Morgunblaðið - 29.09.1967, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 29. SEPT. 1907
MAYSIE GREIG:
19
Læknirinn
og
dansmærin
að bíða með að segja þér það.
Þið skuluð ekkert vera myrkfælin — ég er með svaka gott
vasaljós.
Ég keypti hann fyrir nokkuð af
aurunum, sem mér tókst að pína
út úr lögfræðingunum. Þetta er
prýðis bíll, brúkaður MG.
— Það þætti mér gaman. Ég
hetf aldrei komið til Cannes.
Hún kallaði á Dickie, sem
hlýddi strax og kom hlaupandi,
aldrei þessu vant. Hann var líka
stórhrifinn af að mega fara til
Cannes.
— Fæ ég þá ís? spurði hann.
— Já, þú skalt fá tíu, ef þú
getur étið þá alla, sagði Tim og
hló.
Bílnum hafði verið lagt niður
með veginum, spölkorn frá hús-
inu, og því hafði hún ekki séð
hann.
— Ég vildi láta hann koma
þér á óvart, sagði hann.
Hún hló og steig upp í við
hliðina á honum. Dickie settist í
aftursætið.
Þetta var yndislegur vordag-
ur, og þau fóru sér hægt til þess
að geta skoðað allt, sem fyrir
augun bar.
Verzlunin
LAMPIIMIM
Lítið inn í
LAMPAIMIM
Laugavegi 87.
Sími 18066.
Þau fengu sér te í Carlton-
hótelinu. Þegar Dickie hafði
lokið við ísinn sinn, tók hann
að ókyrrast, svo að þau fóru
með hann niður á ströndina.
Hann var afskaplega hrifinn að
því, sem þar bar fyrir augu. —
Hversvegna gátum við ekki kom
ið hingað í staðinn fyrir að vera
í þessari leiðinlegu Antibes?
— Cap d'Antibes er mjög í
tízku, sagði Yvonne.
— Já, en þar er ekkert að
sjá.
Yvonna var honum sammála
í huga sínum. Andrúmsloftið
þarna í Cannes töfraði hana.
Cap d'Antibes kynni að vera í
tízku, en það var óneitanlega
miklu litasnauðara en Cannes.
Þau Tim skoðuðu allt, sem
þarna var að skoða og hlógu
saman, og sem snöggvast fannst
henni hann vera orðinn jafn-
töfrandi og áður fyrr. Hún ósk-
aði þess, að hún hefði aldrei hitt
Marcel Sellier. Það var svo
miklu auðveldara að vera ást-
Laugavegi 87, auglýsir:
Úrval af alls konar ný*
tízku heimilislömpum,
ljósakrónum og vegg-
lömpum, meðal annars
úr ekta bæheimskum
kristal. Keramikborð-
lampar búnir til í leir-
brennslunni Glit, og
Lampagerðinni Bast. Ný
foiTn og áferð, eigulegir
og vandaðir hlutir. Einn
ig mikið úrval af gólf-
lömpum, allt hentugar
tækifærisgjafir. Góðir og
ódýrir kastlampar, drag-
lamapr, bað- og eldhús-
lampar, stakir skermar á
flestar gerðir af lömpum.
fangin af Tim — þrátt fyrir
alla galla hans.
Það var rétt þegar þau voru
að yfirgefa Carltoníhótelið, að
hún kom auga á par, sem sat
þarna eitt út af fyrir sig. Hún
hrökk við. Þetta var Marcel og
hávaxin, ljóshærð stúlka. Hún
neyddist til að heilsa og Marcel
stóð upp og gekk til hennar.
— Mig langar að þú komir
og heilsir upp á hana Alise, sagði
hann. — Ég fékk mér nokkurra
tíma frí til þess að sýna henni
Cannes. Framkoma hans var
mjög formföst. Honum virtist
líða fjandalega.
— Já, ég hefði gaman af að
hitta hana. Komdu Tim, hér er
tízkudama frá París
Stúlkan var ekki einasta mjög
lagleg, heldur líka sérlega glæsi-
leg í klæðaburði. Tim varð sýni-
lega hrifinn.
Marcel kynnti þau.
Alise brosti og bauð þeim að
setjast niður og fá kaffibolla
með þeim. Yvonne vildi halda
áfram, en Tim þá boðið fúslega.
Yvonne leit framan i Marcel.
Hann var ekkert sæll á svipinn.
En vitanlega uppfyllti þessi
stúlka allar ströngustu kröfur.
Hún var ekki einasta áberandi
lagleg, með Ijósa hárið, heldur
mundi hún auk þess leggja vel í
búið, þegar þar að kæmi.
Hún hefði gjarna viljað ljúka
sem fyrst úr bollanum og kom-
ast burt. Nærvera Marcels gerði
hana órólega. Vissulega höfðu
þau þegar sagt allt, sem þau áttu
vantalað. Hann hafði sagt
henni, að hann ætlaði að fara að
skipan foreldra sinna og halda
áfram í þetta fyrirfram ákveðna
hjónaband. Og hún hafði látið
sér það lynda — hún gat ekki
annað.
En Alise var hin altilegasta,
og þó rétt eins og eitthvað óró-
leg sjálf og tók vel kurteisismál-
um Tims.
Það var næstum orðið dimmt,
þegar þau fóru frá Carlton og
leituðu til bíla sinna. Tim gekk
á undan með Alise. Yvonne sá
allt í einu, að þau Marcel voru
orðin ein út af fyrir sig.
— Ég hef liðið allar helvítis
kvalir síðan við hittumst seinast.
elskan mín, sagði hann, og það
var eins og orðin væru toguð út
úr honum. — Getum við ekki
hitzt? Eða ertu kapnski upptek-
Buxnabeltin frá
eru landsþekkt
fyrir snið og gæði
OUjmpia
Laugavegi 26.
in ,of upptekin af þessum enska
kunningja þínum tii þess?
— En hvað þá um Alise? Hvað
mundi hún segja, ef við færum
að hittast?
— Hún kærir sig ekki meira
um mig en ég um bana. Röddin
var gremjuleg. — Ég komst að
því fáum dögum eftir að hún
kom. Hún lofar manni rétt að
kyssa sig, en hefur enga ánægju
af því. Og samt, þegar ég spyr
hana, hvort við eigum að halda
áfram með þetta hjonaband, þá
játar hún því.
— Hún kann að komast á
aðra skoðun seinna. Og það er
orðið talsvert siðan þið hafið
hitzt.
— Ég held ekki, að það breyti
neinu. Ég vissi, að ég þráði þig,
strax þegar ég sá þig dansa í
fyrsta sinn. Hún er lagleg og
velbúin, en ég elska hana bara
ekki. En hamingjan sjálf má
vita, hvort ég þori nokkurn
tíma að segja það við hana. Viltu
hitta mig einhvern tíma, Yvonne?
Hún vissi vel, að hún ætti alls
ekki að hitta hann. Það gat orð-
ið of hættulegt. Hún var svo
veik fyrir þar sem hann var ann-
arsvegar.
— Hvernig ætti það að vera
mögulegt?
— Ég gæti verið að koma í
sjúkravitjun. Alise gerir sér
ekki það ómak að njósna um
ferðir mínar. En nú er enski
elskhuginn þinn kominn aftur.
Hvað geturðu sagt við hann?
— Ég veit ekki, Marcel. En ég
held, að eins og allt er í pott-
inn búið, þá sé heppilegra, að við
séum alls akki að hittast. En
hún fékk fyrir hjartað um leið
og hún sagði þetta.
— Gott og vel, ef þú telur það
heppilegast.
En hún vissi, að hún hafði
bæði sært han og móðgað.
— Æ, Marcel, sagði hún biðj-
andi, og snerti arm hans. —
Umtöluð og spennandi ný is-
lenzk skáldsaga.
Listræn kápumynd eftir Hall-
grím Tryggvason.
Verð aðeins 95.00 kr., 264 blað
siður.
Bókaútgáían
Tvistur
Segðu þetta ekki. En það virðist
bara engin framtið vera fyrir
okkur tvö. Ég held, að það sé
betra að við hittust, alls ekki.
— Sjálfur þykist ég vita, að
Alise sé fjandans sama. Hún
verður ekta frönsk eiginkona.
Hún ætlast ekki til, að ég verði
sér trúr hvorki nú né fram-
vegis.
— Og þú ert ánægður með
þetta?
Hann yppti öxlum. — Ja, hvað
get ég gert. Það er búið að panta
allt, sem hún þarf í búið, og hún
hefur þegar keypt allt hitt. For-
eldrar hennar eru bezta vina-
fólk foreldra minna. Hvernig get
ég sett þetta allt út um þúfur?
Hún kinkaði kolli seinlega.
— Nei, þetta er víst rétt hjá þér.
Ég vona bara, að þið verðið ham
ingjusöm.
— Hamingjusöm? át hann eft-
ir og hló. — Ég ætlast alls ekki
til að verða hamingjusamur í
hjónabandinu, Yvonne, en ég
veit það eitt, að ég verð að halda
áfram með það. Og svo giftist þú
auðvitað honum Timothy At-
water og verður fín i-ðalsfrú. Það
er greinilegt, að hann er alveg
bálskotinn í þér.
Hún brosti neyðarlega. — Þú
átt við, að þarna sé tækifæri fyr-
ir mig til að hækka í tign í heím
inum?
— Ég átti ekki við það. Þú
hefur enga þörf á að verða meiri
manneskja en þú ert þegar. Þú
ert fullkomin eins og þú ert. En
hann virðist vera mjög viðkunn-
anlegur maður, og eins og ég
sagði, er hann sýnilega bláskot-
inn í þér. Við höfum skemmt
okkur prýðilega saman, og eig-
um við ekki að láta það nægja?
— Já, látum það nægja, end-
urtók hún eftir honum. En hún
vissi mætavel, að þau gátu ekki
látið þetta gott heita. Meðan hún
væri lífs, mundi hún verða ást-
fangin af honum. Og hún mundi
verða hræðilega afbrýðissöm
gagnvart þessari ljóshærðu
Alise, sem átti að verða konan
hans.
Alise og Timothy virtist hafa
komið mætavei saman. Þau
hlógu dátt, þegar hin náðu í
þau. En Tim var ekki eins glað-
ur þegar þau voru aftur komin
upp í bílinn.
— Til hvers varstu að dragast
aftur úr með lækninum? spurði
hann og það þrátt fyrir það, að
Dickie heyrði til hans. — Ég
MÚSAEITUR
er ómissandi þegar- þér
gangið frá sumarbðstaðnum
fyrir veturinn.
FÆSTI APÓTEKUNUM
Afgreiðslustúlka óskast
ekki yngri en 25 ára. Fyrirspurnum ekki svarað
í síma.
Skóvinnustofa Gísla Ferdinandssonar,
Lækjargötu 6.
Reykjavik — IMorðfjörður
— vetraráætlun —
Frá 1. október, mánudaga, miðvikudaga,
föstudaga og laugardaga. Frá Reykjavík
kl. 10 árdegis frá Norðfirði kl. 13.
Aukaferðir eftir þörfum.
FLUGSÝN H.F.