Morgunblaðið - 19.03.1944, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 19. mars 1944.
Miuningarorð um
HANN var fæddur að Borg í
s|cötufirði 28. sept. 1889. For-
eldrar hans voru María Jó-
hannesdóttir og Þorsteinn
Gíslason, Gíslasonar Jónssonar
formanns í Ögurnesi, en Þor-
steinn var brót'ir Árna Gísla-
sonar yfirfiskimatsmanns á
Jóhannes ólst upp hjá for-
eldrum sínum að Borg, og mun
snemma hafa farið að fara á
sjóinn með föður sínum, því að
aflasælt var oft á Borgarbót,
bæði af fiski, síld og kolkrabba.
ísafirði.
Jóhannes heit. þekti jeg ekki
íyrri en eftir tvítugsár okkar,
og mátti pá segja um hann, að
hpnn væri bæði „ljúfur og kát-
ur, en ljek sjer eigi úr máta“.
Hann kom til mín í skiprúm
1916 og gerðist þá vjelgæslu-
maður. Brátt sá jeg, að þarna
var enginn óvaningur að verki
þegar á dekkið kom. .— Enda
hafði hann þá verið í skiprúmi
hjá Áma föðurbróður sínum,
Einari Þorsteinssyni frá Eyri
og Hrólfi Jakobssyni, en allir
þessir menn varu viðurkendir
afla- og sjósóknarmenn við
ísafjarðardjúp. — Vjelgæslu-
staríið gekk einnig vel hjá hon
um, en ekki var þá siður að
hafa Hc-ma einn mann við vjel-
ina og það í hjáverkum.
Árið 1918 viltums við eigend-
ur bátsins , ísleifur“, inn á að
kaupa svokallaða kraftaukn-
ingu á okkar góðu vjel. En þetta
vhr ýtarlega auglýst frá verk-
SBiiðjunni og varð þá töluverð
breyting á vjelinni til hins
verra, og get jeg ekki sagt að
hún bæri sitt bar nokkurn tíma
upp frá þessu.
: í nærfelt 3 ár glímdi Jóhann-
es við galla og bilanir þessarar
vjelar, og jeg verð að endur-
taka það hjer, að Jóhannes Þor-
steinsson reyndist mjer á þessu
tímabili svo þrautseigur og
jafnlyndur, að betra varð ekki
á kosið. Þótt jeg hirði ekki um
að tiigreina sjerstök tilfelli, þá
hefði verið leitun að þeim
manni, sem hcfoi getað staðið
í þessu vjelarrúmi nótt með
degi, eins og hann gerði;
Veturinn 1917 varð hann fyr
ir þeirri sorg að missa konu
sína, Jóbönnu Pjetursdóttur,
frá þremur kornungum börn-
um, en sjálfur fjarverandi. Um
það leyti fór að bera á vín-
nautn hans, og í ársbyrjun 1922
varð hann fyrir þvi slysi, að
missa tvo fingur af hægri
hendi og skemdist höndin mik-
ið að auki, og átti hann lengi
í þessu. Hann mun hafa verið
mikið kvíðinn fyrir að geta
ekki orðið aftur vel verkfær
sjómaður, eins og hugur hans
hneigðist helst að. Einnig munu
fleiri vonbrigði hafa orðið á
vegi hans um þetta leyti. En
hann varð aftur full verkfær
sjómaður að vel flestu leyti, en
hvaða hugarfars átak þarf til
slíks? Nokkuð var það, að
hann breyttist nokkuð mikið
við þessi áföll, var þó áfram
góður drengur í botn og grunn.
Það sem kemur mjer til að
skrifa þetta niður, er það, að
mjer virtist þessi maöur vera á
seinni árum sínum misskilinn
einstæðingur, sem fjekk allt of
margar hnúíur fyrir litlar sak-
ir, venjulegast þó í sambandi
við mótstöðuleysi hans gagn-
vart vínnautninni.Hann drukkn
aði í ofviðrinu 12. febrúar þ. á.
á mb Njörður frá Vestmanna-
eyjum, í fyrstu eða annari sjó-
ferð sinni á því skipi.
Vertu sæll, vinur! Og þökk
fyrir margar samverustundir á
mb Isleifi.
Guðmundur Þ. Guðmundsson
Páll Jónsson skipstjóri
MlKLAR eru þær fófnir, ér
við Ðýrfirðingar verðum að
| færa JEgi fyrir gjafir hans okk
úr ti! handa. Hvert stórslysið
hefir rekið annað, með stuttu
millibili. Fyrst 2 sama árið,
,,Fróði“ og ,,Hólmsteinn“ og nú
loks „Hilmis“-slysið í fersku
minni. í þessum sjóorustum, ef
svo mætti kalla, hafa margir af
okkar ágætustu og vöskustu
drengjum farist og þar með
horfið af leiksviði lífsins. Eft-
ir standa sköröin í fylkingu
dýrfirskra sjómanna, hve lengi
vitupi við ekki. •— Um okkur
mætti segja hið fornkveðna:
„íslandá óhamingju verður allt
að vopni“. Svo er og með öll
okkar framfara og atvinnumál,
það er eins og við sjeum í álög-
um, sem við ætlum aldrei að
komast úr. Þegar birta tekur
yfir atvinnulífn okkar og menn
hafa gert sjer glæsilegar fram-
tíðarvonir hljómar helfregnin
allt í einu og kallvarpar öllu á
svipstundu og allt hrynur eins
og spilaborg. Hugir manna
lamast. Brosið, sem áður Ijek
um varir ástvina og kunningja
er nú horfið, en í stað þess
ríkir nú sorg í hjörtum þeirra.
Það fer oft svo, þegar óvænt
slys ber að höndum, að maður
er stundum lengi að átta sig á
viðburðunum og því, sem gerst
hefur. Það er eins og menn
eigi bágt með að trúa því í
fyrstu, að dugandi menn sjeu á
svo sviplegan hátt horfnir sjón
u.m vorum og farnir yfir landa
mæri lífs og dauða, sem við
fyrir örstuttu skildum við í
fullu fjöri, glaöa og reifa.
En staðreyndirnar tala sínu
málí, og við verðum að horfast
í augu við blákaldan veruleik-
ann og trúa því, að slys fiafi
borið að höndum.
I þessum hugleiðingum min-
um verður mjer minnisstæðast-
ur maður einn mikill að vallar-
sýn, foringinn Páll Jónsson,
skipstjóri.
Það er ekkert of sagt um Pál,
að hann hafi verið foringi dýr-
firskra sjómanna um skeið. —
Jpg, sem þessar línu rita, þekti
manninn vel og vil ekkert oflof
á hann bera, því svo fer* best
á því, þegar manns er minnst,
hvort sem hann er dauður eða
lifandi, að hann njóti sannmæl
is, það sem þar er fram yfir á
ekki við.
Stjórnarhæfileikar Páls voru
samrýmdir. Hann var ötull og
hugprúður, skjótur til úrræða
er með þurfti, en þó athugull
vel og eftirtektarsamur. — Á-
kveðinn og fljótur að átta sig á
því, sem fyrir kom.
Hugur Páls beindist fljótt að
sjónum og komst fljótt í álit.
Var hann með yngstu mönnum
kominn í skipstjórastöðu. Hann
kunni ekki annars staðar vel
við sig en á hafinu, þar var
vítt til veggja og hátt til lofts.
Nóg að starfa og nóg að hugsa,
það þótti honum vænst um. •—
Hann undi illa aðgerðaleysinu,
enda mesti fyrirhyggjumaður,
með brennandi áhuga fyrir því,
sem gera þurfti og til umbóta
var í starfi hans til sjós og
lands.
Hann var glöggur á fjármál
og reglusamur í störfum sínum,
happasæll og oftast með afla-
hæstu skipstjórum, enda vöid-
ust til hans úrvals menn, s :m
báru mikið traust til hans. -—
Hann æðraðist ekki þó illa
gengi í svip, en sagði þá vana-
lega: „Þetta á eftir að koma“,
og það brást ekki.
Páll var snyrtimaður og prúð
ur í framkomu og viðmótsþýð-
ur, skemtiiegur heim að sækja
og glaður í vinahóp'. Ágætur
eiginmaður og faðir.
Nú er þessi atorku- og dugn-
aðarmaður horfinn, á besta ald-
urs skeiði og við söknum hans
öll. Hann fórst á stuttri sigl-
ingaleið — það var hans.slð-
asta ferð yfir hafiö mikla —
éftir að hafa staðið við sjó'ni-
völinn og stýrt skipi sínu far-
sællega í höfn árum saman, í
gegnum margskonar hætt.i.r,-
brim og boða. Við vitum ekki
með hvaða hætti Hilmisslysið
hefir að höndum borið. Þaö er
rannsóknarefni fyrir íslenska
sjómannastjett og íslenskt
stjórnarvöld.
Páll var fæddur 12. des. 1903.
í Hnífsdal við ísafjörð ,og var
af góðu bergi brotinn. Hann
fluttist hingað til Þingeyrar
1930 og giftist sama ár eftirlif-
andi konu sinni Jóhönnu Gísla.
dóttur. Eignuðust þau 4 börn„
öll hin mannvænlegustu, sem
nú eru í foreldrahúsum.
Þegar góður maður er geng-
inn, lifa minningarnar fagrar.
og bjartar. — Þökk fyrir dáð-
rík og vel unnin störf í þágu
Dýrafjarðar.
Blessuð sje minning þín.
Þingeyri, í febr. 1944.
Sigm. Jónsson.
Pistlar
Framhald af 6. síðu.
að xæyna að losna við mæði-
veiki pláguna. Segir blaðið að
Alþingi hafi heitið 600 þús. kr.
styrk til þessara fjárskifta,
sanxkv. tillögu meiri hluta fjár-
veitinganefndar. Síðan bætir
blaðið við: „Sá meiri hluti fjár-
veitinganefndar, §pm hjer er
átt við, eru fulltrúar Fram-
sóknarflokksins, Alþýðuflokks
ins og Sósíalistaflokksins í
nefndinni“.
Svo mörg eru þau orð. En
undir nefndarálitinu, þar sem
mælt er með þessari fjárveit-
ingu (sbr. þskj. 143) standa
þessi nöfn: Pjetur Ottesen (for-
m.), Helgi Jónasson, Jónas
Jónsson (frsm.), Finnur Jóns-'
son, Jóhann Þ. Jósefsson, Sig.
Kristjánsson, Þoi'st. Þorsteins-
son. Hjer eru m. ö. o. allir full-
trúar Sjálfstæðisfl. í nefndinni
(4 talsins). En samkv. frásögn
Tímans áfti enginn þeirra að
vera með stuðningi við þetta
mál. Vel haldið á sannleikan-
um hjer, Tíma tetur!
X - 9
) ooooc<k><><>o<>o<><xxxoo<xxx>o<><x>o
Eítir Robert Storm

M MeANWHILE... A7 F.B I. HEÁDCPUARTEZZ
TAKB n EAZV, X-Q !
CRIMINALE &ETawav
FROM EVEN 7AE BE$7
DETECTIVE6! i
WE'RE ALL EET, ALEX !
/M/55 DOLLV'S 5CHOOL
STATION WASON MLL
BE HER.E FOR UG /N w
TWENTV /AINUTES '■ Æ
f l'D GIVE
/ AN ARM
70 KNOW
WHERE
ALEX 15
R/OHT
\ NOW! /
Mascara: — Okkur er borgið, Alexander, skóla-
bíll Miss Dolly kemur að ná í okkur eftir 20 mín-
útur. Alexander: — Gott.
Á sama tíma í aðalbækistöðvura leynilögregl-
uranar. Bill: — Vertu ekki með jneinn æsing, X—9,
þorparar sleppa úr greipum jafnvel bestu leynilög-
reglumanna.
X—9: — Jeg vildi gefa aðra höndina til þess að
fá að vita, hvar Alexander er á þessu aúgnaþliki.
. Bill — Við höfum sett vörð við hverja einustu
brú og járnbraut.
X—9: — Alt í lagi . . . Við skulúm fara að borða.
Mascara: — Hjerna kemur bíllinn. Bráðum verð-
um við komin út úr borginni, Alexander, og þá er-
um við örugg, •,
Alexander: — Það er best, að þú byrjir strax á
að kalla mig ömmu.