Morgunblaðið - 07.02.1919, Síða 2

Morgunblaðið - 07.02.1919, Síða 2
I KaopiÉ goðan hiyt, )á mundu hvai jjý ieksi hann. Nýkomið FISKBURSTAR, mcð gulu strái. FISKIHNÍFAR, margar gerðir. VASAHNÍFAR, margar gerðir. K Ó S A R, flestar stærðir. BÁTASAUMUR. SPÍKARAR. LÓÐARÖNGLAR, nr. 7 og 8. LÓÐARBELGIR, stórir, góðir og ódýrir. HANDFÆRAÖNGI. AR. LÓÐUÖNGLAR. HÁKARLAÖNGLAR. BLÝ, í blokkum og plötum. MANILLA, allar stærðir. LÍNUR, 3% pd. og 3 pd. SEGLDÚKUR, allar stærðir. M Á L NI N G. BLACKFERNIS. O L f U F Ö T, Svuntur, Ermar. TRAWLDOPPUR TRAWLBUXUR. PEYSUR. S 0 K K A R, úr íslcnzkri nll. Munið að allar útgerðarvörur eru bezt- ar og ódýrastar hjá Siguíjdni Pjetuíssyni, Sími 137. Hafnarstæri 18. MORGUNBLAÐIÐ Guðsþjónustur Har. prof. Nielssonar. Hérmeð leyfum vér oss að vekji f'thygli f>eírra seai sæVji gtiðsþjón- usturnar, á því, að fytra árs (1918) aðpönpumiðar gilda e-ki lengur, en að nýir aðgöngumiðar, gildandi fyrir 1919, fást t bákaverzíunum Péfurs ffaltdórssonar, fsafoíaar, firsæfs fintasonar. S 11 ó r n i rs. S. r' 700. La ig;. vtgi 12. Tóbakshusi hefir á boðstólum 16 tejj atf s>eykióbaki í pökkux og dós. Þar á tneðai: Wawerley, Garrick, Capstau, Loc Cabin, Goideu Cross. CÍgarottUF um 20 teg. — Meðal ann3rs: Three CastJe-, Capstan, Flatr, Westminster. Vindiar, Vindlamunnstykki, C garettumunnst Tóbakspungar og pípur. Plötutóbak. 1—--------------------a* DáGBOi£ ÍS &-----------:.. - - -- I. O. O. F. 107279—v.st.s.e. Fundur í Guðspekisfélaginu 7. þ. m. Til Samverjans frá S. og S. kr. 20, móttekið í gær. Nýtt ættarnafn. Börn Jóns Gunnars- sonar samábyrgðarstjóra, Sigríður og Sigurður, hafa fengið leyfi stjórnar- ráðsins til þess að taka upp ættar- nafnið G u n n a r s. Slys. Það'slys vildi til á Eyrarbakka í fyrradag, að maður varð undir vél- báti, sem verið var að setja fram. Hét hann Tómas Þórðarson, ætfaður úr í1ljót.shlíð og bróðir Jóns Fljótshlíðar- skátds, en nú búsettur á Eyrarbakka. Áfallið varð svo mikið, að hann beið bana a£. Hnupl. Ib'á því var sagí hér í blað- inu um daginn, að búðardrongur hefði verið tekinn fastur, grunaður um að hafa stolið 8000 krónum frá húsbónda stnum. Nú reynist það ekki vera meira en 1100 krónur, sem vantar frá því verdunin tók til starfa og fram að síðustu vörutalningu, og er það því ó- sannað, hver á sökina á öllu hvarfinu. Málið er nú undir rannsókn. Aðgöngumiðar á skemtuií verka- rnannafélagsins Dagsbrún á sunnudag- inn yerða afhentir á morgun kl. 12—7. Agúst Vilhjálmur keisarasonur. Einn sonur Vilhjálms Þýzka- landskelsara er enn í Þýzkalandi. Hann heitir Agúst Vilhjálmur og er fjórði sonur keisarans að aldurs- rsið. Hann er vélfræðingur og vinu- ur í hinum alkunnu Benz mótora- verksmiðjum. Hann átti tal við blaðamann skömmu eftir þessa ný- breytni sína, sem hann gerði mjög að óvilja föður síns, og fer hér á eftir ágrip af ummælum hans. Svo er sagt, að keisarasonurinn gangi að vinnu sem hver annar ó- breyttur starfsmaður, og fær 50 mörk í kaup á viku, og er það ekki mikið, þegar þess er gætt, að mark- ið er nú í mjög lágu verði. Nokkrum árum áður en ófriður- inn hófst, hafði Á. V. látið í Ijós óbeit á stjórnarflokknum og er mælt, að þeim feðgum liafi orðið [>að til sundurþykkju og þá var keisarasonurinn sendur til Eng- lands. „Þegar eg kom heim frá Eng- landi,“ sagði prinsinn, ,,þá sá eg enn betur en áður, að eg hafði á réttu að standa, og þegar eg kum til Potsdam, sagði eg föðm* mínum. að mig langaði til að afsala mé.r tilkalli til ríkiserfða. Það voru mjög litlar líkur til, að eg yrði nokkru sinni kvaddur til keisara- tignar, því að bróðir minn var þá kvæntur og synir lians hraustlegir, en mér fanst að eg* yrði að skiljast við alt í þýzka keisaradæminu, sem mér var ógeðfelt. Faðir minn varð afarreiður, sagði eg væri að setja smánarblett á ættina. Þegár ófriðurinn hófst, var eg í sumarleyfi í Hchvvartzwald. Eg vissi að junkaraflokkurinn hafði ráðgert ófriðinn árum saman, og beið að eins færis til atlögu, en aldrei datt mér í hug að þeir mundu dirfast að koma þessu í framkvæmd. Eg var kallaður í herinn, en fór ekki í fyrstu. Mér var núið því um nasir, að eg* hefði stjórnmálaskoð- anir mínar að skálkaskjóli og að lokum fór eg til vígstöðvanna og var með hernmn í Belgíu og Frakk- landi, það sem eftir var ársins 1914. Mér varð hræðilega hermt við her- virki þau, sem þýzki herinu gerði í Belgíu og eg mótmælti þeim per- sónulega í aðalherbúðunum. Mér var sagt, að mér bæri ekki að ætla að þröngva mínum vilja upp á keis- arann eða |)á menn, sem ráðið hefðu örlögum þýzka ríkisins frá einni kynslóð til annarar. En þeim mun meira, sem eg sá af djöfulæði því, sem fram fór kringum mig, þeim mun ljósara varð mér, að eg gat ekki átt þátt í þeim aðförum. Eg neitaði að eiga í orustnm og var sendur til Berlín- ar í eins konar varðhald. Þegar eg hafði dvalist eitthvað tvo daga í Berlín, var mér sagt, að faðir tninn óskaði að tala við mig. Hann spurði, hvað eg hugsaði, að setja smánarblett á Hohenzollern- ættina. Eg* svaraði, að eg hefði ekki sett blett á ætt mína, en hernaðar- flokkurinu hefði gert Þýzkálándi smán, og ltefði brotíö bág við allar grundvallarréglur siðmenningar- innar. Þá varð hann hamslaus a£ reiði og sagði mér að þegja. Eg sngöi liftimm frá smnu því, sem neítaði öilu, sem eg hafði sagt. í Belgíu og hann virtist undrandí yfir að það hefði átt sér stað. Hann fullyrti, að eg hefði ekki séð við- burðina sjálfur, heldur færi eg eft- ir röngum frásögnum. Eg endur- tók að eg færi að eins eftir því, sem eg' ltefði sjálfur heyrt eða séð. Hann sagði mér að dveljast í Ber- lín og eg yrði að telja mig skyldau til herþjónustu, en hann sagðist ætla að láta rannsaka, hvað liæft væri í ákærum ínínum. Yiku síðar var eg' kallaður til viðtals, og var keisarum þá meí fjölda skjala, sem hann fékk mér sigri hrósandi og sagði: ,Hvaf gengur þér til að hjálpa óvinum Þýzkalands til að rógbera hermenm þess V Skjölin vor frá yfirherstjórninni, sem uneitaði öllu, sem eg hafði sagt. Auðvitað urðu þeir að gera það, því að fyrirliðarnir, háir sem lágir, voru við þetta riðnir og urðu ai verja hverir aðra. Eg* sagði keisaranum mína skoð- mi um þetta alt. Hann sagði, al) eg hefði rangt fyrir mér og skipaðí mér að fara aftur til vígstöðvanna. Hann hótaði að refsa mér, ef eg léti ekki að orðum Itans- Eg dvaldist í uágrenni við Ber- líu nokkra daga og fékk þá skipun um að fara til herdeildar minnar, Eg skoraðist undan að fara sem hermaður, en lýsti yfir því, að eg væri tus til að fara til vígstöðv- anna til þess að vera við björgun særðra hermanna, eða gegna öðrum slíkum störfum, svo að óvinir mín- ir þyrftu ekki að bera mér blejrði- orð. Boði mínu var tekið og þegar eg kom í herbúðir von Kíucks í Framhald á 3. síðu.

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.