Morgunblaðið - 27.10.1918, Síða 2

2
3ÍÖRGUNBLAÐIÐ
Afrek Norðmanna.
Hvað Northc!iffe
segir um þá.
Brezka blaðakónginum Northdiffe
fórust nýlega svo orð um hlutdeiid
Norðmanna í stríðinu og hverja
þýðingu skipapantarnii þeirra hefðu
haft fyrir Bandarikin:
— Takið í hönd Norðmanna og
þakkið þeim. Því að það var ekki
fyrirhyggju, ættjarðarást eða auð-
magni Bandarikjanna að þakka, að
þau gátu smíðað skip og hundruð
af skipum. Það var fyrirhyggju og
dirfsku Norðmanna að þakka, og —
til hneisu fyrir amerikskt fé, sem
hefir flætt yfir banka vora ver en
nokkru sinni fyr — var það líka
norsku fé að þakka. — Norðmenn
hafa gert meira til þess að gera
Bandarikjunum fært að berjast gegn
Þjóðverjum heldur en allur viðbún-
aður vor samanlagður. Án þeirra
skipa sem, Noregur hefir pantað þar
og þeirra skipsmiðastöðva, sem þar
hafa risið upp þess vegna, mundu
Bandarikin ekki hafa getað hjálpað
bandamönnum sinum hinum megin
hafsins.
Aukafundur
h.f. Eimskipafélags Islands.
Hann var haldinn i Iðnó í gær.
Þar gerðist þetta:
Breyting á 22. grein iaganna við
d. lið orðin:
»...........en aldrei má............
fyrir hvert ár« falli burt. Fyrir hönd
félagsstjórnarinnar skýrði Eggert
Claessen frá breytingartillögunni og
af hluthöfum tók kaupm. B. H.
Bjarnason til máls og mælti með
henni. Var því næst leitað atkvæða
um tillöguna og hún samþykt með
öllum greiddum atkvæðum.
2. mál. Frumvarp til reglugerð-
ar fyrir eftirlaunasjóð h.f. Eimskipa-
félags íslands. Samkvæmt tilmæl-
um stjórnarinnar var samþykt að
taka málið út af dagskrá.
Þá gerði bankastjóri, Benedikt
Sveinsson, fyrirspurn til stjórnarinn-
ar um hve mikil brögð hefðu verið
að því, að eigandaskifti hafi orðið
að hlutabréfum í félaginu. Fyrir-
spurninni svaraði Eggert Claessen
fyrir hönd félagsstjórnarinnar og gaf
eftirfarandi skýrslu um eigandaskifti
að hlutabréfum austanhafs (annara
en Vestur-Islendinga) frá stofnunfé-
lagsins til þessa dags:
18 eigandaskifti fyrir arftöku kr. 950
(Arfleif. 17 Erf. 18).
42 eigandaskifti fyrir gjöf kr. 3425.
(Gefendur 36 þiggj. 39).
98 eigandaskifti fyrir kaupkr. 10500
(Selj. 87 kaup 81).
Að því er snertir eigendaskifti að
hlutabréfum Vestur-Isiendinga kvað
hann félagsstjórninni ókunnugt um
eigendaskifti meðal Vestur íslendinga
innbyrðis, en stjórnin vissi til að
menn hér á landi hefðu keypt hluta-
b:éf fyrir ca. 27 þús. kr. af Vestur-
íslendingum, en beiðni um sam-
þykki til þeirra eigendaskifta hefðu
eigi enn borist félagsstjórninui.
Fieira ekki tekið fyrir.
Fundi slitið.
Eqqert Brietn.
Geor% Olafsson.
Tíl „Vinstrimannsins“.
aem me8 »timanum« hygat muni
verða Fáfnisbani.
í 43. tbl. »Tímans« þ. á., roælt-
ist eg til þess að herra »Vinstriœað-
urinn«, sem nú að undanförnu hefir
verið að skreyta »Timann« með
grein er hann kallar »Vonbrigði um
Eimskipafélagið*, segði skýit og
skorinort hvað það heíði veiið í að-
ferð minni við hlntabréfakaupin
vestra, sem >vakti qremju meðal
landa vestra«, svo sem hann komst
að orði i 42. tbl. »Timansc. Gat
eg þess um leið, að roér vitanlega
hefði enginn »^estmanna« né neitt
blaðanna hér borið mér á brýn
neina ósæmilega né qretnjuvekjandi
aðferð við hlutabréfakaupin. Aftan
við þessa stuttu grein mína í Tim-
anum hnýtir hr. »Vinstrimaðurinn«
nokkru sem hann kallar »Aths.«.
Er hann þar í meira lagi örvhendur
i tilþrifum sínum og svarar alls
ekki þvi, sem spurt var um.
Ekki vill hann þó kannast við að
þetta séu sin orð, heldur reynir
hann að koma þvi á blaðið »Frón«,
og í þeim tilgangi laetur hann
»Tímann« prenta upp úr »Fróm«
klausu nokkra, rifna út úr réttu sam-
bandi. — Reyndar ber nú »Frón«,
»Fréttir« og »Þjóðólfi fyrir um-
ræddum ummælum, svo ekki skortir
nú frumleikann hjá þessum vand-
læturum.
Geta ber þó þess, að »Vinstrimað-
urinn* kveður þessi »orð pvl nœr
uppprentun úr »Fróni««. I þessu
»pví nter* hans felst meiri viður-
kenning fyrir þvi að hann hafi
hlaupið á sig, en búast mátti við
af ekki sanngjarnari manni en hann
er. —
En hvað sem um það er, þá get-
ur hver meðalvel læs maður, sem
les þessa »Fróns«-grein (í 25. tbl.
þ. á.) séð, að það sem þar er talið
að gremju hafi vakið, er ekki aðferð
sú, er eg hafði við að kaupa hluta-
bréfin, heldur það, að tilraun var
gerð til að kaupa hlutabréf »Vest-
manna«. »En því orði stal andsk..
nndan«, stendur i gamalli guðsorða-
bók, og eins fer hr. »Vinstrimaður-
inn« að.
En það, að hann vill ekki gera
þetta að sínum orðum, sýnir þó,
að hann álítur að þarna sé með
rangt mál farið, að aðferð min hafi
á nokkurn hátt verið qremjuvekjandi
eða ósœtnileg, og er ekki hægt að
bdast við betri sannleikans viður-
kenningu ftá honnm.
Um sðferð mina við h’utabréfa
kaupin er það að segja, að jafnskjótt
og eg gat því við komið, auglýsti
eg í báðum Winnipeg-blöðui.um,
Heimskringlu og Lögbergi, (Tón
Bíldfell var þá ritstjóri Lögbergs)
að eg keypti hiutabréf Eimskipafé-
lagsins. Og undir eins og blaðið
»Voröld« (ritstj. Sig. Júl. fóhannesson)
gat flutt auglýsingu mína, birtist húu
þar, og um það get eg fullvissað
»Vinstrimanninn« og alla Vest-
mannavini aðra, að svo roargir eru j
lesendur þessara blaða, að það
sem einu sinni er búið að auglýsa
í þeim, er ekki lengur neitt leyndar-
mál, hvað þá þegar oft er auglýst
eins og eg gerði.
Allur þorii manna vestra — eins
og óhætt mun vera að segja að sé
hér heima — var alls ekki mótfall-
inn hlutabréfakaupunum, og hefði
gremjan og ro óthygðin þar veriðjafn
mikil og hr. »Vinstrim.« þykist hafa
eftir »eiuhverjum«, sem svo hafa
pað eftir »einhverjum« enn öðrum,
og svo koll af kolli — þá hefðu
færri selt mér hlutabréfsín en þó varð
raun á. Og ekki eru surnir þeirra
er seldu mér hiutabréf • sín, vestur
þar, af neinum taldir ómeik-
ari menn né verri, en þeir allra
beztu þeirra, er enn eiga óseld
sín bréf.
Nei, móthygðin var næstum ein-
göngu meðal örfárra dollara-burgeisa,
— skjólstæðinga »Vinstrimannsins«
— þeira sem eru i stjórn Eimskipa-
félagsins, eða er það hugieikið, að
komast i hana; að ógleymdum Sig.
Júl. Jóhancessyni, sem tæplega mun
trúa öðrum betur en sjálfum sér til
að skipa stjórn félagsins fyrir hönd
Vestmanna. Og nokkru eftir að eg
byrjaði hlutabréfakaupin, skrifaði
hann grein i blað sitt (Voröld), þar
sem hann vitti mjög fyrirkomulagið
á þátttöku Vestmanna í stjórn Eim-
skipafélagsins, meðal annars það,
að með núverandi fyrirkomulagi
gætu ekki aðrir en efnamenu vest-
rænir farið til Islsnds til að mæta
þar á aðalfundi, en þeir væru ein-
mitt mennirnir, sem líklegastir væru
allra, til að láta kaupa sig til fylgis
við illan málstað, ef eiuhverjir fé-
lagmenn á íslandi hefðu hann með
höndum.
»Vinstrimanninum« ervelkunnug
sú skoðun mín, að öll þau hlutabréf
Eimskipafélagsins, sem nú eru eign
manna búsettra fyrir vesta haf og
alfarinna þangað, eigi að verða —
og það sem allra fyrst — eign ís-
lendinga, busettra hér á landi. Þó
segir hann i þessart »Aths.« sinni,
að mér. hafi verið nauðugt að kaupa
hlutabréfin. Sýnir þetta enn einu
sinni hina alræmdu ósvifni og óráð-
vendni hans í rithætti, og það svo,
að maður skyldi næstum freistast
til að halda að það væri orðin ástríða
hjá honum eða sjúkleiki, að segja
aldrei satt ef hann getur látið sér
hugkvæmast einhver ósannindi.
Líklega ætlar hann eítir á, að
KanBHRB»Nýj:t p;r inni !!■■■
GimsteUiahvarfið
á Grand Hotei.
Spennandi leyniiögregiusjónleikur
Myndin er lekin eftir sönnum
viðburði, sem hér er látinn fara
fram í stórbof?,inniLos Angelos.
TABERG
Hiifandi fögur landlagsmynd.
Biíreið
fer til Vífilstaða í dag kl. 11.
Farseðlar seldir í Breiðablikum.
St. Einarsson,
Simi 127.
verja sig með þvf, að hann segir í
»Aths.« sinni »að sögn kunnugra*.
Jú, jú. Ólýginn sagði líka Gróu á
Leiti, og enn þá er hr. »Vinstrimað-
urinn« samur við sig með frumleik-
ann og hieinskiftnina.
Eg hefi ekki farið neitt dult með
þi skoðun mína, að hlutabréf Eim-
skipaféiagsius ættu öll að vera á
íslandi; lét eg hana og eitt sinn í
ljós við nokkra af íslendingum þeim,
er dvöldu í New York í fyrra sum-
ar, og þar að auki við Árna Eggerts-
son frá Winnipeg, og var það löngu
fyr en eg vissi að nokkrum manni
hér hefði dottið í hug að fá hluta-
biéðn vestrænu hingað heim.
Það meinar »Vinstrimaðurinne
mér vfst til óvirðingar, er hann
kallar mig »þjón Fáfnis«, en ekki
álít eg mér neina vansæmd í þvís
að hafa rekið erindi þeirra manna,
er fé lögðu fram til þess að gera
tilraun — sem eftir atvikum heppn-
aðist allvel — í þá átt, að gera
híut.iíé Eiœskipafélagsins al-innlent»
og s'ður miklu kýs eg hlut »Vinstri-
mannsins«, því hann (»Vinstrimaður-
inn«) virðist helzt vera þjónn sinn-
ar eigin illkvitni, og svo, i hjáverk-
um, mjög lélegur skjaldsveinn þeirra
»Vestmannanna«.
Og torvelt veitist mér að trúa
því, að »Vinstrimaðurinn« og sum-
ir þeir aðrir, er vitt hafa hlutabréfa-
kaupin, álíti það verk eins ilt og
þeir láta i veðri vaka, því ef svo
væri, þá gæti ofstæki þeirra naum-
ast verið sprottið af öðru en ein-
hverri geðveiklun.
»Vinstrimaðurinn« segir í »Aths.c
sinni, að stundum græðist ekki sið-
ur á því, sem látið er ósagt, en
hinu sem sagt er, og er það skiljan-
lega af því að þá þykist hann hafs
enn óbundnari hendur til að yrkja
i eyðurnar. Eg hefi nú hugsað mér
að láta honum hér eftir í té gróð-
ann af því ósagða, með því að svara
honum ekki oftar, — nenni ekki að
skattyrðast við hanD, — og verður
að arka að auðnu með það, hvað
honum kann að hugkvæmast út aí
þvi.
Reykjavík 21. okt. 1918.
Steján Stefánsson.