Morgunblaðið - 14.02.1917, Blaðsíða 4

MORGUNBL'AÐft)
VAruhúsið
hefir steersta úrvalið af:
Vinnufötum
Togara-Doppum
— Buxum
Olíufötum,
sterkur frúgangur, ávalt
ódýrast
IZI
Olafur Lárusson
yfirdómslögmaður.
Kirkjustræti io.
Heima kl. i—2 og 5—6
Simi 215
Duglegur ogáreiðanlegur
drengur
getur fengið fasta atvmnu fyrri hluta
dags. Ritstj. vísar á.
3 eða 4 herbergja íbúð óskast
til leigu 14. maí n. k.
Ritstj. v. á.
Jóhann Fr. Kristjánsson,
leiðbeinandi í húsagerð,
dvelur hér til 16. þ. m. Til viðtals
kl. 2—3 e, m. á Klapparstig 1 A.
Mysuostur
ódýrastur hjá
J Ó NI frá Vaðnesi.
O M A
plöntu smjörlíkið
kaupa allir hjá
J Ó NI frá Vaðnesi.
Sktpsfjori
getur fengið stöðu á kutter U L V Ö við fiskveiðar.
Sími se. T. Trederihsen.
N okkrar
dugíegar stúlkur
geta fengið
varanlega atvinnu við fiskverkun.
Góð kjör.
Agúst Magnússon,
Grettisgötu 58.
Heima 5—9 síðdegis

Hús
óskast til kaups
á hentugum stað í bænum, — helzt til verzlunar.
Tilboð merkt „3 0 3“ sendist afgreiðslif blaðsins
fyrir 14, þ. m. v
Dugl. drengur
getur fengið að bera út Morgunblaðið
nú þegar,
vegna burtfarar eins drengsins. Komið á afgreiðsluna kl. 12—2 siðdegis
í dag.
HBB** V Á tr 'ff ? 9i # Aí.í

O. Jofmsor* & Kaaber,
M kgL octr. Branð&sinnjics
{Caiipmsnnaietfn
vírryggir: hns, hásgögn, »!!«■
koMöi’ vftruforða 0. s. frv. geg*
eldsvoða fynr iægsts iðgjald.
Beimakl. 8—12 f. h. og 2—8 e. h
í Austurstr. í (BáðL. Nielseu
N. B. Níelsen.
Gumiar Bgilson
skipamiðlari.
Tals. 479. Veltusundi 1 (uppij
Sjó- Stríðs- Brunatryggingar
Skrifstofan opin kl. 10—4.
Allskonar
lírunatryggingar
Halldór Eiríksson
bókari Eimskipafélagsins..
Trondhjems vátryggingarfélag h.f.
Allskonar brunatryggíngar.
Aðalnmhoðsmaðnr
CARL FINSEN.
Skólavörðnstfg 25.
Skrifstofntimi 51/,—61/, sd. Talsími 831
MORGUNBLAÐIÐ
kostar 1 Reykjavík 70 anra á mánuði.
fiinstök blöö 5 anra. Snnnndagsblöð 10 a.
Úti nm land kostar ársfjórðnngnrinn
kr. 2.70 burðargjaldsMtt.
Cftanáskrift blaOsins er:
Morguubliðið
Box 3.
Reykjavik.
Geysir
Export-kaffi
er bezt.
Áðalumboðsmenn:
0. Johnson & Kaaber
ast og biða meðan eg sæki yður
staup af víni?
— Nei, mælti hún lágt, mér liður
vel. Farið ekki frá mér.
Hún var þó enn náföl og varir
hennar titrnðu, svo að hann trúði
henni augsýnilega ekki. Hún mælti
þvi enn:
— Eg fullvissa yður um það, að
eg þarfnast eigi einu sinni vatns að
drekka.
— Eg mundi trúa yður, Miss
Glinton, mælti hann, ef þér væruð
ekki svona náföl.
Hún reyndi að brosa, en hann sá
að varir hennar titruðn.
— Eg á vanda til þessa, svaraði
hún. Það er eins og hnífur sé
skyndilega rekinn i hjarta mér, en
það liður frá aftur smám saman. Eg
ímynda mér að jafnvel hinir hraust-
ustu menn geti fengið þennan kvilla.
— 269 - -
— Eruð þér hraust? spurði hann.
— Já, gallhraust, svaraði hún.
Hann hafði tekið upp blævæng
hennar og rétt henni. Hún lagði
blævænginn að brjósti sér og sá nú
ekki á henni að hún hefði kent neins
krankleika.
— Eg var að spyrja yður að því
hverjir væru í fylgd með Lady Valen-
tine Arden, mælti hún.
Hann leit á hana með furðusvip.
— Hertoginn og hertogaynjan af
Castlemay, svaraði hann aftur. Lady
Valentine er á fóstri hjá hertoga-
ynjunni.
— A hún heima hjá þeim? spurði
Miss Glinton.
— já, og eg hygg að hún muni
eiga að dvelja hjá þeim nokkur ár.
Eg vona það að minsta kosti.
Það var engum blöðum um það
— 270 —
að fletta hvað hann átti við og
Miss Glinton brosti ofurlítið.
— Er hertoginn kvæntur? spurði
hún enn.
— Kvæntur? Nei, eg held nú
síðurl Menn segja að hann sé kven-
hatari, en eg veit eigi hvers vegna.
— Það er Hklega vegna þess að
hann hatar konur, mælti hún.
— Það get eg ekki skilið. Þá
væri það betra fyrir mann að hata
blómin og sólarljósið, heldur en hata
konur. Án þeirra væri heimurinn
eins og eyðimörk.
— Haldið þér að nokkur kona
muni hafa dregið hann á tálar ? spurði
hún og var einkennilegur hreimur i
rödd hennar.
— Eg hefi aldrei heyrt á það
minst, mælti hann, heldur þvert á
móti. Eg hefi altaf heyrt það að
hann forðaðist kvenfólk eins og heitan
eld.
— Einhver ástæða hlýtur að vera
til þess, mælti hún.
— Það er sennilegt, en hann held-
ur henni þá leyndri. Eg er viss uff>
það að enginn maður veit um ástæð'
una.
— Er hann vinsæll? spurði húú
alt í einu.
— Hertoginn af Castlemay? r
eg skyldi nú ætla það. Hann ef
einhver hinn vinsælasti maður *
Englandi. Eg hefi aldreí hitt nok^'
urn mann, sem eigi geðjast vel **
honum. Hann er ágætismaður. ^
það furðar alla að hann skuli al^1
hafa verið við kvenmann kendui"
að hann skuli eigi vilja kvænast e^S
og aðrir menn.
— Það er einkennilegt,
hún hugsi. , „i
að heö
Harry fríði fann það au **- Q*
þótti gott að tala um hertogao0
mælti því enn:
— 271
— 272 —