Morgunblaðið - 29.07.1965, Blaðsíða 3

Fjmmtufta^WP 29. júlí 1965
MQRGUNHLA&ID
-.r- ■ ■r'rg~'>rz~ • ^ - ;
ÞAÐ VAR sólskin 05 blíða
þegar við ékum efUr Hring-
brautinni. Við sáum hvar
menn voru önnum kafnir við
að rífa Pólana gömlu, sem svo
mjög hafa verið umdeildir á
undanförnum áratugum. Við
sáum líka ungt fólk að garð-
yrkjustörfum í gróðrastöðinni
Alaska og hvar verið var að
vinna við Umferðamiðstöðina.
Svo varð okkur litið út á
flugvöli, nei, nei, það var ekk
er um að vera þar, bara þess-
ar venjulegu kennsluflugvél-
ar, sem lentu alltaf öðru
hverju og tóku sig svo upp á
ný. En kennslufiugvélar, þær
leiða af sér flugnema. Það
gæti svo sem verið nógu gam-
an að bregða sér út í flugskól
ann Þyt og spjalla við ein-
Stefán og Skúli fyric. framan eina kiennsluflugvéiina.
Flugið heillur
Rabbað við nokkra unga fiugnema
— Ég er búinn með 150 flug
tíma, búinn með atvinnuflug-
mannspróf bóklegt og blind-
flug, svarar Skúli.
— En þú, Jóhannes?
— Ég er rétt að byrja í
þessu. Ég er að verða búinn
með solo.
hverja unga flugnema. Og við
gerum það, beint út á flug-
völl.
En þegar við komum þang-
að sem flugskólinn hefur að-
setur sit-t, sáum við, að þar
voru aðeins tvær flugvélar
fyrir. Við bjuggumst því við
að hafa farið algjöra erindis-
leysu og vorum hálft í hvoru
að hugsa um að snúa við, þeg-
ar við sáUm hvar ungur há-
vaxinn piltur kom út úr flug
skýlinu.
— Eru engir flugnema stadd
ir hérna núna, kölluðum við
til hans.
— Jú, hér er nú t.d. einn,
svaraði hann brosandi og
benti á sjálfan sig.
— En hvar eru allir hinir?
— Það eru nokkrir þarna
uppi, svaraði hann og benti
upp í loftið,- og sumir eru
farnir eða ekki komnir. Við
erum það margir, að við get-
um ekki verið allir í einu.
— Hvað heitir þú?
— Ég heiti Stefán Sæmuncts
son.
-— Ert þú búinn að vera
lengi að læra, Stefán.
- Ég er búinn að vera tvo
mánuði. Ég tek þetta utan-
skóla.
— Hvað hefurðu marga
flugtíma að baki?
— 56. Það er alveg nóg fyr
ir einkaflugpróf, segir hann.
Ég hefði tekið það í dag, hefði
ég fengið prófdómara. Ég er
aftur á móti búinn með það
bóklega.
— Og ætlarðu að halda á-
fram í þessu?
— Já, ég ætla að reyna við
atvinnuflugmannsprófið eins
fljótt og ég get.
— Þú hefur ef til vill hugs
að þér að gera flugið að. ævi-
starfi þínu
— Já, ef allt fer að óskum,
þá hef ég hugsað mér það.
— Ég hef flogið fjórum, en
er bara með próf á eina.
— Hvaða tegund er sú flug
vél?
— Það er Cessna 150. Mað-
ur reynir yfirleitt að halda
sér við eina tegund því að
maður er það lengi að komast
inn í hverja tegund.
— Hvaða réttindi veitir
soloprófið
— Ég má fljúga einn í 6%
mílu radius frá flugvellinum.
— Ætlið þið að leggja flug-
ið fyrir ykkur?
— Ætlarðu í millilandaflug
ið?
— Ja, maður fer fyrst í inn
anlandsflugið til þess að fá
reynsluna.
— Getið þið farið strax á
farþegaflugvélarnar, þegar
þið komið héðan.
— Nei, við verðum að taka
sérstakt próf á þær, hjá flug-
félaginu.
— Hvað á Þytur margar
flugvélar núna?
— Átta.
— Og hvað hefur þú flogið
mörgum af þeim?
— Er mikill munur á því að
fljúga hinum mismunandi
tegundum?
— Já, geysilegur munur.
Aðalmunurinn er hvort flug
vélin er nefhjólsvél eða stél-
hjólsvél.
Nú sáum við tvo unga menn
sem voru þarna nálægt, og
við spurðum Stefán, hvort
‘þeir væru þarna í skólanum
með honum. Hann sagði svo
vera og hóuðum við því í pilt-
ana og báðum þá að spjalla
dáiítið við okkur.
Hér er elzta flugvél flugskólans, Piper Cub, árgerð 1947, að
fara á loft með nemanda og kennara innanborðs.
— Hvað heitið þið, strákar?
spurðum við.
— Ég heiti Skúli Óskarsson
sagði sá lágvaxnari. Og ég
J óhann Ragnarsson bætti
hinn við.
— Eruð þið búnir að vera
hérna lengi?
STAKSTflNAR
í þessu einkennilega tæki fá nemendurnir fyrstu tilsögnina
í blindflugi.
— Það er nú meiningin, ef
maður nær svo langt, svarar
Skúli.
— Hvaða flugvélategund
þykir ykkur skemmtilegast að
fljúga?
— Skyhawkinum, segir Stef
án.
— Já og Piper Apache vél-
inni, bætir Skúli við.
— Hvað er hægt að ljúka
flugprófum héðan á stytztum
tíma?
— Ja, ef peningarnir eru
nógir, má klára þetta á einu
ári. En það er mjög sjaldgæft
segir Skúli.
— En hvað er það, sem veld
ur því að svona margir eru
íarnir að leggja fyrir sig
flugið?
— Nú, það er mjög gaman
að þessu og svo eru atvinnu-
möguleikarnir góðir.
— En er ekki erfitt að kom-
ast að hjá íslenzku flugfélög-
unum?
— Jú, þau velja úr þá
beztu. En þeir auglýsa villt og
galið eftir mönnum þarna úti
og það má leita á náðir þeirra.
7. dagui
Leiðari Tímans um „ofsköttun,‘
birtist í sjöunda sinn í gær, með
nýju viðlagi, að vísu. Það verður
fróðlegt að sjá hve lengi þeir
halda þetta út.
Kommúnískt
atvinnuleYSÍ
Það er langt um liðið, síðan
kenningar Karls Marx hrundu til
grunna. Fyrsta áfallið var raun-
verulega, þegar byltingin var
gerð í Rússlandi, þar átti hún
alls ekki að verða samkvæmt
„teoríunni“, a.m.k. ekki svona
fljótt.
En þótt kenningakerfi komm-
únismans hafi fyrir löngu hrunið
til grunna, hafa kommúnistar hér
á landi haldið dauðahaldi í eitt
hálmstrá, eina „staðreynd". Þeir
hafa alltaf sagt, að kommúnism-
inn hefði útrýmt atvinnuleysinu,
í löndum kommúnismans. þekkt-
ist það mikla böl ekki. Hingað til
hafa þessar staðhæfingar komm-
únista ekki verið hraktar.
Nú hefur svikahulunni hins
vegar verið svipt af ástandinu í
Sovétríkjunum. Sovézkir hag-
fræðingar ráðast á talnafalsið um
framleiðslumagnið í Sovét og
hafa Ijóstrað upp um staðreynd,
sem lengi hefur verið á margra
vitorði, en enginn þorað að segja
upphátt. í Sovétríkjunum ríkir
nú mikið atvinnuleysi. í Moskvu
og Leningrad eru 6—7% vinnu-
færs fólks atvinnulaust. í Síberíu
er 25% íbúa — tuttugu og fimm
af hundraði — atvinnulausir.
Jafnvel í höfuðríki kapítalism-
ans, Bandaríkjunum, hefur at-
vinnuleysi aldrei komizt upp í
meira en 5% af vinnufæru fólki, _
eftir stríð. Og Þjóðviljinn hefur
ekki spjarað stóru orðin og fyrir-
sagnaletrið og kreppuspádóma.
Þeir hafa hins vegar enn ekki
minnzt einu orði á atvinnuleysið
í Sovétríkjunum. Hvernig stend-
ur á því? Hingað til hefur frétta-
þjónusta Þjóðviljans frá Sovét
verið afburðagóð. Hvað hefur
komið fyrir skeytasambandið við
Rússland? Og ritstjórinn sjálfur
í Rússlandi.
Af hverju segir Þjóðviljinn
ekki frá hinu gífurlega atvinnu-
leysi í Sovétríkjunum?
Styrkir og ekki
styrkir
Sem betur fer er atvinnuleysið
gleymt hér á landi. Við þekkjum
það ekki. Sama er að segja um
Vestur-Evrópulöndin. Þar þekk-
ist það ekki. í Bandarikjunum
hefur það minnkað mikið, en þeir
sem eru atvinnulausir fá þó víð-
tæka atvinnuleysisstyrki. En þvi
er ekki að heilsa hjá þjáninga-
bræðrum þeirra í sæluríki komm
únista. Þar eru atvinnuleysis-
styrkir óþekkt fyrirbrigði, þrátt
fyrir hið mikla atvinnuleysi, sem
þar ríkir. Sovézku hagfræðing-
arnir sáu sig tilneydda að gera
tillögur til kommúnistaflokksins
um að teknir verði upp atvinnu-
leysisstyrkir til þessa fólks.
Þannig er ástandið í þeim her-
búðum. Þannig er félagslegt ör-
yggi verkamanna í þeirra eigin
ríki.
Enn einu sinni hefur lyga-
hjúpnum verið svipt af útsendur-
um kommúnista hér á landi.
Og hvað er nú eftir af kenn-
ingum þeirra, draumum og von-
um? — Ekkcrt.