Morgunblaðið - 06.04.1961, Blaðsíða 12

12
MORCVNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 6. apríl 1961
JMiOírgMnM&Mfö
Utg.: H.f. Arvakur, Reykjavik.
Fraiukvæmdastj óri: Sigfús Jónsson.
Ritstjórar: Valtýr Stefánsson (ábm.)
Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Lesbók: Arni Óla, simi 33045.
Auglýsingar: Arni Garðar Kristinsson.
Ritstjórn: Aðalotræti 6.
Auglýsingar og afgieiðsla: Aðalstræti 6. Sími 22480.
Askriftargjald kr. 45.00 á mánuði innanlands.
1 lausasölu kr. 3.00 eintakið.
KJARABOT AMENN
EÐA VERKFALLSSINNAR
F’INS og öllum er nú orðið
ljóst, hefur hin komm-
únistiska forysta í verkalýðs-
félögunum forðazt það eins
og heitan eldinn að halda
þannig á málum, að raun-
verulegar kjarabætur næð-
ust. Þvert á móti hafa yfir-
ráðin í verkalýðsfélögunum
verið notuð í pólitískum til-
gangi til að koma fram valda
streitu kommúnista. Þannig
höfðu verkföllin 1955 þann
eina tilgang að greiða fyrir
hruni hins heilbrigða efna-
hagslífs, sem þá var að mynd
ast, og ryðja vinstri stjórn-
inni braut.
Kommúnistar hafa sjálfir
dyggilegast lýst því, að hér
hafi engar kjarabætur náðst
um hálfan annan áratug,
þrátt fyrir margendurtekin
verkföll. Enn þæan dag í dag
fóst þeir þó ekki til að sinna
kröfum þeim, sem Morgun-
blaðið hefur margsett fram,
m.a. um vikulaunagreiðslur,
samstarfsnefndir launþega og
vinnuveitenda, ákvæðisvinnu
fyrirkomulag o. fl. Meiri
hluti ráðamannanna vill enn
stefnu pólitískra verkfalla
en ekki kjarabótastefnu.
Verkfallamennirnir eru
undir forystu Hannibals
Valdimarssonar og styðjast
við æðsta lið kommúnista, en
auk þess leggja leiðtogar
Framsóknarflokksins megin-
áherslu á verkfallastefnuna,
þótt ótrúlegt sé. Allir, sem
raunverulega bera hag verka
manna fyrir brjósti vilja auð
vitað fara leið kjarabóta en
ekki verkfallasinna. Verður
fróðlegt að sjá hvort banda-
lag M o s k v u - kommúnista,
Hannibalista og Framsóknar-
manna sigrar, eða hvort svo
fer að lokum, að verkamenn
sjálfir og þeir, sem vilja afla
þeim kjarabóta, taka völdin
í sínar hendur.
FRAMSÓKNAR-
KOMMÚNISMI
¥jAÐ er vissulega athyglis-
* vert, en um leið ískyggi-
legt, að Framsóknarmenn
skyldu vera raunverulegir
forystumenn í andstöðunni
við lausn landhelgismálsins.
En ekki er það síður ugg-
vænlegt, að þeir skuli vera
meginhvatamenn verkfalla-
stefnunnar og raunverulega
krefjast þess að lagt verði til
atlögu, sem kommúnistar
sjálfir eru hræddir við.
Tilgangur Framsóknar-
manna er auðsær. Þeir vilja
koma viðreisnarstjórninni
fyrir kattarnef, hvað sem það
kostar. í þeim tilgangi eru
þeir reiðubúnir til hvaða
samninga, sem vera skal við
kommúnista.
Niðurstaðan af slíkri sam-
vinnu á væntanlega að verða
sú að taka upp stjórnarsam-
starf við kommúnista, ef
þessum flokkum tækist sam-
eiginlega að ná þingmeiri-
hluta. Framsóknarmenn fara
nú ekki dult með, að fyrsta
verk slíkrar stjórnar ætti að
vera að koma varnarliðinu
úr landi. Framhaldið mundi
svo væntanlega vera eitthvað
í átt við það, sem gerðist í
öllum leppríkjunum, þar sem
kommúnistar voru litlir
minnihluta flokkar í sam
starfi við mun stærri lýð-
ræðisflokka, en tókst þó
smám saman að veikja þá og
eyðileggja að lokum og taka
öll ráð í sínar hendur.
íslenzka þjóðin á kröfu á
því að vita hvort það vakir
fyrir Framsóknarflokknum
að taka upp stjórnarsam-
starf við kommúnista. Það
leynir sér raunar naumast
að sá er tilgangurinn, en
samt sem áður leyfum við
okkur að bera þessa spurn-
ingu fram og æskja beins og
ótvíræðe svars: Er Framsókn
arflokkurinn reiðubúinn til
að taka upp stjórnarsam-
vinnu við kommúnista? Við
skorum á málgagn Framsókn
arflokksins að svara þessari
spurningu afdráttarlaust.
Vinur villikattanna
LANDANIR I
BRETLANDI
F11N S og Morgunblaðið
skýrði frá í gær, hefur
fyrsti togarinn landað í Bret
landi eftir lausn landhelgis-
deilunnar.
Mönnum kann að koma
það kynlega fyrir sjónir, að
yfirmenn á brezkum togur-
um skuli hóta verkfalli, ef
landað er úr íslenzkum skip-
um. Skyldu menn ætla að
það hefði ekki áhrif á land-
anir íslendinga og gæti jafn-
■

VILLTIR kettir í stórborgum
heimsins eiga yfirleitt ekki
neinu sældarlífi að fagna —
og fáir eru víst vinir þeirra.
Villikettimir í Rómaborg eru
þó sennilega betur staddir
en flestir „kollegar“ þeirra,
því að þeir geta búið á þrem
„fínum“ stöðum í borginni,
án þess nokkur amist við
þeim — það er að segjri í
Pantheon-musterinu, undir
rústum Colosseumhringleika-
hússins og í holum og skot-
um rómverska torgsins (For-
um Romanum).
— ★ — ★ —
Og ekki nóg með það, að
villikettirnir fái þarna skjól
óáreittir, heldur þurfa þeir
engan kvíðboga að bera fyr-
ir morgundeginum, því að
þeir geta reitt sig á það, að
hvern dag, á sömu stundu,
verði „borið á borð“ fyrir þá.
Það er hettumunkurinn bróð-
ir Joseph, sem hugsar svo
vel um þessa útlaga. Á leið
sinni frá klaustrinu kaupir
hann fisk eða kjöt, og þegar
hann er kominn á vissan
stað, gefur hann kattalúrun-
um, sem koma fagnandi á
móti honum. Þegar máltíðin
hefst, spennir munkurinn
greipar og flytur „borðbæn“,
svo ekki er að efa, að vinum
hans verður gott af matnum.
bíða bitans óþreyjufullir. —
Og umhverfið er ekki dóna-
legt, hið fornfræga Colosse-'
um í baksýn....
Me! í timbui-
frumíeiðslu
- ★ - ★ -
Hérna sjáið þið svo þenn-
an einstæða kattavin, bróður
Joseph, þar sem hann kem-
ur arkandi með kattamatinn
í fanginu — en vinir hans
vel orðið þess valdandi að
íslenzku togararnir seldu bet-
ur, því að þá bærist ekki
fiskur úr brezkum togurum.
En málið er ekki svo ein-
falt.
Þannig háttar til að brezk-
ir togaraeigendur eru jafn-
framt eigendur að löndunar-
aðstöðu í hinum brezku höfn
um. Þeir vilja virða rétt ís-
lendinga til landana, sam-
kvæmt samningi þeim, sem í
gildi er. Hins vegar eiga þeir
eins og íslenzka togaraútgerð
in í vök að verjast vegna
aflabrests og glataðra miða.
Þeir mega því ekki við mikl-
um töfum eða stöðvunum.
Þetta vita togaramennirnir og
þess vegna nota þeir verk-
fallsvopnið til að hóta að
stöðva brezka togaraflotann,
ef togaraeigendurnir ekki
koma í veg fyrir landanir úr
íslenzkum skipum. Mikil ólga
ríkir nú í hinum brezku fiski
höfnum út af löndunum Is-
lendinga, en vissulega er þess
að vænta að hin skynsamlega
meðferð landhelgismálsins,
allt frá því að núverandi rík-
isstjórn tók við völdum,
stuðli að því, að hinir hógvær-
ari og skynsamari í Bretlandi
verði ofan á að lokum,
en ofstækismenn á borð við
Dennis Welch og félaga hans
verði að gefast upp.
í NÝÚTKOMNU yfirlitsriti
frá Matvæla- og landbúnaðar-,
stofnun Sameinuðu þjóðanna
(FAO), er nefnist „Yearbook
of Forest Products Statistics,'
1960“, kemur það fram, að
heildartimburframleiðslan í1
heiminum hefir orðið meiri ár
ið 1959 en nokkru sinni fyrr.
Það ár voru felid fleiri tré
en nokkru sinni, eða samtals '
1.718 milljónir rúmmetra. Er'
þar um að ræða 3% aukningu
frá árinu 1958, og miðað við
1950 er aukningin 21%. — Af
sérstökum framieiðsluflokk-
um hefir aukningin orðið mest'
í hinum svonefndu „fiberplöt-
um“, eða 23% miðað við árið -
áðuir. — Heildarframleiðslan :
heiminum á plötum þessum er
talin hafa numið 1,1 millj. 1
nirinirit*- Jlesta árið 1959. Meira en tveir !
"þirðju hlutar þess magns voru'
framleiddir í Evrópu — og var
Vestur-Þýzkaland þar fremst,
í flokki, með 380 þús. lestir.

>f
/hurchilB hress
Sir Winston Churchlll er nú
Lbúinn að ná sér eftir beinbrot
jið í vetur, og á Iaugardaginn
Ibrá hann sér til Monte Carlo.
ÍÞar verður hann gestur sklpa-
feigandans Aristoteles Onassis,
ken þeir em miklir mátar. Áð-
|ur en sir Winston fór, sat hann
Jhádegisboð hjá Macmillan for
(sætisráðherra álsamt lávörðun-
rum Kilmuir og Chandos, sem
Ibáðir voru um skeið meðráð-
Iherrar sir Winstons.