Morgunblaðið - 24.12.1917, Blaðsíða 3

I Mánudag
24.
tfes. 1917
MORGDNBLA
5. árgangr
■ 54,
t&lubiað
Ritstjórnarslmi nr. joo
Ritstjóri: Vilhjáimar Finsen
ls3foldarprentsmiðja
Afgreiðslusimi nr. 500
ú
1«
Bamla kanan
I
I
&

(£
Bu3m.
Eftír
Guðmundsson
s
1

' A7 það djúpa dauða-röJcJcur ! —
Dánir sofa fast og rótt. —
Hvað er þettaJ — Hringt í fjarlœgð?
Hringt? — Æ, það er jólanótt!
Jólanótt! — Ó, guð minn góður,
gleymi’ eg Jiátíð frelsarans?
Fyrirgef mjer, góði Jesús,
góði drottinn Jcœrleikans!
— Jeg Jief beðið, jeg Jief grátið,
jeg Jief vakað, tíma gleymt,
út í rökkrið, út í rökkrið
öll mín Jiugsun fjarað, streymt!
— En það myrkur! — EinJiversstaðar
á jeg gamalt kertisskar, —
það er bezt að láta loga
Ijós að arni niinningar.
En sá kuldi! — Súgur svalur
scekir á um glugga’ og dyr.
glœða skal á ollu-ofni
undir kaffitári Jiyr,
elitnum feldi’ að fótum sveipa,
flytja’ að borði gamlan stól
hallast út af, Jiorfa’ í Ijósið, f?
asasÆTTK
halda*svo með drengnum jóll
Ein með Jionum, — ó-nei, jólin
ein jeg held með guði’ i kvöld.
— Banna mjer að rekja ramma
rauna-þræði himinvöld ?
— Brostin eina élli-stoðin,
einkasonin geymir fold,
fállinn eins og hetja’ í hildi,
hulinn Frákklands göfgu mold!
Hinnsta brjefið, hinnstu kveðju
hans jeg enn þá lesa vil.
Það hef jeg lesið þúsund sinnum
þegar jeg við heiminn skil. —
Er hún sáknœm eigingimi,
elskan mín og hjartasorg ?
Þyrm mjer, guð, i þínum dómi,
þegar jeg kem að Ijóssins borg!
GulUn, éem hánn átti’ l œsku,
állar jólagjafir hans,
legg jeg á borðið,.JeiJc£mjer“að þeim,
Ijósan fljetta minja-kranz.
Jeg er barn, — ó, bara’ að vœrfa eg
bamið góða, eins og hann, —
jólábarn, sem lifði’ í Ijósi,
Ijósinu kringum frelsarann!
Eins og milli heims og helju
hvíli jeg í vökulok,
kynlegur sigur höfgi’ á hvarma,
huga þjákar torbœrt ok.
Þungar gátur sál og sinni
sœkja heim, er allt er hljótt.
— Gef mjer þreyttri friðinn, friðinn,
frélsari minn, á jólanótt!
O, það mikla ragna-rökkur!
Rofar hvergi fyrir sól?
Getur nókkur heilög haldið
hatri fyrir þessi jól?
Heimurinn er á héljar þremi,
hljóð eru blóði roðin vje. — —
Jeg er bam, — en guð i gegnum
geig og tár og blóð jeg sje!
Þvi jeg veit, þótt enn þá enginn
á það geti sönnur fœrt:
í og með og undir þessum
ógnum blikar leiftur-skœrt
Jjósið elsku’ 0g vizku-valda,
veröld enn þá hulið sýn.
Gegnum hergný alla, cdla
ertu’ að kálla, guð, til þín!
En sú birta! En sá friður!
0. hve Ijómar stofan mín, —
þetta litla Ijós í þúsund
Ijósa clýrðarmagni skín!
— Sjá, hvar mynd af syni mínum,
sveipuð fána ættar-lands,
brosir við mjer eins og engill
yndisbrosi kœrleikans!
Dánir vaka, dánir lifal
Dagur skin af nýrri öld, —
kœrleiks-heima álla opna
öllum himnesk máttarvöld! —
— Jólastjarnan stafar Ijóma
stilt á gluggans hrímga rós.
Svona’ er gott í guði’ að sefa
grát og kvöl við jólaJjós!

-J