Morgunblaðið - 12.04.1918, Blaðsíða 4

I
MORGUNBLAÐIÐ
Geysir
Export-kaffi
er bezt.
Aðalamboðsmenn:
0. JOHNSON & KAABER.
Prjónatuskur
og
Yaðmálstuskur
keyptar hæsta verði
{hvor tegundffyrir sig)
í
Vöruhiísinii.
tffiaupið cJKorgunBí
Wima H
Einhleypar maður óskar bústýru
14. mai. Afgr. tekur við tilboðum,
mrk. »Einhleypur«.
tsfcfíupsfiapur
Jt -y
Fermingarkjóll til sölu í Tjarnar-
götu 11 B.
Magasinofn, af allra beztu gerð
fæst keyptur strax með tækifæris-
verði á Hverfisgötu 32.
Indverska rósin.
Skildsaga
eftir C. Krause. 137
Af höllinni var einn ealur eftir.
B6ru fagurlega úthöggnar súlur uppi
þakið, en milli þeirra voru marmara-
líkneski af konungum og stóðu þeir
á fótstöllum úr rauðum og svörtum
granít.
Skamt þaðan var hafið. Var það
höggvið út í bjarg. Inst í því var
altari og upp frá því lá einkennileg
or, og langur stigi upp í hofturninn
Dyrnar að hofinu bæði þröngar og
lágar.
Um það leyti er þeir John Fran-
cis og félagar hans lögðu á stað upp
úr dalnum, kom fylking indverskra
riddara og stefndi til Mavalipuram.
I miðjum hópnum gengu fjórir
skartbúnir hestar og báru burðarstól
Var hann opinn og sázt þar inni
náfölt andlit, svartskeggað og hrukk
ótt.
þegar hópurinn kom til hofsins
reið hann í kring um rústirnar og
etaðnæmdist fyrir framan dyrnar.
Riddararnir skipuðust f tvær fylk
ingar og nokkrir þjónar hjálpa hin
um föla manni út úr burðarstólnum
það var furstinn af Benares, faðir
Bann.
Hérmeð er öllum og sérhverjum bannað að taka möl eða sand fyrir
landi Reykjavíkurbæjar og fyrir landi jarðarinnar Eiði í Seltjarnarnes-
hreppi.
Þeir, sem þurfa að nota möl eða sand geta snúið sér til bæjarverk-
fræðingsins, sem hefir umsjón með allri sand- og malartekju í landareign
Reykjavíkur.
Borgarstjórinn í Reykjavik, 8. apríl 1918.
K. Zimsen.
Nokkra duglega sjómeim
vantar á mótorbát.
Menn snút sér til
Péturs Bjarnasonar,
skipstjóra, Bræðraborgarstig 20.
torbátur
ca. 30—40 ,tonn óskast í ferð til Vestmannaeyja i næstu viku.
Uppl. á Hotel Island nr. 9 i dag kl. 4—5 síðdegis.
Helenu. þjónarnir studdu hann inn
i hallarrústirnar. Inni i salnum var
gert hásæti úr tré og stakk það
í stúf við hinn fornlega blæ, sem þar
var á öllu. Uppi undir lofti hékk
járnbúr í hjólgreip. Var festarend-
inn bundinn við hásætið og,sá sem
sat þar gat látið búrið sfga niður á
gólf.
Furstinn gekk hægt til hásætisins
og staulaðist upp í það. Draup hann
svo höfði niður í bringu eins og hann
bæðist fyrir í hljóði. þannig sat
hann grafkyr meðan riddaíbir stigu
af hestum sfnum og fiuttu þá ábeit.
þegar því var lokið sneru riddarnir
til salarins aftur og skipuðust með-
fram veggjúnum.
þá heyrðist horn þeytt í fjarska.
Var þá sem furstinn vaknaði af svefni
Hann reis á fætur og um leið féllu
allir riddararnir á kné frammi fyrir
honum.
— Dóttir mín kemur! hrópaði
hann hárri röddu, Indverska rósin
er aftur komin til átthaga sinna.
Lofuð verði gyðjan Deera, sem hefir
leitt hana heim.
— Lofuð sé gyðjan Deera! mæltu
allir riddararnir einum rómi.
í sömu svifum heyrðist jódynur
úti og rétt á eftir gengu inn í hallar-
salinn sex svertingjar og báru skraut-
legan burðarstól og í honum sat
Helena.
Biddararnir risu allir á fætur og
horfðu forvitnislega á.hina tilvonandi
drotningu sfna. Helena var náföl
og gerði það hana enn Ifkari föður
sfnum en ella. —
þegar hún sá öldunginn í hásætinu
brá henni allmjög, þvf að það var
sem hvíslað væri að henni að þetta
væri faðir hennar og viknaði hún er
hún sá hvað hann var hrumur og
ellimóður.
Hún gekk fyrir násætið og reis þá
furstinn á fætur. Allir sem viðstaddir
voru féllu þá á kné og Helena var
líka neydd til þess.
— Vertu velkomin, mælti furst-
inn, vertu velkomin dóttir mín til
lands feðra þinna!
Helena skildi eigi hvað hann sagði
en hún þóttist þó vita að til sfn
væri talað.
— Herra, mælti hún á ensku. Eg
skil eigi tungu feðra minna.
— það er satt, mælti furatinn og
hleypti brúnum. Bölvaðir fantarnir,
sem námu þig á brott, hafa aðeins
kent þér sitt eigið móðurmál. Eg
býð þig þó einu sinni enn^velkomna
— Og eg heilsa þér með barns
legri ást, mælti Helena og rödd henn
ar titraði. Hinn Ianga skilnað okk
ar skal eg reyna að bæta upp með
þvf að sýna þér alla ást og auð
sveifni.
— Rödd þín er fögur, mælti furst-
inn og léttist á honum brúnin. þú
minnir mig á móður þína sálugu
Vátryggingar jgfr
Jirunaírygpingarj
sjó- og stríðsvátryggingar.
0. Jofjnson & Jiaaber.
Det kgl. octr. Brandassnrance,
Kaupmatinahöfn
vátryggir: hús, húsgðgn. alls-
konar vöruforða o.s.frv. gegn
elds'voða fyrir lægsta iðgjald.
íeima ki. 8—12 f. h. og 2—8 e. h.
í Austurstr. 1 (Búð L. Nielsen).
N. B. N elsen.
>SUN INSURANCE 0FFiC<
Heimsins elzta og stærsta vitryggingarfél.
Tekur að sér allskonar brnnatryggingar.
AðalnmboOsmaður hér á landi
Matthias Matthiasson,
Holti. Talsimi 497.
ALLSKONAR
VATRYGGINGAR
Tjarnargötu 33. Slmar 235 & 431
Trolle & Rothe.
Smnnar Cgilson,
skipamiðlari,
Hafnarstræti 15 (uppi).
Skrifstofan opin kl. 10—4. Sími 608
Sjó-, Stríðs-, Brunatryggingar.
- Talsími heima 479
Trondbjems Yátryggingarfélag h f,
Alisk. birnnatryggingar.
Aðalumboðsmaður
Carl Finsen,
Skólavörðustíg 23.
Skrifstofut. 5Y2—6*/a sd. Tals. 331
Gaktu nær svo að eg geti þrýst
kossi á enni þér.
Helena hlýddi honum og gakk upp
á hásætispallinn. Furstinn kysti á
enni hennar, en Helena bar fram
fyrir hann sjal og kórallanál.
— Hórna má líta jarðteikn um
það af hvaða ættum eg er, mælti
hún.
— f>að er gott, mælti furstinn og
nældi kórallanáliua sjálfur í barm
hennar. þú ert dóttir mín, það finn
eg og frekari sanuana þarf eg eigi.
Helena laut niður og kysti á hönd
föður síns.
— Komdu, mælti hann. Við skul-
um fara inD í hofið og þakka gyðj-
unni frelsi þitt.
Helenu brá mjög. Húu hafði um
stund gleymt því að hún var meðal
skurðgoða-dýrkenda. Áttí hún að
bregðast trú sinni? Atti hún að
fylgja föður sínum inu í hofið og
falla þar á krié frammi fyrir skurð-
goði, til þess að tryggja sér þau völd
er hún átti að taka að erfðum? Eð»
áttí hún að kannast við það að hún
væri kristin, og stofna lífi sínu með
því f hættu?
En hún þurfti eigi að hugsa BÍg
lengi um. Hún reis á fætur, 1 e*6
draflega framau í föður sinn og
— Eg get ekki farið þangað með
þér, faðir minn.
Hvers vegna? mælti furstinn og
var sem hrollur færi um hann.