Morgunblaðið - 23.05.1915, Blaðsíða 3

23. maí 198. tbl.
MORGUNBLAÐIÐ
3
Haustlöng
heitir litil Ijóðabók eftir Guðmund
Ptiðjón sson á Sandi, sem er nýkom-
In á markaðinn. Eru það 120 hring-
tandur og þeim skift í flokka. 1.
^okkurinn heitir Helsingjar, 2. Lóa
fiðurgisin, 3. Svanur flýgur sunnan
að, 4. Snjáfríður, 5. Einn »eg stend
4 eyri vaðs«, 6. Suður á blóðvöll-
'nn. Margar vísur eru þarna vel
^veðnar, en hér skal eigi »þreifað á
þeim bragar fingrum*. Birtum vér
hér niðurlagið á siðasta flokknum,
— sem ef til vill er bezt kveðinn —
svo menn fái að sjá litið sýnishorn
hókarinnar.
Háður strönd við ísa ál
eftir bönd eg skiidi,
vrengjum þöndum sigldi sál
suður í lönd — að Hildi.
Svífur í móðu um sína höll
sól með rjóða lokkinn;
Heljarslóð er álfan öll,
eldi og blóði stokkin.
Sýknum fjölda — að dómi duld,
dáins völd að pínum —
æfikvöldið eitrar Skuld
nn í tjöldum sinum.
Sú hefir dregið saman her,
seitt til reginflota,
tjöldum slegið, tamið sér
töfra meginsprota.
Seiðir i hjalli menn og mái,
menning alla og siði;
stangar skalla steinblind sál
stolin mjalla og friði.
Vigamóður vekur fjöll,
vein og hljóð um nætur.
Hennar þjóðum undan öll
álfan blóði grætur.
Valdaþrætu blóðugt bað
boðar nætur fegri,
en djúpar rætur eru að
andstygð grætilegri.
Menning hol við geiragný
grennir bol á þjóðum,
brennuhvolum inni i
enn eru kol á glóðum.
Holdi blæðir sál og seim,
sólarhæð og moldu.
Loki ræður hálfum heim,
hristir á þræði foldu.
Hökkir, bleikir djöflar sér
dilla og leika að báli,
en örbirgð reikar iljaber
undan reyk og stáli.
Heiftarglóð um hyggjusvið
held eg þjóðum lógi —
hlýgðan-rjóðan velgir við
Vafginn blóði og rógi
h^enning farin hálf úr heim,
hálf 4 varaskónum —
hdn er svarin eldi og eim
eins og fjara sjónum,
^eonan lengir dánardag
^anðans engill tryldur,
þó að fengi bæn i brag
bjarmaþengill mildur:
»Þú sem teygir álm og eik,
álftum vegi semur,
þol'r eigi ljótan leik
lengur en degi nemur«.
Hann, sem glaðan árdagsyl
eldar um traðir manna,
gerir staður greinaskil
glímu Hjaðninganna.
Þar sem nafni nafna fann,
sem nær í tafn með refjum,
máva og hrafna mundi hann
meta jafna — að nefjum.
Dreyrasjó þó dragi i ár,
sem djöflum ói að vaða,
léti þó ’inn hávi Hár
hreðuna ójafnaða.
Þjóðakryt um öld né ár
yfir situr þeygi
kongur vitur, heiðum hár.
Hann á lit með degi.
Enn er hjálmur upp í mót
öldnum sálmi friðar.
Nú er skálmin reidd að rót
rotins páltnaviðar.
Við þér svæla hugur hrýs,
er Hildur mælir liði.
Við erum sælir út við is:
að eiga hæli — i friði.
Líkkistur
fást vanalega tilbúnar á
Hverfisgötu 40. Sími 93.
Helgi Helgason.
............ .....
Hlutieysi Svíþjóðar.
Ræða konungs þegar >Sverige< hljðp af
stokkunum.
í öndverðum þessum mánuði hljóp
hið stærsta herskip Svia, »Sverige<,
af stokkunum í Gautaborg. Var þá
mikið um dýrðir þar í borginni Og
var konungur sjálfur viðstaddur og
margt annað stórmenni. Það var
gert konungi til virðingar að láta
hann hleypa skipinu af stokkunum.
Studdi hann á lítinn rafmagnstappa,
og i sama bili kom skriður á hið
mikla skipsferliki, og rann það síð-
an hægt og rólega á sjó fram.
Eftir það var sezt að veizlu og
fórust þá konungi svo orð í ræðu,
sem hann hélt:
------Tímar þeir, sem ver nú
lifum á, eru alvarlegir og starf það,
að gæta hagsmuna og velferðar rikis-
ins, er enn viðurhlutameira en þeg-
ar alt er i réttum skorðum. Alheims-
bálið, sem hefir vofað svo lengi yfir,
og siðast orðið að veruleik, er enn
í algleymingi. Til þessa hefir oss
tekist að verja hlutleysi landsins og
það er mín innilegasta ósk, að oss
takist það einnig framvegis. En eng-
inn veit hvað framtiðin ber i skauti
sinu. Hættan sú, að vér lendum
inn i alheimsstyrjöldina, er eigi minni
nú en þegar ófriðurinn hófst. Vand-
ræðin hafa aukist og vaxa altaf jafn-
framt því sem viðureignin milli stór-
veldanna harðnar. Vér skulum þess
vegna eigi vera svo öruggir að vér
lokum augunum fyrir hættunni, held-
ur ætið vera við þvi búnir að röðin
komi að oss.
Frá öndverðu hefi eg álitið það
sjálfsagða skyldu rr.ína að gæta hins
strangasta hlutleysis, í þágu föður-
MOCCA
er bezta át-súkkulaði í heimi.
Fæst hjá kaupmönnum.
Búið til af Tobler, Bern'e, Sviss.
H.f. ,Nyja lðunn‘
kaupir ull og allskonar tuskur
fyrir hæsta verð.
landsins, meðan þessi styrjöld stend-
ur. Þetta hefir veizt mér þeim mun
auðveldara, sem eg hefi fundið, að
meiginþorri þjóðar minnar hefi eg
þar haft að bakhjarli. En ef svo skyldi
fara — sem eg vona að guð gefi
að eigi verði — að vér yrðum svo
aðþrengdir, að eg áliti það nauðsyn-
legt að kalla alla syni landsins til
vopna, til þess að verja frelsi og
sjálfstæði vorrar elskuðu ættjarðar,
þá er eg viss um, að öll þjóðin mun
standa sem einn maður bak við kon-
ung sinn og eigi létta fyr en vér
hefðum unnið sigur.
Það er þung ábyrgð, sem hvílir á
herðum mínum, en það er ekki eg
einn, sem ber hana. Á hverjum
manni hvílir ábyrgð. Þess vegna
vænti eg þess, að enginn maður geri
eða segi neitt, sem geti þyngt þessá
ábyrgð eða spilt afstöðu vorri á þess-
um erfiðu tímum.
í þeirri öruggu von, að sænska
þjóðin þekki ábyrgð þá, er á henni
hvílir og beri í brjósti einlæga föður-
landsást, drekk eg skál ættjarðarinn-
ar. Lifi Svíþjóð.
Lögreglukylfur.
í Noregi er nú talað um það, að
láta lögregluþjónana fá nýjar kylfur.
Þykja hinar gömlu, sem eru úr tog-
leðri eingöngu, eigi nógu traustar.
Hina nýju kylfutegund hefir lögreglu-
þjónn fundið upp og er hún þannig,
að fyrst er margþættur vír, með eir-
hnúðum á báðum endum. Utan um
hann kemur hylki úr togleðri, og
er alt vopnið 35 centimetra langt.
Lykkja er á öðrum endanum til þess
að smeygja upp á úlfliðinn, svo að
eigi verði vopnið slegið úr hendi
manns. Norska blaðið, sem þetta
er tekið eftir, segir að með þessu
vopni sé hægt að slá svo þung högg
á handlegg manns að alt afl dragi
úr vöðvunum, og — bætir það við
— samt er það mannúðlegra að nota
kylfuna heldur en skammbyssu.
Þarf ekki Reykjavík að útvega
sínum lögregluþjónum svona vopn
áður en höfnin er fullger og útlend-
ingar vaða hér á land viðstöðulaust?
Ætli þeim veiti af þvi að hafa þá
eitthvað almennilegt í höndunum?