Vísir - 01.02.1958, Blaðsíða 5

Laugardaginn 1. febrúar-1958
VfSER
5
Kristbjörg Kjeld og Erlingur Gíslason í hlutverkum sínum.
Dagbók Örcnu Frank
í Þjóðleikhúsinu.
Frumsýning n.k. miðvikudagskvóld.
MiÖvikudaginn 5. þ. m. frum-
fiýnir Þjóíieikhúsið nýtt leikrit,
Dagbók Önnu Frank.
Leikritið er samið upp úr
samnefndri bók eftir fimmtán
ára stúlku. Höfundar leikrits-
jns eru amerísk hjón, Frances
Goodrich og Albert Hackett.
Þýðandi er Sveinn Víkingur og
leikstjóri Baldvin Halldórsson.
Leiktjöld málar Lothar Grundt.
Þegar Dagbók Önnu Frank
kom út, vakti hún geysilega
athygli og var þýdd á mörg
rnál. A íslenzku kom hún út í
haust í þýðingu séra Sveins
Víkings.
Leikritið, sem gert er eftir
dagbókinni og Þjóðleikhúsið
frumsýnir n. k. miðvikudags-
kvöld, var sýnt á Broadway
1955. Gekk það mjög lengi þar
og hefur siðan verið sýnt víða
um lönd við ágætan orðstír. Um
þessar mundir er það t. d. sýnt
í sex borgum í Þýzkalandi.
Auk þess hefur það verið sýnt
við ágæta aðsókn í Lundúnum.
Stokkhólmi, Kaupmannahöfn
og Osló.
Anna Frank fæddist í Þýzka-
landi 1929, var af Gyðingaætt-
um og flýði ásamt foreldrum
sínum til Amsterdam undan
ofsókn nazista. Þar gerðdst faðir
hennar kaupmaður. Þegar
heimsstyrjöldin brauzt út og
nazistar hertóku Holland varð
íjölskyldan að flýja í felur og
hafðist við á pakkhúslofti bak
við verzlunarhúsið. Þar er dag-
bókin skrifuð og þar gerizt leik-
ritið. Anna Frank lézt fimmtán
ára gömul og fundust þá dag-
bókarblcð hennar.
Leikritið er bjálfstætt verk,
en byggist á dagbókinni. Það
er ágætlega samið dramatískt
verk og fjallar um frelsið og
kynþáttahatrið. Amerískur
igagnrýnaiidi hefur komizt svo
að orði um dagbók Önnu Frank:
,.Dagbók Önnur er frábær
spegilmynd af manneskju, sem
stendur á þröskuldi lífsins.“
Svo sem áður er sagt, er
Baldvin Halldórsson leikstjóri.
: Aðalhlutverkið Önnu, leikur
Kristbjörg Kjeld, ung leikkona,
sem er i leikskóla Þjóðleik-
i hússins, föður hennar, Otto
‘Frank. leikur Valur Gislason,
:konu hans, frú Frank, leikur
Regína Þórðardóttir, systurina,
Margréti, leikur Brjmdís Pét-
; ursdóttir. Aðrir leikarar eru
iÆvar Kvavan, Inga Þórðar-
dóttir, Erlingur Gíslason, Jón
! Aðils, Guðmundur Pálsson og
i Herdís Þorvaldsdóttir.
! Leikið er á fjórum sviðum.
Leikritið er í 2 þáttum og 10
atriðum.
Sijörniiljió!
Stúlkan við fljótið
Á morgun hefst fjórða vik-
an. sem Stjörnubíó sýnir
ítölsku kvikmyndina „Stúlkan
við fljótið“ og verður búið að
sýna hana um 70 sinnum nú um
helgina, alltaf við ágæta að-
sókn. Frábær leikur Sophiu
Loren á sinn rnikla þátt i h've
vel myndin fellur fólki í geð,
en myndin hefur lika gildi
eínsins vegna, : og menn fá
rnikla samúð með þeim, sem
við sögu komá, skiljæ og finna
tií með' þeinr. — 1.
|
{
tLsug a r i3 íi
t)
Arden Winch:
Flóð og
Herra Henneky vill fá að
tala við yður, herra, sagði lög'-
regluþjónninn þar sem hann
stóð í dyrunum. Yfirlögreglu-
þjónninn stóð upp og gekk í
kringum skrifborðið. Hann var
þungur á sér og klunnalegur.
| — Herra Henneky er kom-
inn út af dauða konu sinnar.
hélt lögregluþjónninn áfram.
I — Eg veit það, svaraði yfir-
lögregluþjónninn. Við ex’im
; gamlir kunningjar, heri’a
Henneky og' eg. Úthverfin í Lon
don eru eins og sveitabæi)-.
Þar þekkjast allir.
Hann leit á herra Henneky,
sem stóð þarna og kreisti hand-
fangið á regnhlífinni sinni.
— Eg samhryggist yðu.r,
herra. Eg hef heyrt um slýsið,
sem konan yðar varð íyrir. Það
hlýtur að hafa verið hræðilegt
fyrir yður ....
— Það var það líka, já, vissu-
lega var það það. Herra
Henneky var mjög sorgmædd-
ur.
Gjörið þér svo vel að fá yður
sæti, sagði lögregluforinginn
og tók um leið pappírsbúnka
af stólnum. Hann veitti því
athygli, að herra Henr.eky
^strauk af setunni með hansk-
anum áður en hann settist.
— Eg var að lesa skýrsluna,
sem þér gáfuð lögregluþjón-
inum, sagði Duncan .yfirlög-
regluþjónn. Það eru bara nokk
ur atriði, sem eg ætlaði að ræða
um við yður.
Yfirlögregluþjónninn settist
nú niður við skrifborðið sitt og
fór að blaða í blöðum < g
skýrslum, sem þar lágu, en lög-
regluþjónninn tók eftir því, að
hann gaut augunum við og við
til herra Henneky á meðan.
Hann er eitthvað tortrygginn,
hugsaði lögregluþjónninn.
— Já, hvernig er þetta, sagði
Duncan og dró fram skýrsluna.
Hvar er nú þetta, sem eg ætlaði
að athuga? Jú, hérna er það.
Þér sögðuð, að þið hefðuð deilt
eitthvað við konuna yðar —
ekkert alvarlega — svona eins
og gengur og gerist, eftir tut.t-
ugu ára sambúð. Er það rétt?
Herra Henneky kinkaði kolli
— Þess vegna ákváðuð þér
að taka yður frí yfir páskana
og fara eitthvað. Og þér völd-
uð Bornholm. Þér gerðuð ráð
! fyrir að ósamkomulagið mundi
lagast — fyrnast yfir það. Það
var skynsamlegt og skiljanlegt.
Hann kinkaði kolli.
— Það er svo tómlegt ailt
núna, þegar hún er hér ekki
lengur, sagði herra Henneky
allt í einu, eins og utan við sig.
Að koma heim í gamla húsið
aftur — og engin Cynthia þar.
En mér finnst eins og eg þurfi
samt að fara þangað aftur cg
reyna að lifa lífinu eins og
áður, þrátt fyrir allt —: en það
verður sámt aldreí það sama
og áður. Eg held samt að það
sé það, sem hún mundi vilja.
— Auðvitað, samsinnti lög-
regluforinginn. En það er ann-
að — ef þér hefðuð ekki komiö
aftur frá Bornholm, þá hefði
ekki allt þetta slúður komist á
kreik. Og svo er það þetta með
liftrygginguna.
— Nú! sagði Henneky.
— Það liggur í augum uppi.
Eg skil það ekki svo, að þér
hafið tekið svona háa líftrygg-
ing'u fyrir konuna yðar, af því
að hún var yður svo mikils
virði, hélt Duncan áfram, en
svo er það nú fröken Anders-
son — er það ekki það, sem
hún heitir eða hvað?
— Eg verð að segja lög'reglu-
foringjanum, sagði herra Hen-
neky ,að eg lít á þessar að-
dróttanir ....
— Afsakið, herra minn, þér
megið ekki misskilja mig. Eg
get fullvissað yður um að eg
skil fullkomlega framkomu
yðar gagnvart fröken Anders-
son. Þið eruð bara góðir vinir
— já, þér eruð eiginlega svbna
eins og faðir hennar. En þér
vitið hvað slúðrað er mikið í
svona úthverfum — þetta er
eins og á sveitabæ ....
Yfirlögregluþjónninn áttaði
sig nú á þvi, að hann hafði sagt
þetta áður og snéri sér nú aft-
ur að skýrslunni.
— Þegar þér voruð búinn að
vera nokkra daga á þessari
friðsömu, dönsku eyju með
konunni yðar, virtist vera farið
að fyrnast yfir deilumálin á
milli ykkar. Svo var það kvöld
nokkurt — það var tíunda apr-
íl, svo maðui' haldi sig við
skýrsluna — að þér fóruð út
að ganga með konunni yðar.
Þið genguð meðfram klettóttri
ströndinni og nutuð tunglskins-
kvöldsins.
— Eg gleymi því aldrei, skaut
Henneky inn í. Þetta voru síð-
ustu stundirnar.
Já, svo hrasaði konan yðar
og steyptist niður fyrir klett-
ana. Það var ekki hátt fall, um
6 til 7 metrar. Þér klifruðuð
niður fyrir klettana og funduð
konuna yðar meðvitundarlausa
þar. Það blæddi úr höfðinu á
henni og þér genguð út frá því,
að hún hefði slegið höfðinu við
í fallinu. Þér létuð hanna liggja
og fóruð að ná í lækni. Má eg
spyrja, hvers vegna fóruð þér
frá henni?
— Eg þorði ekki að hreyfa
hana, ef hún kynni að vera
beinbrotin eða hefði fengið al-
varlegan heilahristing', svaraði
herra Henneky. Eg veit ekki
mikið um svona hluti en eg veit
að það getur verið hættulegt
að hreyfa við manni, sem hef-
ir fengið höfuðhögg.
— Já, sagði lögregluforing-
inn. Að minnsta kosti létuð þér
hana liggja þarna og fóruð að
sækja lækni. Það var auðvitað
ekki hlaupið á það að ná í lækni
á þessum tíma dagsins og þar
sem þér ekki töluðuð dönsku
var'þetta allt erfiðara. Það var
því ekki fyrr en eftir tvo tíma,
sem yður tókst að ná í lækni
og þegar þið komuð á staðinu
kom í ljós, að komið var flóð
og konan yðar drukknuð.
Iierra Henneky greip hönd-
unum fyrir andlit sér: — Þac;
var hræðilegt, alveg hræðilegi.
snökkti hann. Ef hún hefði bara
fallið þannig, að höfuðið hefðí
verið ofar,en ekki niður á vic..
þá væri hún lifandi enn þann
dag í dag. Það lá aðeins nokkr-
um sentímetrum of neðarlega,
það var rétt að sjórinn náði.
upp yfir andlitið — það munaði
fjórum eða fimm sentímetrum,
— Já, það var sorglegt. Kon-
an yðar lá á grúfu og sjórinn
náði nógu hátt til þess að hún
hlyti að drukkna. Þér fenguf;
svö dánarvottorð, sem s^að-
festir, að konan yðar haC't
drukknað, þar sem hún lá með-
vitundarlaus.
Lögregluforinginn leitaoi i
skjölum sínum aftur og jok!
fann hann það, sem hann vant-
aði.
— Eg er hræddur um, að
kunni ekki mikið í dönsku helct
ur, en túlkurinn okkar segii
að það hljóði þannig í dánar-
vottorðinu. Svo gekk hamx
fram að dyrunum.
— Má eg þá fara? spurðí:
herra Henneky. Þér skiljið, acf
það er erfitt fyrir mig að tala
um þessa hluti. Eg meina, vav,
það nokkuð meira?
— Já, svaraði lögreglufor-
inginn, þetta er ekki búið. E ■
ákæri yður fyrir að hafa myri:
konuna yðar, Cynthiu Penelopo
Henneky, aðfaranótt hins l'.l..
apríl. Þér þurfiö ekki að segja
neitt meira núna, en .... Takiöf
hann, Smith!
Það var of seint. Það hafði
liðið yfir herra Henneky.
Smith lyfti honum upp a:.'
gólfinu óg setti hann í stólinn.
— Aísakið, en hvað var það
eiginlega, sem skeði þarna a
Bornholm?
— Eg held að hann hafi rot-
að hana með steini og dregici
hana niður í flæðarmálið og
haldið höfðinu niðri í vatninu
þangað til hún drukknaði.
— En hvernig vitið þé
þetta?
— Það er þetta með flóð og
fjöru. Það gætir ekki sjávar-
falla í Eystrasaltinu.
Flokkur bandarískra vís-
indamanna, sem hefst við s\
jaka á reki í Norður-Ishafi,
hefir tekið fyrstu myndn
af hafsbotninum á þessuirn.
slóðum. Hér er um 15 manna,
flokk að ræða, sem starfar
að rannsóknum sem tengd-
ar eru öðrum rannsóknuiu
jarðeölisfræðiársins. Jakinn.
var iun 480 kiti. frá norður-
skauti, er hann var næst
!>ví.