Vísir - 11.07.1958, Blaðsíða 7

Föstudaginn 11. júlí 1958
VfSIB
1AnWMAWUVW/AVW.W.'
JeRncfer Amesi
3w.*^
*
e
<1
SAGA UM
SEKT □ G
•
12

„Ertu betri núna?“ Hreyfillinn er eitthvað kenjóttur, ég veit
ekki hvað er að honum. Ég kem honíim ekki i gang hvernig sem
ég reyni. Og ég sem þóttist viss um að allt væri í lagi.“
Hún reis upp með erfiðismunum. „Gerir það nokkuð til, Fred?“
„Hvort það gerir til? Ef okkur rekur svona áfram brjótum við
bátinn á skerjunum hérna fyrir utan. Við förumst ef ég kem
ekki hreyflinum í gang eða ef við rekumst ekki á einhvern bát,
sem getur tekið okkur í eítirdrag. En það geta orðið nokkrir(
klukkutímar þangað til ég finn hvað er að hreyflinum.“
„Það er vonandi ekki hættulegt, Fred?“
„Vitanlega er það hættulegt. Hann er alltaí að hvessa. Ert þú
dugleg að synda, Nan?“
„Ekki neitt sérstaklega," varð hún að svara.
„Ég hefði átt að spyrja þig að því áður en við lögðum af stað.
Ég er vanur ungur stúlkum sem.... “ Hann þagði, en hún skildi.
Meg var dugleg sundkona, það var svo sem auðvitað.
Fred var að bisa við hreyfilinn í heilan langan klukkutíma
án þess að geta komið honurn i gang. Báturinn kastaðist til og
frá eins og hnotskurn, og Nancy varð ao halda sér dauðahaldi,
svo að hún dytti ekki fram af bekknum.
„Ég skil ekki hvað getur verið að,“ sagði hann er hann leit inn
til hennar næst. Hann var náfölur og áhyggjufullur. „Það er
ómögulegt annað en einhver hafi eyðilagt hreyfilinn, en ég leit
sjálfur á hann á morgun....“
„Fred!“ hrópaði hún, Nú mundi hún að hún hafði séð Valentine
koma út úr bátaskýlinu þegar hún vai uppi i klettunum.
Það varð ekkert úr að hún segði það sem hún ætlaði að segja
því að nú hafði Fred komið auga á stóran bát, sem var að leggja
frá landi og stefndi beint til þeirra. Það hafði sést til þeirra úr
landi. Báturinn var „Clarissa“, skemmtisnekkja, sem einn af
nágrönnunum átti. Og innan skamms voru þau komin að landi,
heilu og höldnu.
„Þú ert náföl ennþá, Nan,“ sagði Fred órólegur er hann hjálp-
aði henni upp á stíginn heim að húsinu. „Ég hefði ekki átt að
fara með þig....“
„Það gerir ekkert til, Ferd. Mér þykir gaman að vera með
þér.“
Valentine stóð í dyrunum og beið eítir þeim. „Ég gat ekki
betur séð en að ykkur væri farið að reka, og svo kom bátur og
dró ykkur. Hvað var að hjá ykkur?“
Fred sagði honum frá hreyflinum, og Nancy gat ekki betur séð
en að Valentine tæki sér þetta mjög nærri. „Aumingja börnin,
þið verðið að fá glas af koníaki. Þið hljótið að vera staðuppgefin.
Nancy er líklega þreytt, að það er réttast að hún verði heima í
kvöld og fari ekki til Rockaways. En þú verður að fara, Fred,
annars þykir þeim súrt í brotið. Við Nancy getum orðið heima og
látið fara vel um okkur; ég held að það sé hyggilegast.“
„Ég vil fara til Rockaway,“ sagði Nancy einbeitt, þó að tenn-
urnar glömruðu í henni,
Valentine hló en virtist ergilegur. „Það hlýtur að vera eitthvað
sérstakt sem dregur, þykist ég vita. Kannske þessi lögreglumaður
frá Jamaica?“
„Finnst þér hann viðkunnanlegur, Val?“ spurði Fred.
„Ég á bágt með að trúa að ungum stúlkum finnist hann aðlað-
andi,“ sagði stjúpinn.
Nancy muldraði eitthvað til að afsaka sig og fór svo upp í her-
bergið sitt og hallaði sér út af á rúmið. Það var dásamlegt að
vera kominn á þurrt land aftur, og liggja í rúmi sem stóð kyrrt.
Hún gat hvílt sig í korter eða kannske hálftima áður en hún
færi að hafa fataskipti.... Var Clrak heillandi? Hann var alls
ekki eins laglegur og Fred, hugsaði hún meö sér. Hann var of
langur og hengilmænulegúr, og munnurinn á honum varð skakk-
ur þegar hann brosti. En augun voru svo faileg og vinaleg, og
stundum stafaði Ijómi úr þeim, jafnvel þegar hann hló ekki. Og
stundum leyndu þau einhVerju, en hvað svo sem það var, sem
þau leyndu, þá fann hún að óhætt var að treysta honum. Henni
þót'ti vænt um að hann skyldi vera þarna nærri; það var yndis-
legt að hugsa til þess þegar hún varð hrædd....
Hún hlaut að hafa blundað, því að nú hrökk hún upp með
andfselum. Einhver hafði drepið á dryrnar.
Nancy var ofurlitla stund að átta sig á hvar hún væri. Einhver
hafði drepið á dyr og hún varð að svara.
„Hver er þar?“ spurði hún.
„Það er ég — Fred. Ertu tilbúin?“
„Tilbúin? Hvernig?“ hún var ekki fyllilega vöknuð ennþá.
„Þú vilt kannske helzt verða heima og fara ekki til Rockaway?“ I
„Nei, öðru nær. Ég skal verða tilbúin eftir augnablik.“ Hún \
vildi alls ekki verða ein heima með stjúpa Freds. í gær hafði hún
vandað mjög til klæðaburðar síns til að ganga sem mest í augun
á Fred og stjúpa hans, en nú klæddi hún sig í flýti og var aðeins
eitt í hug: að vera ekki skilin eftir í þessu hræðilega húsi. Stjúp-
inn ætlaði ekki í miðdegisverðinn. Og innan skamms sátu Fred
og Nancy í bílnum, á leiðinni heim til Rockaway.
Það fyrsta sem Nancy sá þegar hún kom inn í fallegu dagstof-
una hjá Celiu var Clark Jones. í áætlunarbílnum hafði hann
verið sóðalegur, en í kvöld sópaði að honum, að hann var í hvít- _
um smoking. Hann var svo snyrtilegur og fyrirmannlegur að það ir
jók traust hennar á honum og um leið sjálfstraust hennar.
Vitanlega þurfti hún ekki að óttast neitt.
.1 KVÖLDVÖKUNNI
111
alltaf afi
— Eg' dæmi fóík
baðherbergi þess.
Mrs. Gerald Legge.
★
Olíukóngur, sem ekki vissi
aura sinna tal, gaf út ávísun
til greiðslu á óvenjulágum hót-
elreikningi. Nokkrum dögum
seinna fékk hann tékkann end-
ursendan og hafði þá verið
stimplað yfir hann þveran
svohljóðandi athugasemd:
Onóg innstæða.
Fyrir neðan hafði svo verið
bætt eftirfarandi athugasemd
til afsökunar:
— Ekki hjá 'yður, heldur
okkur.
*
Fred var von bráðar orðinn miðdepillinn í stórrnn hóp, og var
að segja frá æfintýrinu, sem þau Nancy höfðu lent í. Hann
sagði skemmtilega frá og sparaði ekki að gera allt sem sögu-
legast. Nú, þegar hættan var liðin hjá, var ekki vandi að sjá
það kátbroslega í öllu saman. „Og Nancy veslingr.um leið ekki
vel,“ sagði hann.
„Þú segir þó ekki að hún hafi verið sjóveik?“ sagði Meg gjall-
andi, eins og hún tryði ekki sínum eigin eyfum.
„Hvort hún var!“ Kann sneri sér að Nancy. „Þér er vonandi
ekki illa við að ég fari meö slúður?"
Nancy hló, en gat ekki að því gert að þetta særði hana. „Ég
var hrœðilega sjóveik,“ sagði hún og hlóu allir með henni.
RAFGEYMAR
fyrir báta og bifreiðir 6 volta, 82—90—105—120—170
amperst. Rafgeymasambönd, allar stærðir og rafgeyma-
klemmur.
SMYRILL, Húsi Sameinaða — S»mi 1-22-80,
Breyting á fargjöidum á sérleyfásíeiðum
Að fengnu samþykki Innflutningsskrifstofunnar hefur verið
ákveðið að fargjöld (sætiskílómetragjald) á öllum sérleyfis-
leiðum á landinu svo og hópferðataxti hækka um 15% frá
og með 11. júlí 1958 að telja.
Póst- og símamálastjórnin,
10. júlí 1958.
E* R. Burrovghs
- tarzan -
, 2661
-— Amma, á hvaða aldri eru
karlmennirnir skemmtilegast-
spurði litla telpna.
— Ja, ef satt skal segja, þá
eru þeir dálííið líkir hljómplöt-
unum, útskýrði sú gamla. —
Þeir snúast með rnismunandi
hraða, en þú munt komast að
raun um, að það er heldur
ánægja í að hafa þær, hvort
sem þær eru 33, 45 eða 78.
'k
Tvær kanínur urðu fyrir árás
tveggja refa og tókst með
naumindum að förða sér inn í
þröngt holræsi.
— Hvað eigum við nú að
taka til bragðs? spurði önnur
þeirra, þegar húh sá að refirnir
höfðu tekið sér stöðu sinn við
hvörn enda.
.— Við skulum bíða hérna,
þangað til við erum orðin nógu
mörg til þess að geta boðið
þeím byrgin!
Grasfræ
Garðyrk j uver kf æri
Stjúpur (lækkað verð)
Greniplöhtur (fallegár)
Kálplöntur
Gróðrarstöðin
við Miklatorg.
Sími 19775.
Spútnak
nálgasi
C :um hafði orðið orðfall
og enginn aðhafðist neitt
annað en að glápa á buffalo-
hjörðina, sem kom æðandi.
„Jemund'or minn!“ hrópaði
Pomperoy, „ég vilcli gjarn-
an —“ Tarzan stökk upp:
„Flýttu þér þá, áður en þeir
fara fram hjá okkurf' —
Mennirnir tóku ' sér -töðu
nokkra metra írá tjaídbúð-
unum. „Veldu þér einn,“
sygði Tar'.an; „og miðaðu á
brjóstíð :> Ii'ohum, aftan við
framfétinn.’'
Fregnir frá Moskvu hernia, að
Sputnik III sé farinn að nálgast
jörðina.
Tassfréttastofan hefur birt
tilkynningu um, að g'ervihnott-
ur þessi, sem er um 1500 kg. að
þyngd, fari nú kringum jörðina
á 103. mínútum í stað 105.3 mín-
útna. 1 fyrstu fregnum, 15. maí,
eftir að honum hafði verið skot*
ið út í geiminn, var Ságt að hanrt
færi kringum jörðína á 106 mín-
útum.
Gervihnötturinn fcr '"málækk*
andi með hverri hr- yférð hér!
eftir.