Morgunblaðið - 25.02.1919, Blaðsíða 2

2
MORGUNBLAÐIÐ
Samtal við Leniis.
Einhver hinn kunnasti blaðamað-
ur Bandaríkjanna, Robert Minor,
sem um eitt skeið var hjá „Pliila-
delphia Ledge“, varð svo hrifinn
af Bolzhewikkastefnunni, að hann
fór til Rússlands. Ejl eftir 9 mán-
aða dvöl þar er liann nú nýlega
kominn til Berlín og hafði fengið
nóg af Bolzhewikkum. Rétt áður
en liann fór frá Rússlandi náði
hann tali af Lenin og segir svo frá:
— Eg skýrði Lenin frá því, að
eg væri á förum frá Rússlandi og'
bað hann að segja mér eitthvað,
sfem eg mætti liafa eftir opinber-
lega. Lenin leit snöggvast til Boris
Reinstein, aðstoðarmanns síns, og
svaraði svo hægt: Þér getið haft
það eftir mér, að Rússar muni
grciða skuldir sínar við útlönd, ef
það geti orðið til Jiess að stöðva
öfsóknirnar gegn okkur.
Eftir nokkra j)ögn mælti hann
svo:
— Við æskjum friðar og höfum
oft farið fram á ]>að að semja frið,
en við erum við því búnir að halda
ófriðnum áfrain og erum vissir um
sigur.
— Hvert er álit yðar á þjóða-
sambandinu! spurði eg. Hefir j)að
breytt nokkru um upptöku Rússa í
það, að Menzhewikkar eiga nú sæti
istjórninni?
—y Þjóðasambandið f endurtók
Lenin og hin mjúka rödd hans varð
alt í eiriu harðneskjuleg. Það er
eigi verið að stofna neitt þjóða-
samband, heldur auðvaldssamsæri
til þess að kyrkja þjóðirnar.
Að lokum sagði liann þurlega:
VVilson er vitur maður.
En nú skifti hann um umræðu-
efni og mælti:
— Menzhewikkiim Mortoff er
kominn inn í stjórnina vcgna þess
að j>að var eigi nema um tvent að
velja, annaðhvort sovjet eða römm-
ustu afturhaldssemi.
Lenin gat ekki fengið af sér að
segja satt, jiví að jrað er margsann-
að, að þótt það hafi lieitið svo í
orði kveðnuy að iðnaður liafi allur
verið lagður undir ríkið, þá er hann
blátt áfram í höndum gróðabralls-
maniia, sem ganga með^,j)jóðfull-
trúa“-grímu — liið eina, sem dugir
til þess að koma sér áfram. Ýmis-
legt annað ætlaði eg nú að spyrja
Lenin um, en í jiess stað tók hann
að spyrja mig:
— Hvað ætlast bandamenn fyi'ir
með j)ví, að hafa herlið í Rúss-
landi? Er það ætlun Jieirra,
að endurreisa hið gamla fyrirkomu-
lag, sem var sains konar og pukr-
arayfirdrotnunin í Þýzkalandi?
Hvernig eru ameríksku hermenn-
irnir? Er hægt að tala um fvrir
þeim?
Þegar hann hafði rutt j>essu úr
sér, spurði eg: — Hvað a*tlið j)ér
nú að gera, ef bandamenn senda
bflugan her til Rússlands?
— Það er alveg sama livort þeir
senda lítinn eða mikinn her, við
skulum berja á honum.
— Það getið þið ekki, ef banda-
menn senda mikinn her, mælti eg.
— Þá mun Iiefjast ný og mikil
stvrjöld, mælti hann brosandi en
glaðværðarlaust.
Alt í einu spurði hann: — Hvað
álítið þér um rauða herinn?
Eg sagði honum það álit mitt,
að rauði herinn mundi hafa fengið
þann járnaga á fáum vikum, að
hann mundi hraustari flestum herj-
um í veröklinni.
Eirmí kom Lenin með spurningu,
sem mér þótti einkennilegri að
formi en efni: — Hvað verður
skamt þangað til stjórnarbylting
hefst í Bandaríkjunum ?
Haun spurði ekki um j>að, hvort
stjórnarbylting mundi hefjast þar,
heldur um hitt, hvenær hún mundi
hefjast, eins og }>að væri sjálfgefið
að hinn rauði fáni mundi einhvern
tíma blalcta yfir Washington.
Eg sagði Lenin frá því, að eg
ætlaði að fara til Þýzkalands, og'
1*l>á vaknaði áhugi hans þegar.
— Þér komið þangað rétt um það
leyti, sem hin önnur bylting hefst,
mælti hann. Og et þér getið, þá
skilið kveðju minni til Liebknechts,
Rósu Luxemburg og Clara Zetkind.
Lenin var eltki lirifinn af hinni
núverandi jafnaðarmannastjórn
Þýzkalands, en trúði á sigur Bolz-
hewismans þar. Eg minti hann á
það, að hann hafði sagt mér, meðan
keisaraveldið jiýzka var enn við
lýði, að hann hefði laumað æsinga-
ritum inn yfir landamæri Þýzka-
lands. Nú liafði íarið þar fram
stjórnbylting, en alls eigi í rúss-
neskum anda. Eg spurði hann því:
— Hvað segið þér um J>að, j>á er
hin núverandi þýzka stjórn neitaði
tilboði ykltar um fulla járnbrautar-
lest af matvælum?
Og Lenin svaraði fyrirlitlega :
— Scheidemann er skósveinn
keisarans. Hvers haldið Jiér að sé af
honum að vænta? Hann mun ónýta
þýzkn stjórnarbyltinguna, ef það
er hægt, alveg eins og hann gerði
alt, sem í hans valdi stóð, til J)ess
að koma í veg fyrir hana. En hon-
um tekst það eltki. Þýzka stjórn-
byltingin mun ganga sinn eðlilega
gang. — Það, sem auðvalds stór-
bokkarnii' skilja ekki„ og J>að,„sem
inun koma þeim á kné, er J>að, að
greiða úr viðskiftamálunum. Og
þytta verður til þess að kuýja bylt-
inguna fram. Auðvaldið er fallið
og önnur lausn er ekki til en bylt-
ing. Það getur ekki viðgcugist
framar, að hinar auðugu Jijóðir út-
sjúgi þær fátækari, heldur verða að
fara fram bein skifti.
Lenin liafði smám saman fært
stól siún nær mér, Jiangað til lcné
okkar mættust, og hann skók vísi-
fingur rétt við nefið á mér. Mér
fanst sem eg væri barn hjá Jiessum
manni, sem virtist fylla út í her-
bergið. Og skrifararnir læddiut um
á tánum og báru enn meiri lotn-
ingu fyrir honum heldur en keisar-
\

DD> Tlýja Bíó <

ra
L o r e 1 e i
Ástarsjónleikur í 4 þáttum, eftir C. Garduer Suilivan.
Leikinn af hinu heimsíræga Trianglefélagi.
Aðalhlutverkið leikur
Louise Giaum,
sem tvímælalaust er fegursta Ieikkona B mdaiíkjanna.
diaí Iösj Ray leikur annað aðalhlutveikið.
t»etta er áreiðánlega fegursta og áhriíamesta
kTÍkínyiJílín, sein hefir sézt nm langan tsma.
Röynir Gisiáson 09 P. Bernburg
spiia undir sýningu.
Aðg.miðar seldir i Nýja Bíó frá ki. 4 (pöntun í síma ekki sint)
Sýning byi-jar kl. 8V2 siumdvíslega.
BOE
Alúðarþakkir fyrir auðsýnda hluttekcingu við fráfall og jarðarför
konunnar minnar, Guðiíðar Guðœundsdóttur.
Gunnl. Illugason.
foffspyriiuféligi
Meðlimir vitji aðgðngumiiða að árshttíð félagsins í Iðnó
laugatdaginn 1. maiz, í dag kl. 4—6 á skrifstotu Clansens-
bræðra. STJÓRNIN.
Ocfýr tjsa
fæsf á fisksöíuforginu
i ágæíu standi, ásamt varastykkjum sem fylgja, er af sérstökum ástæðum
Til sölu. Lágt verö.
Til viðtals á Lindarg. 32 ki. 11—12 og 4—5.
Gunnar Sigurfinnsso^-
anum áður, þrátt ívrir ]>að, ]>ótt
])eir væri jafningjar hans.
Eg átti |>etta tal við Lenin í
Kreml-höll iimi í Moskva. Þegar eg
fór. mætti eg tveimur fínum Lim-
ousine-bifreiðum við dyrnar og út
úr þeim komu nokkrir fínir menn,
af flokki þeirra viðskiftarekenda,
sem bylljngin bafði til liessa kom-
ið harðast niður á. Það voru þeir
menn, sem Bolzliewikkar höfðu að-
ur kallað „hin rángjörnu kjöthörn
liins blóðþyrsta auðvalds“. Eu nú
er íj'ldin önmir. N« aka |>eir . fín-
imi bifreiðum, búa sem fyrri í stór-
liýsum og cru nú að uá enn fastara
tangarhaldi á iðnaðinuin lteldur em
nokkuru sinni áður. Því að nú eru
þeir „J)jóðfulltrúar“ — vikadreng-
ir öreiganna — og hafa úrvalsher-
undir rauðum silkifána til Jiess að-
veruda sig.