Morgunblaðið - 24.09.1917, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Nærföt.
Vinnuföt.
Hvar er mestu úr aO velja?
Hvar eru vörugæOin mest?
Hvar fær maOur vöruna ódýrasta?
i
Vöruhúsinu.
2 herbergi
með nokkru af húsgögnum og helzt
gasi, óskast á leigu nú þegar.
Uppl. hjá Morgunbl.
Areiðanlag og þrifin
stúlka
óskast í vist.
Ritstjóri visar á.
Miðaldra maðar
vanur allri sveitavinnu (búhagur) vill
taka að sér umsókn heimilisverka
hjá ekkju eða á öðru heimili er ráðs-
mann kann að þurfa — i sveit. Upp-
lýsingar um kaup og heimili gefur
titstj. Morgunbl.
KBNSLA
íslenzku, dönsku, ensku og útsaum
kennir
Signrrós Þóróardóttir,
Bókhlöðustig 7 (uppi).
Unglingsstúlka
"vel að sér i skrift og reikningi, getur
fengið atvinnu í búð hálfan daginn.
Eiginhandar umsókn ásamt meðmæl-
um merkt „Búðarstðrf* sendist
Morgunblaðinu fyrir 20. þ. mán.
Gðð vcdverkiið
fóóursíld
til sölu i verzlun
Böðvars^ona & Co.
Hafnarflrði.
Ullarkaup.
1000 Ballar af Rviíri\ Rreinni\ cjoÓri
vorull Jrá þessu ári9 csfiasf fiet/pf
Skrifíeg filboð óskasf.
Jleígi Zoega.
Nýir kaupendur ,
MORGUNBLAÐSINS
fá blaöið ókeypis til mánaðamóta.
Þa8 borgar sig! ZZ"—
Piatio.
Nýtt piano frá Herm. N. Petersen & Sön, sem hingað kt»m
með s s. Pensylvania, er til sölu. Kassinn er úr mahogni. Flygeltónar.
Ótakmörkuð ábyrgð.
Vilf). Tinseti.
YAT^YGGINGAi^
Bruna tryggingar,
sjö- og strlðsYátryggingar,
O. Johnson & Kaaber.
Det kgl, octr. Brandassurance
Kaupmannahöfn
vátryggir: hús, húsgögn, alls-
konar vðruforða o. s. frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heima kl. 8—12 f. h. og 2—8 e. h.
i Austurstr. 1 (Búð L. Nielsen)
N. B. Nielsen
Brunatryggið hjá »W OL6A«
Aðalumboðsm. Halldór Eiríksson
Reykjavík, Pósthólf 385.
Umboðsm. í Hafnarfirði:
kaupm. Daniel Berqmann.
Gunnar Egilson
skipamiðlari.
Tals. 47q. Veltusundi 1 (uppi),
Sjó-, Stríðs-, Brunatryggíngar.
Skrifstofan opin kl. 10—4
Allskonar
vátryggingar
Tjarnargotu 33. Slmar 23 5 & 429.
cTrolíe & tSloffie.
Ttondhjems vátryggingarfélag h.f.
Allskonar brunatryggingar.
Aðalumboðsmaður
Carl Finsen
Skólavörðustíg 2S
Skrifstofut. sVa’^Va s,(t- Tals. 331
Geysir
Export-kaffi
er bezt,
Aðalumboðsmenn:
0. lohnson & Kaaber
mælti hann, eg ætla að segja yður
ofurlítið. Nú — eg fer ekki að pré-
dika siðferði og hefi eg góðar og gildar
ástæður til þess. J>að gat Pétur
Pleym gert. En nú er hann dauður
og þess vegua verð eg að tala við
yður . . . |>ér getið gjarnan lokað
eyrunum fyrir því sem eg segi, en
eg róðlegg yður þó að hlusta með
athygli á það. FyrBt og fremst er
eg óbetranlegur og vondur maður.
J>að verður tæplega tölu kotuið á
þau illvirki sem eg hefi framið. f ér
megið kalla mig morðingja, mann-
drápara, sjóræningja, smygil, þjóf og
miklu meira. Eg hefi fengist við alt
óheiðarlegt í þessum heimi annað en
fjárheimtu og okur. Og í Lundúuum
liggur kaðall og langar til þess að
vefjast um hálsinn á mér. En —
fagra frú. Dick Anstey hefir þó einn
kost. Hann hefir altaf verið hugað-
nr og aldrei svikið vini sfna. J>að
ern engin þau pyndingar verkfæri
til l heiminum sem gætu togað eitt
— 379 —
einasta orð úr hálsi honum í þá átt
að ljósta upp um félaga hans. Minu-
ist þess! . . . En þér hafið sýnt það,
frú, að þér metið einkis þá hæfileika,
sem eg miklast af. J>ví að þérhafið
svikið okkur, þér hafið dregið okkur
á tálar með björtu og barnslegu aug-
unum yðar. pér hafið látist elska
þann mann sem unni yður. |>ér
hafið flækt hann svikaneti yðar og
þegar tækifæri gafst, þá gáfuð þér
leynilögregluþjóni bendingu: Hór
er hann! . . . Og meðan þér kenduð
enn til siðnstn ástaratlota hans,
flýttuð þér yður til Englands. f>ér
gerðuð úr yður hetju og þér höfðuð
föðurlands ást að yfirdrepi. Munið
þér eftir Dalila, kæra frú ? |>ór eruð
eins og hún. f>ér megið bölva yður
upp á það, að skækjan frá Gaza hafði
nákvæmlega sömu sakleysisgluggana
eins og þér, og jafn lygna sál. Hvað-
an úr skrafctanum eruð þér? . . . .
f>ér ernð vístsnoturtgöturæsaafkvæmi,
dálítil^NanaiTáTm' flögrar inn í sálir
— 380 —
manna og eitrar blóð þeirra og líf?
Jú, eg þekki svipinn og þér eruð
ekki þess verð að nobkur maður fari
fremur að ata hina syadugu sál sína
með því að hræra í hinn versta foraði,
sem verður á vegi nokkurs karlmanns,
og það er: vond kona! . . . En samt
sem áður er einhvers sfcaðar í líkama
mfnum eitthvert bergmál af þvf, sem
menn nefna riddaraskap. Og það
er þetta vesala bergmál sem hefir
rekið mig hingað f kvöld.
Anstey hæfcti hinni löngu ræðu
sinni og andvarpaði. Edna var farið
að verða órótt, en þegar hann mælti
síðustu orðin þá sló vonarneista niður
í sál hennar.
— Mér hefir ætíð fallið dæmalaust
vel við yður, mr. Anstey, hvíslaði
hún með sbjólfandi röddu . . .
Dick Ansfcey lagði alt í einu silfur-
öskjuna sem hann hafði verið að
handfjatla, á borðið.|
— Eg ætla að bjarga yðurúr klóm
Ambroise Vilmart, mælti hann ákaf-
_ 381 —
ur. Vegna fallegu fótanna yðar,
bætfci hann við ofurlífcið háðslega,
ætla eg að gefa yðnr tækifæri til
þess komast hjá því að farið verði
með yður eins og kjnkling, sem menn
snúa úr hálsliðnum og fleygja út í
horn. í þessari öskju eru pillur
Satos vinar obkar. f>ær hjólpa manni
fljótt og kvalalaust yfir í eilífðina.
Leikkonan varð jafn hvít f framan
eins og kniplingakjóllinn hennar.
— f>að getnr ekki verið alvara
yðar-----------hvíslaði hún, en varir
hennar sknlfu------------
— J>að er ekki heldur alvara hans,
var mælt fram í dyrunum og Ralph
Burns gekk inn í herbergið.
Anstey ætlaði að ná í silfuröskj-
una, en leikkonan varð fljótari að
bragði og náði þeim. f>á ypfci An-
stey öxlum.
— Eruð þór Ralph Burns? mælti
hann og virti hinn risavaxna lög-
regluþjón fyrir sór.
— 382 —