Morgunblaðið - 20.04.1960, Blaðsíða 17

Miðvikudagur 20. apríl Í9G0
MnrfCTiNnr < fíl fí
17
Frú Kristín Benediktsdóttir
Minning
FEÚ Kristín Benediktsdóttir,
ekkja Magnúsar Guðmundsson-
ar skipasmiðs, andaðist hér í
bænum 10. þ. m. og var jarðsett
frá Dómkirkjunni í gær. Hún
hafði átt heima hér í Reykjavík
í 45 ár, kom hingað 1919 til upp-
eldisbróður síns, Garðars stór-
kaupmanns Gíslasonar og konu
hans frá Þóru Sigfúsdóttur. Hér
eignaðist hún á þessum árum
marga vini, því að bæði var
frændlið hennar allmargt, og
hún frændrækin, og svo var
maður hennar, Magnús skipa-
smiður, mikill athafnamaður og
góður félagsmaður og hafði við-
skipti við fjölda fólks og marga
menn í þjónustu sinni. Hann var
mikill dugnaðar- og drengskap-
armaður. — Þau Magnús og
Kristín giftust 1917, bjuggu fyrst
lengi á Stýrimannastíg 3 (til
1934), keyptu síðan Sólvallagötu
12, þar sem Húsmæðraskólinn er
nú, en fluttust 1940 í hús sitt á
Bárugötu 15 og þar bjó frú
Kristín alla tíð síðan með syni
sínum frá því hún missti mann
sinn 10. febrúar 1949. Heimili
þeirra var snyrtilegt og fagurt
myndarheimili með mikilli gest-
risni og gleðf og góður sam-
komustaður fjölmenns vina- og
frændahóps.
Frú Kristín var fædd 4. apríl
1887 að Skuggabjörgum í Dals-
mynni í Höfðahverfi, dóttir
Benedikts Olgeirssonar bónda,
sem var bróðir Þorbjargar konu
Gísla, föður Garðars stórkaup-
manns, Ingólfs læknis og prest-
anna Ásmundar og Hauks og
frú Auðar á Skútustöðum.
Móðir frú Kristínar, Kristín
Gísladóttir, dó þegar þessi dóttir
hennar fæddist, en eldri systkini
hennar voru: Baldur trésmiður,
Olgeir skipasmiður á Akuréyri,
Gudrún Teitsdóttir
Minning
Guðrún Teitsdóttir lézt að heim-
ili sínu Hofsvallagötu 61, Reykja-
vík, 13, apríl 1960. Guðrún var
fædd að Meiðastöðum í Garði 9.
apríl 1887 dóttir hjónanna Krist-
ínar Bergþórsdóttur og Teits Pét
urssonar skipasmiðs. Þær voru
fimm systurnar og einn bróðir
er komust til fullorðins ára.
Elzt systranna var Sigríður í
Hítardal, gift Finnboga Helga-
syni bónda þar. Hún er dáin fyr-
ir 8 árum Þá var Guðrún ógift.
Kristin gift Guðmundi Guð-
mundssyni fyrrum skipstjóra og
síðar bónda að Móum á Kjalar-
nesi. Yngstar eru þær Helga og
Petra báðar ógiftar. Bergþór skip
stjóri og siðar verkstjóri giftur
Guðrúnu Sigurðardóttur.
Guðrún Teitsdóttir ólst upp hjá
foreldrum sínum, fyrst suður i
Garði en siðar í Reykjavík. Hún
vann öll algeng störf til sjávar
og sveita eins og títt var með
æskufólk um aldamótin. En aðal
æfistarf sitt vann hún á Land-
spítalanum í áratugi. Þær syst
urnar Guðrún, Helga og Petra
bjuggu með foreldrum sínum á
meðan þeirra naut við, en héldu
svo heimili saman eftir það. Þau
Teitur Pétursson og Kristín kona
hans tóku dótturson sinn Teit
Finnbogason til uppeldis og ólzt
hann upp hjá þeim meðan þeim
entist aldur tik En eftir það tóku
systurnar við og gengu honum í
foreldra stað. Guðrún og þær
systur hafa reynzt sínum systra-
börnum framúrskarandi vel. Hjá
þeim áttu þau sitt annað heimili,
þegar þau voru í Reykjavík. Það
má segja, að þær hafi vakað yfir
velferð þeirra og þroska eins og
þau væru þeirra eigin börn. Guð
rún Teitsdóttir var meðal kona á
vöxt, kvik í hreyfingum, björt
yfirlitum og fríð sýnum, það
gneistaði af henni lífsfjör og vilja
þróttur við hverja hreyfingu.
Hún var aldrei hrygg og aldrei
sorgmædd, enda var hennar bjart
sýni meiri en annarra og hún
skildi eftir sig sólargeisla i
hverju spori. Frásagnarhæfileika
hafði Guðrún svo frábæra áð
engum duldist, að þar fór saman
skörp athyglisgáfa og næmur
skilningur á því sem gildi hafði
og ætíð skyldi þungamiðjan
vera sú, að draga í aðalatriði
það, sem betra var og bjartara í
fari einstaklinga og málefna, en
gera hitt að aukaatriðum sem
miður fór.
Hún fékk í arf frá foreldrum
sínum einstakt lundarfar, sem
gerði alla glaða og bjartsýna í
nálægð hennar. Hún reyndist trú
þeirri hugsun sinni allt líf til þess
síðasta að greiða götu annarra
og létta þeirra byrði á einn og
annan hátt Hún var ekki auðug
af fé, þó margur hefði mátt það
ætla, sem af því naut. Það var
hennar mesta ánægja að gleðja
aðra og til þess fór hennar fyrsti
og síðasti eyrir.
Ég vil fyrir hönd systkinanna
frá Móum og Hítardal færa Guð
rúnu móðursystur okkar alúðar
þakkir fyrir allt það, sem hún
hefur okkur gjört og allt það sem
hún var okkur fyrr og' síðar.
Minningu hennar getum við bezt
haldið í heiðri með því, að reyn-
ast öðrum það, sem hún reyndist
okkur.
Nú ríkir sorg og söknuður á
heimili þeirra systra, þar sem
áður ríkti gleði og manngæska
réði ríkjum. Elzta systirin hefur
verið kölluð burt til starfa ann-
ars staðar, þar sem hún getur
haldið áfram að gleðjast með
glöðum og gleðja hrygga. Við
stönrum eftir hérna megin landa
mæranna með fagrar og bjartar
minningar um góða og göfuga
frænku, sem reyndist okkur sem
bezta móðir öllum stundum. Við
kveðjum hana með þökk fyrir
allt og ósk um að guðsblessun
megi íylgja henni æfinlega.
Kristján Finnbogason.
Bogi skrifstofumaður í Reykja-
vík og Indriði trésmiður, og eru
þau systkin nú öll fallin frá
nema Áslaug, sem búsett er hér
í bænum.
Frú Kristín var tekin í fóstur,
þegar hún fæddist, til Gísla og
Þorbjargar á Þverá og var hjá
þeim unz þau brugðu búi 1897,
en fór síðan með þeim til sonar
þeirra, séra Ásmundar á Bergs-
stöðum og siðan með honum og
frú Önnu konu hans að Hálsi í
Fnjóskadal og var þar til 1910.
Síðan var hún á Seyðisfirði unz
hún kom til Reykjavíkur sem
fyrr segir.
Þau Magnús Guðmundsson og j
frú Kristín eignuðust svo syni, I
en misstu annan ársgamlan. |
Hinn er Ingi Úlfars Magnússon j
deildarverkfræðingur hjá bæjar- !
verkfræðingnum í Reykjavík. j
Auk þess ólu þau upp tvær fóst- |
urdætur, Öldu, sem gift er j
Benjamíni Polasky og Elsu, gifta
Sigurði Jónssyni tollritara. ;
Kristín Benediktsdóttir var
fríð kona sýnum, smekkvís og
snyrtileg, mikil húsmóðir, stór-
virk og velvirk og féll aldrei
verk úr hendi. Hún var einörð
og hispurslaus, en hógvær og fá-
skiptin um það, sem henni þótti
utan síns verkahrings, en ávallt
reiðubúin til hjálpar, full góð-
vildar og hjartahlýju, sem marg-
ir nutu, skyldir og óskyldir. Hún
var trúkona, listelsk og bókgefin,
barngóð og vinföst og gaf á báð-
ar hendur úr gleði og gæsku
hjarta síns.
Allir, sem þekktu hana og
heimili hennar, minnast þess
ævinlega með þakklæti.
V. Þ. G.
★
SUMIR, sem hverfa héðan úr
heimi, líða furðu fljótt úr hug-
um manna, aðrir lifa ljóst í end-
urminningunni. Hún verður ein
af þeim, Kristín Benediktsdóttir,
sem við ávallt kölluðum Stínu
frænku. Amma tók hana og syst-
ur hennar kornungar í fóstur,
dvöldust þær á Þverá í Dals-
mynni sín æskuár. Ljúfur lækj-
arniður, ilmur skógarkjarrs og
söngur smáfuglanna, hafa óefað
haft sín áhrif á hina ungu mey,
því að alla daga var hún óvenju
létt í lund, söngelsk og hafði
næman smekk fyrir fegurð ljóss
og lita.
Oft var skroppið inn til Stínu
frænku og ávallt fagnað sem
langþráðum vini. Þeir eru ótelj-
andi súkkulaðibollarnir og aðrar
góðgerðir, sem þessi stórhöfð-
inglega húsmóðir veitti vinum
og vandamönnum. Líf hennar
var eigi alltaf laust við raunir,
fremur en annarra jarðarbarna,
sem lifa langt æviskeið, en hulið
var það sjónum samferðar-
manna. — Ríka samúð bar hún
til þeirra, er skarðan hlut hljóta
í þessu lífi. Voru þeir ekki fáir
éinstæðingarnir, er þágu fæði og
aðra aðhlynningu um árabil á
heimili þeirra hjóna.
Kristín hafði ánægju af lestri
góðra bóka Hún var fróð kona
og kurteis, orðheldin, hreinlynd,
frændrækin og sannur vinur.
Blessuð veri minning hennar.
Þóra Árnadóttir.
Hún gekk um húsið glöð í sinni,
i gaf sig alla þjónustunni,
I öðrum veita, aðra gleðja,
j aðra hressa, hugga, seðja.
Þeim, sem harmar þjáðu,
þeim, sem aðrir smáðu,
gaf hún beina, græddi sárin,
gladdi, þerrði tárin.
Hennar eigin hjartaþunga,
hennar ljúfling, soninn unga,
sá hún hverfa — seint að gleyma,
sárt að missa, sæit að geyma.
Öðru sinni son hún fæddi,
sæl í hjarta, leiddi, glæddi,
lífið unga, ljósa drauminn,
ljúfa, glaða, prúða sveininn.
Fóstruð var í fögrum rann,
fósturlaunin greiða vann,
ástarhlýjum örmum bar.
ungu fósturdæturnar.
Ástrík kona eiginmann,
ylmjúk vermdi, studdi hann.
Systur skjól jog samúð léði,
sjúkri hlúði, veitti gleði.
Er hún kemur yfir móðu,
ástvinirnir horfnu, góðu,
ungur sonur, eiginmaður,
allur hópur fagnar glaður.
Siglir hún til sólarlanda,
seglin hvítu ber til stranda,
glaðar stundir, glöð í hjarta,
geymum hennar minning bjarta.
Þorbjörg Árnadóttir.
íbúð óskast
14. maí. Tvö til þrjú herbergi, tvennt full-
orðið í heimili.
HOTEL BORG
Góð 3-4 herb. íbúð
til leigu mánuðina Júní—september eða jafnvel frá,
1. maí, með húsbúnaði eða án. — Ágætur staður
Upplýsingar í síma 19925.
Þriggja herb. íbúð
óskast til leigu 14. maí. — Þrennt fullorðið í
heimili. — Upplýsingar í síma 2-37-48.
Leikfélag Kópavogs
GAMANSÖNGLEIKURINN
Alvorukrónan anno 1960
Eftir Túkall
Leikstjóri: Jónas Jónasson,
Leiktjöld: Snorri Karlsson
Söngstjórn og útsetníng: Magnús Ingimarsson.
Dansstjóri: Hermann Ragnar Stefánsson
Kvartett Braga Einarssonar.
Frumsýning í Kópavogsbíó fimmtudaginn 21. apríl
kl. 8 e.h. (Sumardaginn fyrsta).
2. sýning föstudaginn 22. apríl kl. 8,30 e.h.
Aðgöngumiðasala á báðar sýningar alla daga eftir
kl. 5 e.h. — Sími 19185.
Roto-Broil steikarofninn
verður eftirlæti
fj ölsky ldunnar
SUMARGJÖFIN
í ÁR
Ítóío^rsdíerríW. w m ,V«%* rafi^fcjasafeu* 11
Bankastmii selur, ásaml allskyn» vamingt. er em!
'þnrfaata hzztu matmA'tíim I mm ittngaú húfitr
líútlxt Vér hrémm il| vnt-ntngi i þéssutn dálM
ttm, tm dagtmt l.rögÁuðtim vér kjót mátreiti »1
vél. of þuð va v jttórfeosUegt. Ekkrrt smjdr-J
ilki fmndi dns-d, r«lf| l||l kiðildl
td. Rlurtgið t upivuutið, salt boríö á.'kvvikt og
skkn msfrit. Kt nnkkuó t>r j*>!stj>jM " u.i í>r
, kotiurtnir ven'V aivrs
Mánudagsblaðið 21. des. 1959
Véla- &■ raftækjaverzlunin
Bankastræti 10 — Sími 12852