Vísir - 18.04.1936, Blaðsíða 2

VlSIR
Ferðaskrifstofa rikisins
var stofnuð með lögum frá Alþingi, er hlutu
konungsstaðfestingu 1. febrúar þessa árs, og
er stofnun þessi nú tekin til starfa. Veitir
Eggert P. Briem, fyrrum bóksali, henni for-
stöðu, en Ragnar E. Kvaran er landkynnir
stofnunarinnar.
SmíiO viö blaðinu!
í lögum um Ferðaskrifstofu
rikisins er m. a. svo að orði
komist um tilganginn með
stofnun hennar: • skal hún
starfa að því að veita fræðslu
um landið innanlands og utan
með fræðsluritum, útvarpser-
indum, fyrirlestrum, kvikmynd-
um, augiýsingum og á annan
hált, með það fyrir augum að
vekja athygli ferðamanna á
landinu og kynna það á þann
hátt, að menn fái sem glegsta
liugmynd um lands- og þjóðar-
háttu, menningu, atvinnulíf og
framleiðslu. Ferðaskrifstofa
rikisins hefir með hörtdum leið-
beiningar og fyrirgreiðslu inn-
lendra og erlendra ferðamanna,
og hefir hún ein rétt til þess að
starfrækja ferðaskrifstofur fyr-
ir erlenda menn.“
í lögunum er ráðherra þó
heimilað, að leyfa erlendum
ferðaskrifstofum, sem áður
hafa starfað hér á landi, að
hafa umboðsmenn liér á landi
o. s. frv. í lögunum er og gert
ráð fyrir því, að samningar
takist „um gagnkvæm erindi
og upplýsingar milli Ríkisút-
varpsins og erlendra útvarps-
stöðva, og skal þá starfsemi
Ríkisútvarpsins í þessu efni
jafnan hagað eftir samkomu-
lagi við forstjóra Ferðaskrif-
stofu ríkisins.“
Skrifstofa Ferðaskrifstofu
ríkisins er í Tryggvagötu
28. — Störf forstöðumanns
og landkynnis.
Ferðaskrifstofa ríkisins hefir
skrifstofu í húsinu nr. 28 við
Tryggvagötu og hefir lítið um
sig enn sem komið er, en fær
rúmbetra húsnæði á þessum
sama stað í næsta mánuði. Mót- .
taka erlendra ferðamannahópa,
þegar skemtiferðaskip koma t.
d., verður þar sem er viðtækja-
verslun rikisins, sem þó ekki
flytur þaðan, en sú stofnun
hefir aðstöðu til þess að láta
Ferðaskrifstofuna fá afgreiðslu-
sal sinn til þeirra afnota, sem að
framan getur, að sumrinu.
Eggert P. Bfiém er forstöðu-
maður Ferðaskrifstofunnar sem
fyrr segir og snýr starf hans
meira að ferðalögunum sjiálfum
og skipulagningu þeirra og mót-
töku ferðamanna, og er það
margþætt og mikið starf, en
höfuðstarf Ragnars E. Kvaran
er að kynna land og þjóð. Hefir
hann lagt það til við stjórnar-
ráðið, að þessi starfsemi verði
kölluð landkynning.
Viötal við Ragnar E.
Kvaran.
Tíðindamaður frá Vísi átti
nýlega tal við Ragnar E. Kvar-
an á skrifstofu Ferðaskrifstofu
rikisins og spurði hann tíðinda
um undirbúningsstarf stofnun-
arinnar og framtíðarhorfur.
i,
Miklar fyrirspurnir um ís-
land meðal ferðamanna er-
lendLs.
„Þær fregnir", sagði Ragnar
B. Kvaran, „sem Ferðaskrif-
stofa ríkisins hefir fengið, síðan
er hún komst á fót, sýna, að er-
lendis er spurt meira um Island
sem ferðamannaland, skilyrðin
til þess að komast hingað og
ferðast hér um, en búist hafði
verið við. Eggert P. Briem, sem
er nýlega kominn heim úr ut-
anför, liefir þær fregnir að
færa, að á erlendum ferðaskrif-
stofum og skrifstofum ræðis-
manna og sendiherra íslands og
Danmerkur sé stöðugt leitað
upplýsinga um ísland sem
ferðamannaland, en jafnframt
var lionum á það bent á þessum
stöðum, að ekki væri gögn fyrir
liendi til þess að svara surning-
um ferðamanna og þar með
greiða götu þeirra.“
t
Ónógur skipakostur.
„Það er sýnilegt," sagði R. E.
Kvaran ennfremur, „að skipa
kostur til þess að flytja ferða-
menn til landsins er þegar alls-
endis ófullnægjandi, því að
panti menn ekki far á miðjum
vetri eða snemma á vorin geta
menn átt á hættu að fá alls ekki
far á þeim tíma, sem mest er
um flutningana — uni hásum-
artímann. Þetta stafar af ónóg-
um skipakosti, sem vitaskuld
verður enn tilfinnanlegri þegar
auglýsingastarfsemin fer að
bera verulegan árangur.
Hvernig úr verður bætt. —r
„Það er nú verið að leitast við
að ráða fram úr hvernig úr
þessu verði bætt, þannig að sem
flestir þeirra, er hingað til lands
vilja fara, geti fengið far, og ér
það að vísu miklum vandl<væð-
um bundið, að fá þessu komið
í gott horf. En eg geri mér fast-
lega vonir um, hvernig sem úr
rætist á yfirstandandi ári, að
ekki líði annað ár svo, að ekki
verði séð fyrir sæmilegum
skipakosti. Ferðaskrifstofan
hefir þegar snúið sér að því,
sem eg vék að áðan, að greiða
fyrir því, að hægt sé að láta í té
nægilegar upplýsingar um Is-
land og ferðalög hér.“
Landkynning.
„Eg tók ekki við mínu starfi,
sem snýr aðallega út á við, þ. e.
að veita upplýsingar og fræðslu
um landið erlendis, fyrr en 1.
þ. m. Eg hefi lokið við að semja
fyrsta ritling Ferðaskrifstof-
unnar á ensku og er hann nú í
prentun. Er hann almenns efn-
is, inniheldur ýmsar upplýsing-
ar um land og þjóð, og er
prýddur um 30 myndum. Ritl-
ingurinn er prentaður í stóru
upplagi og verður honum út-
hlutað ókeypis. M. a. er ráðgert,
að hann liggi frammi á erlend-
um ferðaskrifstofum og menn,
sem hafa í huga að ferðast hing-
gð til lands, geti fengið hann þar
ókeypis. Ennfremur verða gefin
út auglýsingablöð, af hentugri
stærð til þess að hafa í vasa, um
ákveðin ferðalög.“
i
Ný bók um ísland.
„Eg geri mér vonir um,“ seg-
ir R. E. Kvaran ennfremur, „að
geta í sumar Iokið við að semja
bók um ísland, sem sérstaklega
er ætluð erlendum ferðamönn-
um, og verður hún seld vægu
verði.“
Héðinn Yaldimarsson virðist
nú hafa sannfærst um það, að
ekkert muni stoða að halda því
fram, að vel hafi tekist til um
freðfisksöluna til Ameriku.
Fyrst i stað var það látið í veðri
vaka að salan liefði tekist
prýðilega hjá Sigurði Jónassyni.
Menn minnast stóru fyrirsagn-
anna í Alþýðublaðinu, um að
nú væri Steady-farmurinn all-
ur seldur, að Sigurður hefði
selt liann allan „beint til kaup-
endanna“ o. s. frv. Og blaðið
hlakkaði yTir því, að fregnin
um söluna hefði komið eins og
reiðarslag yfir alla „íhalds-
menn“, af því að hún liefði
hepnast svo vel!
Nú er komið allt annað hljóð
í strokkinn. Nú er Alþýðublaðið
ýmist undir nafni Héðins eða í
ritstjórnargreinum, látið ausa
úr skálum reiði sinnar yfir for-
stjóra S. I. F. fyrir það, að þeir
liafi spilt fyrir sölunni og fyrir
„flaustrið“ á undirbúningnum
af hálfu Kristjáns Einarssonar.
Og í ofanálag er svo Jóhanni Þ.
Jósefssyni kent um það, live ó-
lánlega liafi tekist til um fisk-
söluna til Póllands! En af
þessu öllu er svo dregin sú á-
lyktun, að enginn maður sem
vit hefir á fisksölu, eða nokk-
ura reynslu liefir í þeim efnum,
megi koma þar nálægt!
Þessi vantrú á þekkingunni
Fei'ðaskrifstofan og Ríkis-
útvarpið. — Útvarp til
Ameríku fyrsta sumardag.
„Ferðaskrifstofa ríkisins mun
líafá samvinnu við Ríkisúlvarp-
ið, eins og gert er ráð fyrir í
lögunum. Verður þessi starf-
semi með þeim hætti, að varpað
verður út á sluttbylgjum, fyrst
á ensku og síðar á öðrum mál-
um, vikulega stutluin érindum
um ísland, sem Ferðaskrifstof-
an leggur lil og ennfremur söng.
Ráðgert er, að þessi starfsemi
hefjist fyrsta sumardag, og
verður fyrst aðallega miðað við
Ameriku.“
Ritgerðir um ísland verða
birtar í erlendum blöðúm.
„Þá er gert ráð fyrir, að
Ferðaskrifstofan komi sér í
samband við erl. blöð og tíma-
rit, og fái þau til þess að birta
ritgerðir og greinar um ísland
og íslensk efni. Eg er einmitt
nú að Ijúka við fyrstu grein
mína, sem birt verður í þessu
skyni. Verður hún birt i Hol-
landi, en gert er ráð fyrir, að
þar birtist nú um nokkurt skeið
ein ritgerð um Island á mánuði
hverjum, í allmörgum blöðum
samtímis. Þetta er upphaf við-
tækrar starfsemi í þessa átt i
ýmsum löndum og er þegar
hafinn undirbúningur að
henni.“ i
Ferðaskrifstofunni hafa
þegar borist fjölda margar
fyrirspurnir — um marg-
vísleg efni.
„Þann stutta tíma, sem
Ferðaskrifstofan hefir starfað,
hafa henni borist fjölda margar
fyrirspurnir —- um ýms efni. M.
a. viðvíkjandi útfararsiðum,
livað táknmyndir á ísl. frí-
merkjum merki, og frá hvaða
stöðum myndir á ísl. frimerkj-
um séu, hvernig háttað sé ým-
iskonar atvinnustarfsemi hér á
landi o. m. fl. En aðallega er
vitanlega spurt um ferðalög hér
á landi og það, sem ferðalög
snertir. Er að sjálfsögðu leitast
við að svara öllum fyrirspurn-
um sem greiðlegast, jafnvel
þeim, sem ómerkar kunna að
er nú síður en svo ný meðal
þeirra manna, sem nú hafa sig
mest í frammi í þjóðmálunum,
og þykjast ætla að rétta allan
hag lands og þjóðar við með
eintómu „brjóstviti“. Og þess
vegna stoðar það heldur ekk-
erl þá menn, að afsaka klaufa-
dóminn og axarsköft eftir á,
með því, að þeir hafi í einu eða
öðru farið að ráðum annara.
Iféðinn hefir talað mikið um
„flugferðir“ þær, sem erind-
rekar S. I. F. hafi farið til
markaðskönnunar og „flaustr-
ið“, sem hafi verið á öllum
þeirra gerðum. Mætti hann því
sjálfum sér um kenna, ef hann
teldi að sér hefði orðið það á,
að fara of mikið að ráðum
þeirra manna. Það eru þá víti,
sem hann af „brjóstviti“ sínti
átti að geta varast. Hinsvegar
er ekki annað kunnugt, en að
ráð þessara nianna hafi gefist
vel á öðrum sviðum en þeim,
sem Héðinn liefir getað bælt
undir sig. Og það er ólíklegt,
að nokkur maður, jafnvel með-
al liinna trúuðustu fylgifislca
Héðins, geti varist þeirri hugs-
un, að í þessurn efnurn sem
öðrum liljóti það að varða
miklu, hver á heldur, þegar til
framkvæmdanna kemur. En
eftir að Iféðinn liafði þverneit-
að því, að fiskimálanefnd yrði
látin taka nokkurn þátt í kostn-
aðinum af „flugferðum“ þeirra
Thors Tliors og Kr. Einarsson-
ar af því að slíkar ferðir hlytu
að verða gagnslausar, þá hefði
honum verið nær að haga sér
samkvæmtþví síðar og láta ekki
fiskimálanefnd gera neina til-
raun til þess að seilast eftir
heiðrinum af þeim ávöxtum,
sem erindrekstur þeirra kynni
að bera. Ef hann hefði látið S.
1. F. um það, að framkvæma
söluna á freðfiskinum til Amer-
íku, sem hann nú segir að hafi
verið svo illa undirbúin af
þess hálfu, þá hefði skömmin
skollið á réttum aðila, ef illa
hefði tekist til og allt farið í
handaskolum — eins og það fór
hjá honum sjálfum.
Nú vorkennir enginn Héðni,
þó að hann þykist vera að naga
sig í handarbökin fyrir það, að
hafa treyst undirbúningsstarfi
S. I. F. Menn eru þess líka full-
vissir, að allt hefði farið vel,
ef öll framkvæmdin hefði verið
í þess höndum, og Héðinn
hvergi nærri komið.
þykja, til þess að nota hvert
tækifæri til þess að auka þekk-
ingu á íslandi og þar með stuðla
að þvi, að menn fái réttari hug-
myndir um land og þjóð.“
i
Góð samvinna. —
I lok viðtalsins vék tíðinda-
maðurinn að því, að í lögunum
væri gert ráð fyrir þvi, að er-
lendar ferðaskrifstofur, sem áð-
ur liafa starfað hér á landi,
hefði hér umboðsmenn áfrain,
ef ráðherra heimilaði, og sagði
R. E. Kvaran, að umboðsmenn
þeirra félaga, sem um er að
ræða, mundu hafa sótt um leyfi
hlutaðeigandi ráðherra hér að
lútandi.
„Ferðaskrifstofan væntir
þess,“ sagði R. E. Kvaran, „að
milli hennar og umboðsmanna
erlendra ferðaskrifstofa, er hér
kunna að starfa áfram, takist
hin besta samvinna."
A. Th.
IFrii
Slgríðnr Jðnsdóttlr
Konráðsson.
Nokkur minningarorð.
I dag var til moldar borin frú
Sigríður Jónsdóttir Konráðsson.
Hún var ein þeirra kvenna, sem
unnið hafa alt sitt æfistarf inn-
an vébanda heimilisins, svo
nánuslu ættingjar og vinir geta
einir um það borið, hve heilla-
ríkt það hefir verið. En þó er
slíkt starf, int af liendi með
fórnfýsi og ósérplægni, eigi síð-
ur mikilsvert fyrir þjóðarheild-
ina, því eins og frumurnar
byggja upp líkamann, þannig
mynda og heimilin lífseindir
þjóðfélagsins. — Mér, sem álti
því láni að fagna að þekkja
lieimili hennar nokkuð náið,
þykir því hlýða, að þessarar
ágætu konu sé að einhverju get-
ið, er hún nú á besta skeiði hefir
verið lífi og fjöri svift. —
Frú Sigriður var fædd á
Akranesi þ. 7. mai 1893. Hún
var af ágætu bergi brotin, dótt-
Jóns prófasts Sveinssonar á
Akranesi, og konu hans Ifall-
dóru Hallgrímsdóttur, Jónsson-
ar. Yar móðurafi frú Sigríðar
Konraðsson, Hallgrímur Jóns-
son í Guðrúnarkoti, þjóðkunn-
ur atorku- og framkvæmda-
maður á sinum tíma. Stóðu
þannig að frú Sigríði hógværir
mentamenn annars vegar, en
hinsvegar harðgerðir búmenn
og sjógarpar. Ifygg eg, að
áhrifa frá báðum þessum meg-
inþáttum ættarinnar hafi gætt
í skapgerð hennar sjálfrar. Frá
öðrum hafði hún ást á fyrir-
mannlegri háttprýði og vírð-
ingu fyrir mentun, en frá hin-
um hafði liún óbilandi þrek, þá
er á móti blés og þau hyggindi,
er í hag koma. — Hún ólst upp
á fyrirmyndarheimili föður
síns og hlaut alla þá mentun,
sem á þeim árum þótti mega
prýða vel ættaða og vel gefna
stúlku, bæði i föðurgarði og síð-
ar í Kvennaskólanum i Reykja-
vík. —.
Árið 1914 gekk hún að eiga
Konráð heitinn Konráðsson,
lækni, er þá hafði nýlega Iokið
námi. Settust þau hjónin að á
Eyrarbakka. Hlóðust þar brátt
umsvifamikil læknisstörf á
Konráð heitinn og er það dómur
allra, er til þekkja, að frú Sig-
ríður hafi verið manni sinum
mjög innan handar og ómiss-
andi stoð, við læknisstörfin
heima fyrir. Reynir slíkt á þrek
ungrar konu, er aðstoða þarf
við hættulegar læknisaðgerðir,
svo sem allskonar uppskurði,
við jafnófullkomnar aðstæður
og læknar i smáþorpum hér á
landi eiga oftast við að búa.
Árið 1917 fluttu þau hjónin
til Reykjavíkur, þar sem þau
keyptu Iiúseignina í Þingholts-
stræti 21. Slofnuðu þau þar hið
prýðilegasla heimili. Helgaði
frú Sigríður því óskifta krafta
sína til siðustu stundar. —
Þau hjónin eignuðust cinn
son, er lést skömmu eftir fæð-
ingu. Tóku þau sér þá kornung-
an dreng, Bjarna að nafni, í son-
ar stað og ólu hann upp af eigi
minni umhyggju en hefði hann
verið þeirra skilgetinn sonúr.
Stundar hann nú nám við
læknadeild Háskólans. —
Sumarið 1929 var harmur
mikill kveðinn að frú Sigríði
með sviplegum dauða manns
hennar. En liún átli þrek til að
standast það áfall og lielgaði sig,
ef vera mætti enn þá eindregn-
ara, uppekli kjörsonar síns og
umönnun aldraðrar tengdamóð-
ur sinnar. — Snemma ársins
1935 kendi liún sjúkdóms þess,
er nú hefir leitt liana til bana.
Var gjörður holskurður á lienni
síðastliðið sumar og i mars s. 1.
varð liún enn að leggjast á
Landspítalann. Þar batt dauð-
inn skyndilega enda á allar
þjáningar hennar þ. 9. þ. m. —
Sonur hennar, systir og aðr-
ir ættingjar og vinir eru nú
mildu sviftir. Er söknuðurinn
vissulega þeim mun sárari, sem
dauðann bar að með svo snögg-
um hætti. En sjálf hefði hún
vafalaust heldur lcosið þenna
endi, en margra ára sjúkdóms-
ok, því enginn kunni því ver en
hún, að vera öðrum til byrði.
Við, sem eftir lifum, lcveðj-
um því frú Sigríði einlægri
þakklætis- og vinarkveðju og
munum jafnan minnast hennar
sem einnar hinnar glæsilegustu
ágætiskonu, er okkur hefir
nokkru sinni auðnast að kynn-
ast. —
J. G.
Bókapfregn.
Kristian Elster: Litlir flótta-
menn, drengjasaga frá Nor-
egi, Árni Óla þýddi. — ísa-
foldarprentsmiðja. 1936. —
Hér er saga fyrir stálpaða
drengi, sem bæði er spennandi
og lioll lesning. Með vakandi
eftirtekt fylgir maður „litlu
flóttamönnunum“ í liraknings-
för þeirra fná Rauðnef og Blá-
nef yfir fjöll og firnindi Noregs
alt til borgarinnar þar, sem
þeirra bíða ný æfintýri í marg-
menninu. Það sem fyrir augað
ber er eins og litskrúðug
myndabók: fjörður, fjall, foss
og heiði i snjó, þoku og sól, alt
umhverfis tvo litla drengi, sem
vilja verða miklir menn. Og
skýrt eru dregnar myndir ein-
kennilegra náunga, hálfgildings
útilegumanna, sem drengirnir
komast i tæri við. Það er greini-
legt, að það er ekki miðlungs-
höfundur, sem stendur að þess-
ari bók, etida er það Kristian
Elster. Með henni hefir hann
verulega auðgað bókaforða
lestrarfúsra unglinga lieima
fyrir, en Árni Óla, með prýði-
legri þýðíngu, fengið hana i
Bendur íslenskum unglingum,
sem kunna áreiðanlega vel að
meta „sumargjöf“ hans.
Bókin er allstór, 208 blaðsíð-
ur, en ódýr eftir stærð. Bókin
er prýdd fjölda mynda, sem
ungur sonur þýðandans hefir
teiknað við hver lcaflaskifti sög-
unnar, af næmum skilningi á
efninu og með smekkvísi óg
þroska í meðferð á penna, sem
er óvanalegt uffll jafn ungán pilt.
B. S.
Baráttan gegn því, að norskar
konur geti orðið prestar.
Oslo 17. apríl.
Biskupsdæmisráðið í Björg'
vinjar bislcupsdæmi liefir saÐ*'
þylct mótmæli gegn því, að ko»'
ur fái réttindi til prestsembætta.
(NRP—FB).
/