Morgunblaðið - 22.03.1918, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Fryst DILKAKJÖT
frá h.f, Isbirninuin,
er bezt.
Fæst daglega í
Verzí. „Von“
R 0 GM J 0 L
Nokkur hundruð sekkir, sem komu með »Botniuc
verða seldir næstu daga hér í Reykjavík.
Jón Björnsson & Co.
Borgarnesi
Kjöffunnur!
tómar, notaðar, kaupnm við nndirritaðir, sem er að
hitta í Sláturhúsinu.
Carl F. Bartels. Sveinn Jónsson.
cfiezt aó auglífsa i cMorgunGlaóinu.
Prjónatuskur
og
Yaðmálstuskur
keyptar hæsta verði
(hvor tegund fyiir sig)
í
Vöruhúsinu.
Geysir
Export-kaffi
er bezt.
Aðalumboðsmenn:
0. JOHNSON & KAABER.
Tóbaksdósir, Reykjarplpnr
og margt fleira
tilheyrandi tébaksvörum,
fæst nú i
Tóbakshdslnu.
Vanan sjómann vantar til
róðra suður á Strönd.
Uppl. Bergstaðastíg 13.
lií Vátryggingar
cZrunafryggingar,
sjó- og stríðsvátryggingar.
0. Jofjnsort & Jiaaber.
Det kgl. octr. Brandassurance,
Kaupmannahöfn
vátryggir: hús, húsgögn. alls-
konar vöruforða o.s.frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heima kl. 8—12 f. h. og 2—8 e. h.
í Austarstr. 1 (Bdð L. Nielsen).
N. B. Nielsen.
Brunatryggið hjá „W OLG A*
Aðalumboðsm. Halldór Eiriksson,
Reykjavík, Pósthólf 385. Sími 175.
Umboðsm. í Hafnarfirði
kaupm. Daníel Ber^mann.
Trondhjems vátryggingarfélag h.f,
Allsk. brunatryggingar.
Aðalumboðsmaður
Carl Finsen,
Skólavörðustíg 25.
Skrifstofut. jYs—^Va sd. Tals. 331
ALLSKONAR
V ATRY GGINGAR
Tjarnargötu 33. Simar 233 & 429
Trolle & Rothe.
Siunnar Cgilson,
skipamiðlari,
Hafnarstræti 13 (uppi'.
Skrifstofan opin kl. 10—4. Simi 608
Sjó-, Striðs-, Brunatryggingar.
Talsími heima 479
»SUN INSURANCE 0FFICE«
Heimsins elzta og stærsta vátryggingarfél.
Tekur að sér allskonar brnnatryggingar.
Aðalnmboðsmaðnr hér á landi
Matthias Matthiasson,
Holti. Talsími 497.
Indverska rósin.
Skáldsaga
eftir C. Krause. 124
— Hvaða gyðju eruð þér að tala
um?
— Gyðjuna Deera, sem verndar
þjóð vora.
— Guð minn góður, þið eruð þá
ekki kristnir.
— Nei, við þekkjum ekki guð!
kristiuna manna. Við tilbiðjum að-
eins hina voldugu guði okkar.
— Hvað, haldið þér að eg fari
þá með yður? hrópaði Helena og
stökk á fætur. Eg er kristin og vil
eigi tilbiðja guði ykkar.
— þetta datt mér í hug, taulaði
Kyrkjarinn.
— Vík frá mér freistari! hrópaði
Helena f skipunarrómi. Heldur vil
eg lifa hér í fátækt sem kristin stúlka
heldur en vera meðal heiðingja þótt
eg yrði mikils metin. Farið heim
til föður míns og segið honum að eg
komi eigi fyr til hans eu hann og
Jpjóð hans hefir tekið kristna trú.
— pað skal aldrei verða, mælti
hann. Við göngnm ekki af trú okk-
ar, sem er hin eina sanna trú, enda
þótt furstinn ekipaði okkur það.
Eignir okkar og lif á hann, en trúna
eigum við sjálfir.
— f>á fer eg ekki með yður. f>ér
farið yðar veg og eg minn.
Helena ætlaði að fara, en Kyrkj-
arinn fór 1 veg fyrir hana.
— Furstadóttir, mælti hann, við
höfum ekki leitað þín til þess að
missa þig aftur þá er þú ert fund-
in.
— Eg brðyti ekki ákvörðun minni.
— f>ú skalt verða að koma með
mér! mælti Omar og það brann eld-
□r úr augum hans.
— Dirfist þú aðógna mér, þrællinn
þinn? hrópaði Heleua.
— Já. Eg hefi lofað föður þínum
að koma með þig lifaudi eða dauða,
ef eg fyndi þig. Eg ætla að stauda
við það loforð mitt.
— þú dirfist þó eigi að leggja
hendur á mig?
— Jú, ef eg neyðist til þess.
— f>ú gleymir rytingnum, sem þú
fékst mér áðan. Farðu frá mér eða
dauðastund þíu er upp runnin.
Og Helena mundaði hinn eitraða
rýtÍDg. Kyrkjarinn hörfaði nokkur
fet aftur á bak, fórnaði höndum til
himins og hrópaði:
— Ó, heilaga gyðja, mýk þú hjarta
heunar svo að hún heyri bænir
mínar!
Um leið heyrði Helena einhvern
þyt. Kyrkjarinn hafði kastað slöngu
sinni um leið og hann hófupphend-
urnar og þess vegna tók Helena ekki
eftir þessu. Hún hóf npp höfuðið
til þess að sjá hvaðan þyturinn kæmi
en um leið vafðist suaran að hálsi
hennar og hún féll meðvitundarlaus
til jarðar.
Omar tók rýtinginn af henui. Svo
kraup haun á knó við hlið heunar,
leysti snöruna og hélt glasí nokkru
að vitum Helenu.
— Fyrirgefðu furstadóttir, mælti
hann auðmjúkur, að eg varð að fara
svo illúðlega með þig. Eg hefi að-
eins farið eftir fyrirskipnnum föður
þíns og það er þér fyrir beztu. Bráð-
nm mun þér líða betur eD nokkru
sinni áður.
Yfirlið Helenu breyttist nú í vær-
an svefn. f>að kom roði 1 kinnar
henn&r og bros lék um varir hennar.
Omar fór nú úr skikkju sinui og
vafði henni utan um Helenu og batt
svo yfir með ólarreipi sínu.
f>egar því var lokið rak hann upp
einkennilegt óp.
Um leið var það sem mennirnir
í bátnum, sem hjá svarta briggskip-
inu, vöknuðu af svefni. f>eir gripu
til ára og reru hratt i land.
Omar tók Helenu í fang sér og
bar hana niður í bátinn þegar hann
Iagði að landi. Svo steig hannsjálf-
ur'í bátinn og svo var róið út að
skipinu.
Hálfri stundu síðar sigldi brigg-
skipið með Helenu út af Roxford-
höfn. e

XXIV.
Einum sólarhring siðar eu þeir
atburðir gerðust er nú var síðast
sagt frá, kom Forster barún til Lun-
dúna inn um norðvesturhliðið, en
þeir Robert, Samson, John Franeis,
Ithuriel og fleiri Zigaunar inn um
Durbanhliðið.
f>að var svo að sjá sem Zigaunar
kæmu úr langferð, því að þeir vortt
rykugir og þreytulegir að sjá. Og
þeir voru ekki margmálir.
Um leið og þeir riðu inn í borg-
iua, sneri John Fraucis sér að Ro-
bert og mælti:
— það getur verið að barún For*
ster vilji eigi framar sjá HelenO-
Hann óttast það að hún hafi áhrif
á Arthur og auk þess þykir honuui
ekki vænt um hana. En hvað á
þá að verða um hana?
— f>á er bezt að hún fari heiio
til Ithuriels föður síns. Honum ber
skylda til þess að sjá um hana.
— Ithuriel er harðbrjósta og hug0-
ar aðeins um peninga.
— Vei, honum ef hann dirfist 0®
Bkerða eitt hár á höfði hennar, m®^‘
Robert eg get eigi þolað það ft
henni sé gert meira ílt. Kallaðu
Ithuriel.
Samson kallaði nú á Ithuriel °°
kom hann til Roberts.