Morgunblaðið - 09.07.1974, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 9. JULl 1974
33
Skuggamynd i fjarska
FRAMHALDSSAGA EFTIR
MARIU LANG,
ÞÝÐANDL JÓHANNA KRISTJÓMSDÓTTIR.
50
sem hvert og eitt þurftu ekki að
skipta meginmáli, en þegar allt
var talið saman gáfu þau ýmsar
vísbendingar. Augljós óstyrkur
hans þegar morðið barst i tal.
Hann keðjureVkti svo, að það fór
meira að segjá í taugarnar á mér.
Og svo voru tilraunir hans til að
fá bæði Puek og mig til að standa I
þeirri trú, að Eva hefði verið svo
„sveitaleg", að enginn karlmaður
hefði viljað lfta við henni. Þar af
leiðandi væri fráleitt, að ástar-
ævintýri væri málinu viðkom-
andi. Einnig, að hann notaði alltaf
hanzka — meira að segja stund-
um inni við líka. Og mikilvægast
af öllu var þó týnda taskan...
Auðvitað var fyrsta hugsun mín
sú, að það hefði verið annað hvort
Staffan Arnold eða Pelle Bremm-
er, sem fjarlægði handritið. Staff-
an féll úr þeirri sögu, þegar hand-
ritið fannst í fórum hans, það var
of augljós viðleitni til að varpa
grunsemdum yfir á hann. Hin til-
gátan, að Pelle Bremmer væri
morðinginn og að hann hefði
ákveðið að fórna ritgerð sinni til
að leiða athyglina frá sér og losna
þannig við allar grunsemdir — sú
kenning var í sjálfu sér ekki svo
vitlaus og ég var dálítið hrifinn af
henni um tíma. A hinn bóginn
fékk ég sterklega á tilfinninguna,
að reiði hans og gremja væru
sönn og Einar var fyrir sitt leyti
alveg sannfærður um, að Bremm-
er hafði sagt satt og rétt frá
ástæðunni til að hann brauzt inn
til að reyna að grafa upp
Stagneliusarbréfið.
Svo kom Einar fram með þriðju
kenninguna, sem var að minnsta
kosti ekki fráleitari en hinar.
Ef, sagði hann, morðinginn
vildi ná f skjöl Pelles, hvers vegna
var hann þá að dragnast með
tösku, sem hlaut að setja hann í
samband við bæði Evu Cleason og
morðstaðinn. Nei, ég held satt að
segja, að taskan sé lykillinn að
ódæðinu. Og hvað vitum við um
hana? Við vitum, að Jan Hede átti
hana. Við vitum, að hann hafði
lánað Evu töskuna nokkrum dög-
um áður og við vitum, að taskan
var hlutur, sem hann var vanur
að hafa nálægt sér og sem hann
í-ið.
veitti enga teljandi eftirtekt leng-
ur. Þá hljóta það að hafa verið
ósjálfráð viðbrögð hjá honum að
rétta fram höndina og taka tösk-
una með sér þegar hann sá hana
liggja á borðinu heima hjá Bures-
hjónunum. Sérstaklega ef hann
hefur verið í miklu uppnámi eftir
morðið og hann hefur óttazt að
skilja eftir sig einhver spor. . .
Jan Hede hafði hlustað fjálg-
lega á skýringar lögregluforingj-
ans. Hann greip nú glaðlega fram
I:
— Stórkostlegt! Alveg frábært!
Það var nákvæmlega svona, sem
það gekk til. Ég hugsaði alls ekki
út í, að ég hafði ekki haft töskuna
meðferðis, þegar ég kom til Skill-
inggránd og ég tók hana með mér,
án þess að hugsa nokkuð út í þajð.
Ég gerði mér ekki grein fyrir
þessu töskumáli fyrr en Pelle fór
að æpa og væla um týndu ritgerð-
ina sína. Ég hélt ég myndi fá slag,
þegar mér varð ljóst, að þetta
umtalaða handrit lá í töskunni
minni í glugganum og hafði legið
þar óheyft sfðan á sunnudaginn.
Fyrsta hugsun mín var, að ég
þyrfti að losna við það hið fyrsta.
En svo datt mér í hug, að annað
hvort Puck eða Lillemor hefðu
komið auga á töskuna og loks
sagði ég við sjálfan mig, að ekki
tjóaði annað en að láta töskuna
vera þar sem hún var komin. En
ég tók þó alla pappírana upp úr
töskunni og lagði þá í skúffuna
hjá Staffan. Það var ekki ætlun
mfn að kasta grunsemdum á
hann, en mér fannst hann eiga
skilið að fá ritgerðina í hendur,
þar sem Pelle hafði komið sví-
virðilega fram við hann.
Christer kinkaði kolli.
— Mér bauð f grun, að Einar
hefði fundið réttu slóðina. En það
var þó eitt, sem var Jan Hede í
hag. Ég var næstum handviss um,
að gesturinn, sem Ingmar Grand-
stedt sá við Skillinggrand, væri
morðinginn. En um það leyti var
Jan Hede hér á bókasafninu. Sú
hlið málsins tók algerum stakka-
skiptum, þegar í Ijós kom, að
morðið hafði ekki verið framið
fyrr en eftir klukkan hálf níu.
Hvernig var nú háttað fjarvistar-
I
I
I
I
I
I
I
sönnun Jans Hede? Sá möguleiki |
var fyrir hendi, að hann hefði ■
skroppið frá milli klukkan 8.55 og *
9.45 án þess að nokkur hefði veitt |
því sérstaka athygli. En duga |
fimmtfu mínútur til að drepa .
mann og komast aftur hingað á ■
þeim tíma? Kannski, ef hann |
hefði tekið sér leigubíl, en var ■
trúlegt að hann myndi leggja sig J
.í þá hættu? Og ef hann hefði I
verið í burtu f tíu mínútur eða |
kortér í viðbót hefði ég verið .
sannfærður um, að hann væri ■
hinn seki. Hver var það, sem |
hafði sagt, að hann hefði verið ■
kominn á safnið aftur klukkan J
kortér fyrir tíu? Það voru I
Bremmer og Segerberg, sem |
höfðu setið og rætt við hann ■
niðri í reykherberginu. En f kvöld *
sá ég, að tfmaskyn Segerbergs er I
ekki alltaf öruggt og hann |
viðurkenndi, að maður sæti ekki ■
með klukkuna í hendinni og •
glápti stanzlaust. Þetta gat því |
þýtt, að Jan Hede hefði komið I
seinna en þeir Segerberg og .
Bremmer höfðu álitið.
Föli ungi maðurinn í glugga- ■
kistunni brosti dauflega.
— Ég kom rúmlega tfu. Ég |
læddist inn án þess að þeir |
tækju eftir enda voru þeir nið- !
ursokknir í samræður. Þegar I
stund var liðin sagði ég: „Það er |
nú meiri tíminn, sem fer í svona ■
rökræður. Hér hef ég setið síðan ^
klukkuna vantaði kortér í tfu og |
við höfum ekki komizt að neinni I
niðurstöðu enn.“ Og þeir ginu við J
þessu. I
Hann virtist hugleiða eitthvað J
með sjálfum sér og sagði sfðan: I
I
— Segið mér í hreinskilni, lög- |
regluforingi. Hvenær voruð þér J
alveg vissir um að það væri réttur I
aðlili, sem þér grunuðuð?
— Raunverulegt
samband
Framhald af bls. 11
er ég sótti til Þorsteins, í alllöng-
um inngangi, og Þorsteinn sýndi
þá háttvfsi að gera engar athuga-
semdir við þennan inngang nema
á einum stað: Þar sem ég ræddi
um — að ég vil meina — hinn
trúarlega þátt kenninga dr. Helga
og taldi hliðstæðu með honum og
skilgreiningu James á átrúnaði,
breytti Þorsteinn orðalagi mínu í
að „merkilegt samræmi" væri þar
á milli.
I ljósi þessarar ágætu viðskipta
minna við Þorstein varðandi fyrri
greinina, kemur mér nú ákaflega
spánskt fyrir sjónir, þegar hann
sakar mig um að hafa svikizt
aftan að þeim Nýalssinnum með
lýsingu minni af sambands-
fundinum. Það var stjórn Félags
Nýalssinna, sem bauð mér að sitja
þennan sambandsfund. Ég
skrifaði síðan lýsingu af honum,
eins og hann kom mér fyrir sjónir
— og þar birtust einungis mín
persónulegu viðhorf til þessa eina
tiltekna fundar. Þorsteinn hlýtur
að sjá sjálfur hversu fráleitt það
er að ætlast til þess að hafa íhlut-
un um það hvernig ég lýsti þess-
um fundi. Eg sótti engar upp-
lýsingar til Nýalssinna á þessum
fundi og þurfti því ekki að bera
neitt undir þá. Það hvarflaði held-
ur aldrei að mér, að Þorsteinn
ætlaðist til slíks, hann orðaði það
aldrei við mig en mátti þó vita, að
varla færi ég að sitja fundinn ef
ég hygðist ekki notfæra mér það,
sem þar bæri fyrir augu og eyru.
Aðdróttanir hans um óheiðar-
leika af minni hálfu eru því mark-
leysa og skortur á háttvísi. Um
önnur atriði þessarar athuga-
semdar Þorsteins ætla ég ekki að
fjalla — honum er að sjálfsögðu
frjálst að hafa sínar skoðanir á
greinum mínum og gagnrýna þær
— með heiðarlegum rök-
stuðningi.
bvs
I
— Tja, sagði Christer — ég hef .
verið á leiðinni f markið í allt *
kvöld og hef smám saman orðið |
vissari í minni sök. Ég reyndi að 1
leggja þetta kerfisbundið niður .
fyrir mér, meðan Kersti og Görel I
voru að tala og þá varð mér ljóst, |
að allar lfkurnar hnigu í sömu átt. |
VELVAKAIMOI
Velvakandi svarar I sima 10-100
kl. 10.30 — 1 1.30, frá mánudegi
til föstudags.
0 „Hætt við
skúrum“
Björn L. Jónsson skrifar:
1 dálkum Velvakanda 3. júli
reynir Borgþór H. Jónsson, veður-
fræðingur, að réttlæta ofangreint
orðalag með tilvitnun f orðabók
Menningarsjóðs, og sjálfum
finnst honum „skemmtilegra" að
segja „hætt við skúrum“en“senni-
lega skúrir“. Ég á þó bágt með
að trúa þvf, að hann sjái ekki
blæbrigðamuninn á þessu tvennu.
Upphaflega er þetta orðalag
komið inn f veðurspárnar fyrir
daga núverandi veðurfræðinga
við Veðurstofuna, vafalaust að
sumarlagi, þegar veðurfræðingur-
inn — ef til vill ég sjálfur — setti
sig í spor bóndans, sem á hey úti.
Mörgum árum sfðar er það svo
Pétur Pétursson útvarpsþulur,
sem opnar augu mín fyrir því í
morgunútvarpi, að þarna sé
óheppilega að orði komizt f veður-
spánni, þegar jörðina þyrstir eftir
regni eftir langvarandi þurrka.
Varla get ég hugsað mér, ef farið
væri að spá fyrir sólfari, að
nokkur veðurfræðingur segði:
„hætt við sólskini í dag“. Þetta
orðalag bendir til, að i augum
þess, sem kemst þannig að orði, sé
eitthvað óæskilegt á ferðinni.
Þannig mundi setning eins og
þessi: „Hætt er við, að vinstri
stjórn verði áfram við völd í land-
inu“ ekki sjást f Þjóðviljanum. Og
ég er ekki viss um, að Borgþóri
þætti „skemmtilega" að orði
komizt, ef einhver segði: „Það er
hætt við, að veðurspárnar eigi
eftir að batna", eða ef læknir
kæmi til hans sem sjúklings og
segði: „Það er hætt við, að þú
verðir orðinn frfskur á morgun“.
Slíkt orðalag tel ég eigi að
hverfa úr veðurspám, sem eiga að
vera hlutlausar, án óskhyggju. Og
með þeim orðum kveð ég Borgþór
og aðra gamla og góða vini og
samstarfsmenn á Veðurstofunni,
um leið og ég vil þakka fyrir
ágætar og greinargóðar veður-
fregnir á sjónvarpsskerminum, er
taka þeim fram, er ég hefi séð f
Englandi og á Norðurlöndum
Björn L. Jónsson.“
# Kveðjatil
framsóknarmanna
Læknir á Reykjavík á þetta
bréf:
„Sjálfstæðisflokkurinn er sigur-
vegari alþingiskosninganna 1974.
Þetta þarf ekki að koma neinum
hugsandi manni á óvart.
Framsóknarflokkurinn hefur
leikið hættulegan leik undan-
farandi þrjú ár með því að hleypa
ofstækismönnum marxistatrúar-
bragðanna inn í stjórnarráðin.
Alþýðubandalaginu hefur á fá-
einum mánuðum tekizt, eða náð
ótrúlegum árangri við, að koma
fram þremur helztu áhugamálum
sínum um þessar mundir: Að
leggja ísland varnarlaust að
fótum heimskommúnismans, —
að nota landhelgismálið til að ala
á úlfúð milli Islendinga og sam-
herja þeirra innan NATO og
veikja traust íslenzkrar alþýðu á
efnahagssamstarfi VesturEvrópu-
búa, — og að koma efnahag Is-
lendinga í kalda kol.
0 Veizla Goðmundar
á Glæsivöllum
Skelfdur kemur Framsóknar-
flokkurinn úr veizlunni með
kommúnistum. Þeir, sem setið
hafa boð Goðmundar á Glæsi-
völlum, fýsir ekki í fleiri.
Framsóknarflokkurinn hefur
laxerað og losað sig við Ólaf
Ragnar Grfmsson og fleiri vond
efni.
Flokksforystan getur nú hugsað
skýrar eftir að hafa losnað við
vinstri flónin, sem hurfu af
líkama flokksins ásamt með
téðum Grímssyni. Nú er tækifæri
fyrir Framsóknarflokkinn að
reka af sér það orð, að hann geti
ekki verið hreinn og einlægur í
neinu pólitisku stórmáli.
Linurnar í varnarmálunum
hafa skýrzt, — allur þorri fram-
sóknarmanna vill, eins og sjálf-
stæðismenn, eiga samleið með
Bandaríkjamönnum í varnar-
málum í vorum heimshluta.
0 Magnús þekkir
höfuðandstæðing-
inn
Magnús nokkur Kjartansson
hefur réttilega bent á Sjálfstæðis-
flokkinn sem höfuðandstæðing
klíku sinnar. Hin pólitfska spurn-
ing dagsins er auðvitað þessi:
Marx-isti eða and-Marxisti.
Sjálfstæðismenn eru hiklausir
andstæðingar marxisma í hvers
konar geri.
Gangið því ekki að þvf grufl-
andi á Skólavörðustígnum, að á
ykkur verður haft vakandi auga
og reynt verður að eyða áhrifum
ykkar innan launþegasamtaka,
skólakerfis, útvarps og sjónvarps.
0 Ný sóknarlota
að hef jast
Sjálfstæðismenn munu nú
hefja mikla sóknarlotu í nafni
mannlegs frelsis, f nafni mann-
gildis og mannúðar og til að
vernda landsmenn gegn frekju
pólitfskra uppáþrengjara.
Rógberar verða vonandi teknir
til bæna af dómstólum og almenn-
ingi.
Andlegt ástand kjósenda er
góður jarðvegur fyrir þéttings-
góða samstöðu og markvissa
stjórnarstefnu sjálfstæðismanna
og framsóknarmanna.
Málgögn Framsóknarflokksins
verða að leggja niður móðursýkis-
legar aðdróttanir í garð sjálf-
stæðismanna og láta sér skiljast,
að frjáls verzlun er til blessunar
fyrir allan landslýð.
Þessir flokkar eiga báðir f
röðum sínum ágæta og gætna
forustumenn, sem eiga að bindast
um það samtökum að skapa ró í
pólitísku lffi Islendinga, gætni i
fjármálum og svikalausa sam-
stöðu með þjóðum, er eiga sömu
utanríkispólitísku hagsmuna að
gæta sem við hér á norðurhjara."
» ,
jllorijuublitbib
margfaldar
markad wðar
W
Jane Hellen
wnnfr
cJ&vt\o.riókci í*
Sufturlandsbraut 10.
simi HH080