Morgunblaðið - 20.02.1919, Síða 4

4 *
mmœassrgvn arr .^^■■gaaa^TJígjjiaasK^jg'gttg
Saumasto'an
Agæt vetraifrakk ieíni. — Sórnuíeiðis
stórt úival af allskonsr
Fataefnom.
Komið fyist i
Vöruhúsið.
Book)ees Brothers
(Ship Broking Department)
Ship Brokers and Surveyors.
Aberdeen, Scotland
Annast sölu, kaup, smíðar of
leigu á alls konar skipum. Útvegi
aCallega Botnvörpunga, Mótorskip
og vélar í mótorskip. — Umboðs
menn fyrir hina frægu „Beadmore* ‘
olíuvél fyrir fiskiskip. — Gerið svo
vel að senda oss fyrirspurnir tts
alt viðvíkjandi skipum.
Geysir
Export-Kaffi
er bezt.
Aðaintnboðsmenn:
0, J0BNS0N & KAABER.
Trolle 8 Rothe h.í.
Brunatryggingar.
S|6- o* síríSsTátryííin^?
Taisími: 23$.
Sjóílóns-erinWsíiir c|
RkipaflctifttDgar
Talsím! 429.
Leyst úr iæðing
Ástarsaga
eftir Cartis Yorke.
----- 24
Penelope svipaðist um í herberginu.
— Er það satt, að þið systkinin haf-
ið sjálf smíðað öll húsgögnin hér?
spurði hún.
— Já, það er satt, við höfum smíðað
þau öll, svaraði Kathleen hróðug. Ef
þér veitið því athygli, þá munuð þér
sjá, að þessi bókaskápur hérna ér ckki
annað en appelsínukassi, reistur upp á
endann og þakinn klíöði. Honum er
skift í þrent og það eru hyllurnar, en
bæði hyllubrúnirnar og hliðarbrúnirn-
ar höfum við prýtt með söðlabólum.
Matborðið okkar er stór varningska.ssi
á hvolfi og einnig þakinn klæði. Stól-
arnir okkar — þeir ern að eins þrír og
svo einn þrífótur — eru ekki okkar
smíði, en við keyptum þá af farand-
sala fyrir hlægilega lágt verð. Þrífætti
stóllinn er búinn til úr loki af smjör-
kvartili — Jónatan setti fæturna und-
ir. ó, þarna kemur Jónatan! Jónatan,
lofaðu mér að kynna ykkur frú Cony-
MORGUNBLAÐIÐ
Sjóvátryggingarfélag íslands h.f.
Austurstræti 16 . Reykjavik
Pósthóll 574 Talsimi 542
Símnefni: Insurance
ALLSKON AR SJÓ- OG STR f Ð S VÁTRYGGINGAR.
Skrifstofutími 10—4 síðd.,
laugardögum 10—2 síðd.
PILTUR
vanur veizlan, getnr feagið aty nna i Njhðfn. Uppl.
milli kl. 6 og 7
ne
fer héöan á fostudag 21. tebr. fel. 4 síðd.
VIÐKOMU8TAÐIR:
Vestmannaeyjar, Eskifjörðnr, Seyðisfjörður,
Húsavfk, Akíireyri, Sigiofjöirðitr, Sauðárkrók-
ur, ísafjörður og ef til vill fiestar Húuaflóa-
hafairnar.
H f Eimskipaféíag Isiands,
ers, nágranna okkar. Nú er bezt að eg
fari að búa til te og á meðan getið
þið stytt ykkur stundir með því að
tala saman.
Og svo þaut hún burtu.
Jónatan Hamlyn var bæði líkur og
ólíkur systur sinni. Hann var meðal-
rnaður á hæð, herðabreiður og miðmjór.
Til augnanna og nefsins var hann ákaf-
lega líkur Kathleen, en kinnar og
munnur voru stærri og húðin mikið
dökkvari.
Hann var alls ekki aðlaðandi maður,
fyr en hann brosti, en brosið lífgaði svo
andlit hans, að hann var reglulega fríð-
ur maður. En nú brosti hann tkki.
Hann var alt af feiminn þar sem kven-
fólk var nærstatt. Hann vissi aldrei
hvað hann átti þá að segja.
Penelope ætlaðist til þess að hann
byrjaði samræðurnar og þess vegna
þögðu þau bæði fyrst eftir að Kathleen
var farin. Að lokum þoldi Penelope
ekki þögnina lengur.
— Eg hefi aldrei fyr hitt neinn
mann, sem heitir Jónatan, mælti hún.
Það er gott nafn. Mér þykir það fall-
egt.
— Finst yður þaðf svaraði hann.
Hann hallaðist upp að glugganum,
hafði hendur í vösum og horfði á gest
sinn með sýnilegri aðdáun.
Að lokum mælti hann:
— Mér finst þaö ekki skifta miklu
ináli, hvað menn beita.
Röddin var djúp og hljómfögur.
— Jú, það skiftir miklu máli, mælti
Penelope. Til dæmis nafn mitt — það
hefir verið mér til hugarhrellingar
löngum.
Hann svaraði ekki þegar í stað, en
lítið horð og gluggi.
svo mælti hann:
— Systir mín hefir sagt mér, að þér
heitið Penelope. Mér hefir alt af þótt
það fallegt nafn.
— Jæja, þá megum við bæði vera á-
nægð, mælti hún glaðlega. Hvoru okk-
ar þykir nafn hins fallegt. Nú er að
eins eftir að vita, hvort okkur geðj-
ast hvoru að öðru.
Hann svaraði hálf vandræðalegft:
— Þér eruð svo ung, að eg á bágt
með að trúa því, að þér séuð gift. En
— íyrirgefið þér, eg hefi enga heimild
til þess að fara að tala um yðar hagi.
Við erum lík í því systkinin að vera of
blátt áfram.
— Eg er þó orðin 24 ára, mælti hún
brosandi.
— Þér sýnist ekki svo gömul, mælti
hann.
— Hvað hélduð þér að eg mundi vera
gömul? spurði hún.
En nú gætti Jónatan sín og svaraði
að eins:

TMiijgii íátrygfipdákpl
Ailsk. br a t1 & try&ftlngmx.
Aðílumbof s'iaðoi’
Ci«ri FÍMMMa,,
Skóhvörðastíg 25.
Skrifstnfnt. U/a—6*/»*^. TaU 5f!
■St'Mwmr. £giÍ8onf
skipamiðlarj,
Hafnírstrastí 15 |upp>ij
Skriístoíác opin kl. 10—4, Six: itt(
S|é-, StríÖS", Brunatrysgitifaf^
Talsími heima 470.
M t§, ectr. Braaðmarsssi
• Kaapir^r.-rjA öfri,
•átrýggir: húi*, frúvg&giÍl'
konar o.s.fiv g«e*
eksvoða íftii ssegsxa iðgjald,
ríeswa k!. 8—í. t>. oy, 2—$
1 Aasínrsí'r. 1 (BAfe L, Nielsett).
N, B. Wi«»iwi«was
>$W m8UBA|C£ PFFtCE.
Hetæsins eists og staersu
agarfélag. Tekar aö sér s.Uskb*«r
otwjs atrypy. s; ga;.
'”r ' i Cf.' • ••/.
Afiinaiboðstmðttr A • •
Matihias Mat.tí-v a#«oni,
Hoiti. Talsiís.;! .i<tv
Ærun a trt/gg ing a r,
sjó og striOseáttyRpjagajr,
O. ?Qfymútx é Mú&JWP
— Eg var ekki farinn að liugsa neiit.
um það. •',:í'
— Það er lýgi! grenjaði nú Jem-
ima. Áfram — áf’ram! Mikili helvítis
heirnur er þetta!
f sama. bili korn Kathleen inn með
te og heitar kökur.
Jónatan var þögull meðan þau sátu
að tedrykkjunni og gerði fátt anna'ð
en klappa Larry, sem hafði lagt höf-
uðið á kné hans og horfði á hann með
augum, sem sögðu að hann mundi geta
þegið bæði kökur og sykur.
En Kathleen var símasaudi.
— Þér megið ekki taka til þess, þótt
Jónatan sé óframfærinn, mælti hún og
reyndi um leið snjóhvitar tennur sín-
ar á harðri köku. Það er ekki af því
að hann sé ókurteis. En liann hefir
svo gaman af því að heyra mig tala.
að hann vill ekki missa af einu ein-
asta orði.
Jónatali leit til hennar og brosti. Og
Penelope gat /ekki annað en hlegið-
Henni geðjaðist undarlega vel að þesS'
um systkinum. En stundum fanst henfl1
þó sem þau væru börn hjá sér.
Eftir tedrykkjuna vildi Kathleer*
endilega sýna Penelope alt húsið °fi
fór jafnvel með hana inn í berbergí
Jónatans, sem var tæplega meira en