Morgunblaðið - 14.07.1918, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ
Ctan af landi.
Professor Samue! Pozzi
Akureyri 3. júli.
16. {. ro. byrjuðu vélbátar aí Evja-
firði og Siglufirði alment róðra og
nokkrir árabátar. Sótt var á svo
nefndar »Tengur« norður af Siglu-
firði. Bátarnir fengu hleðslu hvað
eftir annað, en svo fór afl nn frem-
ur að minka. Margir vélabátar eru
þó búnir að fá fisk i 40—50 skpd.
þur. Af Eyjafirði og Siglufirði sóttu
til veiðanna um 80 vélbátar. Einnig
héldu 3 skagfirskir bátar til á Siglu-
firði. 7 vélbátar sóttu á Skjálfanda
af Húsavjk og byrjuðu litið síðar en
eyfirsku bátarnir og fengu ágætan
afla. Nokkur mótorskip komu af
ísafirði til Siglufjarðar til að stunda
lóðafiskiveiðiáEyjafjaiðarmiðum með-
an aflinn var mestur og 4 vélaskip
af Eyjafirði voru og þar með lóðir.
Verð á nýjum fiski flöttum hefir
verið 3 aura kiló.
Fiskafli á Austfjörðum kvað hafa
brugðist mjög fram að þessu.
Bjarni Einarsson skipasmiður hér
á Akureyri hefir nú náð upp
bátnum, sem sökk hjá Hvanndala-
bergi og skilað honum til Dalvikur.
Er hann mikið brotinn, en vélin
nokkurnveginn óskemd.
Fráfærur eru hér með almennara
móti þar sem landrými er og bæri-
legt málnytuland. Fæstir færa þó
frá meira en helmingnum af ásauð-
um sinum. Það rekur eftir fráfærum
að vitbitisekla ei almenn við sjávar-
siðu og að nokkru leyti til sveita.
— Margarine ófáanlegt f verzlunum
og tólg öll uppseld.
r
Island
og
ensk bSöð.
(Niðurlag).
Béttindi íslands.
Sjálfstæðiskröfur íslands hafa látið
svo til sín heyra, að þeim hefir
jafnvel verið gaumur gefinn í gný
heimsstyrjaldarinnar.
ísland hefði getað náð takmarki
sinu í þessari baráttu fyrir hundrað
árum, ef ekki hefði þá Strandað á
frámunalegu þekkingarbysi æðstu
manna. ísland komst undir Noreg,
er það hafði öldum saman verið
sjálfstætt ríki, cg þegar Danmörk
gleypti Noreg, sætti ísland sömu af-
drifum. Þegar hinar merkilegu
landamæra breytingar voru samþykt-
ar á Vínarfundiuum 1814, var Dan-
mörk neydd til að láta Noreg af
hendi, en íslands var að engu getið.
Þegar þessu efni var siðan hreyft,
virtist svo sem enginn fulltrúanna
vissi, að iand þetta væri til!
Þess var getið í simfregnum 13.
f. m. að prófessor Samuel Pozzi
hefði verið myrtur í P.uís. Nánari
atvik að því eru greind í cýkomn-
um blöðum.
Prófessorinn var í lækningastofu
sinni að kvöldi hins 14. f. m., þeg-
ar inn kom til hans vitskertur mað-
ur. sem skaut á hann skammbyssu-
skotum og réð sjálfum sér svo bana
tafarlaust. Prófessor Possi var nær
71 árs. Hann hafði einkum lagt
stund á kvensjúkdóma og skurð-
læktaingar, og hafði unnið afarmikið
starf i þágu vísindanna. Hann var
alúðaivinur Clemenceau, sem kom
þegar er haun vissi um banatilræðið,
og var viðstaddur seinustu tilraun,
sem gerð var til að bjarga lífi pró-
fessorsins.
Þegar prófessoiinn haíði orðið
fyrir skotunum, gekk hann út úr
herbergi sinu og bað þjónana að
hringja eftir lækni og lögregluþjón-
uro, og hann sagði sjálfur fyrir am
það, alt fram undir andlát sitt, hvern-
ig reynt skyldi að skera eftir skamm-
byssukúlunum. En hann var svo
aðfram kominn, að hann lézt i hönd-
um læfcnanna.
Prófessor Pozzi var sæmdur mörg-
um heiðursmerkjutn, hafði setið í
öldungadeildinni og gefið út marg-
ar bækut um kvensjúkdóma.
Bardagar
fyr og nú
Af íslendingasögum getum vér gert
oss ljósa grein fyrir, hvernig bar-
dagar vóru háðir í fornöld. Þeim er
þar viða og itarlega lýst. Hitt eiga
menn örðugt að gera sér grein fyr-
ir, hvernig nú er barist; og líklega
hugsa fáir sér, að það sé með liku
móti eins og áður var. En komið
getur það þó fyrir, að menn bregði
til fornrar venju í þessu sem öðru
og skal hér birtur stuttur kafli úr
ensku herbréfi, þvi til sönnunar.
»Þegar bannsett gasið er undan-
skiiið, sem óvinirnir hafa aukið við
önnur hergögn og djöfuldóma styrj-
aldarinnar, þá eru vopnaviðskiíti einu
sinni enn orðin eins og þau hafa
verið um allar aldir. Maður gengur
gegn manni á bersvæði. Sækjendur
°g verjendur eiga sér varla nokkra
skotgröf, sem þeim sé lið að og
leita sér afdreps við hús eða tré, i
lautum eða skorningum. Þeir skríða
ósénir um runna og bylgjandi korn-
akra og reyna að komast að fjand-
manni sinum og ráða á hann að
óvöru. Sumar þýzkar hersveitir
bundu kornskúfa eða húfu á hjálm-
ana, til að leynast þvi betur.
Skotgrafir eru grafnar, þegar tími
er til, en það er ekki oft. Timinn
er naumur, en nálægur fjandmaður-
inn. Mikill hluti bardaganna eru
bein vopnaviðskifti, þar sem maður
gengur móti manni, og það er senni-
legt, að svo muni verða til styrjaid-
arloka. Smáskærur eru nú mjög tíð-
ar, njósnir og eltingaicikur, felur
og alls ionar fornar aðferðir í góðu
gengi. En jafnhliða þessu og sam-
tímis leika þó nýtizku morðvélar
sækjendanna hinn hrikalega dauða-
leik.
Yfir græna akrana hlammast bryn-
reiðarnar (The tanks) eins og skip
á ýfulausum sjó upp og ofan hæð-
ir og hálsa milli herfylkinganna.
Hátt í lofti kveður þrotlaus kliður
flugvéhnna, og — þær frakknesku
minsta kosti — riðla ekki að eins
gangandi herdeiidum, heldur þagga
niðri f stórum fallbyssum með sprengi-
kúlum sínum. Og altaf er vitanlega
látlaus skothriðargnýr, brestir og
skellir sprengikúlna og gnestandi
brak vélbyssanna, — þeirra dráps-
véla sem reynst hafa alira mann-
skæðastar«.
Klæðnaður.
í fyrri mánuði var sýning haldin
á karlaklæðnaði, ábreiðutr og prjón-
lesi á Englandi. Fatnaður þessi er
unninn þar í landi undir stjórnar-
eftiriiti, og seldur við ákveðnu verði,
sem stjórnin setur. Þegar sýningin
var haldin, höfðu ráðstafanir verið
gerðar til þess að útvega föt fyrir
15 miijónir punda. Fé það, sem
þarf til þessa fyrirtækis, kemur alt
frá uilai verzluninni. Gert er ráð
fyrir, að kaupendur græði á þessu
þriðjung verðs að minstakosti, mið-
að við það verð sem ella mundi
vera.
Þetta verð á að greiða fyrir fötin
eftir gæðum:
Karlrnannsföt 84 sh. og 37 sh.
og 6 d.
Unglingaföt 70 og 30 sh.
Drengjaföt 45 og 40 shillings.
Þess er getið, að konungur Breta
valdi sér ein þessi föt og voru þau
á sýningunni.
Skyidur við óvini.
Karl Bosner, fréttaritari »Lobalan-
zeigers*, segir þessa sögu frá vestur-
vígstöðvunum:
Hinn 28. maí var beisarinn, ásamt
Hindenburg, á ferð eftir Chemin des
Dames. Sá hann þá við veginn liggja
tvo brezba hermenn, er særst höfðu
og voru meðvitundarlauBÍr. Kvaadi
þá beisarinu líflæbni sinn til þess að
hjúbra þeim. Var brennivíni dreypt
á mennina, og röknuðu þeir þá til
meðvitundar. Gaf beisarinn sig þá
á tal við þá, en þeir voru svo mátt-
farnir, að þeir gátu eigi talað nema
i hálfum hljóðum, og varð keisarinn
að lúta niður að þeim, til þess að
heyra hvað þeir sögðu. Að viðræð-
unni lobinni gaf keisarinn líflækni
sínum skipun um það að verða þar
eftir, og sjá um að sár mannauua
3
Áusturstr. 18
Yerzlan Asgríms Eyþórssonar
selur flestar nýlenduvörur:
Avexti í dósum, margar teg.
Súkkulaði,
Vindla,
Cigarettur,
Neftóbak
og ýmsir aðrar vörur.
Siml 316
Áusturstr. 18
Glitofnar abreiður
eða gömul söðulklæði, verða keypt
háu verði.
R. v. á.
væru bundin og þeir fluttir til sjúbra-
húss.
Að kvöldverði loknum, þenuau sama
dag, gaf læknirinn beisara munn-
lega skýrslu um það, hvað hann
hefði gert fyrir hina særðu menD, og
greip beisariun þá tækifærið og flutti
eftirfarandi ræðu til þeirra, sem voru
viðstaddir:
— þegar vór höfum sigrað óvin-
ina, verðum vér að hjálpa þeim með
öllum ráðum og dáð. Sigraður óvin-
ur er eigi lengur óvinur f vorum
augum. Ef aðrar þjóðir eru öðruvísi
gerðar, þá eru þær sjálfráðar að þvf.
Vér þjóðverjar munum kunna að
rækja kristilegar skyldur vorar við
særða menn og bágstadda. Vér mun-
um haga svo hernaði vorum og koma
þannig fram við þá, sem sigraðir eru,
að vér getum með góðri samvizku
minst heruaðar vors, þá er sá dagur
kemur, að þjóðirnar rétta hver ann-
ari höud til sátta.
Hitt og þetta.
Ókeypis áfengl.
Síðan vinbann komst á í Winni-
peg, hefir nokkurt áfengi verið gert
upptækt þar í bæeum. Kom sá
kvittur upp, að umsjónarmennirnir
hefði síðan gefið það á báðar hend-
ur út um bæ. Og það reyndist að
þvi leyti satt, að valið var úr vín-
inu hið bezta og því skift ókeypis
milli sjúkrahúsanna í bænum. En
hinu lakara vininu var helt niður.
Prins Arthur af Connaught
er á ferðalagi í Austurlöndum. Hon-
um var fagnað ágætlega 1 Tokio og
sæmdur tveim sverðum að gjöf,
sem sögð eru mestu metfé. Annað
þeirra er nýsmíðað en hitt 300 ára.