Morgunblaðið - 21.01.1959, Blaðsíða 12

12
UORCVNBL4Ð1D
Miðvikudagur 21. jan. 1959
SAMKOMUHÚSIÐ
Uppsalir
á ísafirði er til leigu frá 1. febrúar 1959.
Allar nánari uppl. gefur
Kjartan Halldórssoir
Tunguveg 21, ísafirði — Símar 62 og 58.
Hverfiprentvél
Notuð hverfiprentvél vel við haldið og í gangi (tegund:
Koenig & Bauer) er til sölu með sanngjörnu verði, þar sem
eigandinn befur fengið sér nýja afkastameiri vél.
Getur prentað 32-síðu dagblað í einu afkasti og 16-síðu
i tvöföldu. Vélin hefur tvo falsa. Mesti hraði er: 16-síðu dag-
tolað 24000 eintök á klukkutíma. Hverfivélin er einnig vel
nothæf til prentunar á bókum, skrám, vikubiöðum, dagblöð-
um o. s. frv.
Handsnúin flatsteypuvél, steypuvél fyrir litprentun og
hringskering fyrir litprentun fylgir með ásamt tveimur vél-
um á 24 hö.
Einnig: 1 hálfsjálfvirk steypuvél Pony Autoplate með
bræðsluofni fyrir 3000 kg. málm — 54 kw.
Gúmmívalsar i öllum prentvélum. Afgreiðslutími í byrjun
marzmánaðar 1959.
Þeir sem hafa áhuga á þessu geta séð prentsmiðjuna í
gangi í Suður-Noregi, einnig geta nánari upplýsingar feng-
ist með því að leggja inn tilboð merkt: „Selges som den
stár“, í afgreiðslu þessa blaðs.
Ný sendisag
AMERÍSKIR
Kjólar
Stærðir: 16 V2 18%, 20% og 22%.
Einnig: 12-14-16-18-20.
Guðrún Gísladóttir
Minning.
í DAG, 21. janúar, verður jarð-
sungm frá Dómkirkjunni Guðrún
Gisladóttir, Hoivallagötu 7, er
andaðist á sjúkradeild El'iheim-
ilisins Grundar, 12. þ. m. Hafði
hún verið þar tæpt ár, íavin að
heilsu og kröftum.
Guðrún var lædd 16. janúar
1882, oóttir sæmdaihjónanna Sig-
ríðar Þorgeirsdóttur frá Háfi og
Gísla Pálssonar úr Þykkvabæ. —
Foreldrar hennar fluttust til Eyr-
arbakka. þegar hún var barn að
aldri, og ólst hún þar upp fram að
tvítugu. Þaðan fluttist hún ásamt
foreldrum sínum til Viðeyjar, og
stundaði ýmis störf í sambandi
við útgerðina þar, en lengst af
dvaldist hún á búi Eggerts Briem,
fyrst hjá fyrri konu hans, Katrínu
og svo siðari konu hans Höliu.
Eftir að Guðrún hafði misst föð-
ur sinn, hafði hún móður sína
hjá sér, þar til hún andaðist. —
Systkin átti hún tvö, Siggeir og
Kristínu, sem bæði fluttust til
Danmerkur. Siggeir dó fyrir 10
árum, en Kristínu lifir enn, bú-
sett á Jótlandi.
Fyrir 22 árum réð Guðrún sig
á heimili okkar hjóna. Er hún
kom til okkar, var hún 55 ára.
Hún hafði unnið mikið, allt frá
barnæsku. Man ég hana segja frá
því, að eitt hið fyrsta sem hún
myndi eftir sér, var að hún eltist
við kindur berfætt, sárfætt og
köld, í frosti. Foreldrar hennar
Beitingamenn
vantar strax á bát sem rær frá Grinda-
vík. Uppl. í síma 50565.
Hin vinsælu
Slankbelti
tegund 500 frá LADY eru ávalt
til hjá okkur
OUftnpia
Úfsola — Útsolo
Allskonar nærfatnaður fyrir börn og fullorðna.
Vinnufatnaður allskonar.
Kvensokkar frá 15 kr. parið.
Handklæði frá 14 kr. stk.
Ferðatöskur, púðaver, manchettskyrtur,
drengjaskyrtur.
*
Ufsalan
á horni Snorrabrautar og Njáilsgötu.
Síðdegisk/ólaefni
kvöldkjólaefni
MARKAÐURINHI
Hafnarstræti 11.
I
voru þá mjög fátæk, og lífsskil-i
yrði í þá daga voru oft hörð fyr-
ir börn. Enga menntun íékk hún
aðra en einhverja líúlsháttar til-
sögn á barnsaldri. Samt varð Guð
rún hámenntuð kona. kunni að
koma mjólk í mat og ull í fat.
Fróðleiksþorstinn var svo inikill,
að hún las allt, sem hún komst
yfir, enda var hún t. d. mjög fróð
í íslendingasógum og öðrum þjóð-
legum fræðum. Dönsku las hún
og talaði, dálítið lærði hún af
ensku í útvarpinu, þegar kennd
vav enska þar. I raun og veru
var hún svo fjölhæf, að það hefði
verið sama, hvað hún heíði feng-
izt við, hvort heldur he;milis-
störf, útivinnu, saumaskap, tó-
vinnu, smíðar eða bóklestur, hún
virtist jafnvíg á allt, sem hún
tók sér fyrir hendur. — En henn-
ar hlutskipti var að vinna í þjón-
ustu annarra allt sitt líf. Um-
hyggja fyrir öðrum sat í fyrir-
rúmi hjá henni.
„Hún fer að engu óð,
er öllum mönnum góð
og vinnur verk sín hljóð".
Alltaf var hún sistarfandi, féll
aldrei verk úr hendi, það. sem
hún vann fyrir aðra gerði hún
jafnvel og væri hún að vinna
fyrir sjálfa sig.
Hún var svo heppin að vera í
samvistum við menntaða og gáf-
aða menn, um margra ára skeið,
og höfðu allir þessir menn mikla
ánægju af að ræða við hana og
hún ekki síður að menntast af
þeim. Má það sérstakt heita að
vera há sömu ætt og tengdafólki
í 57 ár.
Ýmsum fátækum gerði hún
gott, og var þá stórrausnarleg í
gjöfum sínum, en um hennar góð
verk mátti aldrei tala, þá brást
hún reið við.
Ég vil votta henni hjartans
þakklæti mitt fyrir frábæra vin-
áttu og trúmennsku í okkar garð
öll þau ár, sem hún dvaldist á
heimili okkar.
Blessuð sé minning hennar.
Anna Guðmundsdóttir.
★
ÁRIÐ 1936 kom Guðrún Gísla-
dóttir á heimili foreldra minna,
Jóns Sigurðssonar frá Kaldaðar-
nesi og konu hans Önnu Guð-
mundsdóttur. Dvaldist hún b ir ae
síðan, utan síðasta árið, að hún
var á sjúkradeild Elliheimilisins
Grundar, farin að heilsu.
Guðrún Gísladóttir var óvenju-
leg kona. Ég hygg, að fátt sé orð-
ið um hennar líka nú á tímum,
enda tímarnir brejrttir. Þótt hún
hefði í æsku átt lítillar mennt-
unar kost, var hún geysivel lesin
og stálminnug á allt, sem hún
las og heyrði. Hún kunni ógrynni
gamalla sagna og málshátta, og
oft kom hún ókunnugu fólki á
óvart með hnyttilegum og skýr-
um tilsvörum. Við börnin á heim-
ilinu eigum Guðrúnu mikið að
þakka. Hún tók mikilli tryggð
við okkur og vildi allt fyrir okk-
ur gera. Man ég alltaf eftir þeim
ánægjustundum, þegar hún sagði
okkur sögur í rökkrinu, Komum
við oft langar leiðir að, þegar við
sáum, að tekið var að skyggja,.
til þess að athuga, hvort Gunna
(eins og við kölluðum hana) vildi
ekki segja okkur sögur í rökkr-
inu. Hjá henni kynntumst við
ýmsum furðuhe*mum þjóðsagna
og ævintýra, og rökkrið tók á sig
ýmsar töframyndir
Heimilinu sýndi hún órofa
tryggð. Öll verk sín leysti hún
af hendi með mikillj samvizku-
semi og trúmennsku. Einnig var
hún afbragðs saumakona.
Þungt féll Guðrúnu, þegar
heilsan tók að bila og verkin létu
henni ekki eins vel og fyrr. Hún
fékkst fyrst í stað ekki til að
hlífa sér, enda hafði hún oft sagt,
að vinnugleðia væri eitt af því
bezta, sem lífið hefði að bjóða.
Síðustu árin urðu henni því löng
og þimgbær.
Ég vil flytja þessari góðu vin-
konu beztu kveðjur og þakklæti
okkar systkinanna fyrir tryggð-
ina, sem hún sýndi okkur og allt,
sem hún gerði fyrir okkur.
Við munum ætíð minnast henn-
ar með aðdaun og virðingu.
S. J.