Morgunblaðið - 21.08.1965, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ
Eaugardagur 21. Sgust 1963
GEORGETTE HEYER
FRIÐSPILLIRINN
ekki furða þó að þetta sé ákoma
fyrir þig! I>ú hefur verið skanun
arlega blekkt!
— Hvað ertu að gera? æpti
Cecilia og stökk á fsetur. — Þú
hefur ekkert leyfi til að lesa mín
bréf! Fáðu mér það samstundis
og dirfstu ekki að minnast á
efni þess við nokkurn mann!
Ungfrú Wraxton réti henni
bréfið, en sagði. — Þú vilt von-
andi síður láta mig kalla á hana
móður þína til þín, en þó að ég
vissi, hvað það er, sem hefur
komið þér svona út úr jafnvægi.
Og hvað efni þess snertir, þá
býst ég við, að það verði kom-
út um alla Lundúnaborg á morg
un! Ég minnist ekíki að hafa orð-
ið nokkurntíma svona hneyksl-
uð!
— Út um alla Lundúnaborg?
Nei, það skal það ekki verða!
sagði Cecilia af miklum ákafa.
— Soffía og Charlbury! Ég get
ekki .... það má aldrei verða!
Ég legg af stað til Ashtead taf,-
arlaust! Hvernig gat hún gert
annað eins og þetta? Og af ein-
tómri góðmennsku — bara til að
hjálpa mér, en hvernig dirfist
hún að strjúka með Charlbury?
Hún reyndi að lesa bréfið aft-
ur en kruklaði það í hendi sér,
skjálfandi. — Rifizt við Char-
les? Já, en hún hlýtur að vita,
að hann meinar ekkert með því,
sem hann segir, þegar hann verð
ur vondur! Það veit hún! Hann
skal fara með mér, þegar ég fer
að sækja hana! Hvar er hann?
Einhver verður að skreppa til
White.
Ungfrú Wraxton, sem hafði
verið að hugsa, lagði nú hönd á
arm henni, til þess að halda aft-
ur af henni! — Vertu róleg, Cec-
ilia! Hugsaðu þig ofurlítið um!
Ef þessi ólánssama frænka þín
hefur lent í rifriidi við Charles,
þá mundi það gera illt verra, ef
hann færi að fará. Hitt er sjáif-
sagt rétt hjá þér, að það dugi
ekki að lofa hiutunum að hafa
sinn gang. Hneykslið, sem af því
mundi stafa, yrði svo mikið, að
ekkert okkar gæti til þess hugs-
að nema með viðbjóði. Og mér
óar við áhrifunum, sem það
mundi hafa á blessunina hana
frú Ombersley, fyrst og fremst.
Það verður að bjarga stúlku-
garminum frá sjálfri sér!
— Og Charlbury! greip Cec-
ilia fram í og neri saman hönd-
um. — Þetta er allt minni
heimsku að kenna. Ég verð að
leggja af stað tafarlaust.
57
— Já, það skaltu gera og ég
fer með þér, sagði ungfrú Wrax
ton með miklum göfugmennsku-
svip. — Gefðu mér bara nógan
tíma, meðan þú lætur búa út
vagninn hans pabba þins, svo
að ég geti skrifað henni mömmu.
Einhver þjónanna fer áreiðan-
lega með það fyrri mig yfir í
Brook Street. Ég ætla bara að
segja henni, að ég hafi orðið að
vera hjá þér í kvöld, og hún
finnur ekkert athugavert við
það.
— Þú? æpti Cecilia og glápti
á hana. Nei, nei, nei .... ég
á við, að það er afskaplega fall-
ega hugsað af þér, Eugenia, en
ég vildi samt heldur, að þú kæm
ir ekki með mér.
— Þú getur þó varla farið ein?
minnti ungfrú Wraxton hana á.
— Stúlkan hennar Soffíu skal
koma með mér. Og ég bið þig
að láta ekkert orð um þetta fara
út fyrir þínar varir!
— Góða Cecilia, það er þó
ekki ætlim þin að gera þjón-
ustustúlku að trúnaðarmanni
þínum? Þá er eins gott að nota
kallara borgarinnar til þess! Ef
þú vilt ekki þiggja samfylgd
mína, þá neyðist ég til að kimn-
gjöra frú Ombersley allt saman!
Ég tel það skyldu mína að fara
með þér og ég er sannfærð um,
að þannig mundi Charles líka
vilja hafa það. Nærvera mín í
Lacy Manor getur gefið þessu
siðsemismark, því að trúlofuð
mær hefur aðra aðstöðu heldur
en ung og ógefin stúlika.
— Ég veit- ekki, hvað ég á
að segja. Ég vildi bara óska, að
þú hefðir aldrei litið þetta bréf
augum!
— Ég býst nú við, að það
reynist öllum okkar hollara, að
ég skyldi líta það augum, sagði
ungfrú Wraxton brosandi. — Þú
ert varla fær um, eins veikluð
og þú nú ert, að reka þetta við-
kvæma erindi með nauðsynlegri
stillingu, get ég sagt þér. Jæja,
hvort viltu þá heldur? Að ég
fari eða segi henni móður þinni
frá öllu saman?
— Jæja, komdu þá með mér
sagði Cecilia, fyrtin. — Enda
þótt ég skilji ekki þá löngun
þina, þegar ég veit, að þú mátt
helzt ekki sjá Soffíu.
— Hverjar sem tilfinningar
mínar í garð frænku þinnar
kunna að vera, sagði ungfrú
Wraxton með heilagsandasvip,
— þá vona ég, að ég gleymi
aldrei skyldum mínum sem krist
in manneskja.
Cecilia var fljót að roðna að
vanda. Hún var meinlaus í sér,
en þetta tal gerði hana svo
önuga, að hún svaraði ónota-
lega: — Jæja, ég er sæmilega
viss um, að henni Soffíu tekst
að láta þig líta út eins og bjána,
því að það gerir hún alltaf, og
kemar þá vel á vondam, Eugenia
fyrir að vera að skipta þér af
því, sem þig varðar ekkert um-.
En ungfrú Wraxton, sem vissi,
að nú var sigurstund hennar upp
runnin, brosti bara stríðnislega
og ráðlagði henni að hugsa um,
hvað hún ætlaði að segja henni
mömmu sinni.
Cecilia svaraði með miklum
virðuleik, að hún vissi mæta-
vel, hvað hún ætlaði að segja,
og var á leiðinni til dyranna. En
áður en þangað kæmi, opnuðust
dyrnar og Dassett kom inn aft-
ur, og nú til þess að tilkynna, að
Bromford lávarður væri kominn
og óskaði viðtals við hana.
— Þú áttir að segja, að ég
væri ekki við, sagði Cecilia. —
Ég get ekki talað við Bromford
lávarð eins og er.
— Ekki það? sagði Dassett. —
En hans hágöfgi virðist vera
eindreginn að ná tali af yður,
eða þá hennar náð, en hennar
náð er hjá ungfrú Amabel og
vill ekki láta ónáða s.g Hann
hóstaði, eins og í afsökunarskyni
— Ég mætti kannski geta þess,
að hans hágöfgi hefur heyrt, að
ungfrú Soffía sé farin úr borg-
inni og óskar einlæglega að fá að
vi-ta, hvar hún er stödd.
— Hver sagði honum, að
Soffia væri farin úr borginni?
spurði Cecilia hvasst.
— Þáð treysti ég mér ekki að
segja um; En þar eð ég hef
ekki fengið néinar andstæðar
skipanir, treysti ég mér ekki að
taka það á mig að neita þeirri
staðreynd, þegar hans hágöfgi
spurðist fyrir um, hvort það
væri satt.
Cecilia sendi ungírú Wraxt-
on vandræðalegt augnatillit, og
hún tók þegar málið í sinar
öruggu hendur.
— Gjörið svo vel að bjóða
hans hágöfgi að ganga hér inn.
Dassett hneigði sig og fór.
— Eugenia! Gættu nú að,
hvað þú ert að gera! Hvað ætl-
arðu að segja við hann?
Ungfrú Wraxton svaraði al-
vörugefin: — Það er undir at-
vikum komið. Við vitum ekki,
hve mikið hann veit, og við verð
um að muna, að hann hefur
eins mikinn álhuga á frænku
þinni og nokkurt okkar hinna.
— O, vitleysa! svaraði Cecilia.
— Soffía mundi aldrei fara að
eiga hann!
— Hún hefur að minnsta kosti
sýnt sig óverðuga hans. Ég vona,
að hún þurfi ekki, þegar þar að
kemur, að giftast hvaða heiðar-
legum manni, sem vill hana.
Cecilia þurfti ekki að svara
þessu, því að nú var Bromford
lávarði vísað inn í stofuna.
Hans hágöfgi var afskaplega
kvíðinn á svipinn, en enginn
kvíði gat þó dregið úr kurteisi
hans, er hann heilsaði þeim.
Kveðjur hans voru mjög form-
lega fram settar, og ekki
gleymdi hann að gera kurteis-
lega fyrirspurn um heilsufar
Amabels. Síðan baðst hann af-
sökunar á því, að hann gerði
unfxú Rivenhall ónæði með því
að æskja viðtals við hana, og
svo kom hann eftir nokkra vafn-
inga að efninu, og erindi sínu
með heimsákninni. Hann hafði
séð ungfrú Stanton-Lacy aka
eftir Piccadilly í leiguvagni með
fjórum hestum fyrir, en við hlið
hennar var Charlbury lávarður,
en farangur bundinn aftan á
vagninn.
— Frænka min var snögglega
kölluð út í sveit, svaraði Cec-
ilia rólega, svo að hún varð
varla grimuð um neina uppgerð.
— Með þennan náunga einan
sér til fylgdar? æpti hann, stór-
hneykslaður. Og auk þess er ann
að, sem gerir þetta enn grunsam
legra: Hún ætlaði út að aka með
mér í dag!
— Hún hefur bara gleymt því
og sér svo eftir því. Þér verðið
að fyrirgefa henni það, sagði
Cecilia.
Hann horfði fast á 'hana, and-
artak ,en það, sem hann sá í
svip hennar, nægði til þess, að
hann sneri sér að ungfrú Wrax-
ton og sagði: — Ég bið yður að
segja mér þetta, ungfrú Wraxt-
on. Það þýðir ekki að fara að
telja mér trú um, að ungfrú
Stanton-Lacy hafi ekki verið að
strjúka burt úr borginni! Hvem
ig gat hann Rivenhall leyft
henni að fara svona burt! Já,
afsakið, en þessi eltingarleikur
hans Oharlbury hefur gengið
út fyrir takmörk almenns vel-
sæmis .... og hefur valdið mér
hinum mestu áhyggjum. Ykkur
getur ekki verið ókunnugt um,
að ég hef sjálfur áhuga á mál-
inu! Ég hafði verið að hlakka
til þess, að þegar Sir Horace
Stanton-Lacy kæmi aftur til
landsins .... en að stinga svona
Hann þagnaði og var sýnilega al
veg miður sín.
AUKIN ÞÆGINDI - AUKIN HÍBÝLAPRÝÐI
B^envwood
hrœrivélin
er allt annab og
miklu meira en
venjuleg hrærivél
*
Kenwood hrærivélin er traust-
byggð, einföld í notkun og umfram
allt afkastamikil og fjölhæf. Með
Kenwood verður baksturinn og
matreiðslan leikur einn. Kenwood
hrærivélin er bezta og fullkomn-
asta hjálp húsmóðurinnar í eld-
húsinu.
Kenwood hrærivélinni fvlgir:
Stálskál, pískari, hrærari, hnoðari
og sleikjari.
Verð kr.: 5.900,00.
Viðgerða- og varahlutaþjónusta.
Blaðburðarfólk
óskast til blaðburðar í eftirtalin hverfi
Miðbær - Flókagata -neðri hluti
Meðalholt - Bárugata - Bræðraborgarstígui
Skeiðarvogur - Laugarásvegur
Barðavogur

Sími 22-4-80