Morgunblaðið - 11.04.1917, Blaðsíða 2

2
MORGUNBLAÐIÐ
Eins og nú standa sakir, er á
einum útsölustaðnum seld mjólk
sem er góð og ósvikin, en á öðr-
um léleg mjólk. Verðið er það
sama. Þetta er rangt gagnvart
þeim sem góðu mjólkina selja.
Framleiðendur eiga að fá borg-
un fyrir mjólkina eftir þvi hvern-
íg hún er. En því er ekki hægt
að koma við nema með tíðri skoð-
un á efnasamsetningu mjólkur-
innar.
Og kostnaðurinn við alt þetta
verður áreiðanlega ekki meiri en
við útsöluna ný, ef dæma má
eftir erlendri reynslu. Þessvegna
er sjálfsagt að gera það.
Símasamband
við Reykjanesvita.
—o---
Nú er svo langt komið, að sima-
samband er komið á við Hafnir og
Grindavík, en enn þá er Reykjanes-
viti án síma og þó er það si stað-
ur, sem margra hlnta vegna heíði
átt að hafa hann, og þaó fyrir löngu.
Símasamband við Reykjanes er
málefni, sem varðar marga, og ætti
að vinda bráðan bug að því að það
kæmis á sem fyrst. Til tals mun
hafa komið að setja merkjastöð ann-
aðhvort á Reykjanesi eða á Garð-
skaga, en eins og stendar og hér
hagar til, virðist slíkt ekki beint
nauðsynlegt, þegar símasamband er
komið á við þessa staði. — Merkja-
stöðin mundi helst notuð til að til-
kynna hingað komu nokkura fiski-
skipa og vöruflutningaskipa. Slík
tilkynning nokkrum tímum áður en
vænta má skips á höfnina, hlýtur
að flýta fyrir allri afgreiðslu, þar eð
byrja má að unairbúa affermingu,
útvega verkafólk, rýma til við bryggj-
ur, flytja skip á höfninni, sem fyrir
mundu verða m. fl., en hið sama má
gera án þess að leggja út í kostnað
þann, sem merkjastöð mundi kosta.
Setjum svo að það væri almenn
ósk útgerðarmanna bæði í Reykja-
vík og Hafnarflrði, að skip þeirra
tilkyntu komu sína nokkrum tíma
áður en þau komu í höfn, t. d. við
Reykjanes, og að þeir legðu svo
undir við skipstjóra sína, að gera
svo, þá mundi félagseinkennið (Com-
pagni-flaggið) nægja; hvert skipið af
flota hvets félags það væri, sem
sýndi merkið, kæmi þá ekki málinu
við, það væri að eins skip, sem
félag, sem hefði þetta ákveðna merki,
þyjfti að taka á móti og afreiða.
T. d. »Fiskveiðafélagið ísland< væri
að afferma botnvörpuskipið »Maí«,
máske að byrja verkið, þá kæmi
skeyti, að skip með féiagseinkenni
þeirra, væri að fara fyrir Reykjanes,
það mundi þýða fyrir verkstjór2nn,
að hann þyrfti að hafa fleiri menn
í vinnu innan fárra tima, sæi hann
fyrir að hann yrði ekki búinn með
það skipið, sem fjrir var, en hvort
heldur það var »Apríl< eða annað
skip, sem félagið ætti, mundi að
nokkru standa á sama, það er að
eins skip, sem það félag á að taka
á móti og sfgreiða.
Félagseinkennið er hér helzt sýnt
á tvllidögum og er því stdssflagg,
og tnundi brátt fara að sjást á þvi,
væri það oft notað sem merkifligg.
Þcss vegna væri heppilegast, kæm-
ist þessi hugmynd nokkurntíma i
vetk, að hvert það skip, sem gefa
vildi eða gefa ætti merki, hefði ann-
að stærra flagg með félagsmerkiru,
aðeins ætlað til þess. Póstskipin
eru auðþekkt og vöruflutningaskip
gætu gefið og mundu gefa alþjóða-
merki (einkennismerki sitt) og það
mætti einnig sima og gæti komið
að gagni, bæði fyrir hafnarumsjón-
armann og þann, er von ætti á skip-
ínu1.
Nokkrum sinnum hefir það borið
við, að bátar hafa hrakist suður fyrir
land og leit að þeim gerð, hefir þá
mótorinn verið bilaður og segl i
ólagi, og menn þannig í nauðurn
staddir. Það fer ávalt langur tími í
að biða eftir þvi, að bátur, sem ekki
lendir i sinni veiðistöð á ákveðnum
tima, komi einhversstaðar fram, og
sú bið og dráttur á að bregða fljótt
við þegar bát vantar, getur haft
hinar verstu afleiðingar.
Bátar í nauðum staddir, ættu á-
valt að sýna neyðarmerki, og stæði
svo á að þeir rækju suðurfyrir land,
þá gæti þó farið svo, að vitavörður
sæi neyðarmerki þeirra og tilkynti
það, og einnig í hvaða átt þeir væru
frá vitanum, vindstöðu með fleiru,
sem mundi góð leiðbeining þeitr,
sem leita ættu. Alt þetta mundi
kosta góðan kíki, signalbók handa
vitanum og ómakslaun handa vita-
verði.
Þar, sem að eins væri um það að
ræða, að taka á móti merkjum, en
ekki halda uppi samræðum eða
svörum, virðist merkjastöð óþöif,
enda ekki langt að bíða þangað til
ioftskeytastöðin tekur til starfa, og
þl breytist ýmislegt, en þar sem
eins örðugt er að útvega verkafólk
og hér á sér stað á ýmsum títnuta
ársins, mundi fyrirvari koma að
noturo og kosta lítið með þessari
einfcldu aðferð, en til þess*. þarf
þangað síma.
Rvík. 19. marz 1917.
Svbj. Egilson
(í Ægi).
J) Þegar dimt er mætti í stað
flagga sýna einkenni með Ijósum.
Það vandalaust fyrir hvert félag að
eiga Ijósmerki og Hjið kostar þá
að h'.fa skrá yfir þau merki i vitan-
um, jafnhliða skrá yfir félagaflöggin.
Ritstj.
Kona verður úfi.
Síðaatliðinn laugardag varð
kona nokkur frá Valbjarnarvöll-
um í Borgarhreppi, Sesselja Jóns-
dóttir, kona bóndans þar, Jóns
Guðmundssonar, úti skamt frá
bænum. Hafði hún gengið að
næsta bæ um daginn í bezta veðri,
en var á heimleið þá er hríðin
skall skyndilega á. Kom hún
ekki heim og voru menn sendir
að leita, hennar, en hún fanst
ekki fyr en næsta dag, og var
þá örend, rétt við túngarðinn.
Afskaplegt veður hefir verið
norðanlands þessa daga, og má
því búast við þvi, að einhver
fleiri slys hafi orðið, þó eigi séu
fregnir komnar um það enn.
Frá Rússlandi.
Undiröldur.
Eftir fréttaritara »T i m e s *.
Petrograd, 22. marz.
Síðustu tvo dagana hefi eg orð-
ið þess var í viðræðum við hina
mörgu vini mína hér í Rússlandi,
að nokkuð er á reiki skoðun
þeirra um það, hvernig stjórnar-
fyrirkomulagið eigi að verða hér
framvegis.
Það hefir verið ausið nægri
olíu á þær glæður, sem stjórnar-
byltingin kveikti í hugum manna.
Eitt eða tvö blöð hafa gripið
tækifærið til þess að æsa hatur
og grimdaræði fjöldans. Dálkar
og heilar síður eru fullar af upp-
ljóstunum, oft og tíðum mjög orð-
um auknum, um afglöp gömlu
stjórnarinnar og sérstaklega eru
það þó hneikslissögur um dóms-
málaráðuneytið. En flest blöðin
herma að eins þannig frá, að
ábyrgðin dreifist, og draga held-
ur úr.
Því miður verða þessar ein-
hliða æsingar til þess að trylla
fjöldann gegn Romanoff-ættinni
og menn vilja eigi hlýða á neitt,
sem nálgast sanngirni eða hlífð
við gömlu stjórnina. öll dóm-
greind fjöldans hefir ’ ruglast af
atburðum þeim, sem nú hafa grrst.
Alt hugsunarjafnvægi hefir rask-
ast. Mentaðir menn, sem vita
vel, hve örskamt er öfganna í
milli og að afturkippur verður
jafnan af hófleysi, eru jafnvel
tregir á það, að viðurkenna með-
alhófið.
Þetta verða menn að hafa í
huga til þess að geta skilið það,
hvers vegna nýja stjórnin hefir
orðið að taka svo hörðum hönd-
um á keisaraættinni.
Rússneskur maður og vinur
minn sagði við mig: »Það væri
bezt að láta keisarann fara til
Englands ásamt öllu skylduliði
sínu. Þá mundi hin nýja stjórn
frjálsari ferða sinna, og ef það
yrði að samþykki, að einhver úr
keisaraættinni tæki við völdum
hér, þá yrði enginn hængur á
því, að hann gæti komið hingað
aftur«.
Kerensky dómsrnálaráðherra
hélt ræðu í Moskva nýlega og
sagði þá, að hann vildi ekki eiga
sæti í hinni nýju stjórn framveg-
is, ef Nikulás stórhertogi væri
yfirhershöfðingi. Fáum dögum
áður sagði þessi sami ráðherra í
ræðu til Mikaels stórhertoga, þá
er hann hafði ákveðið að taka
eigi við ríki: »Sa.gan mun lengi
hafa ákvörðun yðar í hávegum.
Hjá yður hefir ráðið sönn og ein-
læg ættjarðarást<.
Öll framkoma stórhertoganna
hefir sýnt það> að þeir eru frjáls-
lyridir og unna landi sínu heitt.
Mun það verða viðurkent, þá er
mestu æBingarnar eru um garð
gengnar. Samt sem áður er það
vafasamt, hvort Dmitri Pavlo-
viteh stórhertogi, sem drap Ras-
putÍD, mun komast hjá því, að
vera rekinn i útlegð.
Hinn alkunni blaðamaður, M.
Tann, ritar svo í dag:
»Versti óvinur Rússa, nú sem
stendur, er Vilhjálmur Hohen-
zollern. Hermenn, neytið vopn-
anna! Verkamenn, gangið að
vinnu! Minnist þess, að stjórn-
frelsið er lítils virði, ef vér sigr-
um eigi óvinina, sem komnir eru
að garði. Hvers virði væri hið
nýja stjórnfrelsi, ef vér biðum
ósigur á vígvöllunum?«
Einkunnarorðinu »ófriðnum alt<
var dyggilega haldið fram í gær
á fundi heriðnaðar-nefndarinnar,
þar sem þeir Gutchkoff, Konova-
loff og Terestchenko skoruðu á
kaupmenn og framleiðendur i
Rússlandi, að leggja fram alla
kiafta sína til þess að efla skot-
færa- og hergagnaframleiðslu.
Flermennirnir í Rússlandi vinna
nú nýja hollustueiða, heita hinni
öýju stjórn fylgi og í stað þess
að áður var beðið fyrir keisaran-
um og ætt hans í kirkjunum,
biðja prestarnir nú fyrir hinum
nýju stjórnendum Rússlands.
í dag leikur það orð á, að hin
nýja stjórn hafi ákveðið í eitt
skifti fyrir öll að leggja niður
hinar miklu hegningar. Rússar
eru í eðli sinu mjög miskunsamir
og þetta er gleðilegur boðskapur
um það, að fraravegis linni öllum
ofsóknum, gegn lægri sern æðri
mönnum. Og þannig mun Rúss-
land komast hjá hinum ljótustu
blettum, sem markað hafa veg
stjórnarbyltinga í öðrum. löndum-
Eg vildi að eg gæti sagt hið
sama um andann hjá verkamanna-
samkundunni og fulltrúum her-
mannanna. Verstu öfgarnar, setn
siglt hafa i kjölfar þeirra, og öfl
sú truflun, sem varð í her °%
flota., er sennilega að kenna dóni'
greindarskorti og samheldnislej sl'
En hér er eitt dæmi uffl Þ3^’
hvernig þessi flokkur maD11^
traðkar oft frelsiahugsjónunutaj1
yfirlögðu ráði. Blaðið Retcb se°
í dag:
»Yfirgangur gömlu stjórna1111
ar og hinar yfirlögðu
ofsóknir hennar liafa lengi hn