Vísir - 01.09.1939, Blaðsíða 6

6
V I S I R
Föstudagrinn 1. september 1939,
CARNERA SIGRAÐUR.
Myndin er kf Primo Carnera, hnefaieikskappaniun fræga, er
Jbann Jeiddi Pina Cavazzi, póst fgreiðsiustúiku, að aitarinu i
líirkju einni i Triest. — Priino hefir atvinnu seni kvikmynda-
ieikari.
MLLE EVA CURIE,
ðóftir Curie og konu hans, hinn hcimsfrægu frönsku lijóna,
sem uppgötvuðu radium. Myndin er tekin í Port Hope, Can-
ada, en þar er eina radium-framleiðslustöð í Ameríku. I stál-
ijyrginu, sem ungfrúin stendur við, er radium að virði um
liáif miljón króna.
SHAKESPEAREMINNIS-
MERKI AFHJÚPAÐ.
Minnismerki þetta var af—
lijúpað á Krónborg og gerði það
enska leikkonan FajT Compton,
sem liafði með höndum hlut-
HÁTÍÐAHÖLD í PARÍS.
Þegar Þjóðverjar sáíu uin Pa ís 1871 komst Gambetta og aðrir kunnir menn á brött úr
borginni í ioftbelg. — Yar þess minst, er hátíðaliöldin fóru fra ,i í sumar í tiiefni af bvltingar-
áfmæliriu. Var loftbelgur sendur upp, eins og 1871. Á myndinni sést ög Eiffelturninn frægi. —
verk Ofeliu. Á mvndinni sést
Jölm Gielgud, sem lék Hamlet,
er liann þakkaði góðar viðtökur,
sem ensku leikendurnir fengu.
ALEXANDER W. WEDDELL,
sendiherra Bandaríkjanna hjá
Franco. Hann var áður sendi-
lierra U. S. A. í Argentinu (frá
1933).
VERKFALLSÓEIRÐIR í BANÐARÍKJUNUM.
Mvndin er frá Kentucky, þar sem námumenn höfðu gert verkfall. Rikisherinn er kominn .
á vettvang með vélbyssur, til þess að bæla niður óeirðirnar.
HRÓI HÖTTUR og menn hans. ■
Sögur í myndum fyrir börn

,r<
408. HYAÐ ÆTLAST HRÓI FYRIR?
Hverjir eru það, sem skjóta á
okkur?. — Nei, en sjáðu þessa
ör! Hvað er á henni ?
Eiríkur hleypur á harða
sprett. til þess að ver'ða siður
að skotspóni og grípur örina-af
jörðunni.
Jlva'ó CTtu með þarna, Eiríkur? „Áfram, flýtið ykkur, svo enginn
—-.Boð frá Hróa: „Ráðist að hli'e- þeirra sleppi! Afram!“
inil, þegar við gefum merki!"
GRfMU M AÐURINN.
ungFrú Silver bafði getið rétt íii. Ilann nu;néi
dFtir snmiim þessara mála. Hapn hnvkiaói
Sirúnirnar, er hann las:
„Ealney-málið, herra trúr,“ sagði Ciiarles.
„Mariin var dæmdur í tuttugu ára fangelsi fyr-
ir glæp sinn.“
Charles var augsýnilega mikið niðri fyrir.
„Já,“ sagði ungfrú Silver. „En grímumaður-
inn — maðurinri með togleðursgrímuna stöð áð
baki honum og liann slapp. Eg þekli konu
Martins. Hún sagði mér margt -— en ekkert
sem var hægt að bera fram í rétti, eins og þér
skiljið — þér vitið hvað eg á við, herra Moray.“
Charles hélt áfram að athuga listann. Við
sum nöfnin höfðu verið gerðar athugasemdir,
svo sem: Handtekinn — en aldrei leiddur fyrir
fflétt“, „Demantarnir fundust aldráP o. s. frv.
Þegar hann hafði lokið lestrinum afhenti liann
ungfrú Silver blaðið.
Hún læsti það aftur niður í skúffu sína.
„Eruð þér öruggur um ungfrú Standing?“
spurði ungfrú Silver.
„Nei,“ sagði Charles.
„Það munaði litlu í gærkveldi, herra Moray.“
Charles horfði á hana, en sagði ekkert.
„Það er óhyggilegt af henni að fara í leikhus
— vera mikið á ferli,“
„Eruð þér að leggja til, að eg loki hana inni?“
Ungfrú Silver hóstaði, en Charles liallaði sér
fram.
„Þér segið, að hún liafi sloppið nauðulega í
gærkveldi? Við hvað eigið þér?“
„Nú, herra Moray, það var satt — hún slapp
— með nauminUm.“
„Hvernig vitið þér það?“
„Eg veitti ykkur eftirför.“ ,
„Þér sáuð hvað gerðist?“ ,
„Því miður ekki. Eg sá þegar þær fóru af
stað yfir götuna, ungfrú Standing og ungfrú
Langton. Tveir menn ruddust þá fram fyrir
mig. Eg heyrði ungfrú Standing reka upp vein
og svo sá eg hana liggja í götunnb Eg beið
þangað til þér háruð hana burt. Hvað segir hún
sjálf ?“ ,
„Hún segir, að einhver hafi hrundið sér ó-
þyrmilega og að það sé ungfrú Langton að
þakka, að liún varð ekki undir strætisvagn-
inum.“
„Að ungfrú Langton liafi bjargað henni —
segir hún það? Veit hún hver það var, sem
hratt henni?“
„Nei, liún segist ekki vita það. Ungfrú Silver
- - voruð þér svo nálægt, að þér sæjuð framan í
þessa menn — gætuð þér þekt þá aftur?“
„Eg er ekki viss. Eg talaði við þá á eftir, en
þeir sögðust ekkert vita, — sögðust liafa verið
að tala saman. Lögregluþjónninn skrifaði hjá
sér nöfn þeirra og heimilisfang — þeir eru
starfsmenn í skipaafgreiðslu.“
„Annar atburður gerðist í gær,“ sagði Cliar-
les.
Hann sagði henni fná manninUm í bílnum.
„Var það Daimler-bíliinn ?“ spurði ungfrú
Silver.
„Hún þekkir ekki Daimlerbíl frá bjólbörum,“
sagði Charles. „Og hún getur ekki lýst bíl-
stjóranum. Það eina, sem bún man með vissu,
er það, að hann sagði að frændi hennar þyi’fti
að tala við bana þegar í stað og að þetta væri
afar áríðandi.“
Ungfrú Silver linýklaði brúnir.