Morgunblaðið - 12.09.1917, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Húsraæður!
Notið eiagöngu hiua heimsfrægu
RedSealþvottasápu
• ^Fæst hjá kaupmönnum.
1 heildsölu hjá
0. Johnson & K iaber.
Dð foreaede Bryggerier.
V'
r^N
»3 U
CS
p- it
0 »
3 P
Ö
cr
o
o
OO
<TS7.‘v
O-o
gP*"-n
■BWp'—-•

Egg
e?u koypt
á Upp sölum
Bifrmðm Jíf í
fæst' til leigu í Jea^ri eða skemir.ri ferðir.
U plýsingar’í síma 9 í Hafnarfirði og 102 Reykjavik.
Stúlka
•getur feDgið pláss á barnlausu heimili.
Hún verður að kunna dálítið í mat-
reiðslu og skilja dönsku.
Hátt katip.
Uppl. hjá frú Gudmundson,
Laufásv. 44.
E. Viífjjátmsson.
Beauvais
niðursuðuvörur eru viðurkendar að vera langbeztar í heimi.
• Otal heiðurspeninga á sýningum v<ðsvegar um. heiminn.
Biðjið ætíð um Beauvais-niður suðu. Þá fáið þér vernlega góða vöru
Aðalumboðsmenn á íslandi:
O Johnson & Kaaber.
Y ATí^ Y GGIN G AI^
Bruna tryggingar,
sjö- og strlðsvátryggingar.
O. Johnson & Kaaber.
Det kgl, octr. Brandassurance
Knupmannahöfn
vátr}rgeir: liús, húsífögn, alls-
konar vöruforða o. s. frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heima ki. 8—12 f. h. og 2—8 e. h.
í Austurstr. 1 (Búð L. Nielsen)
N. B. Nielsen
Brunatryggið hjá »WOLGA«
Aðalurr.boðsm. Halldór Eiriksson
Reykjavík, Pósthólf 385.
Umboðsm. í Hafnarfirði:
kaupm. Daníel Berqmann.
Gunnar Egilson
skipamiðlari.
Tals. 479. Veltusundi r (uppi).
Sjó-, Stríðs-, Brunatryggingar.
Skrifstofan opin kl. 10—4
Allskonar
vátryggingar
Tjarnargotu 33. Simar 235 & 429.
cTroíh S zfiöííiQ.
Tiondhjems vátryggingarfélag h.f.
Allskonar brunatryggingar.
Aðalumboðsmaður
Carl Finsen
Skólavörðustig 23
Skrifstofut. sVa'^Va Siít- Tals. 331
Geysir
Export-kaffi
er bezt.
Aðalumboðsmenn:
0, lohnson & Kaaber
baupbæti. |>að eru nú nokkrir mán
uðir síðan, en maður er lengi að nú
eer.
Nobkrir bændur og verkamenD
höfðu nú slegið hring um þá og
hlýddu með græðgi á fráBögn hina
hrauata Tommy Atkina.
— Hafið þér skjöl yðar á yður?
ruælti leyuilögregluþjónninn.
— Skjöl, hvaða skjöl? Er það
bólusetningarvottorð, eða hver fjand-
inn erþaðsem þéreigiðvið?
— þ>ór hljótið að hafa vottorð frá
ejúbrahúsinu, þar sem þér dvölduð,
eða ....
— Nú jæja, mælti hermaðurinn,
eigið þér við það? Viljið þér þá gera
svo vel að hneppa frá mér einkeunis
búningi mínum og líta á merki það,
sem eg hefi um hálsinn. f>ar getið
þér séð það hvaða maður eg er.
Leynilögreglumaðurinn hikað lítið
eitt. Svo varð hann við áskorun
hermannsina enda þótt áhorfendur
kurruðu út af því að hinum fatlaða
hermanni skyldi sýnt slíkt vantraust.
— 339 —
— Dick Anstey, las leynilögreglu-
þjónninn, korpórall við . . . Hann
þagnaði og hikaði við.
— þér verðið að fyrirgefa þetta,
mælti hann enn fremur, en við verð-
um að fara gætilega. Eg sé nú að
Jjér eruð ekki grunsamlegur. þér
vitið það ef til vill eigi að »Hárinn«
var skotinn í kaf hjá Helford, en
skipshöfnin ílýði.
— »Hárinc«? Hvað er það?
— jj>ér hafið þá ekki losið blöðin?
— Nei, þetta er fyrsta blaðið sem
eg hef séð í marga mánuði.
Leynilögregluþjónninn kom síðau
með áhrifamikla og litaða frásögn
um hið hræðilega sjóræningjaskip.
Og hann lauk henni með því að segja
að alt héraðið þarna umhverfis væri
í umsátursástandi. Enginn gat vitað
upp á hverju bölvaðir sjóræningjarnir
kunnu aðfinna. þeir voru vel vopnaðir
allir og þeir höfðu sýnt það áður að
þeir létu sér eigi néitt fyrir br jóstibrenn a.
— 340 —
Dick Anstey varð alveg forviða á
hinni löngu og ýtarlegu fráBÖgn leyni-
lögreglumannsins.
— Nú skil eg, tautaði hann . . .
— Hvað tbiljið þér? spurði leyni-
lögregluþjónninn, og allir hinir spertu
eyrun.
— í gærraorgun mætti eg flokk
manna A heiðinni, mælti hann hægt
og gætilega, þeir voru vel bÚDÍr, en
þreytulegir voru þeir . . . Eg gaf
mig á tal við eran þeirra, sem mælti
á égæta ensku, og hann sagði að
þeir hefðu verið sendir í námurann-
sókn en vilst. þeir komumérnokk-
uð einkennilega fyrir sjónir, en eg
hugsaði eigi neitt frekar um það.
Eg sagði þeim frá því, að eg væri
á leiðinDÍ til Falmouth og að þeir
gætu gjarna orðið mér samferða, en
það vildu þeir eigi. |>eir kváðust
vera á norðurleið og spurðu hvar
skemst mundi til jérnbrautarstöðva.
Eg vísaði þeim þá á veginn til Red
ruth. þeir þökbuðu mér fyrir og
— 341 — '
buðu mér eitt sterlingspund fyrir
leiðbeiningarnar. En eg vildi eigi þiggja
það.
. Leynilögreglumaðurinn komst allur
á loft. Hann setti hattinn aftur á
hnakka og þaut að símanum.
En bændurnir slógu þegjandi hring
utn hinn einhenda korpóral. Gamall
bóndi herti að lokum upp hugann.
— Hvenær fékstu þetta? mælti
hann og benti á heiðursmerkið.
— |>að var Þjá Yserskurðinum,
mælti Anstey og ypti öxlum. Eg
risti þar nokkra þjóðverja á hol og
þegar þorpararnir fengu liðsauka og
byssustingurinn beit eigi lengur á
þá, bar eg foringja minn, Bem var
særður, burtu af vígvellinum. |>að
var ekki meira en hver maður mundi
hafa gert í mfnum sporum.
— f>ú ert hraustur maður, mæltí
bóndinn hátíðlega og tók ofan hatt-
inn. Hinir fóru að dæmi hans.
Dick Anstey fölnaði. Honum var
ekki fisjað naman, en orð og alvara
— 342 —