Morgunblaðið - 05.09.1969, Qupperneq 10
10
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 5. SEPTEMiBBR 10©9
LAUGARAGINN
ágúst
var afhjúpaiðurr minimsvarðii á
igröf akáldsins Jöhamins Siigur-
jónsgonar í Vestra Kiirikjiu-
igarðii í Kauipmiaminiahöfn, við
hátíðiega a'tlhöfn. Guininar
Tharoddsen, am/bassador, aif-
hjúpaði mdmmisvarðann, ©n
við athöfnin'a var meða! anin-
arra d'óttir skáldsina frú
Grímia Anderaen ag eigiin-
miaður henmiar Ejnair Ander-
sen. í>á varu og viðstödd
systurdóttir Skáldsins Snjó-
laug Sigurðardóttir, sem ©r í
iheimsákn í Dammaríkiu unm
þessar miuindir. Meðal amrnarra
gedta má nefna J ón Helgia-
son, prófessor, Stefán Kairls-
son, mag. art og Pauil P. M.
Pedersem, þýðamda, EAmar
Stiorr stárkauipmanm, Ásgeiir
Magnússom forstjóra og Eim-
ar Benediktsson deildarstjóra
í viðskiptaimálaráðuineytinu.
Íslenzíki mdmmisvarðinm er
einlkar fálleguir ag á gröífiinmi
ihefiur verið komið fyrir
(hraunlheliuim og á milli þeirra
Gunnar Thoroddsen, sendiherra, afhjúpar minnisvarðann. Til hægri á myndinni eru sr. Jónas Gíslason, frú Gríma Andersen,
frú Snjólaug Sigurðardóttir og Ejnar Andersen.
reistur á gröf skáldsins í Kaupmannah
hefiur verið gróðursett lynig.
Á steininuim er eftirfarandi
áletirun:
Er fiótuirinm nemiuir við
sandinm, þrýstir hann fiari
sínu í hann. Fótsparið verður
eftir.
Og fiótsporin segja sína
sögu. Þau verða rakin. Þau
sýma, hvert leið hefiuir lagið.
Þau segjia í fáuim, en Skýruim
dráttuim sögu þess, er þau
hefiur ma'Tkað.
lengur merki þess, ,er áður
gekk þar uim.
Síðan koma mýir fætiuir og
marka ný spor ofian í og yíir
gamllu sporin. Ný kynslóð
tekur við aí þeÍTri, sem
gengin er. Og simám samiam
gleymist hið liðmia að mestu.
Þeir eru aðeins fáir eimir
af öllum fjöildanum, sem li/f-
að haía, er haifa miarkað svo
spor sím í bel'luina eða eif til
vill sjálfa klöppina, að þau
geymist áfram uim ára eða
al'dabil í sögu mannanna.
Þeir emu aðieins örlítið brot
allra hinina ,sem gleymduist.
Við eruim komin hér saim-
an í þes'suim kiirfcjiuigarði tiiil
að mdnnasit eins þeiirra sana
íslenzlkiu þjóðarinnar, sem
hefuir miarkað þau spor með
list simni, að þeirra sér emin
Stað og muin sjást um laniga
firaimtíð.
í dag eru liðin 50 ár, frá
því að skáldið Jóhainn Sigiuir-
jónssan andaðigt hér í borg.
>, Hamin var eirnn himrna
mörgu í hópi ís'lemzlkra lista-
manna, sem varð að hleypa
heimadragann til að geta
helgað sig þeirri listlkölton,
sem bann hafði fengið.
En fjiairri ættlamids strönd-
um gleymidi hainm ekfcf Is-
landi. Um það bera verk hans
skýran vott. Þangað sótiti
hann efniviðinn. Þaðam fókk
hanm þann innlblástur, sem
gæd'di verk hans lífi.
Og íslaod gleymidi ekki
heldur þessum syni símuim.
Um það er þessi atlhöfn hér
í dag ljós vottiuir. Þessi steinn,
sem nú heflur verið settur á
leiði 'hans, skal mimna á
þakfelæti föðurlandsins til
skáldsinis.
Sj'álflur reisti hamm sér
minnisvar'ða í verkuim sínium.
Þau eru varamiegasti mirnnis-
varðtimm uim það, hver 'hanm
var.
Ég vill flytja þafcfcir íslandis'
til liStaim.annsins.
Og á þessuim stað vil óg að
lokuim 'aðeinis miinnast þess
fagnaðareriindis, sem er fólg-
ið í þeirri fluil/lvissu óklkar
kriatiinna miamma, að einn er
sá, sem emgurn gleymir,
hvarki hiniuim hiaesta eðia bin-
uim smæsta að dómd marnn-
legrar sögu. Hanin roan okkiur
lömgu efltir að seiniustu sporin
eru horfiin, burtmáð.
Trú'im á hinm upprisma
frelsara hefiuir gefið mianinilegu
lítfi dýpt sírna. Fyrár kiross
Jesú Krists eiguim við ölll að-
ganlg að ríki Guðis. Etf við lit-
umst um 'hér í þessum himzta
(hvíluistað sivo margra, sjáum
við þessia Skýx merfci.
Þess vegna ákai hiuigur
ofclkair á þessari stundu leita
til 'bams, sem er gjafairinn
allra góðra hluta.
Þöklkum Guði alla náð
hans og miskumin.
Að lafeuim þa/kkaiði frú
Grímia Andersen þá virðingu
sem minininigu föður ibennar
hefiði verið sýnd roeð mdnn-
isvarða þessum ag beindi
þakkaromðuim til þeirra, sem
'befiðu haifit þair fiorgömigu um,
svo ag íslonziku þjóðarinnar
allrar fyrir að hafa liátið reisa
þenmiam fagra minnisvarða.
í stluttu samtaií við frétta-
manm Mbl. að lokinmi athiöfin-
innd lét frú Gríma Amidersen
enn í ljós gleði yfir því, að
legsteimninn sem fyrir befði
verið, hefði verið tebinm
burtu ag hinn nýi ag fiall'egi
verið settur í staðinn. — Fað-
ir mimm befði ábt að hljóta
leg á Þingvöfflum. Það 'befiði
'hamn kosið sjálflur ag það
verðskuldaði hann. Nú er
gott tii þess að víta að gröí
hariis hér í Yestra kirikjuigarði
heiflur verið 'breytt í dálítinn
íslenzkan reit, saigði dóttir
Jóhanms Sigurjónssomiar.
— Rytgiaiard.
— Nú eru liðin 50 ár frá
amidiláti Jóhamms Sigurjóms-
somiar em leiftramdi bók-
m'enintaafreka bains mjótum
við enm, njótuim enn berg-
málsins af frábærri leikrilt-
umiargáfu hans. Amlbaissadar-
inn vitnaði ag í ljóð efltir Jó-
hann Sigurjámssom ag aif-
hijiúpaði síðam mimmisvarðamn.
Sr. Jánas Gíslasan hé'lt
minningairræðu uim stoáldið
þar sem bann sagðd:
Digteren Jóhamn Sigurjónsson
Laxamýri — Isllamd
Födt 19.6. 1&80 Död 30.8. 1919
Hans hustru Ingebarg
Födt 30.10. 1872 Död 17.11.
1934
Rejist atf det islandske flolk.
En spor í sandi eiga sér
sjaldnasit lamiga tilvaru. Þau
haldast ekki lerngi Skýr eða
greimileg. Fljótllega fara þaiu
að mást ag hverfia iaks, er
sancíurimn er 'hruninn í farið
eða fiokið hefiur fyllt þau
lausaeandi. Og þá sér ekki
Gunmar Thoroddsem, am-
bassador, afhjúpaði mimmis-
varðanm að lokmu stuttu
ávarpd, þar sem hamn sagðd
mieðal anruars:
— Lífi mainmisims hér á j'örð
hefiur stundluim verið líkt við
spar í sam/d.
I & i ®a
, % íí f, %
tslenzku sendiherrahjónin í Kaupmannahöfn ásamt dóttur Jóhanns Sigurjónssonar, Grímu
Andersen og systurdóttur hans Snjólaugu Sigurðardóttur.