Vísir - 09.06.1949, Blaðsíða 7

Firrimtudaginn 9. júní 1949
||yilHN8IIIIIIHI8!HIKIIIIIIIEEIIIBKIIIIIIIIIIfIIIIIIIIIiIIIII!I8l8III|n
ÆeJatnchd HíaMkalt
1 HEUTOGA YNJAN |
I 55 |
íniSllliHlllllllllliiiiilHlllllilllllilliHiliilHHlilHIIHHIIIIIHIÍÍi
manna, eigum við velgengni okkar að þakka, en ekki sam-
safni silkiklæddra ónytjiinga og kvenna, sem aka um í
skrautvognum. Eg valdi þá, af þvi að eg vildi hafa þá með
i ráðum. af því að eg vildi vera og ætla að vera trúr köllun
minni — en ekki handbendi dúndismanna og skart-
kvenna.“
„Kaupsýslumenn ogfisksalar, segir þú. Heiðvirðir menn,
já, svo heiðarlegir voru þeir, að þeir seldu mér hlutabréf
sin með einkar góðum liagnaði. Ilver skyldi það hafa
verið, sem gaf McFarlane gamla tíu sterlingspund, af því
að hann þorði ekki að hætla á neitt? Það var eg. Hver
var }>að, sem fékk hinn ágjarna, franska bakarameistara,
'Iroupier, til þess að kaupa hlutabréf ? Það var eg. Hver
hóf viðskipti við þessa heiðarlegu menn, fil þess að greiða
fyrir öllu ? Það vár eg. Og það var eg, sem sá þér fyrir
fvrstu tíu sterlingspundunum, til þess að konia öllu af
stað, þótt eg þættist livcrgi nærri koma, og léti Baggott
ráðsmann minn annast það. Og það var eg', sem útvegaði
þér skrifstofur á leigu i mínu eigin liúsi, og hafði leiguna
svo lága, að ráðsmaðurinn bar fram mótmæli. Frá upp-
bafi hefi eg stefnt að einu og sama marki, að koma þér
á efnahagslega öruggan grundvöll, svo að þú gætir komið
fram scm skyldi i minum hring, meðal vina minna, og
eg gerði það til þcss, að við bæði getum komist hjá lítils-
virðingu og auðmýkingu. Það er eg, Thomas Ligonier,
sem hefi lagt grundvöllinn að velgengni þinni.“
Percy mælti af svo mikluin ákafa, að fjaðrirnar á hatt-
inum hennar voru sem á flugi, í hvert skipti, scm hún
lagði áherzlu á orð sín. Tom vatt sér að henni og þreif i
fjaðrirnar, eins og viðutan, -— hann ætlaði að þrífa af
henni hattinn, en það voru bönd í honum, sem voru knýtt
saman undir hökunni, svo að hatturinn dróst niður yfir
andlit hennar, en varð þar fastur, og var sem hún hefði
cins konar fjarðragrímu fyrir andlitinu. En Tom æddi
niður stigann, eins og i leiðslu, og gcrði sér ekki grein
fyrir hvernig hann komst niður á götuna. Á næsta horni
rakst hann (i einhvern af svo miklum krafti, að hann var
nærri rokinn um koll, en sá, sem Ixann rakst á, var 'Will
litli Clump, loérlirxgurinn.
„Heri'a Tonx, herra Tom,“ kallaði hann.
„Hvað er að, Will?“
„Þeir eru búnir að setja Pultock i skuldafangelsi.“
„í skuldafangelsi — af hverju ?“
„Það var Deboi'ah, liún sigaði þeim á hann, sagði, að
liann skuldaði henni peninga, tíu pund. Henry bað mig
að gei’a yður aðvart um þetta. Hann gat ekki komið á
fundinn af Jxessum ástæðum,“
Tom gaf piltinum 6 pence og bað liann fara heim. Hann
gekk að næsta ljóskeri og leit i vasabók sína. Hann var
nxeð tuttugu pund á sér. Hanix náði sér i leiguvagn og
kallaði til ökumannsins:
„Til St. Giles.“
v ISIR
Dvaiar-
heimilið.
Framh. af 4. síðu.
ára og eldi’i. Það mun ekki
ot sagt, að meii'ihluti þeii'ra
hafi alist upp í sveit við
skcpnuhirðingu og' jarð-
yrkju, eða þá við önnur al-
nxenn stöiT í landi, sem ekki
áttu neitt beinlinis skylt við
sjómennsku. í æsku þessara
manna, stóð skútu-útgerðin
sem hæst og lokkaði til sín
unga menn hvaðanæfa að,
með álitlcgri launaskilyrð-
xuxx en aðrar starfsgreinar
gátu boðið, cnda um fátt að
velja fyrir franxgjarna xmga
nxenn, sem vildu „komast á-
franx i Iífinu“, eins og það
var kallað. Ungir nienn
flykktust því að þessari
stai’fsgrein, sjónxcnnskunni,
sem ga'f bczta liagnaðarvon.
Og senx kjarkgóðir menn,
sem tekið hafa fasta ákvörð-
un, létu þeir það ekki á sig
fá, þó að þeinx félli ekki sem
hezt við starf-ið, væru jafnvel
sjóveikir, þeir héldu barátt-
unni áfram þar til þeir
höfðu sigrast á erfiðleikun-
um, og sa'ttu sig vel við
staiTið, en nokkuð þykist ég
hafa fyrir nxér í því, að
nxai'gii’ þessara nxanna, lxafi
aldrei tekið neiixu sérsíöku
ástfóstri við sjóinn.
Mai'gir þessara jnaixna
stunduðu sjónxeixnskuna ár-
uni saman samliliða svcita-
eftir þvi, scixx heilsa þcirra
og kringumstæður leyfa.
Þessar athuganir sýna'
að íslendingar hafa aldrei
vei’ið fax’menn í líkingu við
t. d. Norðmemx eða aðrar
stórar siglingaþjóðir. Þeir
hafa sólt sjóinn fast, en
aldrei vei'ið langdvölunx frá
heimilum sínunx af þeim
sökum, sanxanborið við far-
menn fyrri tínxa. Þeir eru
yfii'leitt jafnvígir á fiskiveið
ar og landbúnað eða hver
önnur algeng störf í landi,
sem ckki ki’efjast sérstakrar
fagþekkingar íxútimans. Þeir
Ixafa ekki jxxótast frekar af
sjómeixnskxinxxi cn annari
vinnu, sem þeir hafa stund-
að, ýixiisl í uppvextimmi,
eða siðar á æfinni. Sú skoð-
un er því augljóslega byggð
á misskilningi á eðli máls-
ins, að það útaf fyrir sig
mundi á nokkurn liátt auka
á vellíðan vistmanna á vænt
anlegu dvalarheimili aldr-
aðra sjómanna, að það stæði
fast við sjóinn. Þessir gömlu
menn, með sinni marg
bi'otnu reynslu, mundu una
sér fullt svo vel i rólegu og
rúmgóðu umhvei'fi, þó að
þeir lxefðu ekki sjóinn si-
fellt fyrir augunx. Og grunur
minn er sá, að mörgum
þeim, senx á annað borð
væru vimxufærir, mundi
engu óljúfai'a að rækta kar-
töflur en að stunda krogn-
kelsaveiðar.
Gamall sjómaðnr.
búskap, þannig að þeir voru
til sjós á vetrarvei'tið og
stundum vorvertið líka, en
hurfu þá til lxúa sinna lil
næstu vcrlíðar. Aðrir stuixd-
uðu sjónxennskuna, sem að-
alstarf, en lengi vel féll all-
langur tími úr að vetrinunx,
sem ekkert var siglt og það
jafnvel éftir að nxótorbátar
konxu til sögunnar, og urðu
meiin því jafnan að liafa
með höndum einhver önnur
störf í landi, þann tíma, sem
ekki var siglt. Allmargir af
skútumönnunum fóru á nxót
oi'báta eða togara þegar skút
urnar fóru að týna tölunni,
en flestir nxenn vfir sextugt
munu hættii' sjómennsku og
Iiafa tekið upp önnur störf,
Skúli HaEldórsss
3 sönglögo
Nýkomin eru í bókaverzl-
anir þrjú sönglög eftir Skúla
Halldórsson.
Fyi'sta lagið nefnist
Smaladrengurinn, við texta
Steingríms Thorsteinsonar,
og er það tileiixlxað Guð-
mundi Sigui'ðssyni, . vini
tónskáldsins. Þá lieitir annað
lagið Þá konxstu Ijóð mitt,
við texta Vilhjálixis frá Ská-
liolti og er það einnig tilcink-
að einum vini tónskáldsins,
Lúðvik Jóhamxessyni og loks
er lagið Eg vil una, við texta
Svei’ris Thoroddsen.
FRAMARAR!
i. og 2. flokkur æf-
ing á Franxvellinum í
kvöld kl. y. —
Handknattleiksæfing fyrir
alla kvenflokka kl. 8,30. —
Stjórnin.
Húseigendur
affeugiS!
Ungur húsasmiður í
fasti’i atvinnu óskar eftir
að fá leigða íbúð. Helzt
tvö herbergi og eldhús. —
Þcir, senx vildu simia þessu
gjöi'i svo vel og leggi nafn
sitt og heimilisfang á al-
greiðslu blaðsins fyrir há-
degi á laugardag, merkt:
„Mikill grciði—324“.
Mv irnia
Nokki'ar starfstúlkur
vantar í Sunxai'heimili
templara að Jaðri í sumar.
Upplýsingar í búðinni
Spítalastig 10 kl. 4—6 á
daginn.
Sandalar
Stæi'ðir fi'á nr. 35. —
Vei'kamannaskór á kr.
49,70. — Drengjaklossar.
Skóverzl. Framnesveg 2
Sínxi 3962.
llöttduitðrkranar
i eldhús-borð og á vcgg.
Handlaugakraxxar.
Botnventlar
í baðker og handlaugar
Véla- og raftækjaverzlunin
Tryggvag. 23. Sími 81279.
£ Surrcufká! „ TAHZ AN —
Nila llýði seixx fætur toguðu und.; ’
urri uí; reiðióiJiun ]jt irr.i cr b<>rðust í
myrkviðnuni.
Ea 1 nxeðan flýlti Gor sé illt hvað
af t' í áttina til Tarzans, lu'.eddur vxð
dr. Zee.
Nita brauzl áfrmn segnum skógar-
þykkuið. en Gor liéit, að -faér væri
Tarzan á itrðinni.
m
Nila kom allt i cinu auga á Gor og
nar.t staðar ,frá sér af undrun og.
skeifingu.