allra, seni honum kyntust.
Símskeyti
—0—
Khöfn ty. apríl. FB.
Atvinnuleysi í Þýskalandi.
Símað er frá Berlín, að 2 milj.
rnanna séu atvinnulausar í land-
inu.
Frá Rússum.
Simaö er frá Berlín, aö ósigur
Fengs í Kína hefti áíorm Rússa
aö örfa Mongóla gegn Evrópu og
veröi undirróöursstarfsemin nú
aðalleg^ reynd í vestlægári lönd-
unum, og gerðar samningatil-
raunir0 við Þýskaland, undir yfir-
skini friðarvilja.
Landakröfur Itala.
Símað er frá Rómaborg, ab
blöðin krefjist þess af Þjóða-
bandalaginu, að ítalía fái umráða-
rétt (mandat) yfir nokkurum
Afrikunýlendna þeirra, er Þjóð-
verjar áttu.
Bretar Irvíða kolaverkfallinu.
Símað er frá London, að blöðin
úttist, að kolaverkfall mundi
koma Englandi á kné i samkepn-
inni við önnur Jönd, en verða
Þýskalandi lyftistöng í atvinnu-
íeysinu.
Strigaskór
með hánm hælum, bæði banda
og relmaðlr, nýkomnir,
Verðlð mjög lágt.
mmiiíSíitra.
Frá Alþiagi
í gær.
Efri deild.
Átta mál voru á dagskrá.
1. Frv. til laga um bryggjugerð
í Boréaruesi o. fl„ og
2. Frv. til laga um húsaleigu í
Reykjavík, voru bæði samþykt og
afgreidd til stjórnarinnar sem lög
frá Alþingi.
3. Frv. til laga um viðauka við
lög nr. 55, 27. júní 1921, um skipu-
Lag kauptúna og sjávarþorpa, var
samþ. til 3. umræðu.
4. TiUögu til þingsálylrtunar
íim byggingarstíl prestssetursins
að Bergþórshvoli, var eftir nokk-
urar umræður vísað ti! stjórnar-
innar.
5. Tillaga til þingsályktunar um
rannsókn á veg- og brúarstæðum
á Norður- og Austurlandi, var
samþykt til síðari umræðu.
6. Till. til þingsályktunar um
kaup á snjóbíl. (Flutningsmaður
Jónas Jónsson). Síðan till. var
samþykt til síðari umræðu, hafði
samgöngumálanefnd efri deildar
fengið hana til meðferðar og hafði
nefndin í aðalatriðum falbst á þá
hugsun, sem liggur til grundvallar
tillögunni. Nefndin gerði þó all-
verulegar breytingar á orðalagi
tillögunnar, og voru þær samþykt-
ar og tillagan síðan, þannig breytt,
afgreidd tíl neðri deildar. — Eíni
till. er nú á þá Jeið, að Alþingi
heimilar ríkisstjórninni að verja
úr ríkissjóði alt að 25 þús. kr. til
að kaupa íyrir snjódreka, og enn-
fremur alt að 10 þús. kr. til að
kaupa belta-bifreið. Snjódrelíar
kallast tæki, sem höfð eru til þess
að ryðja snjó af vegum. Belta-
bifreiðar eru sérstaklega gerðar til
.feröalaga á illa ruddum vegum
eða jafnvel vegleysum.
7. Frv. til laga um breyting á
lögum nr. 52, 28. nóv. 1919 (rit-
síma- og talsímakerfi), var sam-
þykt til 2. umræðu og sent til
samgöngumálanefndar.
8. Frv. til laga um útsvör var
samþykt til 2. umræðu og vísað
til allsherjámefndar.
Neðri deild.
Þar voru einnig átta mál á dag-
skrá.
1. Frv. til laga um stofnun
happdrættis fyrir ísland, var sam-
þykt og afgreitt til efri deildar.
2. Frv. til fjáraukalaga fyrir ár-
ið 1924 var samþ. til 3«umr.
Þakjárn nr. 24 og 26,
allar lengdir 30 þmj. breiddir,
er 20% ódýrara í notkun, en
vanalegar (24 þml.) breiddir,
þar sem verð vort er hið sama.
Galv. Flatt járn, og Galv. Stál-
net, sem notuð eru neðan á loft
og innan á veggi m. m. fl., er
væntanlegt með „Lagarfossi“ í
lok þ. m. Sá sem fyrst liemur
til myllunnar, fær fyrst malað.
Festið því kaup strax og hirðið
járnið við skipshlið, sem þá
verður að mun ódýrara.
Versl. B. H. BJARNASON.
3. Frv. til laga um samþykt á
iandsreikningnum 1924, var sömu-
leiðis samþ. til 3. umr.
4. Þá hófst 2. umræöa uin Frv.
til laga um lærða skólann í
Reykjavík, og var bæði hörð og
löng. Frv. kom frá mentamála-
nefnd, sem hafði klofnað um mál-
ið, og var Ásgeir Asgeirsson.
framsögumaður minni hlutans og
liafði hanrt aðallega orð fyrir and-
stæðingum frv., en Magnús Jóns-
son, 4. þm. Reykv., var framsögu-
maður meiri hlutans og varði
liann ásamt fleirum frv. — Að
síðustu féllu þó umræður niður og
var gengið til atkvæða. Atkvæða-
greiðslan varð lrin sögulegasta.
Það er venja við aðra umræöu, að
•atkvæðagreiðsla um 1. gr. frutn-
varpa ráði um forlög þeirra; ef
1. gr. er feld, er frv. þar með alt
fallið. —- 1. gr. þessa frv. var sam-
þykt, að við'höfðu nafnakalli, með
14: (2 atkv. (tveir þm. voru fjar-
verandi: Bjami Jónsson og Ólaf-
ur Thors). 2. og 3. gr. voru á sama
háft feldar tneð 13:13 atkv. og
sömuleiðis 6. og 7. gr„ en í þess-
um greinum frv. fólust aðal-
alívæðiti ttm fyrirkomulag skól-
áns. \ ar frv. því í raim og veru
fallið, þrátt fyrir að atkvæða-
greiðslunni væri haldið áfram,
enda neitaði einn öflugasti stuðn-
ingsinaður frv. (Klemens Jóns-
son), að greiða atkvæði, er hér var
lcomið. Aðrar greinar frv. mörð-
ust i gegn, með eins atkvæðis
meirihluta flestar. Síðan var írv.
eins og það nú var orðið útlít-
andi, vísað til 3. tunræðu með 13
gegu 12 atkvæðum. — Fimtán
sinniim varð að viðhafa nafnakall
í atkvæðagreiðslunni um frv. og
einstakar greinir þess.
Fjögur niál önnur, sem eftir
voru á dagskránni, voru tekin út
og umræðunum um þau frestað.
er best allra bifreiða og ódýrusteffe-
ir gæðum.
Einkasalar fyrir ísland:
Jóh Óíaísson & Go.
Reykj*vík
sögumann Sturlaugsson á Stokks-
eyri, sem bjargað mun hafa um
70 mönnum úr sjávarháska. Guð-
mundur ísleifsson á Háeyri mun
einnig eiga sinn skerf og ýmsir
bátasjómenn og togaraskipsliafn-
ir sinn. — Á dugnað manna er
vart minst, eins og utn ekkert sé
að ræðá, er björgun fer fram, en
virðingarmerkjum er útbýtt til
ýmsra erlendra manna, sem þjóð-
in veit engin deili á. Þeir hafa að
Jíkindum unriið þjóð vorri gagn
að einhverju leyti, en liver sá sjó-
maður, sem bjargar mönnum hef-
ir einnig unnið til viðurkenning-
ar, en hún er hér innifalin í því.
að menn fá eftir dúk og disk
nokkrar krónur í lijörgunarlaun,
sem ef til vilJ liefir kostað mála-
ferli og eftirtölur.
Fyrr á dögutn var oft sagt frá
þvi. að sá, seni bjargaði manni frá
.druknun ætti von á liatri þess,
setn hann bjargaði. Þetta lcann
rétt að vera, en má útskýra svo,
að sá, er lífgjöf þáði, bafi verið
svo greindur, að ltann liafi skilið
livers virði lifgjöf hans var, og
vitað, að skuld hans til líígjafans
var svo, að hann gat liana aldrei
greitt, og jtað féll honum þungt.
Þannig mtin því hatri liafa ver-
ið varið.
Visiskaífi!) gerir aila giaða.
virðingarmerki, og láta sem ininsl
bera á veittri hjálp, þá sýndi ham»
þéim þó, sem hans þættu verðir
og væri hann veittur, að mann-
úðarverk ]>eirra eru að einhverjú
metin, og getur orðið öðrui*
hvatning. Að virða að engu góð-
verk eða vel unnin störf, gerír
menn kærulausa. Og dugnað sjó-
manna landsins, þegar þeir eru a*
leggja lífið í sölurnar til að bjarga
meðbræðrum sínum frá bráðum
banti, verður þjóðin að meta svo,
að þeir fái viðurkenningarmerld
jafnt og þeir fá krossa, sem álitn-
ir eru þess verðir, en eru komnú’
hærra upp stigann, en óbreyttir
sjómenn.
Þegar á alt er litið, væru verð-
Iaunapeningar meiri búhnykkur
fyrir lanclið en alment er álitið.
Sjónaukar, úr, keðjur og cigar-
ettuhylki, geta átt við á sínu sviði,
en verðlaunapening má ekki vanta,
]vví að svo getur staðið á björgun,
að engin viðurkenning eigi viS,
' nema hann — og sé hann ba-ði á«
gulli og silfri.
14. apríl 1925.
Sveinbjörn Egilsoa.
. Uerinpinior
íyrir björgun úr sjávarháska.
Fyrir nokkrum árum var ritað
um Iiið sama efni og hér verður
minst á, og liefir margt borið við
síðan, sem liendir á, að slíkt
sæmdarmerki sé liér engu siður
til en fálkaorðan. — Svo má heita,
að ekketl ár líði liér svo, að menn
lendi ekkj í sjávarháska og þiggi
bjálp á einn eða annan hátt, og
eru hér á latidi margir menn, sem
svo rösklega Jiafa þar gengið
fratn, að verðlaunapening áttu
þeir skilið og sumir fáJkaorðuna
að auki, ef rétt er litið á málið.
í grein, sem rituð yar um jietta
efni í Ægi, var minst á Jón hafn-
Margir útlendingar hafa bjarg-
að íslenskum sjómönnum frá
druknun og veitt alla þá aðstoð,
sem föng liafa verið á, en litla
viðurkenningu munu þeir hafa
fengið. En veiti Islendingar er-
lendum skipshöfnum hjálp, sem
um munar, ]>á er einhver viður-
kenning látin í té, sem ávalt gleð-
ur þá, sem liana fá, því að það
lændir þeim á, að mannúðarverk
]>eirra séu að einhverju metin. —
Þar sem ómöguJegt er að ineta
matinslíí til peninga, yrðu upp-
hæðir svo miklar, ætti að greiða
björgun á sjó samkvæmt útreikn-
ingi liinna snjöllustu á því sviði,
að ekkert fengist án mótmæla og
langra málaferla.
Verðlaunapeningur fyrir björg-
un á sjó mundi breyta ýmsu, því
að þótt sjómenn séu eigi sólgnir í
Ijómandi faJlegar, komnar.
Til sýnis og sölu í fyrramáMf.