Morgunblaðið - 23.02.1971, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 23. FEBRÚAR 1971
Jón G. Jónsson
frá Tungu — Minning
„Nú faekkar þeim óðum, sem
fremstir stóðu.“ Þessi setning
kom mér í hug þá er mér barst
sú fregn, að Jón frá Tungu
hefði látizt I Siglufirði hinn 14.
þessa mánaðar.
t
Móðir mín,
Margrét Tulinius,
lézt að heimfli sínu laugardag-
inn 20. febrúar. Jarðarförin
ákveðin síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Hrafn Tulinius.
t
Móðir okkar,
Guðbjörg Sigurjónsdóttir
Færech,
andaðist á heimili sftnu í Kaup-
mannahöfn 14. febrúar.
Karsten og Halldór Færech.
t
Eiginmaður minn,
Hans Richard Beck
frá KoIIaleiru,
Reyðarfirði,
andaðist þann 21. febrúar í
sjúkrahúsinu í Neskaupstað.
Fyrir hönd vandamanna,
Hallfríður Beck.
t
Móðir okkar,
Valhjörg Jónsdóttir,
Borgarnesi,
andaðisit í sjúkrahúsi Akra-
ness föstudaginn 19. febrúar
1971.
Jarðarförin ákveðin frá Borg-
ameskirkju laugai-daginn 27.
febrúar 1971 kl. 14.
Bílferð með Sæmundi frá Um-
ferðarmiðstöðinni kl. 10 f.h.
sama dag.
Finnbogi Ásbjörnsson,
Þorbjöm Ásbjömsson,
Sigurgeir B. Ásbjörnsson,
Sesselja Sigríður
Ásbjömsdóttir,
Guðjón Ásbjömsson.
Ég hef ekki það í huga, að
ekki komi maður í manns stað.
En hver maður hefur sín vissu
sérkenni og persónuleika. Og
þegar við, sem til elli erum
komnir, missum einhvern úr
fylkingu okkar, finmum við að
autt er sviðið og í minningu
okkar er einnig autt sæti, sem
áður var skipað.
Jón Guðmundur Jónsson hét
hann fullu nafni. Hann fæddist
á Gautastöðum í Stíflu norður
hinn 28. maídag árið 1880, son-
t
Faðir minn, tengdafaðir og afi
okkar,
Björgvin Guðmundsson,
trésmiður,
frá Seyðisfirðl,
andaðist að EHi- og hjúkrun-
arheimilinu Grund laugardag-
inn 20. þ.m.
María Björgvinsdóttir,
Jón Guðbrandsson
og dóttursynir.
t
Eiginmaður minn,
Böðvar Högnason,
lézt I Borgarspítalarmm 20.
febrúar.
Una Sigurðardóttir.
t
Aðalbjörg Magnúsdóttir,
Ásvallagötu 16,
verður jarðsungin frá Foss-
vogs'kirkju í dag kl. 13.30.
Pálmi Pálmason,
Sigurfinnur Arason,
Pálmi A. Arason.
t
Faðir okkar og tengdafaðir,
Sigurður ísleifsson,
húsasmiður,
Barónsstig 61,
verður jarðsettur frá Foss-
vogskirkju miðvifcudaginn 24.
febrúar ld. 13.30.
Kransar og blóm eru afþökk-
uð.
ur Jóns Jónssonar og konu
hans, Sigríðar Pétursdóttur frá
Sléttu. Var harrn af kjarnakyni
kominn í báðar ættir. Langafi
hans í föðurætt hét Jón Jóns-
son. Fluttist hann ungur úr
Eyjafirði, þá blásnauður, og tók
sér bólfestu í Fljótum; keyptí
Brúnastaði þegar jarðir Hóla-
stóls voru seldar í byrjun 19.
aldar og bjó þar stórbúi unz
hann lézt skömmu eftir 1840.
Var hann rómaður sjósóknari
og atorkumaður, höfðingi í lund
og stóð í fremstu röð samtíðar-
manna sinna, vel metinn og
vinsæll.
Ungur að árum fluttist Jón
með foreldrum sínum að Brúna
stöðum og ólst þar upp. Kom
snemma í ljós atorka hans og
kappgiimi, atórhugur og raun-
sæi. Hann sótti nám í Gagn-
fræðaskóla Akureyrar fyrstu
árin eftir að skólinn fluttist
þangað frá Möðruvöllum. Hann
stundaði nokkuð sjómennsku
jafnframt vinnu á búi föður
síns og reyndist snemma harð-
sækinn og kappsamur atorku-
maður, sem hafði yndi af vell
ræktuðu búfé og fór vel með
það. Hann kvæntist árið 1906
Sigurlinu Hjálmansdóttur frá
Stórholti. Lifir hún mann sinn.
t
Maðurinin minn,
Jón Ólafsson,
Hafrafelli,
andaðist í Landspítalanum að
morgni 22. þ.m.
Anna Runólfsdóttir.
t
Hjartans þakkir þeim, sem
sýnt hafa mér samúð við burt-
för manns míns,
Lofts Gestssonar,
Hjarðarhaga 42,
og sérstakai' þakkir til þeirra,
sem sýndu hormrn vináttu í
hans veikmdum.
Kristín Helgadóttir.
t
Öllum þeim mörgu, sem auð-
sýndu f jölskyldum ofckar sam-
úð við fráfall og jarðarför
ísaks Árnasonar,
Seljalandi,
Vestmannaeyjum,
þökkum Við af heilum hug og
biðjum ykfcur blessunar Drott-
ins.
Jón Þ. fsaksson,
Guðmunda M. Jónsdóttir,
Einar Jónsson.
Bjuggu , þau fyrstu árin &
Brúnastöðum í sambýli við for-
eldra hans, en fluttust svo að
Tungu í Sléttu vorið 1910. Voru
þau jafnan síðan kennd við
þann bæ. Keypti Jón fyrst
hálfa jörðina ásamt Þorgeirs-
stöðum. Hinn helminginn keypti
hann síðar ásamt Háakoti. Hafði
hann þar jafnan síðan stórt bú
og gagnsamt; undi aldrei við
lítinn hlut eða hálfunnið verk.
Hann undi eér jafnan bezt þeg-
ar mikið þurfti að vinna, starfs-
fús og starfsglaður. Búfé hans
var valið að gæðum, vel fóðrað
og gaf góðan arð. Hann húsaði
vel bæ sínn, sem áður var í van
hirðu, og gerðist mikill fram-
kvæmdamaður. Er mér í ljósu
minni þegar ég kom fyrst að
Tungu, veturinn 1912—1913, hve
búfénaður hans var vel rækt-
aður og vel hirtur. Bar hann
bóndanum gott vitni. Féll mér
þá þegar, sem og jafnan síðan,
vel við Jón að ræða. Kom í ljós
að hann lét sér vera fátt mann-
legt óviðkomandi, þótt land-
búnaðurinn væri hans mesta
láhugamál og hugðarefni. Ekki
hallaðist á með þeim hjónum
um myndarskap og góðan
þokka. Þau voru bæði höfðing-
leg í sjón og raun. Gerðu þau
snemma garð sinn frægan með
höfðingskap sínum og látlausri
reisn, vinmörg og vinföst.
Fleiri störf hafði Jón með
höndum en búskapinn. Hann
var lengi í hreppsnefnd og odd-
viti hennar tíu ár, mörg ár í
skattanefnd, úttektarmaður
jarða, sýslunefndarmaður átján
ár og hreppstjóri frá 1938, imz
hann hvarf frá Tungu. Ýmis
fleiri störf haf ði hann með
höndum í þágu sveitair sinnar,
þótt ekki séu þau hér talin.
Svo breyttust timar og jafn-
framt viðhorf. Skömmu eftir
1940 var reist rafvirkjunarstöð
við Skeiðsfoss. Hafði sú fram-
kvæmd þær orsakir að mikið
af landi Stíflujarðanna fór und-
Lr vatn, þar á meðal mestallt
engjatún Tungu, svo að vatnið
flæddi upp undir bæ, sem þó
var efst í túni. Engjar fóriu að
sjálfsögðu allar undir vatn.
Fluttust þau hjón þá frá Tungu
til Siglufjarðar og keyptu sér
snoturt íbúðarhús í bænum,
sem almennt var nefnt Tunga.
Mun þetta hafa verið á árabil-
inu 1942 til 1944. Bjuggu þau
þar við sæmilega starfsorku all-
mörg ár eða þar til fyrir
skömmu, er þau þraut svo þrek,
að þau kusu sér vist á elliheim-
ilinu í Siglufirði.
Oft kom ég til þeirra hjóna
eftir að þau fluttust til Siglu-
fjarðar. Þar var gömlum vinum
gott að koma, þótt breytt væri
um híbýli og háttu. Ekki rofn-
aði tryggð þeirra við gróður
jarðar og gamla vini. Ahuga-
málin voru mörg og sífrjó sem
áður, reisn hin sama. Aldrei
létu þau orð falla á þá leið, að:
mikils væri að sakna frá því
t
Þökkum innilega ajuðsýnda
samúð og vinarhug við amdlát
og jarðarför föður okkar, son-
ar, tengdaföður og afa,
Benedikts V.
Guðnnmdssonar,
Hafnargötu 6,
Bolungarvík.
Kristín Benediktsdóttir,
Stefán Bjarnason,
Bára Benediktsdóttir,
Kristján Þorleifsson,
HaraJdur Benediktsson,
Karen Kristjánsdóttir,
Víðir Benediktsson,
Björg Guðjónsdóttir,
Lárus Benediktsson,
Jóiianna Benediktsdóttir,
Ásrún Benediktsdóttir,
Benedikt Steinn Benediktsson,
Guðmundur Andrésson
og barnaböm.
sem áður, var, heldur tóku þau
ellinni með eioskærri ertillingu
og virtust una hlutskipti sínu
vel. Má vera, að þau hafi húga-
að fleira en tjáð var í orðum.
Þeim hjónum varð fjögurra
barna auðið. Verða þau hér tal-
in:
1. Hjálmar, dó í bernsku.
2. Sigríður kennari í Reykja-'
vík.
3. Ólöf húsfreyja í Kópavogi,
gift Eiríki Guðmundssyni tré-
smið og verkstjóra frá Þrasta-
stöðum.
— 4. Hilmar, lézt af slysförum
fyrir 17 árum, kvæntur Magneu
Þorláksdóttur frá Gautastöðum.
Ein dóttir fæddist Jóni áður
en hann kvæntist. Er það Dag-
björt gift séra Kristni Stefáns-
syni í Reykjavík. Öll eru þau
systkin vel gerð og mannvæn.
Fjögur voru fósturbörn þeirra
hjóna. Hafa þau ÖU komizt til
góðs þroska.
Að síðustu þetta:
Hinum látna vini mínium og
frænda sendi ég hugheilar
þakkir og árnaðaróskir yfir
geimdjúpið, en konu hans og
iniðjum votta ég heilhuga sam-
úðarkveðjur.
17/2 1971
Kolbeinn Kristinsson.
AÐ MORGNI þess 15. febr. sL
hringdi síminn á vinnustað mín-
um. Á hinum enda hans var
fóstursystir mín, er tjáði mér,
að faðir sinn hefði dáið kvöldið
áður. Þó fagna megi, er löngum
ævidegi lýkur án langvarandi
þjáninga, verður ætíð söknuður
samfara ástvinamissi. Með því
ég hygg að einhver annar taki
sér penna í hönd til að festa á
blað minningar hins stórbrotna
sveitarhöfðingja, þá mun ég
leiða hjá mér upptalningu á upp
runa, ættartölu og ehaistökum
störfum hans, en vil þess í stað
segja um hann nokkur orð al-
menna eðlis, eins og ég reyndi
hann og þekkti.
Þó að margs sé að minnast á
langri leið verður hér ekki
nema fátt eitt nefnt. Að vísu
má segja, að ekki gerist þörf
langrar lýsingar á Jóni frá
Tungu, eins og hann var al-
mennt kallaður af þeim, sem
þekktu hann eða kynntust eitt-
hvað, því þar var hann sjálfur
bezta vitnið, en það mun vera
allstór hópur samferðamanma
lágiir og háir, sem lögðu leið
sína heim að Tungu þau mörgu
ár, sem þau hjón, Jón og Sigur-
lína, bjuggu þar, og var öllum
tekið með sömu gestrisni.
Hann var farsæll og mikil-
virkur bóndi og hygg ég, að
hann hafi verið á réttri hillu
við ræktun á gróðurmold og bú-
fénaði. Þó minnist ég þess, að
hann lét orð að því faila, að
sjórinn hefði átt hug hans á
yngri árum, enda var hamn
fengsæll svo af bar, þá hann
látti fangbrögð við Ægi gamla.
Enda hefði hann sómt sér vel
við stjóm á fleyi um heimsins
höf, hefði það orðið hans vett-
vangur. Þannig hefur hugur
hans togast nokkuð á um hvert
ævistarfið skyldi verða. Hann
valdi og sigldi hraðbyri mót
erfiðum tímum þjóðarinnar og
sigraði í þeirri baráttu með því
að verða bústólpi sinnar sveitar
og í forsvari á ýmsum sviðum.
Hann var sér þess meðvitandi
á unga aldri að menntun var
einn af hyrningarsteinum hvers
þjóðfélags og með það í huga
aflaði hannn sér skólagöngu í
Gagnfræðaskóla Akureyrar en
en það var til undantekninga,
að ungir bændasynir gætu veitt
sér þann munað, sem skólagang
an var um og fyrir síðustu alda-
mót. Hann var árdagamaður
sína tíma og hvatti unga menn
og konur til starfs og dáða. Hon
um voru ríkulegar gjafir gefn-
ar til langs og gifturíks ævi-
starfs; líkamlega hreyati og
lífsgleði átti hann í ríkum mæli
og þann persómileika, sem afl-
aði honum óvenju mikiLs og
góðs vinahóps. Mér verður lengi
Framh. á bis. 25
, Börn og tengdaböm.
t
ÞORGEIR SVEIIMBJARNARSON
Sundhallarforstjóri,
andaðist að heimili sínu 19. þessa mánaðar.
María Þorgeirsdóttir, Hannes Valdimarsson,
Kristjana Arndal, Þorgeir Þorgeirsson.
t
ÓLAFUR A. GÍSLASON
stórkaupmaður,
lézt í Borgarspítalanum í Reykjavík sunnudaginn 21. febrúar
1971.
Fyrir hönd ættingja
Margrét Magnúsdóttir.