Morgunblaðið - 31.05.1970, Blaðsíða 6

6
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUH 31. MAÍ 1970
<
*
TAKIfcJ EFTiR
Breytum gömlum kæliskáp-
um í frystiskiápa. Gerum
ein'n'ig við frysti- og kael'itaeik'i,
Fljót og góð þjónusta. Uppl.
í símum 50473, 52073 og
52734.
STÚLKA 18—24 ARA ÓSKAST
tíl léttra húsverka og bama-
gæzlu. Svarið á ervsku.
Skrifið Mrs. A. Barocas,
4634 Iris Lane,
Great Neck, New York 11020
U.S.A.
HEITUR OG KALDUR MATUR
Smurbrauð og brauðtertur.
Leiga á dúkum, glösum,
diskum og hnífapörum.
Veizlustöð Kópavogs,
sími 41616.
BÓLSTRUN
Klæði og geri við bólstruð
húsgögn. Löng starfsreynsla.
Bólstrun
Ingólfs A. Gissurarsonar,
Melgerði 5, R. Sími 37284.
BIFVÉLAVIRKJAR
ósika eftir að ráðe traiuistan
og ábyggilega'n bifvélavi'rkj’a.
Upplýsingair í síma 99-4166
eða 99-4180.
Aage Michelsen, Hveragerði.
TIL SÖLU
Einikiaibifre'ið, sex mamna,
Gloria '66 í fyrsta flokiks
ás'tandii, ti'l söil'U. Upplýsingair
í síma 84170.
EINBÝLISHÚS TIL LEIGU
í Garðaihreppi yfér suimar-
mánuðina. Tilib. ósikast send
í póstihólf 4, Gairðaibreppi
merkt: „ F y r irf raimgreið sla "
júní — ágúst".
SÖNGKERFI TIL SÖLU
50 w magnari og tvær Fal-
S'úlur. Sbtví 93-7148 kil. 19—
20.
IBÚÐ ÓSKAST
Vantar góða 4ra herb. íbúð,
af'lt fuBorðið í beimifi, reglu-
semi. Uppl. í síma 33160.
TIL SÖLU
100 fm eignairlóð á failtegum
stað í Jófríðainstaðairlaod'i,
Hafnairfirði, ef viöunan'dii trlto.
fæst. Tilb. tii Mbl. f. 10. j'úrní
merkt „Góð eign 5273".
JÖIS - MAlVVILLt
glerullareinangrunin
Fleiri og fleiri nota Johns-
Manville glerullareinangrunina
með álpappírnum, enda eitt
bezta einang'unarefnið og
jafnframt það langódýrasta.
Þér greiðið áiíka fyrir 4" J-M
glerull og 3" fraiiðplasteinangr-
nn og fáið auk þess álpappír
með. Jafnvel flugfragt borgar
sig. Sendum um land altt —
Jón Loitsson hl
Skólabrúin við Lækja.rgöiu. Mynd eftir dr. Jón Helffason biskup.
Lá á nj ósn og heilann braut...
„Og voriS kom í maí, eins og
vorin komu forðum,
með vængjaþyt og sólskin og
næturkyrrð og angan,“
kvað borgarökáldið Tómias, þeg
ar hamn rifjaði upp minninigar
sánar „frá liðnu vorL“ Viið sem
hér í Reykj'avíik eigum heitna,
geitum isvo sannarlega verið sam
máia skáidiniu.
Vorið kom til okkar í maí, og
svo er guði fy*ir þakkandi, að
ekki þurfum við að ltáta langt
yfir skammt að svæðum til nátt-
úruskoðimaj-, því a,ð þau eru
hér i seilingarfæri, bæði allt í
kringum borgina, og eikki siður
irmi i sjálfri borginni m.a.s.
mitt inni í borginni, og á ég
þar við Tjörnima, þá miklu nátt
úrudásemd, seim okkur er gef
in til ósegjanlegrar gleði fyrir
unga og aldna.
★
Eitthvert vinsaelasta „sport“
yngstu kynslóðarminar, er að
læða lítiMi hönd í lófa pabba
og miömmiu í góðu veðri á
sunnudegi, Labba niður að tjörn,
með poka við hlið, fiulJan af
brauðmylsnu, og grfa „bra-bra“.
Einikamlega er vkusæi til þeirra
hluta gamla isbrygigjan, framan
við gamla barnaskólamn, ekki
síður handriðið við lækjarupp
töikin, að maður n,ú ekki tali um
svaeðið framan við Iðnó.
hefur hanin, Verið tii alit frá Iing
ól& dögum, og þegar Ingóilfur
kom himgað fyrsi mieð Hall-
veigu sinni, hefur laekiuirinn vafa
laust liðazt um græmt engi, ef til
vill kjarri vaxið, til sjávar, rétt
þar, sem áður stóð kolakran-
inn, sæll'ar minn.inga.r.
Þeir höfðu líitið að segja af
m'enigun, gömlu mennirnir.
Þeikk'ju varia það orð. Þetia var
a.llt svo ósmortið, Líklega hafa
þeir barasta grfað lagzt niður
á lækjarbafckann og svalað þorst
amum, teygað stórum og drjúg
um.
★
Seirana var svo farvegiur laekj
arirns hlaðimn upp, byggðar yfir
hann brýr. Við eigum enn ör-
niefná, ekki einas'ta Læikjargöt-
una sjálfa', heflldur og Skóla-
brúna. Þa-r er engin brú í dag
en hún var einu sinmi tffl, þaðan
er nafnið. Svo rann lækurimn
áfram till sjávar, fram hjá hús-
um, sem m.a.s. ennþá standa
uppi eftir mieira en bundrað ár,
— og þair eru mú seld hieim-
ilistæiki og ferðamamnadjáisn'.
Það gæíir sjávarfalla í Tjörn-
imni Þar er flóð og fjara. Þess
vegna sjá mienm stundum iæk-
inn renna upp í móti, og hef-
ur svo verið um aldaraðir, —
og suma sumdlað.
Stokkandarsteggur á fiugi.
Fugiliarmir á Tjörnimoi eru fern
ir að Mta á það sem sjálfeagð-
an hiut, að borgarbörmin, stór
og smiá, hy.gli þekn mieð brauði,
vetur, sumar vor og haiusit. Sjálf
sagt mægir ekki gjafmildi borg-
aranna til að metta allan þann
sæg fugla, sem Tjörmina gistir,
og þess ve-gnia er mú unnáð að
skipulagðri matarigjöf á veigum
borgarinnar, og hann Sigurður
anrnast það 'kostgæfill'eiga með ró
leghieitum sínum í samiskiptum
við fuglana á Tjörninini, sérstak
iega við Þorfimnistjörn. Þeim er
mest gefinn malaður fiskúrgang
ur, bra.uðma>tur og korn, aðal-
laga smemma rruorguns og síðla
kvöldis. Fer matargjöfin veru-
lega efitir því, hvernig viðrar
og hvað borga'rþúar eru örliátir,
þann og þann daiginm.
★
Gönguferð í góðu veðri kring
um Tjömina er hliuti af einni
hinni ákjósaniegusitu nátltúru-
• skoðun, sem völ er á. Og það
er eigiplegia satna, hvar sú
gömguferð er hafiö, eða hvar
hún erndiar.
Bkki ætflium við ofldkjur að þassu
'SÍmná þá dul, að telja upp möfn
á öll/um þeim fugium, sem við
Tjörn'i'na fiinmast, en aðeins lítil
lega lýsa einnd slílkri görrguferð
fyíir ykkur, ef það mætti vera
ykkur hvatnimg tSl að feta í fót
spor okkor. í>að er ekki ,einu
sinni vist, að við Ijúkum hring-
ferðinni í einum áfamga. ínátt-
úruskoðun er það eiltt algill
að ekfkert liggur á. Takið hana
rmeð ró!
★
Ætli við hefjum ekki ferðina
að þessu simni við lækinn og
göngum sólarsinimis eílir Frí-
kirkjuveigimiim.
Við síöndum við grimdverrkið,
þar sem. lækurinn feilur úr
Tjörnmni. Það 'en' mikifll straum
ur í homim. Hann foesar gsegn-
um rirmLama. Þessi læflcur má
muma fífil siran feigri. Sjálfsagt
Hæg og rólag syindir stokköndin á ReiykjavikuTtjöm.
Það m'orar allt af fuglum við
bryg>gjun.a við lækiran. Mest eru
þetita enidur, nokkrar gæsir, og
þeim fer fjöiitga'mdi, og knnan um
synda hvítir, tígulegir svanir,
bæðii þýzkir og íslenzikir, sveigja
hálsinn mijúklega, symda áfram
í konunglegri ró, stundum ýfa
þeir vængina, steggirmir, þá eru
þeir í vígahug.
Við skulum fyrst veita þess-
arri bryggju svolítið rmedri at-
hygli, ekkerit liggur á, við höf
um tímiamm fyrir okkur. Nátt-
úruskoðun á að vera til sáiu-
bótar.
Skyldi eiktoi umgu kymsflóðinni
þykja skrýtin þeasi brygigja?
Við, sem lengra munum, vitum,
að húra hefur oft komið í góðar
þarfir í atvinnumiálum Reykvík
intga.
★
Það var á þeim árum, þegar
farið var að frysta fisk og kjöt
i ínhúsum. Þau voru raunar
mökkuð mörg meðf'ram Tjör-n
irnni, standa sum eranþá. ömnur
hafa verið rifin. Herðubreið var
í því húsi, þar sem æskan í dag
„frílystar" sig, raefn-t Glaumfoær.
í'Sbjörninm stóð við Tjarnarend
arans meiðan við Tjarmarfoorig, til
tölluíega nýlega rifinn. íshús eitt
var, þar sem nú er ’l^airnarbær,
bíó og leikhús, en Nordalsfehús
var svo á „planimu" hjá gömlu
Ferðaskrifstofu rilkiisinsi. Þá var
ekki frysititækrilin kamin á hærra
stig era svo, að höggva varð ís,
m.a. af Tjörminmi. Það gerðu
gömlliu m'emmirn’ir með öxum og
sögum, slöfluðu Lsblakkiun um
upp á stóra sleða, ssm dregnir
voru af hsstum, og stóð stróikan
úr nösum hestanna, þar sem þeir
biðu þolinmóðir eftir hiassinu
úti á Tjarntarísraum.
Og til þessi, að betur ganigi að
kcnmast upp á Tjarmarbakkann,
var bryggjan áður mefnda
byggð. Þetta var fyrst og fremst
ísbryggja. Aldrei var önmur út-
gerð rekin frá þeiirxti brygigju.
★
En ekki rrjsgum við láta þessa
náttúruskcðun oktkar lcnda í
tóimu tali um gömiul manmvirki.
Liifarndi máttúr'am hérn.a í Tja.rn-
arkrikanium, er etoki síður for-
vitnilsig athuguflum a.uigiuim.
Auðvitað ber mest á sboikik-
öradinni. Mér finnst adKaf siiokk
öndin, sérstakleiga síeiggurinn,
fuigfla fa.Hagastur.
Kárii frá Víðitoeri, sem mairga
góumsæta vísuna og kvæðið hefur
ort um fugla liandsims, segir svo:
„Rauðböfðar og uirtir uma
a.lls staðar á hvnrri tjöm.
Stokköndin er stór og falleg,
stundum nokkuð hrokagjöm.
Snnmma hér á vorrn vaggar
virðuleg með grænan koll,
Rymur hátt, og rambar siðajn
roggin út á híákupoll."
Man ég vel, tive mér faun.it
stundum
mikið lil um henna.r sk.raut.
Þegar ég, sem lítill ialii,
iá á njósn og heilann braut.
Norðem undir Húsahólinum
héldu „pörin“ leynifuind.
Og á vorisins kyrru kvöldum
kom ég þangað marga stund.“
★
Þeitta miranir mig á tvenmt.
Aranars vegar, að mýverið só ég
stoflfikanidarpar á griasbletti
hórna heimia hjá miér útá í
Skerj,afirði. Þaiu voru í gönigu-
ferð, svo hæglát og Mjóð. Stegig
urinn ralk aramað slagið upp
græna kolliran svolítið ofar upp
úr grænlkandi grasirau, skimaði
í krin.gum sig, mieð effli'tfla efa-
semd á mistoumn manma, í dökk
um, smáum aiugumum. Kollan
fýigdi á eftir, kinfkaði koflliann
að slagið, lét bónda sin,n ráða
ferðinmi yfir enigið, líkt óg hún
vlldi sagjai:
„Ég er þin um eilífð alla.
Farðu aldrei frá mér, ástin
mín.“
Svo hafa þau mástoi flógið
héðan suður í Vatnsmýni, þar
sem æviniýrið beið þeirra,, líkt
og Tómas lýsir:
„Ásífanginn blær í grænum ga.rði
svæfir
grösin, sem hljóðiát biðu sólar-
lagspns.
En niðri i mýri litla lóan æfir
lögin sín undir konscirt morgun
dagsins."
Einitoenrailegt, hvað það er rílkt
fyi'ir afllri hinni lifandi náttúru
í Reykjavík, að Vatnsmýrin
sé svona mikil dásiem-d, mað-
ur skyldi haldia, að óþarfi vævi
að leggja fleiri ástsi-foraiutir. Og
svo skal hafldiira liístaihátíð i Nor-
ræn,a hús'iniu í Va'tnismýrinmi í
vor. Aldt ber að eimum brunni.
Á öðru stað segir Tóirrjas lika.
„Ennþá bríinnur mér í muna,
meir eai nokkism skyldi gruna,
að þú gafst mér undir fótirai.
Fyrir suraiain Frikirkjucia
fórum við á stefnumótin."
★
En við vorum bara að
um stokkön,dina núnia. Hitt,
kvæði Kára min.nti mig á,
þegar ég famn stoklkan'darhreið
ur í fyrsta siran. Það var við
rauðara læik, litaðan af mýrar-
raiuða, raeðan.vert við Gamla
Stekk, uppd í Kjós. En ég sé
það, að ef ég byrja að ri'fja upp
það æviraiýri núma, miurau mér
ekki endast dálkarnir, svo við
segjum hér kaldir og ákveðnir
amen eftir efminu, og höld-um
áfram næst oikkar Tjarnar-
göragu. Sjálfeagt endist húraokk
ur lengi. Það er rrvar'gt að sikoða
og eins og alkunna er, þá er
raát.túruskoðun eikki eindilega
bundin við felleg hús, gamflar
kirkjur, gamilar þjóðeiögur,
s'kýjafer, vinida, rosa og b'llíðu,
kvæði og vísur. Hún er alltaf
eitthvað, sem færir main.ra raær
la'rad'iniu, þar með nær þjóðimni,
alltaf síurag og kvik, sáliubæt-
andi, skapið kæta.ndi, líkamiran
stælaradi, — og svo verður áfram
bald í niæsta blaði, mínir elskan
legu. — Fr. S.
Úti
á
víðavangi
tala
sem
vair