Vísir - 16.03.1950, Blaðsíða 7

Fiinmtudaginn 16. marz 1950
VlSIR
7
kvérkarnar. Rykið er fet á Jjyklct á vegunum á þessuni tíma
árs. Jacqúes, komdu með nautakjötsbita liingað. Isabeau,
k-onidu með víii í köhnu. Kömdu einriig með bikara. Það
er rétl að drekka minni glataða sonarins - ha, Blaise? —
og monsieurs de la Barre, Komið með mundlaugarnar!“
Menn þógu sér um hendurnar, og síðan átu menn brauð
og kjöt, sem þá lysti. Komumenn tæmdu livor hálfs-liíra
bikara af víni.
„Jæja, svo að þú ert koniinn heim 1 orlofi, sonur minn,
áður en þið haldið til Italíu? ‘ spurði frú de Lalliére.
„Hversu lengi getur þú tafið bjá bkkur?‘‘
Blaise tók bikarinn frá vörunum. „Því er nú verr, að við
getum aðeins verið hér i nótt og við erum heldur ekki í or-
lofi. Við erum seridimenn konungs og eigum að safna liði
fvrir hann i svissnesku káritónunum. Hans hátign þarfn-
ast tíu þúsund fótgönguliða vegna striðs þess, sem fyrir
dyruni er. Þar sem I.alliére er einxnitt í leiðinni frá Paris
tii Sviss, greip eg tækifærið til að koma bér við.“ 'Hann
]>rosti til systur sinnar og sanp á. „Þína skál, systir Iitla.“
,.Eu Jjið eruð í Iierbúðum í Grenoble en ekki París,“
sagði faðír lians.
Guy de Lalliére greip fram i. „Og' slíkt erindi er ekki
falið óbreyttum bermanni.
„Hægan!“ sagði Blaise og skar sér kjötsneið, sem Iiann
lagði á brauð. „Eg skal segja ykkur allt af létta. Bayard,
yfirmaður minn, scridi mig til Parísar með bréf til kan-
ungsins, Þannig liggur nefnilega í þessu, að liann er
Iiræddur uin að verða skilinn eftir, þegar Jjessi herför verð-
ur farin. Það er vitaskukl likegileg fjarslæða. Getið jþið
lmgsáð vkkur fraáskan her i öðru landi, áu þess að haiin
herjist með horium. Eg sagði þess vegna við bann; „Herra
minn, þér þurfið áreiðanlega ékki að skrifa konungi bréf,
])ví að hann mun skipa vður að koma til móts við sig án
þess.“ Eri Iiarm hristi iiöfuðið og sagðist ekki vera sann-
fæi’ður um það. ... . “
Frú de l.alliére andvarpaði. Ekkert var ejns miklum
vandkva'ðum bundið og að fá Blaise til að balda sér við
efnið. Það var eins mikil óeirð i kroppnum á honum og
Benée.
„Þú varst sendur lil Parisar með bréf?“ sagöi hún þvi.
„Já, eg var sendur Jjangað. Og vitanlega lók eg þorpar-
ann, bogskytLuna mína með mér Ilefði eg skilið pilt eftir,
befði lianri lent í einhverjum vandræðum, enda þótt eg
gcti ekki sagt annað en að hann liafi komið oklcur i marg-
vísleg vandræði á leiðinni . .. .“
„Við vorum að taía um París, sonur niinn.“
„Heilagur Jóhanttés! Ekki var bann betri i París. Hvað
haldið þið, að hanri hafi gert annað en að verða ástíang-
inn ....“
„Eg átti við bréfin. Droltinn veili oss þolinmæði!“
„Eg bið afsökunar. Jæja, svo er verndara miuum, mou-
seigneur de Vaulx, fyrir að Jiakka, að mé'r tókst aö af-
henda konungi bréfin j Tournelle-höll. Og vitanlega hló
hann að þeim. Ilann formælti og sagði, að hann væri vist
orðinn eittbvað einkennilegur, ef hann fxeri i hernaíð og
skildi sverðið sitt eftir heima, cn með þvi átti bann við
Bavard riddava. Hann ákvað að skrifa riddaranum þegar
dl að sefa ótta hans. Frú de Cbateaubriant var sjálf við-
stöxld. Hafið þér heyrt söguua, sem sögð er um hana,
þegar liún var með monsieur.de Bonnivet 'i bóliriu lijá sér
og kórigur Itarði að tlyrum, en liann langaði einmitt sjálf-
an ....“
„Uss!“ sagði frú de Lalliére. „Mundn efiir lienni syslur
Jiinni.“
Blaise lióslaði. „En hér eru frétdr, sem eru-ekki aiveg
orðnar möletnar. Það er baft fyrir satt við hirðina, að
stjarna frú de Chateaubriant lækki óðum á lofti og að
koiiungur sé farinn að liugsa sér til Iireyfings með stúlku,
sem er ekki miklu eldri en Renée . ... “
„Uss!“ eridurtók frú de Lalliére. „Getur þú ekki talað
uni annað en klám?“
„Guð varðveiti Frakkland og sjái aiiniur á þvi!“ hrópaði
niaður hennar. „IJngur hórkarl æðsd maður ríkisins og
frillur hans öllu ráðandi! Eyðir og spennir í haliasmíðar
og skenuntanir. Piænir almúgann með sköttum og skyld-
uití. Selur emhætd i tugatali. En ekki er allt íalið með
því. Mér er sagt, að liann liafi jafnvel látið bræða silfur-
grindur heilags Marteins í Tours, en þær ógu 7000 mérkur,
til þess að eyða í einhverja vitlcysu. Drottihn niinn, hvað
liann er frábrugðinn hinum síðasta Loðvik, sem var sann-
kallaður landsfaðirr Það er kominn dmi til þess að aðall
Frakklands taki í laumana,“
Dc Norville, sem veitti þvt eftirtekt, að Blaise varð
undrandi yfir gremju föður sins, skarst nú í leikinn. „Þér
hafið ekki enn sagl okkur frá sendiför yðar til kantón-
anna.“
„Já, sonur minn, hallu sögu þinni áfranij' sanísinnti
Antoine.
„Jæja, þessir tiu þúsund fótgönguliðar éru nauösyjileg-
ir dl þess að við stöndum hetur að vigi í árás okkar á
Milano. Við verðum að leila til Svisslendinga, Jiegar okkur
skortir fötgönguliða, unz frönsku fótgönguliðarnir eru
orðnir notbæfir .... Pierre, hætlú að'glápa á bana systur
mina.“
Nú fannst frú de Lalliére sér nóg boðið. „Eg ætla að
segja þér Jiað afdráttarlaust, Blaise, að ef Jjú væriu ekki
orðinn svona fullorðimi, inuiidi eg kaghýða þig, Getur
þú ekki bætt Jjessum hliðarstökkurn þírium og svarað
monsieur de Norville skynsamtega?“
Blaise hló við. „Jæja, það er Jiá víst bezt að snúa sér
aftur að íötgöiiguliðunum. Þar scm eg var elcki staxldur
víðs fjarri konungi og hann sá á svipstundu, hvaö í mig
er spunnið, föl bann mér Jjessa sendiför. Eg er í’éttur
maður á réttum stað.“
Guy de Lalliére linykkd höfðinu. „Svei! Þú skalt ekki
lialda, að við séum einhverjir aular. Eg sný ekki aftur
með liað, að dgnum mönnum eru jafnan falin slik verk-
efni og ekki óbrevttum hcririánni eins og Jiér, sem crt
jafnframt næstum hálfviti.“
„Ilvers vegna ekki, kolskeggur góður? Hvers vegna
ckki? Eg skal liætta viti minu gegn þinu og leggja flórínu
að veði hvenær sem er. En liver hefir sagt, að mér liafi
verið falið Jietta einum? Ekki eg. Tignum manni var falið
Jjeíta og hann er meira að segja í tignara lagi.“ Blaisc
vird áhewendur sínar fyrir sér sem snöggvast. „Hver
lialdið þið, að Iiafi orðið fyrir valinu?“
Antoine de Lalliére yppti öxluni. „Sennilega einhver
birðgæðingur, býst eg við — eða einhver af foringjum
konungs,“
m söiu
viknrplötur
5, 7 og 9 cm. þykkar.
Guðjón Sigurðsson,
sími 2596.
E.s. „Brúarfoss"
fer frá Reykjavík föstudag-
inn 17. marz til Lysekil,
Gautabórgar og Kaupinanna-
liafnar.
is. „Ooðafoss"
fer frá Reykjavík laug-
ardaginn 18. marz til Leith,
Amsterdam, Hamborgar og
Gdynia.
E,s. „Selfoss"
fer frá Réykjavík föstudag-
inn 17. marz til Véstúr og
Norðurlandsins.
Viðkomustaðir:
ísafjörður
f .uðárkrókur
Ilofsðs
Haganesvík
Siglufjörður
Akureyri.
H. F. EIMSKIPAFÉLAG
ISLANDS.
Hrærivé!
1. fl. hrærivél til sölu. —
Uppl. á Öðinsgötu 22 A. —
Fæði, þjónusta
Getum tekið nokkra menn
i fæði og Jjjóuustu. Uppl.
í Ganiía Garði, sími 6482.
Nú nálgaðist báturinn óðum strönd-
ina, en ]iá lieyrðist háváði i lofli og-var
flugvél áð uáígast.
T A R1A W
Criinps og Lúlli réru nú sem óðir
vœru til strandar, én þeir vissu að þctta
myndi leitarflugvél.
Crimps sá að fliigvélin myndi vera
komin á stöndina jafnfljótt og bátur
þeirra og nú —
— rétti liann höndina lrijóðlega út og
bjó sig undir að stela byssu Lúlla. Hami
var farinn að vantreysta félaga sinum.