Alþýðublaðið - 09.07.1958, Blaðsíða 7

MiðvLkudagur 9. júlí 1958
AlþýðublaSiS
7
LeiClr allra, sem ætla að
kaupa eða selja
B I L
liggja til okkar
áli Mðbsson
@2
Biiasaian'
Klapparstíg 37. Sími 18€32
önnumst allskonar vaina-
og hitalagnir.
htestaréttar* og héraSs
dómslöginenn.
Málílutningur, Innheimta,
samningageirSir, fasteigna
og skipasala.
Laugaveg 27. Sími 1-14-53.
Hltalagnir s.f;
Símar: 33712 og 12898.
LokaS
vegna
sumarleyfis
Húsnæðismiðlunin
Samúðarkort
Slysavarnafélag Islands
kaupa flestir. Fást hjá slysa
1 varnadeildum um land allt.
í Reykjavík í Hannjeðaverzl
uninni í Bankastr. 6, Verzl.
Gunnþórunnar Halldórsdótt
ur og í skrifstofu félagsins,
Grófin 1. Afgreidd f síma
14897. HeitiS á Slysavamafé
i lagið. — ÞaS bregst ekkl. —
Vitastíg 8a.
KAUPUIft
prjónatuskur og vað-
málstuskur
hæsta verði.
Álafoss^
Þiiagholtstræti 2.
SKINFAXI h.f.
Klapparstíg 30
Sími 1-6484.
Tökum raflagnir og
breytingar á lögnum.
MótorviSgerðir og vi®
geSir á öllum heimilis—
tsekjusa.
Minnlngarspjo
Aæ Sn
fást hjá Happdrætti DÁS.
Vesturverij sími 17757 —»
V®íSarfæraverzl, Verðanda,
símí 13786 •— Sjómannaíé
lagí Reykjavíkur, sími 11815
— Jónasi Bergiriann, Háteigs
vegi 52, sírni 14784 — Bóka
vswl. Fróöa, Leifsgötu 4,
»ími 12037 — ólafi Jóhanns
eyái, RauðagerSi 15. sími
$3im — NesbúS, Nesvegi 29
---GuGra. Andréssyni gull
sniíð, Laugavegi Bö, símí
1S7S9 — í HafnarfírSí f Póst
JÉÉflteis,
Mrvtti kú árasoii, Ml
LÖGai ANNSSKR1F3TOF A
SkótavörSimtíg S8
c/o Páll Jóh. ÞorlcHsson ItJ. - Póith. $21
llw tHlóogmn - Stmhclnt; 4.1
• i ;
IUiUUHStUíiilMJn'tlU.i-i'-'Mt'íMi ii 'I- nji .11 n./ii n i>i.m, n.iiuiijái ■iim ujti .'i.iUii
Harry Carmichael
þær voru svo sem allar ei-hs.
Þegar hann kom fram á
þröskuldinn, leit hann enn um
öxl. Hún stóð enn hréyfirig&r-
laus og svipur hemiar var
þrunginn sársauka- og beizkju.
Hann mælti; Ef þú'villt hlýða
hoHráði mínu, þá læturðu frú
Barrett í friði, þú hefiir þégar
valdið henni nógri sorg. Það var
óheppilegt, að hann skyldi
ekki afhenda þér skjalatösk-
una áður en -ha-nn tók til fót-
anna frá öllu saman, hvað
segirðu um það? Það hefði
getað orðið þér nckkur hugg-
un í harminum eftir eiginrnann
annarrar konu,
Hún bar höndina fyrir and-
lit sér eins og henni hefði ver-
ið rekinn löðrungur. Flökt-
birtan frá arineídinum lék um
vanga henni og hún mælti
hægt og hikandi. Eg hef ekki
minnstu hugmynd um hvað
þér eigið við. Það stóð ekki til
að h'ann færði mér neinar
gjafir. . . og ég geri mér ekki
vonir um neina huggun.
— Þá verður þú ekki heldur
fyrir nemurn vonbrigðum,
svaraðj Quinn. En ég er nú
samt enn við það heygarðs-
hornið, að það sem skjalatask-
Höfum úrval af
Strandgötu 31.
(Beiht á móti Hafnar-
fjarðarbíói).
Kaffi
brennt og malað daglega
Molasykur (pólskur)
Strásykur
(Hvítur Guba sykur)
IndriðabúlS
Þingholtsstræti 15.
Sími 17283.
Vasadagbólfín
Fæst í ollum Böka'
verziimum.
Verð kr. 30.00
an hafði að geyma, myndi
hafa dregið sárasta sviðann úr
söknuði þénum. Hann glotti
meinlega um leið og hann hélt
úr úr dyrunum. — Þú mundir
ekki hafa þurft að kvíða
skorti það. sem eftir var æv-
innar, — gimsteinarnir, sem í
skjalatöskunni voru. eru auð-
æva virði.
FJÖRBI KAFLI.
Hann kom inn á ganginn
fyrir utan réttarsalinn einmitt
í sömu s-vifum og nafn hans
var kallað. Þegar hinn ein-
kennisklæddi réttarþjónn kom
auga á hann, varð honum að
orði: — Hvar í fjandanum
hefurðu eiginlega verið? Eg er
búinn að leita að þér eins og
saumnál 1 heystakki .... mig
-minnir að þá segðist ....
Kviðdómendur styttu sér
stundir við hósta og að ræskja
sig og snýta sér. Frú Barrett
dreypti á vatni. Whiteway sat
við hlið henni og skráðj tákn
nokkur á pappírsörk og dóm-
arinn fágaði gleraugu sín af
kappi.
Quinn vann eiðinn, stað-
festi að hann væri sá, er um
var að ræða og að hann hefði
verið farþegi með járribraut-
arlest þeirri, er lagði af stað
frá Leeds til Lundúna klukk-
an 5,15 síðdegis þann tuttug-
asta og fjórða jauúar. Þá var
hann beðinn að lýsa því sem
við hefði borið í ferðinni. Og
það var hliótt eins og í gröf
í réttarsalnum, þegar hann
skýrði frá því er gerðist síð-
ustu stundirnar áður en mað-
urinn í vaðmálsfrakkanum
hvarf úr tölu lifenda.
Erásögnin tók hann ekki
nema þrjár mínútur. Þegar
að lokurn hennar dró varð
dómaranum að orði. — Af frá-
sögn yðar virðist mega ráða,
að sá látni hafi hagað sér á
allan hátt eðliiega, þær stund-
ir, sem hann var návistum við
yður.
— Já, herra. Kannski sv-o-
lítið órólegur, en alls ekki svo
að það gæti vakið athygli sér-
staklega.
— En þér virðist nú samt
sem áður hafa veitt honum
furðu nána athýgli. Að
minnsta kost-i svo nána, að
þér getið lýst honum og öllu,
sem við bar, af mikilli ná-
kvæmni. Hvað veldur því?
— Eg hafði ekkert, hvorki
þai'fara né skemmtilegra að
gera, þegar ég ekki blundaði
hafði ég ekkert annað til að
virða fyrir mér. Sjónarsviðið í
járnbautarklefa að nóttu til
býr ekki y-fir sérlega mikilli
fjölbreytni.
— Satt er það, . . jú; ég
skil. Hann starði um hríð á
Quinn eins og haivn liefði
hann grunaðan um ósvífni.
Fargæzlumaðurinn hefur tjáð
okkur að þár hafið að fyrra
bragði hreyft þeirri spurn-
mgu hyað mundi hafa orðið
af samferðamanni yðar. Sam-
kvæmt yðar eigin frásögn fæ
ég ekki séð að þér hafið haft
néina ástæðu til að undrast
um hann. .. Hann þagnaði til
þess að veita Quknn tsekifæri
til skýringar og Quinn taut-1
aði: — Það var eins og hver
önnur hugdetta, herra.
— Einkennilegt það . . méy
lízt ekki þannig á yður, að þér
séuð líklegur til að láta sér-
kennilegar hugdettur hlaupa
með yður í gönur. Þér geriS
yður vitanlega grein fyrir því
að eiðurinn bindu-r yður til að
dylja ekki neitt?
— Fullkomlega, herra. Eg
hef sast réttinum upp alla sög-
una samkvæmt beztu vitund.
— Ekki alla söguna. mælti
dómarinn. Og hann bætti við
með þungum áherzlum: — Það
var þarna dálítið atriði við-
víkjandi skjalatösku nokk-
urri, herra Quinn. Hann blim-
skakkaði augunum yfir gler-
augnaumgerðina á forseta -kvið
dómsins og ræskti sig. Kvið-
dómeindurnir munu frásögn.
fargæzlumannsins hvað þetta
snertir . . ? Gott, ágætt. Að
svo mæltu snéri hann sér
aftur að Quinn og spurði höst-
um rómi: — Leituðuð þér í
skjalatösku hins látna, þegar
fargæzlumaðurinTi hafði af-
hent yður hana samkvæmt
eigin beiðni?
— Nei, her-ra. Eg leitaðí
DRANGEY
Framhald af 5. síðu. 1
ey, er þokunni óðum að létta
af Skagafjarðarfjöllum. Fjalla-
sýnin er glæsileg og tilkomu-
mikil. Húnvetningar sitja ekki
lengur einir að sólskininu, það
flæðir yfir héraðið, bráðum er-
allt baðað í sól. Báturinn tekur
stefnu til lands. Hamingjus-am-
ir ferðalangar liggja í makind-
um á þilfari bátsins og horfa
upp í himinninn eins og Ólafur
Ljósvíkingur og teygj-a úr öllumi
skönkum. En úti á firðinum rís
Drangey úr djúpi, þessi merki-
lega risaskepna þjóðsögu.nnar,
sem verið hef-ur Skagfirðingum
sú Ljómalind, sem dropsömust
hefur réynzt og happasælust og
sannkölluð bjargvættur hér'aðs-
ins í meira en þúsund ár.
Gestur Guðfinnsson. \
IEIGUBÍLAR
Silrtíi’ðastöð Stemðérs 1
Sími 1-15-80 1
Bifreiðastöð Reykjavíkur
Sími 1-17-20
Fsrfyglar, ferSa-
metæ.
í kvöld eru síðustu forvöð áð
tilkynna þátttöku í sumar-
leyfisferðina í Þórsriiöxdc. : Á
sunnudag verður géngið ';á
Skjaldbreið. Skrifstofan er*
opin kl. 8,30—10. Sími 15-937.
íiiii-:11■ 11- -' *.im.ii ii;ii;tii!!i!i'.i!:iiisi!:ii,!i!,u1i!ui!aom:iiani.nu!.íi!i»i:i!.tmn;i!i!JMi:n:i!i n 1'-"' " u-iuí-aflffi