Morgunblaðið - 01.05.1921, Blaðsíða 4

MQBOUNBIjAÐXÐ
■
Tiíhi)tinmg,
Eg undirrituð tilkynni hór með, að eg hefl selt hr. Árna
B. Knudsen, tóbaksverslun mína á Laugaveg 6 hér í bænum. Um
leið og eg hér með þakka öllum mínum viðskiftavinum velvild þá
og traust er þeir hafa sýnt versluninni þau ár sem hún hefir starf-
að, vænti eg þess að þeir láti hinn nýja eiganda verða hins sama
aðnjótandi.
Reykjavík 1. maí 1921.
Virðingarfyl8t
»
M. Leví.
Eins og ofanskráð tilkynning ber með sér hefi eg keypt
tóbaksverslun M. Leví, og mun eg kappkosta að viðskiftavinir
mínir hafi þar góðu að mæta framvegis.
Verslunína rek eg undir mínu nafni.
VinsamlegaFt
Arni B. Knudsen.
Ss. NvstranÖ
fer til Aberdeen og Leith í nsestu viku. Tek-
ur flutning. Nánari upplýsingar hjá
Bernh. Petensen
Simar 598 og 900.
Da vor tidligere Forhandler, der har haft et betydeligt
Salg af vore Ovne og Komfurer, har ophævet sin Forretning,
eöger vi en solid Forhandler til at overtage Salget af vore Fa*
brikata, der efter vor tidligere Forhandlers Udsagn, er særdeles
godt anskrevne.
Hljóðfærasláttur
verður fyrst um sinn á hverjum eftirmiðdegi á Hótel ísland frá
kl. 5—6*/» og frá 9—ll1/*-
Nýkoxmiar vörur í
Uerslun
Blaðið Jslenðingur*
SoöafDss
Laugaveg 5.
Akureyri
er útbreiddasta, ódýrasta og besta blaðið á Norðurlandi.
Kemur út einu sinni í viku og aukablöð þegar ástæða er til
Verð kr. 6 árgangurinn.
Þeir hér í bænum og nágrenninu, sem vilja gerast kaup-
endur blaðsins, snúi sér á afgreiðslu Morgunblaðsins.
Kaupið Islending! Auglýsið i Islending!
Krullujárn
Greiður. Höfuðkambar.
Manicure — Etui
Peningaveski. Hárspennur
Dömutöskur
Vasagreiður. Rakhnífar
Bamatöskur. Slípólar
Myndarammar. Svampar
Aðalfundur -
Slignlílagsiis í Rsgklagífi
verður haldinn fimtudaginn 12.
mal þ. á. á skrifstofu Verslunar-
ráðs Islands Kirkjustræti 8 B
kl. 5 e.m.
Dagskrá samkv. féiagslögunum.
Reykjavik 30. apiíl 1921.
Stjórnin.
Naglaklippur
Rakblöð. Peningabuddur
Gúmmiboltar. Rakvélar.
Vasaskæri. Beinhámálar.
Gúmmidúkkur. Rakkústar.
Nýtt verö.
UarðuEitiö huilsuna
unotið H e y -
'' grimuna
.bunyntieir
sem er nausyn-
íg á hverju sveitaheimili, fást í
versl. ,GOÐAFOSS(
Laugaveg 5.
Einkasala fyrir ísland.
Hrein*r léraftotnskxtr ávatt kijrptu
Verð á leirvörum, glervörum, postulini og eldhúsáhöldum
fsert niður að mun t. d. bollapör frá 0,75, diskar frá 0,50 og
svo frv.
Verslun Jóns Þórdarsonar.
Café Fjallkonan
Hljóðfærasveit, 14 manna, apilar í dag frá kl. 6—7 og frá
9 og framúr. Nógar og góðar veitiugar að vanda.
Virðingarfyl8t
DahlstEdt.
— 87 —
stofuna þar sem hanu sat, eða að ganga á móti honum
til dyra. Og þegar hann var farinn gat hún snúið sér
að bókunum sínum með meiri áhuga en áður.
Hún þekti uppáhalds skáld sitt, Browning, en hún
hafði aldrei heyrt að það vœri hættulegt að leika sér
að sálum. Eftir því sem henni varð hughaldnara um
hann, varð henni enn meira áhugamál að endurbæta
framkomu han.s.
„Tökum til dæmis Charles Butler“, sagði hún einn
daginn, þegar þau voru húin með stærðfræðina, mál-
frasðina og ljóðalesturinn. „Hann átti mjög örðugt upp-
■Iráttar í fyrstu. Faðir hans hafði verið bankagjaldkeri,
en varð að dvelja miirg ár í Arizona vegna hrjóstveiki,
og þegar hann dó, stóð Butler einu uppi með tvær hend-
nr tómar. Faðir hans hafði flust hingað frá Astralíu,
svo að hanri átti enga ættingja í Kaliforniu. Hann fór
að nema prentíðn — eg hefi oft heyrt hann segja frá
því — og f'yrsta kastið fekk hann 3 dollara á viku.
Nú eru árstekjur hans í minsta lagi 30 þúsund doll-
arar. Hvernig fór hann að? Hann var ærlegur, trúr,
iðinn og ráðdeildarsamur. Hann neitaði sér þeirra skemt-
ana, sem aðrir drengir höfðu. Hann gerði sér það að
reglu, að spara alt af ákveðna upphæð á viku, ihversu
mikið sem hann varð að leggja á sig til þess. Skiljan-
lega urðu laun hans fljótt raeira en 3 dollarar á viku,
ig eftir því sem launin urðu meiri, því meira lagði
hann npp.
Hann vann ádaginn, en á kvöldin gekk hann í skóla.
Hann horfði alt af fram. pegar hann var 17 ára hafði
hanu ágæt laun sem setjari, en hann var metnaðar-
gjarn. Hann vildi ná mannvirðingnm, en ekki að eins
atvinnu, og hann var ótrauður á að fórna miklu til
— 88 —
þess að koma sínu máli fram. Hann ákvað að lesa lög,
og hann réðist á skrifstofu föður míns sem vikapilt-
ur — hugsið þér yður: vikapiltur! — fyrir 4 dollara
á viku. En hann hafði tamið sér sparneytni. Og hann
íagði upp af þessum fjórum dollurum“. Hún þagnaði
til að draga andann og athuga hver áhrif þetta hefði
ii Martin. Hann hlýddi með áhuga á söguna um æsku-
raunir Butler, en augljóst var þó, að eitthvað 'hafði
hann við þetta alt að athuga.
„Þetta hefir verið hart brauð fyrir strákinn“, mælti
hann. „Fjórir dollarar á viku! Hvernig gat hann lifað
af því ‘? pér getið bölvað yður upp á, að hann hefir
ekki „slegið sér mikið út“. Eg liorga sjálfur 5 dollara
fyrir kost og húsnæði á viku, og það er engin höfð-
ingjaaðbúð, það getið þér tekið eitur upp á. Maturinn
hans —“.
„Hahn matreiddi handa sér sjálfur* ‘ tók hún fram
; — „á lítilli olíuvél“.
„Maturinn hans hefir verið verri en sá, sem þeir
fleygja í hásetana á verstu skipum; og þó er naumast
iiægt að hugsa sér neitt bölvaðra".
„Já, en lítið þér nú á stöðuná, sem hann hefir nú!“
mælti hún hrifin. Lítið þér á allar tekjurnar! Nú getur
hann fengið það þúsundfalt, sem hann varð að neita,
sér um áður1 ‘.
Martin leit á hana.
„Eitt get eg hengt mig upp á“, mælti hann, „og
það er að Butler er ekki sérlega kátur maður, ekki einu
sinni nú í allri velsældinni. Eg er viss um að maginn
í honum er ekki á ínarga fiska, eftir allar þær plágur,
sem á hann hafa verið lagðar meðan hann var strákur“.
— 89 —
Hún laut niöur til þess að t'orðast runnsóknarauga
hans.
„Já, eg þori aö ábyrgjast að hami'er magaveikur!“
mælti Martin ótrauður.
„Já, það er hann“ mælti hún, „en —“
„Og eg þori að ábyrgjast“, 'hélt Martin áfram, „að
hann er hátíðlegur og grafalvarlegur, eins og gamal-
t.elja, og kærir sig ekki hót um að skemta sér, þrátt
íyrir þessi þrjátíu þúsund á ári. Og eg þori að ábyrgjast,
að hann hefir ekki heldur gaman að að sjá aðra skemta
-ér. Er það ekki siittf‘
Hún kinkaði kolli til samþykkis, og flýtti sér að
koma með skýringp. s
,,.Tá, en hann er ekki þannig gerður. Hann er kyr-
iátur og alvarlcgur maður að eðlisfari. Það hefir hann
alt af verið“.
“Já, þér getið sveiað yður upp á, að hann hefir
verið það!“ svaraði Martin. Þrír eða fjórir dollarar á viku
eg piltur, sem sýður sjálfur matinn handa sér á stein-
olíuvél og safnar peningum, vinnur allan daginn og
iærir á kveldin — vinnur og lyftir sér aldrei upp — já,
eg skil vel, að 30 þúsund dollararnir hans hafi komið
of seint“.
Honum var eðlilegt að setja sig í spor annara og alt
í einu sá hann fyrir hugskotssjónum sínum þúsundir
ýmsra atvika úr lífi þessa drengs og uppvexti hans,
þangað til hann var kominn upp og hafði 30 þúsundir
dollara árstekjur.
„Á eg að segja yður nokkuð“, bætti hann við, „eg
vorkenni Butler. Hann var náttúrlega of ungur til þess
að hafa vit á þessn, en hann hafði af sér alla lífsgleð-
ina fyrir 30 þúsund dollara, sem hann hefir enga ánægju