Morgunblaðið - 18.07.1951, Blaðsíða 10

f n
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvilcudagur 18. jjúlí 1951.
Fiamhaldssagan 15 —
STÚLKAN OG DAWÐINN !
■BtWk 5.
— Skáldsaga eftir Quentin Patrick
fýáif orðið fyrir vonbrigðum í
ústarmálum. Hún sagði, að hún
vildi ekki að hann yrði fyrir því
wma“.
Jeg hafði ekki ætlað að eegja
|»að á þennan hátt. Jeg. sá það ekki
fyrr en um seinsuu uð jeg hafði
varpað skugga á Normu.
Trant lögreglufulltrúi leit á
okkur bæði.
v(lrace hefir gefið i skyn, að
hún hafi orðið fyrir vonbrigðum
íi ástarmálum. Vitið þið, við hvern
Ijún á?“.
Jerry hristi höfuðið.
„Ef til vill hefur hún átt við
ajóiiðsforingjann?“, sggði jeg.
„Eða Robei't Hudnutt? Eða
Steve Carteris?“ taetti hann við.
Þegar Jerry heyrði Steve nefnd-
an, leit hann upp. Jeg varð hissa
]|egar jeg heyrði, að Trant vissi
vm JSteve, en þá mundi jeg eftir,
að það var jeg sjálf, sem hafði
B.agt frá honum á leiðinni til Grey-
-yiHe.
' Jeg velti því fyrir mjer, hvað
Trant hugsaði. En það var ómögu-
legt að lesa nokkuð úr svip hans.
Hann stóð upp og gekk fratu að
dyrunum.
„Jeg vil aðeins taka það frain
alt mjög leitt.“ Jeg stóð ekki upp
til að fara með honum, en hann
jiam staðar í dyrunum og sneri
Bjer við.
„Mig langar til að biðja yður
að koma með mjer, ungfrú Lov-
ering", sagði hann.
Jeg gat aðeiris brosað til Jerry
og hann brosti þreytulega á móti.
Hann var mjög þungur á brún.
Þegar jeg gekk með lögreglu-
SuUtrúanum niður ganginn og út,
íannst mjer hann af ásettu ráði
hafa beðið mig að koma með sjer,
•yegna þes, að hann vildi ekki að
jeg talaði við Jerry, eftir að hann
var farinn. Jeg vissi auðvitað, að
hann gat ekki grunað Jerry og jeg
held að hann hafi heldur ekki grun
að mig. En jeg vissi, að við höfð-
vim vakið forvitni hans og hann
velti því fyrir sjer, hvort við
Jiöfðum orðið ásátt um að halda
oinhverju leyndu fyrir honum.
En þótt undarlegt maetti virð-
ast, stóð mjer á sama um, það.
Mjer fannst bara ánægjulegt að
liann skyldi hugsa um mig í sam-
bandi við Jerry.... þó að hann
væri bara ókunnugur lögreglu-
Julltrúi.
Jeg var þreytt, þegar við kom-
um út og stóðum við háu runn-
■ana fyrir framan sjúkrahúsið þar
sem hann hafði skilið eftir bílinn
sinn. Hann kveikti sjer í sígarettu
og horfði á mig yfir logann.
„Þetta hefur verið erfiður dag-
■Ur fyrir yður, ungfrú Lovering,“
sagcfi hann.
Jeg svaraði ekki. Jeg velti því
fyrir mjer hvernig það gat verið
að mjer fjell vel við þennan
unga mann og jeg dáðist að hæfi
leikum hans sem lögreglumanns
.... og um leið stóð mjer stugg-
Tir af honurn.
Hann fleygði frá sjer logandi
eldspýtunni og bætti við:
„Ef þjer vilduð, þá gætuð þjer
yeitt mjer mikla aðatoð."
„Jeg?“
Jeg fór dálítið hjá mjer, af
því jeg hafði þegar skipað mjer
í flokk með Marciu og Hudnutt-
hjónunum.... og á inóti honum,
ef í það færi. Og einhvern veg-
inn fannst rnjer hann vita það.
„Jeg ætla ekki að- biðja yður
&tS njósna eða hnísast í eínkamál
annarra," sagði hann.... Það
var ekki farið að skyggja meira
en svo að jeg sá glettnina í aug-
um hans. „Mjer datt bara í hug
hvort jeg gæti beðið yður að
bafa augun opin.... vel opin.“
Jeg vissi að Trant tögreglufull-
trúi oiundi ekki segja þetta nema
hann hefði góða ástæðu til þess.
‘Þetta var hálgerö ögrun óg jeg
svaraði í sama anda:
„Jeg skal gera það. Jeg skal
hafa augun vel opin. En jeg vona
að þjer haldið ekki.... að þj.er
haldið ekki að einhyer hjer á
Wentworth hafi myrt Grace?"
„Lögreglufulltrúi lendir oft í
leiðinlegurp, kringumstæðum og
hugsanir hans eru margbreyti-
legar.... en skynsamur lögreglu
fulltrúi segir ekki öðrum .hvað
hann hugsar.“
Hann tók upp litla minnisbók
úr vasa sínum.
„Þegar jeg tek mál til rann-
sóknar, hef jeg alltaf þessa litlu
bók við hendina. Á vinstri síð-
yna skrifa jeg það sem jeg veit
með vissu. En 4 hægri síðuna
skrifa j.eg það sem jeg veit ekki
með vissu en það sem jeg mundi
gjarnan vilja vita. Það er kannske
gaman fyrir yður að sjá hvað jeg
hef skrifað," bætti hann við mjer
til mikillar undrunar.
Hann opnaði bókina og rjetti
mjer hana. Það vár ennþá nógu
bjart til þess að jeg gæti lesið
greinilega skrift hans.
A vinstri síðunni stóð aðeins
ein grein.
Staðreyndir:
Morðinginn á eða hefur að-
gang að bíl, sem hann notaði til
að flytja hina látnu.... frá????
að ánni. Athuga alla bíla, sem
voru úti eftir klukkan eitt.
Þegar jeg las þetta, datt mjer
í hug bílarnir sem jeg hafði sjeð
aka yfir skólavöllinn um nóttina
.... en jeg ætlaði ekki að segja
Trant frá ‘þeim.
Á hægri síðu stóðu margar
greinar. Þegar jeg las það, sem
þar stóð skildi jeg að þar voru
höfuðverkefnin, sem varð að
leysa.
Það sem jeg verð að henda
reiður á:
Hver:
1) átti rauðu regnltápuna? *
(kvenkápa).
2) kom brjefunum þrem frá
Grace til skila?
3) fjekk brjefin tvö sem við
höfum ekki enn fundið?
4) skrifaði hraðbrjefin til
Grace?
Hvar:
1) var Grace myrt?
2) er laðakápa L. L.
3) er handtaska Grace?
4) var hattur sjóliðsforingjans?
5) fjekk Hudnutt örið á gágn-
augað?
1 Jeg rjetti honum aftur bókina.
Um leið heyrði jeg hljóð, sem
:varð til þess að jeg stirðnaði.
! Það heyrðist þrusk eins og ein-
hver kæmi skríðandi í gegnum
.runnana.
I Hljóðið hvarf strax. Jeg leit á
.Trant til að vita hvort hann
[hafði heyrt það Það var ómögu-
legt að les^ nokkuð úr svip hans.
Hann brosti vingjarnlega, settist
upp í bílinn og kveikti á ljósun-
um, svo að það fjell á runnana.
Um leið og hann ók af stað,
stakk hann höfðinu út um glugg-
ann.
„Jeg hef þegar verkefni handa
yður, ungfrú Lovering,“ sagði
hann. „Leitið í runnunum þarna
og vitið hyort þj.er finnið ekki
vin yðar Steve Carteris. Spyrjið
hann frá mjer hvað hann hafði
mest gaman af að heyra í sam-
tali okkar.“
Og þar með ók bíllinn af stað.
9.
Jeg starði á runnana Jeg sá að
greinarnar hreyfðust og allt í
einu kom maður í ljós.
„Steve?“
Steve Carteris tók um hand-
legg minn. Hann starði á eftir
bíl Trants og sagði: „Það stend-
ur í blöðunum að hann sje ein-
hver færasti lögreglumaðurinn í
Nevv York. Blaðamennirnir hefðu
átt að sjá til hans núna.“
Hópur stúdenta kom fyrir
hornið og Steve greip fastar um
handlegg minn.
„Jeg verð að tala við þig, Le,“
sagði hann ákafur. „Jeg hef leit-
að að þjer í allan dag. Hvert get-
um við farið?“
Jeg stakk upp á að við færum
í skemmtigarðinn, sem lá á bak
við leikfimishúsið Það var næst-
um eini staðurinn á skólalóðinni,
þar sem hægt var að tala saman
i friði. Við styttum okkur leið í
gegnum runnana.
Garðurinn var ákaflega falleg-
ur I honum miðjum var stór gos-
brunnur úr marmara. Gullregn-
ið sveigði sig niður að vatninu í
skálinni, loftið var þrungið nar-
issuilm. Á barmi gosbrunnsins
stóð lítil stytta úr smíðujárni.
Það var jólasveinn með rauða
húfu og skegg. Hann starði hug®
andi yfir liljurnar sem flutu> át.
vatninu. g$r
Frá Steindóri
Hraðíerðir til
Hveragerðis — Selfoss — Eyi;arbakka og Stokks-
eyrar tvisvar á dag.
Frá Rcykjavík kl. 10,30 árd. og kl. 2,30 e. h. —
nema laugardaga kl. 3 e. h.
Frá Stokkseyri kl. 1,15 e. h. og kl. 4,45 e. h.
Frá Eyrarbakka kl. 1,30 e. h. og kl. 5 e. h.
Frá Selfossi kl. 2 e. h. og kl. 5,30 e. h.
Frá Hværagerði kl. 2,30 og kl. 6 e. h.
Aukaferðir til
Hveragerðis og Selfoss á sunnudögum.
Frá Reyjcjavík kl. 4 og 7,3Q e. h.
Frá Solfossi kl. 9 e. h.
Frá Hveragerðj kl. 9,30 e. h.
ddi^rei&aá töíá SfteiadópJ
Sími 1585.
RAFGEYMAR
6 og 12 volta
Bifreiðavöruverslun Friðrik Bertelsen
Hafnarhvoli. Sími 2872.
ijllorguiiblaðsms
A veiðimannaslóðum
EFTIR LAWRENCE E. SLADE.
4.
Eftir nokkra stund skildist Begga hvert slóðin myndi liggja.
Hún lá yfir í Lönguhlíðar, en þar var auðn ein, þar sem aðeins einn
veiðimaður, Ben Smith, hafði aðsetur sitt. Bcggi háfði riógan tíma
til að velta málinu fyrir sjer og hann hugsaði sem svö^að ókunn-
ugi maðurinn væri eftir allt saman ekki svo hættulegur afbrota-
maður, því að svo virtist, sem hann ætlaði áð koma Connor hið
bráðasta í húsaskjól og góða hjúkrun. En líklegg var Connor
særður. í.)
Loksins kom Beggi að kofanum í Lönguhiíðinni. Hann skildi [
liundana eftir nokkuð fyrir neðan kofann en gekk upp eftir með ;
spennta byssu. Allt virtist rólegt. jBeggi hrinti upp hurðinni og
inni fyrir kom Ben Smith í ljós með alskegg, undrandi og þó !
glaður yfir því að sjá Begga.
— Þarna kom einmitt maðurinn, sem við þurfti, sagði Ben
Smith. — Einhver ókunnugur kom hingað að kofanum og hafði
Connor meðferðis, sem virtist vera hættulega meiddur. Svo skildi
maðurinn Connor eftir hjerna og hvarf sjálfur á burt. Nú þurft,-
vm við að fá lækni, því að Connor virðist alltaf vera að fara aftur.
Þú ættir Beggi, að sækja lækni, því að líf Connors liggur við.
— Já, jeg fer þegar í stað inn í borg.
— En segðu mjer, Beggi. Hvað hefur eiginlega komið fyrir?
Beggi sagði honum hvað gerst hafði í stuttu fnálí.
■— Þetta var mjög siæmt, sagði Ben. — Jeg vissi nokkurn veg-
inn hvernig högum Connors var háttað. Hann vonaðist til að hann
fengi svo hátt verð fyrir loðfeldina sína, að hann gæti komið sjer i
vel fyrir fjárhagslega og flutt til borgarinnap til konu og barna. '
En svona er ógæfan, komdu inn og sjáðu, hvernig honum líður.
Slldarstúlkur
Vegna mikillar síldarsöltunar getur hlutafjelagið Haf-
silfur Eaufarhöfn enn bætt við 6 síldarstúlkum.
I sumar hafa þegar verið saltaðar á stöðinni á 'þriðja
þúsund tunnur.
Upplýsingar hjá Ráðningarstofu Reykjavíkur.
HLUTAFJELAGIÐ HAFSILFUR,
Raufarhöfn.
Skrifstofustúlka
- Stórt fyrirtæki óskar eftir stúlku, sem er vön vjel-
ritun og hraðritar íslensku og ensku. Ennfremur æskileg
kunnátta í þýsku og Norðurlandamálunum. Hátt kaup.
Umsóknir, sem íilgreini menntun og fyrri stöii, ásamt
meðmælum, sendist afgreiðslu blaðsins fyrir 22. þ. m.,
merkt: „Brjefritari" — 612.
lest á aoglfsa í Morgunblaðinu