Morgunblaðið - 22.02.1973, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTU'DAGUR 22. FEBRÚAR Í973
7
Bridge
Hér í«t á eftir skiemanitiliegt
spil frá leiknum miHi Hoiflands
ag Frektelands í Evrópoimótinu
1971.
NorSur
S: —
H: Á K-D G-7
6-54-3-2
T: 5
L: G 2
Austur
S: D-10-7-3-2
H: 9
T: KG-1074
L: Á-4
Suð«ir
S: Á-9-84
H: 10
T: D 9 6-3
L: D-10-8-5
Hvað á að segja á spil eins
og n-orður heíur? Hollenski spil
arinn vaMi að segje 4 hjörtiu og
fétek 11 slagi og 450 fyrir spilið.
Við hitt borðið notiuðu
frönsku spiiarannir, sem sátu
NhS, sagmkerfi þar sem opnun
á 2 t&glium er krafa um útitekt
og á féia.gi strax að segja frá
áisuim. Segnir geng.u þannig:
N. A. S. V.
2 t. 2 sp. 3 sp. 4 sp.
5 hj. P. 6 hj. 6 sp.
7 'hj. D. A.P.
Norður etr að sjáflfsögðiu
hnseddiur um að 6 spaðar vinn-
ist og segir því 7 hjörtu. Hvern
iig á honum að koma tii hugar
að hihir spilararnir eigi aiiir
einspil i hjarta og hanin fád því
sijag á hjairta.
A-V. fengu 3 slagi oig bol-
itenzka sveitin fékk 500'fyrir
eða sam.tais 950 á báðum borð-
um og græddi því 14 stiig á spii-
m.u.
Vestur
S: K-G-6-5
H: 8
T: Á 8-2
L: K 9-7 6-3
PENNAVINIR
13 ára stúltea óstear eftir að
skriifast á við jafnöidru sina,
sem viil fræðia hana um sögu
Vestimannaeyja og um gosið þar.
Vinsamiega skrifið tiT:
Susan Eason
3608 Semenary Avenue
Ridhmond Wa. 23227
USA
TVæir ungar vinkonur frá
Bandaríkjunum óska eftir
vinn.u hér, annað hvoa't við
barnagæziu eða húsverk, en ö-JB
vinna kemur til greina. Skrifið
tdJ:
Fiorence BoothaW
Uni.versity Park
Nottingham V. G.C.
20 4.
Köttur týndur
Pessi köttur heitir Depiii og
er stór og máteiM. Hann
er go'ár og hvitur, með bletrt fyr-
ir neðan nefið. Hanin hefiur ver-
ið týndur frá þvi á miðvikudag
ag þess er nú vinsamíega farið
á Jeiit við þá, sem orftið hafa var-
iir vúð Depil að hri.nigja i siíma
37919.
FRHMUflLÐSSfl&nN
DAGBÓK
B4RMMA..
Áki og veröldin hans
eftir Bertil Malmberg
Áki var enn vakamdj. Við og við haíði hann að vísu
blundað smástund, en alltaf hrokkið upp aftur. Litla-
Jónka hafði þá verið bjargað. Sama máli gilti því miður
ekki um Áka.
„Við vorum búnir að leita í öllum húsagörðum og
sundum, þegar mér datt í hug, að hann hefði ef til vill
farið út á' þjóðveginn. Og það stóð heima. Veslingurinn
litli hlýtur að hafa ráfað óraveg í myrkrinu, því fyrst
eftir klukkutíma göngu rákumst við á brúgald á miðjum
veginum. Það var þá Litii-Jónki, sem sat þar sofandi.
Það var ekki nokkur leið að vekja dren.ginn, svo Berg-
ström varð að bera harn heim. Og körfunni, sem hann
hafði meðferðis, hafði hann hvolft yfir höfuðið á sér.“
„Hvers vegn.a?“
„Það má guð vita.“
Stuttu seinna sagði móðir Áka: „Bergström hlýtur að
haía orðið feginn." „Hann er alitaf fárná]],“ svaraði faðir
hans. „En hamm rétti mér þó höndina áður en við skild-
um og sagði: „Þakka þér fyrir hjálpina.“ “
„Minna mátti það nú ekki vera,“ sagði móðirin.
„Ég veit ekki,“ svaraði faðirinn. „Þegar Bergström á
í hlut, finnst mér það a]]nokkuð.“
Áki heyrði, að faðir hans þvoði sér og fór síðan í rúm-
ið. Þá var slökkt á lampanum. En Áki ]á lengi enn með
opin augun og starði út í myrkrið.
HENRY
v
Þs'ð var ekki sá sami Áki, sem vaknaði í rúmi hans
næsta dag. Því hinm Ákinn var vanur að fagna hverjum
nýjum degi eins og blómaékreyttu afmælisborði hlöðnu
afmælisgjöfum.
Sá Áki, sem móðirin hiisti til að vekja, var varla
hressari í bragði en sá dauðadæmai, sem á að leggja upp
í sína hinztu för.
Og þax sem hann sat gegnt Aju við borðið í barnaher-
berginu og saup á kókóbollanum, flöktu augun ti] og frá
myrk og þung.
I dag mundi það gerast. Ef Bergström vissi ekki nú
þegar hver hafði gabbað Litla-Jónka á vilhgötur, þá
mundi hann komast að því von bráðar. Litli-Jónki mundi
ekki þegja yfiir þvi. Hann sá Bergström fyrir sér ógnar-
legan á svip. Augun skutu gneistum og bamdleggirnir
gengu upp og náður þar sem bamn stóð hálfboginn yfir
litlum dreng. Og dremgurinn var hann sjálfur.
Áki hafði brugðið sér í mörg líki sitt stutta æviskeið.
Hann hafði verið kálfur og hundur og járnbrautarlest
og ofuxsti og margt fleira. En hann vissi, að stæði Berg-
ström álútur yfir honum, væri hanm bara mjög lítill
dren.gur.
Hann flýtti sér, um leið og hanm sá sér færi, til Palla
Altins til að trúa honum fyrir vandræðunum. En Palli
Altin bló bara.
„Hann þorir ekki að snerta mig,“ sagði hanm, - „því
pabbi minm er íógeti. Um þig gegnir öðru máli. Pabbi
þinn er bara læknir.“
Áki stundi við. „Já,“ sagði hann.
SMÁFOLK
‘Í0U L00K LIKE Y THEV'RE ^
YOU JD5T SUALLOWEP 60IN6TO
A CHOCOLATE / 6IVE ME A
CAKE... x TE$TIMÖNIAL
li Vdinnek' j /srvi r
íc ,:> f

M—Í-JL
ALL THE KIDS THAT I PLAV
BAéEBALL UJITH ARE 60IN6 T0
6IVE ME ATE5TIMÖNIAL PINNERÍ
— JHIvað er að þér, stéri
bróðíir?
— I’HÖ er etnus og þú hal’ir
gieypt súkkulaðikölui . . .
— Þau a-tta »<t baJtla mér
heiðtarskvöldverð!
— AJiiir krakka.rnir, sem eru
með mér í fótbolta, ætla að
haida mér heiðurskvöldverð!
— Gráðw á almamakið . . .
þetta hlýtur að vera april-
gahb!