Morgunblaðið - 16.11.1913, Blaðsíða 8

72
MORGUNBLAÐIÐ
tmm
ng
CD
cn
3
Verzlunin LÆKJARTORG, Reykjavik
cBíðið! c= cS&efi *3óla6azarinn. =,
Verzlunin LÆKJARTORG, Reykjavík
JSíéié !
verður opnuð fyrstu dagana í næsta mánuði i Melsteðshúsi við hliðina á Nýhöfn. — Þar gefst tækifæri til að veija úr fáséðum,
skrautlegum, smekklegum og óvenjulega ódýrum Jólagjöfum fvrir yngri og eldri. Ennfremur verður þar stórt úrval af Jóla-
kortum, Jólatrésskrauti og Flugeldum. — Bíðið þess vegna með kaup yðar þangað til verzlunin Lækjartorg opnar jólabazar sinn.
— Það borgar sig vel.
Virðingarfylst
Tfjörfur ffanssoti.
Jólakort
Verzlunin Lækjartorg í Reykjavlk
Listaverk
Hlægileg’a ódýrt.
Könnur
Katlar,
Blikkvörur
Bmail, vörur o. fl.
verður selt í dag og næstu daga fyrir sama sem
ekkert verð
í verziuninni Edinborg
9 Austurstræti 9.
Loksins
eru
kvenregnkápurnar komnar,
en kosturinn er, að þær eru fagrar og ódýrar
í Austurstræti 1.
Asg. G. Gunnlaugsson & Co.
Bir
Skiði
fyrir dömur,
herra og börn
frá 1,50-16,00.
Skiðabönd,
Skiðastafir,
Skíðaskór
og alls konar
skíðaút-
búnaður.
Brauns verzlun, Aðalstræti 9, Reykjavík.
Söngskemfun
frú Lauru Tinsen
verður í Bárubúð þriðjudaginn 1ö. þ. m.
Aðgöngumiðar fást í bókaverzlunum ísafoldar og Sigf. Eymundssonar,
og kosta kr. 1.25 og 1.00.
dvergurinn virti fyrir sér með föð-
urlegri nákvæmni. Grannir málm-
þræðir voru ofnir um vélina, og
stóðu endar þeirra út í allar áttir
eins og angar á kolkrabba.
— Er fuglinn ekki bráðum full-
ger? spurði drengurinn eftir langa
þögn.
— Hann er þegar fullger, Jónas
litli, svaraði dvergurinn með finskri
áherzlu á orðunum. Eftir fáeina
daga skal hann fá að fljúga. Litli
fuglinn okkar á að keppa við rán-
fuglana, og það verður þrautin þyngri.
En við treystum honum, er ekki
svo? Það getur enginn fugl flogið
eins hratt og vel og fálkinn hans
Ilmari Erkos; klærnar eru úr stáli
og hann spýr eldi glóanda.
Drengur horfði á hann með al-
vörusvip.
— Það er fuglinn minn, sagði
hann.
— }á, þú átt hann, svaraði dverg-
urinn blíðlega. En við ætlum að
ljá þjóðfélaginu hann um stundar-
sakir. Hann á að fara á veiðar og
veiða gammana . . .
Jónas litli horfði spyrjandi augum
á bann.
— En hann kemur aftur til mín?...
— Það gerir hann, sagði Erko
eins og í leiðslu. Enginn fugl hefir
hætt sér til slíkra stórræða, og eng-
inn fugl mun heldur verða eins
nafnfrægur.
— Eg ætla að biðja guð að vernda
hann, sagði drengurinn. Heldurðu
að það nægi ekki?
— Það nægir sjálfsagt, tautaði
Erko. Hann skiftir sér ekkert af því,
sem við fullorðnu mennirnir erum
að biðja hann. En eg er viss um
það, að hann bænhærir lítinn og
góðan dreng, og gleymdu ekki að
biðja fyrir honum föður þínum . . .
Drengurinn varð forviða.
— Þarf þess? mælti hann. Pabbi
er svo góður og sterkur, að hann
þarfnast ekki hjálpar. Það hefir jens
sagt mér.
— Þykir þér mjög vænt um hann
pabba þinn? spurði Erko.
Það komu tár i augu drengsins.
— Eg bið aldrei til guðs án þess
eg hugsi um hann, sagði hann lágt.
Erko snéri sér við .... Hann
þurfti skyndilega að fást við vélina.
— Þú skalt biðja fyrir honum
pabba þínum, sagði hann og var
dálítið skjálfraddaður. Hann þarfn-
ast allrar þeirrar hjálpar sem drott-
inn vill veita honum. . . .
Erko þagnaði skyndilega. Raf-
magnsbjalla hringdi og tveir menn
komu ofan tröppurnar sem lágu
niður í jarðhúsið.
Það voru þeir Burns og Fjeld.
Burns virti fyrir sér alt sem inni
var, með sýnilegri undrun.
— Þetta minnir mig á smiðju
gullgerðarmanna, sagði hann. Scotus
gamli Setonius hefði naumast gert
hana betur úr garði.
— Þetta er vinnustofa Ilmari
Erkos og hann er alveg eins mætur
maður og Setonius, svaraði Fjeld.
Burns hneigði sig fyrir dvergnum
og rétti honum hendina.5
— Þér eruð einn af mikilmenn-
um þessa heims, sagði hann með
virðingu. Og eg tel mig lánsaman
þess að mega heilsa þeim manni,
sem fundið hefir hina nýju hreifivél
og rafmagnsloftfar. Er þetta grip-
urinn ? sagði hann og benti á vél-
ina. Hún er, svei mér, ekki marg-
brotin.
— Taktu hana upp, sagði Fjeld.
Hún er ekki þung heldur.
— Þér haldið að eg sé sterkari
í_ vinstri handleggnum en raun er á.
Áður blöskraði mér ekki að
fást við það að lyfta fallbyssum, en
núna . . .
Samt sem áður greip hann þó
vélina og lyfti henni upp eins og
hún væri fis.
— Hver djöfullinn I sagði hann
alveg forviða. Er hún gerð úr
pappír.
— Nei, svaraði Erko drýgindalega.
Hún er úr góðum málmi sem er
harðari en stál og helmingi léttari
en ál og vegur nákvæmlega 43
pund. Auk þess fylgja henni tvær
skrúfur og vega þær báðar rúm 5
pund. Vélin er öll ger af hinum
sama málmi, og er hann að eins
mjög lítið þyngri en tré. Rafmagns-
hylkið sjálft vegur að eins 10 pund
og er svo lítið að fela má í hatti.
Lítið þér á þessa löngu koparþræði
og pípur! Finst yður vélin ekki
líkjast margfætlu? — Þessir þræðir
eru vopn fuglsins míns og þau eru
hættuleg. . . . Vei þeim sem verð-
ur fyrir klóm hans.