Morgunblaðið - 02.08.1974, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 2. AGUST 1974
29
BRUÐURIN SEIvt
■ ■ % # /V Eftir Mariu Lang
■ I ii |™ Þýðandi: Jóhanna Kristjónsdóttir
17
má ég taka fram enn einu sinni,
að það er við Anneli að eiga, og
hún er satt að segja ákaflega
óvenjuleg stúlka.
Og Christer fékk það staðfest
rétt einu sinni enn, að það er
ómögulegt að henda reiður á því,
sem f konusál hrærist. Gat verið,
að Dina væri að skrökva? Og gat
verið, að Anneli hefði einnig ver-
ið að skrökva og tilfinningar
hennar til unnustans hefðu verið
allt aðrar en hún gaf í skyn?
Hvernig gat hann verið viss um
nokkurn skapaðan hlut í þessu
máli?
Hlé varð á samræðum þeirra,
þegar þjónninn birtist og Christer
mundi allt í einu eftir, að hann
hafði ekkert borðað sfðan
snemma um morgunin. Dina sagði
að hún hefði ekki fengið almenni-
legan mat í f jóra dag og matarlyst
hennar gaf til kynna, að það væri
ekki fjarri sanni. Þau snæddu af
beztu lyst gómsætan málsverðinn
og minntust ekki á allar þær
spurningar, sem brunnu á vörum
beggja meðan þau neyttu matar-
ins... Þau skröfuðu vítt og breitt
um starf Dinu f bankanum, um
veðrið, um sameiginlega kunn-
ingja. Dina spurði, hvernig Einar
Bure liði og Christer fánn, að
hann saknaði Puck. Hann gaf
dýrðlegar lýsingar á eins ára
gömlum syni þeirra, sem hann
var guðfaðir að, og Ioks sagði
Dina brosandi:
— Ekki skil ég, hvers vegna þú
hefur ekki gift þig?
— Ég hef ekki enn fundið þá
réttu. Hann lyfti glasinu sínu.
Hvernig væri að ég spyrði þig
sömu spurningar?
Hún yppti öxlunum.
— Ég verð að segja hinn hryggi-
lega sannleika — það vill mig
enginn.
Var einhver beizkja f rómnum?
Ef svo hafði verið, tókst honum
ekki að skýra þá hugsun fyrir sér
til hlftar, því að Sebastian Petren,
sem virtist vera á útleið gekk
framhjá borðinu þeirra.
Hann var blóðrjóður í framan
og sveittur langt upp á skallann,
og hann beygði sig fram og hvfsl-
aði:
— Einkennileg saga. Slíkt og
þvflíkt hefur aldrei gerzt hér f
Skógum. Og mikið skelfing finn
ég til með henni Gretel.
Við þessari yfirlýsingu var svo
sem ekkert sérstakt svar. Christer
spurði:
— Hvernig kom hún þér fyrir
sjónir í gær? Anneli auðvitað...
Var hún æst? Þunglynd? Leið yf-
ir einhverju?
Svarið var eins virðulegt og
hægt var að búast við eftir allt
það kampavfn, sem hann hafði
innbyrt.
— Ég sá Anneli ekki í gær.
Christer sagði rólega.
— Þá her ég misskilið það. ..
Mér hafði skilizt, að hún hafði
komið f heimsókn á skrifstofuna
um eitt leytið.
— AIls ekki. Og klukkan eitt...
var ég heldur ekki á skrifstof-
unni.
En augnaráðið var hvarflandi
og hann forðaðist að horfa beint
framan í lögregluforingjann.
Christer hélt áfram hlífðar-
laust, vægðarlaust.
— Og það vill ekki svo til að þú
hafir hitt hana nokkru síðan hjá
Falkman?
— Hjá... hjá...
Það var óhugnarlegt að sjá
hvemig hann skipti litum, og
Dina hugsaði með sér, full skelf-
ingar, að hann myndi sennilega fá
hjartaslag á staðnum.
Christer grip í manninn, sem
virtist vera að hnfga út af. En
hann reif sig lausan og reikaði f
átt til dyra. Christer settist aftur,
hann var bæði iðrandi og reiður.
— Það er alveg dæmalaust, að
það er aldrei hægt að ljúka sam-
tali við þennan mann...
Dina starði á hann og var for-
vitnin uppmáluð.
— Hvað f ósköpunum varstu að
tala um? Hvers vegna varstu að
minnast á Fanny Falkman? Varla
hefur Sebastian verið þar í gær?
Christer ákvað að vera- hrein-
skilinn. Hann sagði frá heimsókn
þeirra Berggrens í verzlunina og
þeim einkennilegu orðum, sem
gamla konan, Gustava Eriksson,
hafði látið falla.
Dina vék samstundis að einu
atriði.
— Það kom aðeins einn skúr í
gær og þá stóð ég einmitt fyrir
framan verzlunina og Anneli var
inni. Ef Gustava gamla er viss um,
að'Sebastian hafi laumazt út, ein-
mitt þegar rigningunni slotnaði,
þá er augljóst, að hann HEFUR
VERIÐ ÞAR ALLAN TÍMANN.
En Christer, það nær ekki nokk-
urri átt?
Christer varð enn hugsað, að
hún væri alveg sérstaklega lagleg
og viðfelldin stúlka, einnig þegar
hún var alvöru gefin. Löngun
hans til að ræða hvarf Annelis
dvínaði óðfluga. Og það var ekki
fyrr en síðar um kvöldið, að þau
komu aftur að því.
— Segðu mér nú, Dina, hver er
þfn raunverulega skoðun á hvarfi
Annelis? Enda þótt hún hafi ekki
trúað þér fyrir innstu leyndar-
málum sínum, þá hlýtur þú að
hafa verið sú manneskja, sem
þekktir hana bezt. Skeyttu ekki
hætis hót um staðhæfingar þeirra
Sebastians og Fannyar, þær fá
hvort sem er engan veginn stað-
izt. Ekkert er svo óskiljanlegt, að
skýring finnst ekki á þvf að lok-
um.... Heldurðu að hún hafi
bara ákveðið — si svona upp úr
þurru — að stinga brúðguma sinn
af?
— Ja-a... Hún dró seiminn og
horfði ráðleysislega á hann. — Já
ég býst við ég gæti ekki komizt að
neinni annarri niðurstöðu. En þó
LJOS &
ORKA
GLÆSILEGIR
ÞÝZKIR
GÓLFLAMPAR
Velvakandi svarar í síma 10-100
kl. 10.30 — 1 1.30, frá mánudegi
til föstudags.
9 Til hvers þjóð-
búning ef ekki
á þjóðhátíð?
Fanný Jónmundsdóttir
sendir okkur eftirfarandi bréf:
„Islenzki þjóðbúningurinn er
hátíðlegasti klæðnaður, sem
fslenzk kona getur skartað. Eða er
það ekki?
Á þjóðhátíðinni á Þingvöllum
voru margar konur þessarar skoð-
unar og skörtuðu þær sínu feg-
ursta og jafnvel voru stúlkubörn
allt niður í tveggja ára aldur á
upphlut til augnayndis og ánægju
fyrir alla þá, sem voru f hátíðar-
skapi, og það voru vfst flestir.
Það eru ekki allar konur, sem
eru svo heppnar að eiga sér þjóð-
búning. Þetta er dýr klæðnaður,
sérstaklega skautbúningurinn, en
þar skiptir þó miklu máli, hversu
miklu silfri hann er búinn.
Það fór ekki á milli mála á
þjóðhátíðinni, að mikill jöfnuður
ríkir manna á meðal hér á Islandi.
Það er ekki sízt alrtiúgakonan,
sem virtist hafa haft efni á þvf að
eignast þjóðbúning.
Konur fyrirmanna þjóðarinnar
virtust ekki eiga þjóðbúning.
En hvernig er það, hafa ekki
einhverjar þessara ágætu kvenna
fengið að gjöf þjóðbúning og jafn-
vel skautbúning?
Hvenær ætti það betur við en
einmitt á þjóðhátíð að bera slíkan
búning?
Nei, sannleikurinn er sá, að
flestar fyrirkonurnar, sem sér-
staklega var boðið stúkusæti á
þjóðhátiðinni fannst betur til-
Ef ViAWN VfEFO^ YIIG \
VES5D V£6!N0M £E
VÁ VEW) £6 V/Í/.A0S/
fallið að vera í „safarifötum" eða
einhverju slfku I tilefni dagsins.
Hvár er nú allur hátfðleikinn?
Ég sá aðeins tvær konur meðal
fyrirkvenna, sem báru þjóð-
búning. Kona biskupsins, frú
Magnea Þorkelsdóttir, var í mjög
fallegum upphlut með stór-
fallegan möttul, og frú Sigurlaug
Bjarnadóttir, alþingismaður,
kona Þorsteins Thorarensens, bar
peysuföt með sérlega smekklegn
vaðmálssvuntu út fslenzku hand-
ofnu efni.
Þessar konur báru af öðrum
konum f heiðursstúkunni.
Fanný Jónmundsdóttir.“
9 Skotthúfan og
skautfaldurinn
Bréf Fannýjar minnir Vel-
vakanda á það, að hann átti orða-
stað við unga stúlku nokkrum
dögum fyrir þjóðhátfðina og var
þá einmitt rætt um þjóðbúninga.
Stúlkan sagðist hafa verið að
hugsa mikið um það að koma sér
upp þjóðbúningi, annaðhvort
peysufötum eða upphlut, fyrir
þjóðhátíðina, en sagðist ekki geta
hugsað sér að ganga um með
„þessa asnalegu skotthúfu", eins
og hún orðaði það.
Hún sagðist hafa orðað það við
fullorðna konu, sem hún þekkir
hvort ekki mætti einfaldlega
sleppa skotthúfunni, en sú taldi
það af og frá. Þar með hafi þetta
mál verið útrætt frá sinni hendi.
Þetta leiðir huganna að þvf,
hvort það sé i raun og veru
nauðsynlegt að bera höfuðföt við
þjóðbúningana.
Nú verður að vfsu ekki sagt um
skotthúfur, að þær séu þung
höfuðföt og óþjál f meðferð, hvað
sem fegurð þeirra lfður, en skaut-
faldurinn erþað áreiðanlega. Vel-
vakandi þekkir tvær konur, sem
báðar eiga skautbúning og hafa
haft mörg tækifæri til að bera
hann, en hafa sjaldnast gert það
vegna þess, að þetta er ekki
búningur, sem konur bregða sér f,
heldur er nauðsynlegt að fá hjálp
við að klæðast honum, og ekki á
allra færi að veita þá hjálp, auk
þess sem nauösynlegt er að gera
ráð fyrir sérstakri hárgreiðslu,
svo vel fari.
Skautfaldurinn er tígulegur
höfuðbúnaður, sem getur verið
vel við eigandi við mjög hátíðleg
tækifæri, og sjálfur búningurinn
er ákaflega fallegur, eins og fáum
getur blandast hugur um.
Það er ekki úr vegi að ætla, að
stundum hafi skotthúfur og
skautfaldurinn beinlfnis orðið til
þess að draga úr því að konur hafi
komið sér upp þjóðbúningi, og er
þá illa farið.
Nú þætti okkur vænt um að fá
skoðanaskipti um þetta, þvi að við
hér á ritstjórninni erum þvf
miður ekki svo vel að okkur f
islenzkum klæðaburðarfræðum,
að við treystumst til að skera úr
þvf, hvort það séu kannski helgi-
spjöll að klæðast þjóðbúningi, án
þess að skotthúfan eða skaut-
faldurinn séu borin einnig.
# Hestar á ösku-
haugum Reykja-
vfkurborgar
Sigrfður Hallgrímsdóttir
hafði samband við Velvakanda
vegna bréfs frá sauðavini, sem
birtist hér í dálkum s.l. miðviku-
dag.
Það er þó ekki efni bréfsins,
sem Sigríður vildi gera athuga-
semd við, heldur hugleiðingar
Velvakanda í framhaldi af þvi.
Þar segir, að sorphaugar okkar
Reykvfkinga séu rammgirtir og
vel varðir, en Velvakanda hefði
verið nær að athuga málið betur
áður en hann fór að hælast um
yfir ffnirfinu.
Sigríður segir nefnilega, að á
sorphaugunum sé jafnan fjöldi
hesta innan girðingarinnar, en
hliðið sé opið allan daginn.
Fyrir skömmu átti hún leið
þarna upp eftir og ofbauð að
horfa á skepnurnar rffa f sig
skemmdan mat og annan úrgang.
Hún nefndi þetta við eftirlits-
menn, sem þarna voru, en þeir
sögðust ekki geta staðið f því að
reka hestana út um hliðið. Hún
sagðist þá hafa spurt, hvernig því
yrði tekið, ef hestarnir dræpust,
en svarið var þá á þá leið, að þeir
hlytu þá að vera löngu dauðir ætti
það fyrir þeim að liggja að éta
sorp sér til óbóta.
Sigrfður sagði, að hestar þessir
hefðu verið frá Gufunesi, en fyrir
nokkrum árum hefðu hestar
þaðan einmitt komizt í skemmt
hveiti á sorphaugunum og hefðu
þeir orðið fárveikir af.
Hún bætti þvf við að lokum, að
sér fyndist, að dýraverndunar-
samtök ættu hiklaust að láta þetta
til sín taka.
Velvakandi vill aðeins bæta þvi_
við, að vandalítið hlýtur að
vera að gæta þess, að hestar eða
aðrar skepnur komist ekki inn
fyrir hliðið á sorphaugunum, þar
sem hliðið er aðeins opið á
daginn, auk þess sem verðir eru
hafðir á staðnum, þegar
haugarnir eru opnir, en að öðru
leyti er þessum athugasendum
beint til heilbrigðisyfirvalda.
I/
'(
VE V/AWN VIIG IKKI
úV VES50 ‘ofóAX A YKMGOW
VÁ VRIM ÍG ‘bMVSYlotQÍ
IV mu M£F0R YIIG \ V£SS0M
VR/tLVÓYll LW S)AG £NNVA
M£IMTA ÍG \<AuP(YÆKKOW/
kakto m a? vm/
EINJ5 OG 5m5\GGM
EINNIG
ÚRVAL
DANSKRA
GÓLFLAMPA
LANDSINS
MESTA
LAMPAÚRVAL
LJÓS &
ORKA
Suóurlandsbraut 12
simi 84488
Jötul
Ofnar
í sumarbústaðinn
nýkomnir.
Brenna öllu.
V E R Z LU N 1 N
G Eísil m
Vestugötu.
nucivsmcnR
^*-*22480