Morgunblaðið - 12.10.1947, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 12. okt. 1947
MÁNADALUR
^Láidia^a ej^tir ^jfacb cJdondo
n
27. dagur
,,Jeg sagði Söru að jeg vildi
að þú fengir kommóðuna henn
ar mömmu“, sagði Tom lágt,
,,en þá ætlaði hún að sleppa
sjer. Hún sagði að Daisy hefði
verið móðir mín ekki síður en
móðir þín, enda þótt við sjeum
hálfsystkin. Hún sagði að komm
óðan hefði altaf fylgt ætt Daisy,
cn ekki Kit kapteins og að jeg
ætti kommóðuna og það sem jeg
ætti væri líka sín eign, sem
hún mætti ráða fyrir“. . j
,,Það er alt í lagi“, sagði
Saxon. „Jeg keypti kommóðuna
af henni í gærkvöldi. Hún sat
fyrir mjer þegar jeg kom
heim“. <
,,Já, henni var ekki rótt í
gær eftir að jeg sagði henni frá
þessu. Hvað borgaðir þú mik-
ið?“ j
„Sex dollara“. I
„Það er ránverð. Kommóðan
er ekki þriggja dollara virði,
eldgömul og brotin“, sagði Tom.
„Jeg hefði fúslega borgað tíu
dollara fyrir hana eða hvað sem
var. Mamma átti hana og jeg
man hvar hún stóð í stofunni
heima meðan mamma lifði“,
sagði Saxon.
Þau læddust gætilega inn í i
eldiviðargeymsluna. Þar dró,
Tom langan stranga út úr felu |
stað. Hann tók umbúðirnar af
og kom þá í ljós ryðgað sverð,
eitt af þessum stóru og þungu
sverðum, sem notuð voru í
borgarastyrjöldinni. Við hjölt-
un hjekk þykkur silkilindi með
skúfum. Saxon var ákaflega
hrifin. Hún dró sverðið úr slíðr
um og kysti eggina.
Þetta var seinasti dagur
liennar í þvottahúsinu. Um
kvöldið átti hún að hæíta at-
vinnu sinni fyrir fullt og allt.
Og daginn eftir ætluðu þau
Billy til borgardómara að láta
gefa sig saman. Bert og Mary
áttu að vera vígsluvottar. Og
á eftir áttu þau svo 'öllfjögur
að halda upp á daginn með því
að snæða kvöldverð hjá Barn-
um. Að því loknu ætluðu þau
•Bert og Mary á dansleik í
Hyrtle Hall, en þau Billy og
Saxon ætluðu að fara með stræt
isvagni til Pine Street.
Allar stúlkurnar vissu að
þetta var seinasti dagur Sax-
ons í þvottahúsinu. Margar sam
glöddust henni og margar öfund
uðu hana út af því að hafa náð
í mann og mega hætta þessari
leiðinlegu atvinnu. Og hún
slapp ekki frá háðsglósum stall
systra sinna — þær glósur
fc<gu allar, sem fóru frá þvotta
húsinu til að gifta sig. En það
lá svo vel á Saxon að hún íók
sjer þetta ekki nærri, enda þótt
surnt gamanið væri nokkuð
gróft, þá vissi hún að þeim
gekk aðeins gott til.
A meðan Saxon hamaðist við
vinnu sína og gufuna af blaut-
um þvottinum lagði um hana,
fannst henni, hún vera I litla
húsinu í Pine Street og hún
raulaði viðlagið við nýjasta
sönginn, en hafði breytt því eft
ir sínu höfði:
Jeg skal vinna og jeg skal
spara
jeg geri það fyrir hann.
Seinni hluta dagsins var
vinnan mjög erfið. Þá var svo
heitt og loftlaust þarna ’ inni,
að eldri konurnar stundu og
kveinkuðu sjer. Og ungu stúlk
urnar voru náfölar og þreytu-
legar, með dökka bauga undir
augunum. En samt kepptust
allar við. Umsjónarkonan gaf
nánar gætur að öllum, þ-ví að
altaf gat komið fyrir að ein-
hver þeirra gugnaði. Þennan
dag leið yfir unga stúlku sem
var kryplingur, en umsjónar-
konan var fljót að láta koma
henni út, svo að þetta truflaði
ekki hinar.
Alt í einu kvað við ógurlegt
neyðaróp og bergmálaði í öll-
um hinum mikla sal. Hinar
örþreyttu stúlkur misstu móð-
inn og gugnuðu alveg þegar
þær heyrðu það. Sumar mistu
straujárnið úr höndum sjer.
Aðrar lögðu það frá sjer. Það
var Mary, sem hljóðaði svona.
Saxon sneri sjer við og. sá þá
að eitthvert kolsvart vængjað
kvikindi hafði sest á kollinn á
Mary og blakaði vængjunum
um eyrun á henni. Mary æpti
enn og hneig niður á gólfið. Þá
flögraði þessi ófreskja lengra
og beint framan í eina stúlk-
una. Hún rak upp skelfingar
óp og það steinleið yfir hana.
Ófreskjan flögraði lengra og
stúlkurnar hljóðuðu hver í kapp
við aðra, báru hendur fyrir höf
uð sjer og flýðu út úr saln-
um eða skriðu undir borðin.
„Þetta er ekki annað en leð-
urblaka", öskraði umsjónarkon
an. Hún var æf af reiði. „Hafið
þið aldrei sjeð leðurblöku?
Haldið þið að hún muni eta
ykkur?“
’En stúlkurnar voru orðnar
tryltar af hræðslu. Ein þeirra
hrópaði hástöfum: „Eldur, eld-
ur“ og þá flýðu allar sem fæt-
ur toguðu. Skelfingarópin voru
svo mikil að ekkert heyrðist
til umsjónarkonunnar, hvernig
sem hún brýndi raustina. Sax-
on hafði fyrst orðið ógurlega
bylt og þegar stúlkurnar trylt-
ust, missti hún líka allt vald á
sjálfri sjer. Hún hljóðaði ekki,
en hún tók til fótanna eins og
hinar. Allur skarinn æddi inn
í næsta vinnusal með ópum og
óhljóðum og stúlkurnar, sem
unnu þar, urðu skelfingu lostn
ar og flýðu líka, án þess að
vita hvað þær voru að flýja.
Eftir nokkur andartök var
þvottahúsið mannlaust. nema
hvað nokkrir karlmenn komu
hlaupandi með vatnsslöngur til
þess að slökkva þann eld, sem
enginn var.
Umsjónarkonan var bæði
hugrökk og mikil fyrir sjer, en
samt barst hún með þessum
æðistryllta flótta út í fremri
salinn. Þar gat hún smeygt sjer
út úr þvögunni. Og svo veiddi
hún leðurblökuna í tágakörfu.
,’Það er jeg viss um að þetta
var djöfullinn sjálfur í eigin
mynd“, snökti Mary.
En Saxon var sjálfri sjer reið
fyrir það að hún skyldi hafa
tapað sjer og látið þetta al-
menna æði fá vald á sjer. Hún
áttaði sig undir eins þegar hún
var komin út undir bert loft. j
„Við erum allar heimskingj-
ar“, sagði hún. „Þetta var ekki
annað en leðurblaka. Jeg hefi
heyrt getið um þær. Þær gera
engum mein. En þær eru blind
ar á daginn og þessi hefir því
verið að villast. Heyrirðu það.
Þetta var aðeins leðurblaka“.
„Mjer er alveg sama hvað þú
segir“, sagði Mary. „Þetta var
djöfullinn og enginn annar“.
Hún hafði ekka af hræðslu en
rak nú upp tryllingshlátur.
„Sástu að það leið yfir hana
Borgström? Og það var bara
út af því að hann kom við and-
litið á henni. En hann settist
á höfuðið á mjer og hann káf-
aði á kinnunum á mjer og ber-
um hálsinum og það var alveg
eins og kieinagrind tæki á mjer.
Og samt leið ekki yfir mig.
Jeg held annars að jeg hafi orð
ið svo hrædd að jeg hafi ekki
getað fallið í öngvit“.
„Við skulum koma inn aft-
ur“, sagði Saxon. „Við höfum
misst hálftíma“.
„Nei, mjer dettur það ekki í
hug“, sagði Mary. „Jeg hefi
fengið nóg af þessu. Nú fer jeg
rakleitt heim og kæri mig koll
ótta þótt jeg verði rekin. Jeg
er öll af mjer gengin. Jeg get
varla staðið á fótunum“.
Ein af stúlkunum hafði fót-
brotnað í ósköpunum og önnur
hafði handleggsbrotnað. Marg-
ar höfðu fengið skrámur og á-
verka. Engin þorði að fara inn
aftur. Þar dugði hvorki hót-
anir nje bænir. Þær voru allar
af sjer gengnar af skelfingunni,
sem hafði gripið þær. Einstaka
stúlka var svo hugrökk að hún
þorði að fara inn til að sækja
kápur þeirra og hatta. En Sax-
on og fáeinar aðrar fóru þó
inn og unnu til kvölds.
XV. KAFLI
„Guð minn góður. Þú ert full
ur, Bert“, sagði Mary í ásök-
unarrómi. Þau sátu fjögur um-
hverfis borð í stofu hjá Barn-
um. Brúðkaupsmáltíðinni var
lokið. Hún hafði verið fábreytt,
en Saxon fannst þó alt of mik-
ið í hana borið. Bert stóð á
fætur með rauðvínsglas í hend-
inni og ætlaði að halda ræðu.
Hann var dreyrrauður í framan
og augun eins og hann hefði
hitasótt.
„Þú hefir drukkið áður en þú
komst hingað“, sagði Mary.
„Það er svo sem auðsjeð".
„Farðu til augnlæknis, elsk-
an mín“, sagði hann. „Mjer er
óhætt. Og hjer stend jeg og hefi
staðið á fætur til þess að taka
í hendina á góðum fjelaga. Billy
karlinn minn, jeg tek í hendina
á þjer. Það er bæði til að árna
þjer heilla og kveðja þig, er
jeg hræddur um. Þú ert nú gift
ur Bill og nú verðurðu að sitja
á strák þínum. Þú mátt aldrei
fara út og vera með kunningj-
unum. Þú ert kominn í höfn
'og nú verðurðu að gæta þín og
nú verðurðu að líftryggja þig
og slysatryggja þig og verða
nokkurskonar hluthafi í sam-
eiginlegu lána- og greftrunar-
sjóði---------“
„Flættu þessari vitleysu,.
Bert“, hrópaði Mary. „Þú átt
ekki að tala um greftrun í brúð
kaupi. Þú ættir að skammast
þín“.
„Hafðu þig hæga, Mary. Jeg
sagði það sem jeg sagði af því
að jeg meinti það. En jeg meinti
ekki það sama og Mai'y. Það
sem jeg meina — sko, nú skal
jeg segja ykkur hvað jeg meina.
Jeg var að tala um greftrun.
Var ekki svo? Jeg sagði það
ekki til þess að spilla þessari
hátíðlegu stund. Það var fjarri
mjer----------“.
— Dttnsskóli —
okkar tekur til starfa þann 16. þ.m., kennt verður:
BALLET: Byrjendur og framhaldsflokkar fyrir börn
PLASTIK: Dömuflokkur.
SAMKVÆMISDANSAR: Fyrir börn og fullorðna,
byrjendur og þá sem lært hafa áður.
Nánari upplýsingar gefnar í síma kl. 6—8 næstu daga.
Sif farz — Slda %Á
simi 7115.
wiann
sími 4310.

% S. G. T.
liiliudir
í skemmtifjelagi Góðtemplara, verður haldinn i Góð-
templarahúsinu í dag, sunnudag kl. 3 e.h.
Venjuleg aðalfundarstörf.
Lagabrejtingar.
STJÖRNIN.
Vletkjasaia Blindrafjelagsins
er i dag
Merkin eru afhent frá kl. 9 f.h. á Grundarstíg 11.
tijÁd f)á ifindu. ^JJaupiÍ merli.
<$X§X§><$*§><$><§><§><$XS><$><$>^><$X^<$K$><$><$><6X§X§><$><$X§H$>'$><$^X§X^>3>^><^>^3><^<§X$X$X$><^<$><§X§><^1
Skófatnaður
Gegn gjaldeyris- cg i nn f 1 uInings I eyfum getum við út-
vegað eftirfarandi skófatnað frá Tjekkóslóvakíu:
KVENSKÖR,
K A RLMANNASKÓR,
UNGLINGASKÓR,
SMÁBARNASKÓR,
STRIGASKÖR,
INNISKÓR,
VINNUSTÍGVJEL,
GÚMMÍSTlGVJEL.
Sýnishorn fyrirliggjandi á skrifstofu okkar.
JJicjuJu r j^oriteinóóon JJf
Grettisgötu 3. Símar 5774 & 6444.

Piltu
r
óskast til verslunarstarfa.
Ryggíngavöruverslun
ÍSLEIFS JÓNSSONAR
Aðalstræti 9. Sími 4280.
BEST AÐ AUCLÝSA I MORGUNBLAÐINU