Alþýðublaðið - 23.07.1920, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
siðprúðan og skilvísan, vantar til að bera Alþýðu-
: : : blaðið til kaupenda í Vesturbæinn. : : :
Til ReykjaFfjarðar
vantar nokkrar stúlkur í síldarvmnu. Nánari upplýsingar á skrifstofu
H.f. Eg’gert Ólafsson,
Vesturgötu 5.
Æoffira fíásefa
vantar á snurpuveiðabát í sumar. — Góð kjör. — Finnið Þórarinn
Dúason Ránargötu 29 A, eða Kristinn Ottósson Vesturgötu 29.
Xoli konngur.
Eftir Upton Sinclair.
Fjórða bók:
Erfðaskrá Kola konunqs.
(Frh.).
Jú, jú, laukrétt", var hrópað
einum rómi. „Haltu áfram!"
„Þeir láta hann fá tuttugu og
fimm dali og sjúkrahúsleguna —
Og/hvað haldið þið, að það verði
mikið? Þeir láta hann út á göt-
una, áður en hann getur staðið á
fótunum, Það vitið þið ve! —
þeir fóru þannig að við Pete
CuIIen".
„Já, það er bæði víst og satt!"
„Bölvaðir málfærzlumennirnir
eru nú þar inni — þeir fá þá til
þess, að skrifa undir skjal, áður
en þeir eru svo frfskir, að þeir
viti hvað þeir gera! Og eg, sem
gat hjálpað honum, fæ ekki að
fara inn til hans! En nú dugar
þetta ekki lengur ! Erum við þræl-
ar, eða hundar, að við sætturn
oss við þetta?"
„Við sættum okkur ekki lengur
við það!" hrópaði einhver. „Við
förum þangað og iítum sjálfir
eftir!"
„Já, komiðl" æpti annar.
„Fjandann ætli við skeytum um
skammbyssurnar þeirra og blóð-
varga!“
Hallur braust í gegnum fjöid-
ann. „Tim!“ kaliaði hann, „hvar
hefurðu heyrt þetta?“
„Einn, sem var þar inni, sá
það".
„Hver?"
„Það get eg ekki sagt. Þeir
ráku hann. En það er maður,
sem þú þekkir eins vel og eg.
Hann sagði mér það. Þeir ætla
að svíkja föður minn um skaða-
bætutnar!"
„Það eru þeirrá ær og kýr",
kallaði Wanchope, enskur verka-
maður sem stóð rétt hjá Halli.
„Það er vegna þess, að þeir vilja
ekki lofa okkur inn".
„Þeir hafa farið eins með pabba“,
sagði annar, og Hallur sá að það
var Andy, hinn kornungi Grykki.
„Þeir ætla að fara að láta
vittna í nr. tvö á morgun", kall-
aði Tim. „Hver ætíar að fara
þangað aftur? Og það með Alec
Stone, sem kærir sig kollóttan
um mennina og bjargar ösnunum!"
„Við förum ekki niður í nám-
una, fyr en hún er örugg!“ æpti
Wanchope, „látum þá vökva
hana, eða eg fer mína leið!"
„Þeir skuiu láta okkur fá okk-
ar þyngd kola!“ hrópaði annar.
„Við krefjumst vogareftirlitsmanns,
og heimtum það sem við vinnum
fyrirl" Því næst æptu þeir aftur
á Joe Smith.
Hallur var alveg ráðalaus. Hann
hélt að sigurinn væri unninn —
en þá byrjaði baráttan afturl
Verkamennirnir horfðu til hans,
kölluðu á hann sem hinn djarf-
asta upphlaupsmanna. Þeir vissu
ekkert um hina skyndilegu breyt-
ingu, sem orðið hafði á Joe Smith.
Verkstjórinn geymdi þá sögu hjá
sjálfum sér.
Meðan hann hugsaði sig um,
hélt uppþotið áfram. Bretinn
Wanchope stökk upp á tröppur
og fór að tala. Hann var lotinn
og slitinn, en við þetta tækifæri
sýndi hann óvenju þanþol í lung-
unum. Hailur hlustaði steinhissa á
hann. Hann hafði sízt af öílu
getað trúað þessum hægláta, og
að því er virtist sljóa manni, til
þessa bardagahugar. Tom Olson
hafði leitað hófanna hjá honum
og sagt, að hann vildi ekkert
heyra, og hafði svo ekki hugsað
meira um hann. Nú stóð hann
þarna á tröppunum og sjó úr sér
illyrðunum! ,
Vöndoðustu og beztu
reiðhjólin
í Bankastræti 12.
Jóh. Norðfjörð.
kaupendur blaðsins, sem hafa bú-
staðaskifti eru beðnir að tilkynna
afgreiðslunni það. Sömuleiðis- eru
menn ámintir um að gera að-
vart, ef vanskil eru á blaðinu
Verzlunin „Hlíf“ á Hverfisgötu.
56 A, sími 503 selur: Ágætar
kaitöflur í sekkjum og lausri vigt,
dósamjólk á 1,00, steikarafeifina
ágætu og leðuiskæði. niðurrist.
Ritstjóri og ábyrgðarm&ður:
Ölafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Guteuberg.