Morgunblaðið - 26.02.1970, Blaðsíða 10

I
r
10
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 26. FEBRÚAR 1970
Kynning frambjóðenda
MORGUNBLAÐIÐ mun
næstu daga leitast við að
kynna frambjóðendur í
prófkjöri Sjálfstæðismanna
í Reykjavík, en prófkjörið
fer fram dagana 7., 8. og
9. marz nk. Mun blaðið
leggja eina spurningu fyr-
ir alla þá, sem á prófkjörs-
listanum eru, en hún er
svohljóðandi: Á hvaða
þáttum borgarmálefna
hafið þér mestan áhuga?
Fyrstu 10 svörin fara hér
á eftir og næstu daga
verða birt svör annarra,
sem á prófkjörslistanum
eru.
staklingum eða félögum þeirra
framkvæmdir á sviði fram-
leiðslu, þjónustu og uppbygging
ar í svo ríkum mæli sem mögu-
legt er, tel ég til hennar höfuð
kosta, og undirstöðuna undir
hinu fjölbreytta atvinnulifi sem
er í Reykjavík og vonandi á eft-
ir að blómgast. Slík framþróun
skeður ekki án árvekni og mik-
illa framkvæmda borgarstjórn-
arinnar. Skipulag, orka, at-
hafnasvæði og margvísleg fé-
lagsleg aðstaða, eru frumskilyrði
þess að fjölbreytt athafnalíf geti
þróazt, atvinna og velmegun
verði tryggð.
verði tryggð. Að mínum dómi á
það að vera hlutverk æskunnar
að hafa forystu um þessa þróun.
Albert
Guðmundsson
stórkaupmaður
Hraunteigi 28. 46 ára.
Maki: Brynhiidur
Jóhannesdóttir.
*
Agúst
Hafberg
Ég er fæddur og uppalinn í
Reykjavík, og hvergi annarsstað-
ar, hérlendis, starfað.
framkvæmdastjóri
Skeiðarvogi 39. 42 ára.
Makl: Árnheiður
Guðmundsdóttir.
Hugur minn stendur næst því,
sem við köllum verklegar fram-
kvæmdir annars vegar og mál-
efni unga fólksins hins vegar.
Að því er framkvæmdir á
vegum borgarinnar varðar, eru
þær að lang mestu leyti upp-
bygging og rekstur hinnar
miklu þjónustu sem hún veitir
okkur borgurunum. Hér er fyrst
og fremst um að ræða þætti sem
erfitt eða ómögulegt er að fela
öðrum, svo sem fræðslu og heil-
brigðismál, sömuleiðis fram-
leiðslu og dreifingu rafmagns og
vatns, holræsagerð götur, hita-
veita o.s.frv. Þarna er um að
ræða sum mestu mannvirki og
stærstu reksturseiningar sem til
eru í landinu. Ég tel almenning
gefa þessari starfsemi of lítinn
gaum, jafn miklar kröfur og við
gerum til hennar.
Þáttur Reykjavíkurborgar í
framleiðslu og þjónustu, sem
einstaklingar og félög geta ann-
ast, er þegar á heildina er litið
tiltölulega lítill, og hlutfallslega
minnkandi, sömuleiðis fer þátt-
taka einstaklinga stöðugt vax-
andi í mannvirkjagerð og fram-
kvæmdum á vegum borgarinnar.
Þá stefnu borgarstjórnar
Reykjavíkur að fela ein-
Um borgina hefi ég gengið
sem blaðasöludrengur, sendi-
sveinn, þingsveinn, verkamaður,
innheimtumaður, skólapiltur,
skrifstofumaður, síðan sem sjálf-
stæður atvinnurekandi, og alltaf
íþróttamaður, með þátttöku
í félagsstörfum íþróttafélaga,
íþróttahreyfingarinnar og verzl-
unarstéttarinnar, svo svar mitt
hlýtur að vera það, að öll mál-
efni fæðingarborgar minnar
vekja áhuga minn.
Mér eru vandamál borgarbúa
því kunn, og margra ára sam-
starf við æskufólk borgarinnar
hefur mótað mínar skoðanir um
vandamál líðandi stundar, svo
félagsmál heildarinnar eru mér
hugljúft verkefni.
Þá hefur starf mitt á vegum
verzlunarsamtakanna að sköp-
un nýrra ' verzlunarhátta með
uppbyggingu á tollvörugeymslu
í Reykjavik sannfært mig um, að
borgin okkar é mikla framtíð sem
viðskiptamiðstöð.
Stofnunar fríhafnar á Reykja-
víkursvæðinu verður vonandi
ekki langt að bíða.
Sívaxandi ferðamannastraumur
til höfuðborgarinnar hlýtur að
auka skilning á þörf nýrra fram-
kvæmda.
Það yrði mér ánægjulegt
verkefni, að starfa að hinum
ýmsu borgarmálefnum — starfa
að samstillingu hinna ýmsu hags
munahópa að bættum högum
borgarbúa.
Svar mitt við spurningunni er
því:
Ég hef áhuga á öllum fram-
faramálum borgarinnar, sér i
lagi félags- og verzlunarmálum.
Alda
Halldórsdóttir
hjúkrunarkona
Bauðalæk 15. 30 ára.
Maki: Árni 1». Ámason,
viðskiptafræðingur.
Meðal grundvallaratriða til
heilla, velfarnaðar og félagslegs
öryggis samfélagsins, eru við-
eigandi heilbrigðis- og félags-
málaráðstafanir til eflingar
heilsufari og heilsuvernd.
Þeir málefnaþættir, sem eru
mér því hvað huglægastir, eru
þeir, er heilbrigðismál varða.
Arinbjörn
Kolbeinsson
læknir
HvassaJeiti 133. 54 ára.
Maki: Sigþrúður
Friðriksdóttir.
Fyrst og fremst er að nefna
heilbrigðismál, skipulags- og um-
ferðamál og einnig fræðslumál.
Þessir flokkar mála hafa það
sameiginlegt að vera undirstaða
lífshamingju einstaklinganna í
nútíð og framtíð, þau eru grund
völlur framkvæmda og framfara
í samfélaginu. Mikil þörf er auk-
innar fræðslu um skipulag og
stjórnun heilbrigðismála. Fyrir-
komulag heimilislæknisþjónust-
unnar hefur haldist næst
óbreytt í 40 ár og er því eng-
in furða, að margt skorti á að
kerfi þetta hæfi nútima þjóðfé-
lagi og geti uppfyllt eðlilegar
óskir þegnanna. í tillögum
læknisþjónustunefndar Reykja-
víkurborgar hafa komið fram
hugmyndir um breytt skipulag
þessara mála, þar sem heimilis-
lækningar fá annan og veiga-
meiri sess í heilbrigðisþjónust-
unni, en nú er. Af öðrum mikil-
vægum verkefnum þessa mála-
flokks má nefna öll þessi atriði
og fjölmargir fleiri þættir heil-
brigðísmála þarfnast stöðugrar
athygli almennings, þetta eru eng
in einkamál lækna né stjórnmála
manna.
Með skipulagi nýrra borgar-
hverfa er lagður grundvöllur að
framkvæmdum, sem snerta dag-
lega velferð okkar kynslóðar og
einnig hag ókominna kynslóða
iafnvel um aldaraðir, lengi býr
að fyrstu gerð. Nátengt borgar-
skipulagi eru reglur um bygg-
ingahætti, sem aðkallandi nauð-
syn er að breyta þannig að unnt
verði að byggja hér hagkvæm
hús, sem henta íslenzkum að-
stæðum, þetta er undirstöðuatrðii
við lækkun á byggingakostnaði.
Fræðslukerfi er ætlað það
hlutverk að byggja og viðhalda
þekkingarmusteri þjóðarinnar,
en þekking er sá grundvöllur,
sem efnahagsleg og menningar-
leg framtíð þjóðfélagsins bygg-
ist á, það veganesti, sem unga
kynslóðin fær, til þess að leysa
vandamál framtíðarinnar og
byggja betra þjóðfélag.
*
Asgeir
Guðmundsson
skólastjóri
Eina<rsnesi 30. 37 ára.
Maki: Sigríður Jónsdóttir,
kennari.
Af eðlilegum ástæðum eru
barna- og æskulýðsmál mér efst
í huga, þá rætt er um almenn
borgarmálefni.
Borgarstjórn hefur í æ rík-
ari mæli sinnt málefnum yngstu
borgaranna með byggingu dag-
heimila, leikskóla og gæzluvalla
auk annarra opinna leiksvæða.
Hefur þar verið mörkuð stefna
sem ég tel sjálfsagt að fylgt
verði áfram.
Algengt er að líta á barna-
og unglingaskóla sem fræðslu-
miðstöðvar einvörðungu. Vissu-
lega er fræðslan aðalatriði
skólastarfsins, en ekki skulum
við gera lítið úr uppeldisgildi
þess. I nútíma þjóðfélagi verð-
ur skólinn að taka að sér stærri
verkefni en áður eru þekkt,
bæði er varðar nám og hið fé-
lagslega líf barna og unglinga.
Unglingar í dag eru hvorki
betri eða verri en unglingar fyrri
tíma, en þeir vaxa upp við að-
stæður, sem fjöldi fullorðinna
hefur ekki áttað sig á. Við fær-
um málefni þeirra ekki til betri
vegar með því að gefa enn laus-
ari taum — þvert á móti. Mark-
visst þarf að vinna að þv! að
unglingar og æskufólk hafi
störfum að sinna, því að í kjöl-
far iðju- og athafnaleysis þró-
ast margt misjafnt.
Ég álít að skólar skyldunáms-
ins eigi að sjá fyrir öllum þörf-
um nemenda sinna í námi og fé-
lagslegu tilliti, enda verði skól-
anum gert það kleift fjárhags-
lega og aðstöðulega. Tilkoma
sérstakra skemmtistaða fyrir
unga fólkið er ekki lausnin.
Skólakerfið þarf að vera í
stöðugri endurskoðun, svo að
það geti gegnt hlutverki sínu I
síbreytilegu þjóðfélagi.
Vinna þarf að því að samræma
menntakerfi, er tengi betur en
nú er hin ýmsu menntastig og
með því auka námsframboð og
menntunarmöguleika.
Áslaug M.
Friðriksdóttir
kennari
Brúnalandi 21. 49 ára.
Maki: Sophus Guðmundsson,
skrifstofustjóri.
Fyrst og fremst á fræðslu- og
æskulýðsmálum. Sem móðir og
starfandi kennari, hefi ég haft
tækifæri til þess að fylgjast með
þróun fræðslumála á undanförn
um árum. Þrátt fyrir stórbætta
aðstöðu í skólum borgarinnar,
hvað húsnæði og kennslutæki
varða, eru samt ætíð fjölmörg
verkefni, sem bíða úrlausnar.
Við lifum á umbrotatímum,
þegar atvinnuvegir breytast ört
og sívaxandi þörf er fyrir sér-
menntað fólk á sviði iðnaðar- og
tæknimála.
Á næstu árum hljóta því að
verða töluverðar breytingar á
fræðslukerfinu í landinu, því að
skylda hvers þjóðfélags er að
búa börn sín sem bezt undir þau
verkefni, sem þeirra bíða í
framtíðinni.
Með stóriðju og EFTA aðild
skapast nýir möguleikar, sem
krefjast þess, að þjóðin hafi þá
menntun, sem að notum kemur,
svo að allar vinnufúsar hendur
fái notið sín á því sviði, sem þær
hafa þekkingu til.
Því ber okkur, sem eldri er-
um, og að kennslumálum störfum
að vinna að því að opna nýjar
námsleiðir í samræmi við
breytta staðhætti og einnig að
skapa æskunni góð skilyrði til
náms og tómstundaiðju.