Morgunblaðið - 12.02.1954, Síða 7

Morgunblaðið - 12.02.1954, Síða 7
Föstudagur 12. febr. 1954 M ORGtJJVfíl. 4ÐI b 7 Minning Runólis Sveinssonur * Framh. af bls. é. bg óreyndur, er hann tók við Skólastjórastarfinu, leysti hann það ágætlega vel af hendi. Hann yar góður og skemmtilegur kenn Bri. Nemendurnir báru til hans yináttu, traust og virðingu fyrir honum, enda var hann hvort- tveggjá í senn þeirra kennimaður og félagi, sem vakti yfir velferð þeirra og tók þátt í.gleði þeirra Og erfiðleikum meðan þeir Övöldu á skólanum. Þegar hann lét af skólastjóra- Starfinu gerðist hann sand- græðslustjóri ríkisins og settist Fyrst hrifúfet menn .aí» gl^esi- ’ unum e'r ki^st ';undan rramtíð- mennsku hané', eh sífcái hænd- j áráffcrrhumt vó'num ' óg áaétlun- ust þeir að honum vegna sérstæðs og stórbrotins per- sónuleika. Allir, sem kynnt- ust Runólfi, hrifust af lunderni hans, karlmennsku og fjöri. Hon- um var bókstaflega í blóð borinn sá eiginleiki að létta áhyggjum af öðrum og koma þeim í gott skap Ég hefi orðið þess áskynja, að allir, sem áttu þess kost að kynnast Rupólfi til hlítar, báru til hans hlýhug og vináttu. Enda gat ekki á annan veg farið, þar eð maðurinn var með fádæmum að í Gunnarsolti. Var hans sakn- I hjálpfús og alþýðlegur. Runólfi Eð af Borgfirðinum, er fluttist frá Hvanneyri Sandgræðsl ust jóraembættinu gegndi Runólfur til dauðadags og sýndi í því starfi mikinn dugnað Og atorku. Má segja, að er hann tók við því hafi verið brotið blað í sögu sandgræðslunnar hér á landi. Áður var sandgræðslan aðallega í því fólgin að græða Sandana upp með melgrasi og tilfallandi gróðri með aðstoð landfriðunar. Þeir bræðurnir í Gunnarsholti, Runólfur og Páll, sem stundað hefur búfræðinám í Ameríku í fleiri ár og lagt sérstaka stund á sandgræðslunám, tóku upp aðrar fljótvirkari og betri að- ferðir í þessum málum. Með Stórhug og dugnaði, nútíma- tækni og þekkingu byrjuðu þeir að breyta stórum sandauðnum í græna akra og gróin tún. Það átak, sem bræðurnir í Gunnarsholti hafa gert á sviði Sandgræðslunnar, er meira en nokkurn dreymdi um að gert yrði á svo skömmum tima, og áreiðanlega hefðu þessar fram- kvæmdir haldið áfram að vaxa undir stjórn Runólfs hefði hans notið lengur við. Runólfur hafði mikinn áhuga fyrir velferðarmálum landbúnað- arins og ræddi um þau og rit- aði. Hann var ákveðinn í skoð- unum og vildi veg bændastéttar- innar sem mestan og beztan. Hann var líka vaxinn upp úr þeim jarðvegi, því að hann var fæddur og alinn upp í sveit og kominn af góðu og traustu bændafólki. Hann var maður framtíðarinnar, stórhuga, víð- sýnn og duglegur í öllum fram- kvæmdum. Bjargfasta trú hafði hann á íslenzkum landbúnaði og þeim mætti, som fólginn er skauti íslenzkrar moldar. Það er mikill skaði fyrir bænda stéttina að missa hann á miðjum starfsaldri. Runólfur var giftur Válgerði Halldórsdóttur. hinni mikilhæf- ustu konu og áttu þau þrjá efni- lega syni, sem enn eru á bernsku- skeiði. Ég votta eiginkonu hans, son- Um, foreldrum og systkinum mína dýpstu samúð við fráfall þessa mæta og mikilhæfa manns. Guð þlessi minningu þína, vin- ur. Megi þjóð vor eignast marga syni þér líka. Pétur Gunnarsson. hann i var sú eðliseigind meðfædd að líta á alla sem jafningja sína og koma hressilega og örfandi fram við háa og lága. Runólfur var maður árrissull um. Eg, sem þessar línur rita, hefi lengi þekkt Runólf Sveins- son í sjón og veitti honum at- hygli löngu áður en ég hafði tækiíæri til að kvnnast honum. I-fin frjálslega framkoma hans og bjarti svipur y.akti athygli mína. Eftir að Runóifur tók við stjórn Sandgræðslunnar og flutti aust- ur á Rangárvelli, lá,V lejðir okk- ar saman. Varð ,það til þess, að við urðum vel kunnugir. Ef til vill væri oí mikið sagt, að rá kunningsskapur hafi er.n leitt íil þess, sem kallað er vinátta milli manna, enda r,á tlmi, r.em yið vorum kunnugir, ekki það lang- ur. Ég vil þó ssgja, að þvi leng- ur sem ég þekkti hann, því meiri Ragnhildur Helgadóttir iera frú Siminonds, Haukur Ingason, sera unnustinn Basil Gilberts og Svala Veturliðadóttir sem Hanna. og gekk oft til líkamlegra starfa mætur hafði ég á honum og því j með kaupamönnum sínum og betur skildi ég hugarfar hans, ‘ nemendum, og allir voru þeir á áhugamál og drengilega viðleitni j eitt sáttir um það, að þetri sam-, til þess að vinna að þvr sem starfsmann væri ekki hægt að hann taldi yera til framfara íj hugsa sér, þar eð hann var drjúg. þjóðfélaginu. Áhugamál Runólfs j ur og skemmtilegur við vinnu. voru mörg, hugsjónir hans fjöl- j Hann gekk til vinnu með þeim, þættar og stórar. Áhugi hans fyr- ; sem einn þeirra, þannig að ekki jr ræktun, umbótum í landbúnaði i varð fundið, að hér væri hús- . Qg öðru, sem gat lyft þeim at- bóndinn á ferðum, því að hann j vinnuvegi, mótaðist af stórhug og rak aldrei á eftir vinnufólki. viðsýni. Hvar sem Runólfur fór Samt unnu allir vel með honum,1 fylgdi honym kraftur, líf og enda var betra að hafast að, ef þirta. Það var hressandi að ræða menn vildu ekki dragast aftur v^g hann um mörg framfaramál, úr. Runólfur var vasklegur í sem hann lílfði í huga og gátu göngulagi, hafði hvatlegar hreyf- leitt til v,ættra kjara og menn Aumiiigja Hanna“ sýnd við c.éða aðsókn á ísafirði ingar, enda var hann íþróttamað- ur góður á yngri árum og var! glímukappi Hvanneyrarskóla bæði árin, sem hann stundaði nám þar. Er við fellum dóm um menn að loknu æfiskeiði, förum við fyrst og fremst eftir mannkostum og nytsamlegum störfum, sem þeir hafa unnið í þágu þjóðfélagsins. Með þess konar dómi hlýtur Run- ólfur frábæran vitnisburð. Mannkostir hans voru þungir á metunum, og hvað er nytsamlegt, ef ræktun sanda og örfoka lands er það ekki. Runólfur, ég er enn ekki bú- inn að átta mig á því og get varla sætt mig við það, að þú sért farinn frá okkur, stiginn í eitt skipti fyrir öll í eilífðina og okkur meinaðar samvistir við ingar. Runólfur sá ísland fram-1 tíðarinnar í björtu ljósi. Þar sem I nú eru flög og svartir sandar j j voru í hans huga írjósamir gróð- i urþlettir að fáum áyum liönum. Hann lifði í þeirri vissu, að með ! því að nýfa möguleika landsins, ] þá væri framtíð þjóðarinnar örugg. Runólfur var hugsjón sinni trúr. Hann var sístarfandi, ekki til þess að auðga sjálfan sig að veraldlegum gæðum, held- ur til þess að fullnægja þrá sinni og löngun til þess að gera gagn og koma áhugamálunum áleiðis. Það er mikill skaði íyrir okkar fámennu þjóð, þegar slík- ir menn falla frá á bezta aldri. Þegar ég kom austur að Hellu um síðustu helgi, var einum kunningja ri'nna að orði: Mér ÍSAFIRÐI, 8. febrúar. — Leikfélag ísafjarðar hefur undanfarið sýnt gam.anleikinn ,tAumingja Hönpu“ eftir Kenneth Horne, undir leikstjórn frk. Sigrúnar Magnúsdóttur. Var leikurinn frumsýndur í Alþýðubúsiou s. I. fimmtudagskvöld og hefir síðan verið sýndur á hverju kvöldi við ágæta aðsókn. ÓSVIKINN j Fer hún mjög skemmtilega með GAMANLEflíUR. I hiutverk sitt og má segja að hún „Aumingja Hanna" er ósvikinn hafi reynzt vel þeim vanda vax- gamanleikur. Aðalpe.rsóna lsiks- in, sem henni var með því lagð- ins, Ilanna, er oLobogaharn íjöl- ur á herðar. Er leikur hennar skyldunnar, skotspóan Láðs og fjörugur og skemmtilegur og hrekkjabragða. Fjallar megmefni öfgalaus. Hið sama er að segja leiksins um ástir hennar og eig- um aðra leikendur. Er leikur ingjarnrar systur hennar, sem þeirra allra með ágætum. deiia um soroa unnustann og. bregðast vegu. atburðir þar á ýmsa þig. Okkur langaði alfa til þess að finnst Rangárvellirnir hafa misst njóta þín lengur, miklu lengur, vera samvistum við þig, gleðj- ast með þér. En móðir náttúra er dutlungafull og óútreiknanleg, 1 og okkur er ekki í sjálfsvald sett að stöðva gjörðir hennar, sem oft virðast svo óskiljanlegar, fráleit- ar og eigingjarnar, en við verð- um samt að taka þeim með þol- inmæði og reyna að sætta okkur við þær með aðstoð æðri máttar- valda. Ég vil að lokum biðja guð að standa við hlið konu hans og sona og styðja þau i þessari miklu raun, sem skall svo skyndilega á og hörmulega. Runólfur, ég þakka þér fyrir stuttar en lærdómsríkar og ó- gleymanlegar samverustundir sumarið 1945. Farðu vel! Hvíl í friði! Blagnús Thoroddsen. NÚ ÞEGAR Runólfur Sveinsson er allur og borinn til hinztu hvíldar er mér ljúft og skylt að skrifa til hans örfá kveðjuorð. Ég átti því iáni að fagna að kynnast Runólfi síðasta árið, sem hann var skólastjóri Hvanneyrar- skólans, er hann tók mig, þá 11 ára gamlan, sem snúningadreng. Er við lítum fólk í fyrsta sinn, þá veitum við eingöngu athygli likamsatgerfi og glæsimennsku viðkomanda, en nánari kynning við persónuna sjálfa er þó aðal- atriðið, og það sem máli skiptir. Það er fyrst og fremst persónu- leiki mannsins sem snertir okk- ur dýpst. Það er persónuleikinn, sem veldur því, að menn bindast ósýnilegum en órjúfanlegum böndum. Og það er undir per- sónuleika mannsins sjálfs komið, hvort ytri glæsimennska og fríð- leiki verður að einskis verðum fölskva, sem rennur út í sandinn éða hefst upp í æðra veldi. Þannig var Runólfur Sveinsson. ÞEGAR ég frétti um hið svip- lega slys, er skeði 5. þ. m. í Gunrarsholti, að Runólfur Sveins son, sandgræðslustjói'i, væri lát- inn, þá kom mér í hug það, sem oft verður svo áþreifanlegt, hversu litlu menn fá ráðið um íramvindu roála, hversu oft fót- mikið, þegar Runólfur er :"ar- inn. Ég geri ráð fyrir, að ílestir Rangvellingar vildu taka undir þetta, þvi þótt Runólfur hafi ekki dvalið lengi • austur þar, hafði hann áunnið sér traust manna í héraðinu. En Það er ekki aðeins tap fyr- ir Rangárvellina, að þessi ágæti og áhugasami framfaramaður féll fyrir aldur fram, heldur og fyrir þjóðarheildina. Óeigingjarn baráttumaður, góður drengur, sem flutti með sér birtu hvar sem hann fór er fallinn á bezta skeiði. Er það skaði, sem seint verður bættur. „En ekki tjáir að gráta Björn bónda, heldur safna liði“, var forðum sagt, og það gildir ennþá. Milli Runólfs heit- ins og Páls bróður hans var hin ágætasta samvinna. Komu þeir miklum umbótum í framkvæmd á sviði sandgræðslunnar. Er það von mín og vissa að Páll muni halda merki hins fallna bróður síns hátt á lofti. Ég vil votta syrgjandi eigin- konu og öðrum ástvinum Runólfs fyllstu samúð og veit að minn- ingin um góðan dreng mun verða þeim til huggunar. T ‘| GÓÐUR LEIKUR Ebba Dahlman leikur Betty, hina eigingjörnu systur Hönnu, en foreldrar þeirra systra, Emmu og Herbert Wilton, leika þau frú Laufey Maríasdóttir og Steinþór B. Kristjánsson. Frú Simmonds, rnóður frú Wilton, leikur f rú Ragnhildur Helgadóttir. Er gervi hennar rojög skemmtilegt og leik- ur hennar léttur og fjörugur. Unnustan, Basil Gilberts, leikur Haukur Ingason. Kristín Aðal- steinsdóttir leikur ungfrú Kent og Richard Sigurbaldursson, þjóninn Briggs. SVIÖSETNINGIN GÓÐ Eins og áður segir, hefur frk. Sigrún Magnúsdóttir sett leikinn á svið og stjórnar honum, en leiktjöldin hefur Sigurður Guð- i jónsson gert. Steinþór tí. Kristjáasson sem Her | Er sviðsetning leiksins og leik- bert Wilton og Laufey Marías- stjórn, búningur og allur um- dóttir. 1 búnaður leiksins með hinu mesta í þetta hlutverk hefur verið snilldarbragði, eins og vænta settur ungur laikari, sem ekki mátti. í leikslok voru leikendur hefur kornið frarn á leiksviði áð- og leikstjó.ri ákaft hylltir fyrir ur, ungfrú Svala Veturliðadóttir. ágæta skemmtistund. — J. 1ÓMATSÚSA LUXflR-SðSA Heildsölubirgðir: [. Brynjclísson & Kvaran Ebba 'Dahlmarm sem Beíty, hin eigingjarna systir Hönnu, Kristín Aðalsteinsdóítir sem ungfrú Kent og Laufey Maríasdóttir sera Emma. — úlkur vanar ksrimannafatasaumi, óskast strax. Verksmiðjan Föt. Þverholti 17. Siiní 82130. ». r r, í . ím r v

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.