Morgunblaðið - 12.08.1918, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Seglskip [fer væntanlega frá Kaupmannahöfn á leið hingað innan
skams, ef nægur farmur fæst.
Þeir innflytjendur, sem óska að fá sendar vörur með því skipi,
snúi sér til undirritað»'a, næstu daga.
G. Kr. Guðmundsson & Co.
skipamiðlar.
Trolle & Rothe h.f.
Tjarnargata 33. — Reykjavik.
Sjó- og striðsYátryggingar
Talsími: 235.
v Hafnarstræti 17.
Gsslampar og
eru til sölu með tækitærisverði á skrifstofu Isafoldar.
Sj ótj óns-er indrekstur og
skipaflutnÍEgar.
Talsími 429.
Glitoloar abreiður
eða gömul söðulklæði, verða keypt
háu verði
R. v. á.
$ Kjartansson
Box 383. Reykjavik.
Stúlka
handlagin er kann að prjóna á vélar, getur fengið atvinnu á
„Alafossi“
Útvegar allskonar rafmagnsvélar
og alt annað er að rafmagni lýtur,
svo sem: Rafstöðvar, víra, lampa,
ljósakrónur, allskonar hitunarvélar
o. fl.
við heyskap vantar einnig.
Upplýsíngar gefur
Sigurjón Pétursson
cSrunafryggingar,
sjó- og stríðsvátryggingar.
O. Tofjmon & Kaaber,
Det kgt octr. Brandassnrance
Kaupmannahöfn
vátryggir: hús, hÚBgðgn, aJls-
konar vðruforða o.s.frv. gegn
eldsvoða fvrir lægsta iðgjald.
Heima kl. 8—12 f. h. og 2—8 e.h.
i Ansturstr. 1 (Búð L. Nielsen).
N. B. Nielsen.
Sunnar Cgilson,
skipamiðlari,
Hafnarstræti 15 (uppi)
Skrifstofan opin kl. 10—4. Sími 608
Sjð-, Stríðs-, Brunatryggingar.
Talsími heima 479.
Allsk. brunatryggiisgar.
Aðalumboðsmaður
Ce.s'J. Ffajsen,
Skólavörðustig 25.
Skrifstofut. j1/*—61/,sd. Tals. 331
»SUN INSURANCE OFRCE*
Heimsíns elzta og stærsta vátrygg-
ingarfélag. Tekur að séi allskonar
brunatryggingar.
Aðalumboðsmaður hér á landi
Matthías Matthíasson,
Holti. Talslmi *97
Maðnr frá Suðar-Ameríku.
Skáldsaga
eftir Viktor Brídges 81
— Ertu viðbáin, Jaek, mælti hann.
Eg kinkaði kolli.
Hurðinni var hrundið upp með
braki og brestum og báðir rukum
við samstundis íud í herbergið.
|>að sem næst skeði er mér alveg
óljóst. Eg man að eg sá mann
beint fram undan mér — stóran og
Bvartan fant og var andlit hans af-
myndað af undrun og hræðslu. Eg
hefi víst fleygt sbráflyklinum beint
framan i hanD, því að alt í einu
virtist andlit hans lengjast umhelm-
ÍDg og hann féll aftur á bak yfir
borðið með öskri miklu. Eg hljóp
á hann og um leið sá eg átundan
mér að Billy var að lemja bausnum
á hinum við þilið. það næsta sem
eg man eftir var, að eg lá á gólfinu
og hafði undir veinandi mannræfil
og bióðugan.
Eg var eigi svipstund að fjötra
hann með reipi því er eg hafði f
vasa mínum og svo stóð eg á fætur
móður en sigri hrósandi.
J>á beyrði eg röddina í Billy ró-
lega og ánægjulega eins og vantvar.
— Laglega af sér vikið, Jack,
mælti hann. Komdu ná hérna og
hjálpaðu mér.
Hann sat áti í horni á einhverj-
um haug, en spriklandi bandleggir og
fætur komu út ár þeirri hrágu og
þaðan heyrðust ótal óskiljauleg blóts-
yrði á spönsku og ensku. Biily var
brosandi át undir eyru.
— Geturðu náð í fótinn sem iðar
þarna, mælti hann. En gáðu að
því að pilturiun bíti þig ekbi, því
að hanu þykist mjög móðgaður.
Eftir stutta viðureign höfðum við
buudið þennan jafu ræhilega sem
hinn.
Billy stökk blæjandi á fætur.
— Laglega af sér vikið, mælti
hann. Skolli laglega af sér vikið.
— |>á hefir fegrað binn skakka
vin okbar laglega, mælti hann. Eg
gef ekki mikið fyrir fegurð hans
framvegis.
Eg tók upp skráfiykilinn minn.
— Viltu bíða hérna, mælti eg, á
meðan eg leita að Merciu.
Hanu kinkaði kolli.
— Farðu bara, en mundu eftir
því að hér 9r líka kvenskass ár
flokki samsærismanna. J>að væri ef
til vill skemtilegt að komast f kast
við hana.
f>egar eg bom át í anddyrið stað-
næmdist eg um stund og íhugaði
hvort eg ætti heldur að fara upp á
loft eða leita í herbergjunum niðri.
Béð eg af að leita fyrst niðri og
opnaði því hurðina inn á gang-
inn.
Dyrnar að herbergjum þar sem
við höfðum heyrt tif 1 blukku, voru
að eldhúsinu. þar ,var enginn inni,
nema svartur köttur, sem bieypti
sér í hnát og hvæsti þegar hann sá
mig.
Eg gekk út á ganginn aftur og
kallaði:
— Mercia! Mercia!
Eg fékk svar — það var eins og
niðurbyrgt neyðaróp í fjarska og
bljóðið kom frá hinum enda gangs-
ins.
Eg stökk þangað og fann þar
ormétinn hlera á gólfinu. Eg reif
hlerann upp og stökk niður stein-
tröppur. Og rétt á eftir hélt eg
Merciu í faðmi minum.
— Ó, eruð það þér? Bruð það
þér ? hrópaði hún og greiþ með litla
höndunum sínum dauðataki f hand-
legg mér. Svo mættust varir okkar
alveg ósjálfrátt í löngum, löngum
kossi. Svo bar eg hana upp gang-
inn og brá þá mjög er eg sá hve
föl hún var. Hún skalf og titraði
eins og lauf í vindi.
— Hafa þeir gert þór nokkuð til
meius, Mercia ? mælti eg.
Svo varð mér litið á hendur henn-
ar og sá dökkblá för á álfliðnum.
— Hver hefir gert þetta? hvæsti
eg-
Hún dró ermarnar fram á bendur
sér.
— J>að gerir ekkert til, mæiti hún
með ekba. Ó, mér þykir svo vænt
um það að þá ert bominn !
Eg tók nm handlegg hennar og
braut upp ermina. A. úlfliðnu/n
voru úugraför — það var enginn
efi 4 þvf að marbletturinn var eft-
ir grimdarlegt átak, sem hæglega
hefði getað brotið Iiðamótin.
— Hver hefir gert þetta, Mercia?
mælti eg enn.
— Bojas gerði það, mælti hán, en
það er ekkert. Hann hefði drepið
mig í gærkvöldi ef Guarez hefði
eigi aftrað honum frá því. Ó, við
skulum flýta okbur á stað áður en
þeir verða varir við pað að þú ert
hér.
—- f>að er of seint, Mercia, roælti
eg rólega. Og það vita þeir bezt
ejálfir. Billy heldur vörð yfir þeim
í dagstofunni og hefir stóran skrúf-
lybil að vopni.
Hún horfði fyrst efablandinn á
mig, eu svo brosti hún ústúðlega f
gegn um tárin.
— |>eir sögðn f gærkvöldi að þú
værir djöfullinn sjálfur. |>að liggur
við að eg trúi því að þeir hafi hitt
naglann á höfuðið.
Eg hló.
— Nú eru þeir að minsta kosti
sannfærðir um það, mælti eg. En
hvar er kerlingin ?