Morgunblaðið - 17.03.1977, Blaðsíða 17
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 17. MARZ 1977
17
r r
„Eg neiti I ^opescu —
hetta er mt >ira iindrið”
IXV' X VW V/X JL iiV
„HANN hreyfir höfuðið — hann er lifandi!"
Mikill harmur hefur duniS yfir Búkarestbúa eins og alkunna er af fröttum.
Þar hafa hundraS manna látizt og æ fleiri Ifk hafa veriS aSfinnast þar sfðustu
daga. En einstöku Ijósglætur og gleSiatburSir gerast einnig. ViS rústir
Continental-hótelsins f Búkarest varS einn slfkur nú fyrir tveimur dögum eSa
svo. Stórar jarSýtur og gröfur voru aS störfum og allt f einu kom í Ijós
mannslfkami langt uppi ð rústahaugnum og innan um allt brakiS. Allir héldu
aS þama væri enn eitt fómarlambiS fundiS látiS. Svo hreyfSi maSurinn allt f
einu höfuSiS. Mannfjöldinn, sem fylgdist meS fyrir neSan rústahauginn, rak
upp fagnaSaróp og björgunarmenn gerSu tafarlaust róSstafanir til aS komast
aS manninum. Stigabfl var ekiS fram og björgunarlyftu var komiS eins nærri
honum og unnt var og eftir töluvert amstur tókst aS ná manninum niSur á
jafnsléttu. Þá hafSi hann legiS i 112 klukkustundir f rústunum. Hann var
meS lokuS augu og virtist meSvitundarlaus. Ekki var mikla áverka á honum á
sjá, utan þess aS Ifkami hans var þakinn marblettum. En þegar komiS var
meS hann til sjúkrahússins opnaSi maSurinn allt f einu augun og sagSi: „Ég
heiti Mirecea Popescu. Þetta er meira undriS."
Popescu er prófessor f hagfræSi f Búkarest og hann var áSur rúmenskur
meistari f hnefaleikum. Popescu fannst f leifum þess sem hafSi veriS
stigagangur fyrir jarSskjálftann. Mun hann hafa falliS nokkrar hæSir niSur og
er taliS undur og stórmerki aS hann skyldi komast lífs af eins og hann hafSi
lent. Fjórir til viSbótar fundust á Iffi f rústum þessarar sömu byggingar, en
þeir virtust ekki hafa hrapaS jafnt langt niSur og Popescu.
r ^
Tf'w- • *| r
Harðsoðinn bofi var
dáðastur manna á ítaliu
Á SlÐUSTU sjö mánuðum hefur
hann öðlazt þvílíka frægð á ítalíu,
að líkja má við þann frama sem
kvikmyndastjörnum hefur fram
að þessu aðallega fallið i skaut.
Itölsk blöð hafa verið uppfull af
frásögnum af gerðum hans, hann
hefur haldið blaðamannafundi
sem sjónvarpað hefur verið frá og
velþekktur kvikmyndafram-
leiðandi hefur kunngert áform
um að gera kvikmynd um ævi
hans. Það þykir ekki skaða, að
honum svipar ögn til franska
leikarans Alans Delons og því
kemur heldur engum á óvart að
nlu hundruð af þúsund konum,
sem ítalskt vikurit í Mianó spurði
um álit á honum, sögðust bera til
hans hinn mesta ástarhug.
Og sá, sem nýtur allrar þessarar
athygli og hylli, er reyndar hörku-
bófi að nafni Renato Vallanzasca
27 ára gamall. Hann hefur viður-
kennt opinberlega að hafa skipu-
lagt þrjú mannrán og hann er
grunaður um að vera viðriðinn
nokkur manndráp og morð.
Renato var bara réttur og
sléttur bófi, sem enginn hafði
veitt neina sérstaka athygli, þar
til honum tókst að sleppa úr
fangelsi i júlimánuði sl. Hann
varð sér þá úti um kröftuga vél-
byssu og lét óspart að sér kveða
og fékk fljótlega auknefnió
Dillinger italiu. Lögregla hefur
staðhæft að hann og bófar, sem
voru i slagtogi með honum, hafi
staðið að tveimur bankaránum að
minnsta kosti og sjónarvottar
hafa staðhæft að hann hafi verið
maður sá, sem skaut til bana
bankagjaldkera i öðru þessara
rána.
En það var þó ekki fyrr en
Renato sneri sér að manndrápum,
sem menn fóru verulega að taka
eftir honum. Hann nam þá á brott
16 ára gamla stúlku, Emanuelu
Trapani, sem er dóttir auðugs
kaupsýslumanns. Eftir að fröken-
inni var síðan sleppt úr haldi eftir
41 dag með Renato sagði hún
fréttamönnum, að hún hefði
drukkið kampavín með Renato og
hefði lengst af verið haldið
fanginni í iburðarmiklu herbergi
þar sem allt var útbúið í stíl Lúð-
viks 15. Ekki þurfti meira til að
ítölsk biöð gengju af göflunum og
var nú samstundis búið til róman-
tiskt ástarsamband milli
stúlkunnar og hins snoppufríða
mannræningja. Urður kampa-
vínsflöskurnar fljótlega um f jöru-
tiu talsins sem þau áttu að hafa
drukkið saman.
Frökenin neitaði þessu öllu:
„Ég var ekki hrifin af honum. Ég
var hrædd við hann. Ég reyndi
hins vegar að leyna skelfingu
minni og hafa stjórn á mér,“ sagði
hún en hvorki blöð né
almenningur hlustuðu á hana. Og
sagan magnaðist í meðförum og
er enn að verða fjölskrúðugri.
Sérstaklega fannst ítölskum
blaðalesendum það skemmtilegt
ef stúlkan og mannræninginn
hefðu haft náin skipti sín i
millum.
Hvað sem þvi líður mun nú
væntanlega verða bið á þvi að
Renato njóti kvenmanns, því að
lögreglu tókst að slá hring um
bústað hans fyrir nokkrum
dögum. Renato hótaði að sprengja
húsið I loft upp ef lögreglan hyrfi
ekki af vettvangi, en lögreglu-
menn létu það sem vind um eyru
þjóta og Renato gafst upp án þess
að veita viðnám.
Þegar fréttamenn spurðu
Renato hvort hann liti á sig sem
pólitískan fanga eða fórnarlamb
þjóðfélagsins, svaraði hann: „Vit-
leysa ... ég er ekkert slíkt. Ég
þarf peningá. Það er allt og
sumt.“ Og er annar spurði hvort
honum fyndist hann vera
ófreskja, svaraði hann: „Þið
gerðuð mig að ófreskju. Vegna
þess, að þið þurfið ófreskjur á
forsíðurnar ykkar af því að
almenningur krefst sliks — og þið
kunnið að búa slíkt til.“
Guðmundur H. Garðarsson, for-
maður Verzlunarmannafélags
Reykjavlkur.
sóttu alls 94 félagar um Ibúðirnar.
Guðmundur vék þessu næst að
fæðingarorlofsgreiðslum, sem
hafa verið töluvert til umræðu
undanfarið. Guðmundur sagði að
á sl. ári hefðu alls 250 félagskon-
ur fengið fæðingargreiðslur sam-
tals að fjárhæð um 33,7 milljónir
króna. „Það er mikil óánægja inn-
an félagsins meðal kvenna út af
þeirri skerðingu sem stjórn at-
vinnuleysistyggingasjóðs ákvað
en unnið er að þvf á vettvangi
Alþingis að full réttarbót fáist til
handa konum meó þeim hætti
sem upphaflega var gert ráð fyrir.
Verzlunarmannafélag Reykjavík-
ur mótmælti einnig harðlega þess-
ari skerðingu á sínum tírna."
Guðmundur gat þess einnig að
konur væru I meirihluta félags-
manna I Verzlunarmannafélagi
Reykjavíkur. „Félagar innan V.R.
eru samtals 6454 en þar af greiða
félagsgjöld 5178. Skipting milli
kynja er þannig, að 3147 konur
eru í félaginu eða um 60% allra
félagsmanna en karlmenn um
2031 talsins ■ eða um 40%. Það
kemur fram í skýrslu stjórnarinn-
ar, að um 56,7% félagsmanna er
fólk undir 35 ára aldri. Innan
félagsins eru starfandi þrjár
deildir — það er Sölurnannadeild,
Flugstöðvadeild og deild sam-
vinnustarfsmanna.
Vikið var að fjárhag félagsins.
Guðmundur sagði að eignir Verzl-
unarmannafélagsins næmu um
58,3 milljónum króna samkvæmt
félagssjóði og eignir samkvæmt
orlofssjóði væru 26,9 milljónir
króna. „V.R. er einnig aðili að
Húsi verzlunarinnar, sem nú er
að rísa við Kringlumýrarbraut, og
á þar um 11,85% eða alls um 700
fermetra húsnæði — áttundu
hæðina og hluta hinnar níundu.
Félagið hefur þegar lagt í þá eign
um 16,5 milljónir króna.“
Varðandi Lífeyrissjóð verzl-
unarmanna sagði Guðmundur að
samkvæmt reglugerð sjóðsins
hefði ný stjórn tekió til starfa
hinn 1. febrúar sl. og væri hún
kjörin til næstu 3ja ára. „Fráfar-
andi formaður, Hjörtur Jónsson,
fulltrúi Kaupmannasamtaka
íslands, gaf ekki kost á sér til
endurkjörs en ég vil nota tæki-
færið og þakka honum mjög góða
forustu í stjórn stjóðsins, þar sem
hann hefur verið formaður 18 ár
af 21 ári sem sjóðurinn hefur
starfað. Hin nýja stjórn er skipuð
þeim Guðmundir H. Garðarssyni,
sem er formaður, Jóhanni J.
Ólafssyni, varaformanni, Birni
Þórhallssyni, ritara, Sigurjóni
Matthíassyni, gjaldkera og Barða
Friðrikssyni, meðstjórnanda.“
Um Lífeyrissjóðinn að öðru
leyti sagði Guðmundur, að höfuð-
stóll hans hefði um síðustu ára-
mót verið 3 milljarðar og 427
milljónir króna og hafði aukizt á
árinu um einn milljarð króna.
Nettóiðgjöld námu 658 milljónum
króna, nettófjármunatekjur voru
448 milljónir króna og lífeyris-
greiðslur námu 42 milljónum
króna, þar af var 21,7 milljónum
króna varið til umsjónarnefndar
eftirlauna.
„Lífeyrisgreiðslurnar hækkuðu
um 440% er bróðurparturinn af
þeirri hækkun er vegna framlags
til umsjónarnefndar eftirlauna og
vegna verðbóta á lifeyri sam-
kvæmt samkomulaginu frá 28.
febrúar 1976. Einnig hækkuðu
barnalifeyrisgreiðslur en þær eru
verðtryggðar," sagði Guðmundur.
„Á sl. ári var um verulegar breyt-
ingar á ellilífeyrisgreiðslum að
ræða, en þegar rætt er um krónu-
töluupphæð sem tryggingar fá úr
sjóðnum, ber að hafa í huga að
réttindatími í sjóðnum er 21 ár
eða skemur, þar sem sjóðurinn er
ekki eldri að árum. Árið 1976
fengu einnig 830 sjóðfélagar lán
að upphæð 611 milljónir króna.
Þá voru keypt rikisskuldabréf
fyrir 100 milljónir króna en einn-
ig voru veitt lán til stofnlánasjóða
og banka að upphæð 227 milljónir
króna, og fyrirtækjalán og lán til
samtaka námu 183 milljónir
króna. Eins og áður segir hafa
samtök innan verzlunarinnar og
þar á meðal V.R. bundizt samtök-
um um að byggja framtiðarhús-
næði i nýja miðbænum og vegna
þeirra framkvæmda lánaði
sjóðurinn á sl. ári samtals 45
milljónir króna.“
Guðmundur sagði að rétt væri
að það kæmi fram, að eins og nú
háttaði um starfsemi lifeyris-
sjóðsins þá væri húsnæði það sem
hann hefði haft til afnota í
Verzlunarbanka Islands orðið of
lítið og bankinn hefði ekki getað
vegna aukinnar starfsemi sinnar
látið þar meira húsrými i té. Þess
vegna hefði sjóðurinn nú fest
kaup á hæð að Grensásvegi 13,
sem væntanlega yrði tekin í notk-
un í júni nk. Guðmundur sagði, að
þar með myndi öll starfsaðstaða
stórbatna, svo og þjónusta við
sjóðsfélaga. Verzlunarbankinn
myndi einnig vera með útibú í
sama húsi og sjá um venjulega
þjónustu sem hingað til.
„Nokkrar umræður urðu um
það á fundinum hvort lifeyris-
sjóðurinn gæti ekki greitt sjóð-
félögum verðtryggðan ellilífeyri í
samræmi við áunnin réttindi,"
sagði Guðmundur ennfremur.
„Athugun hefur farið fram á þvi
hvort þetta sé mögulegt af hálfu
Péturs H. Blöndals, trygginga-
fræðings, sem tók við forstjóra-
starfi í sjóðnum 1. janúar sl. Sú
athugun leiddi i ljós, að ef hafnar
væru greiðslur verðtryggðs lífeyr-
is á grundvelli gegnumstreymis-
kerfis, gæti hann greitt verð-
tryggðan lifeyri og samt safnað
eignum fram til aldamóta. Eftir-
farandi samþykkt var gerð um
þetta efni á fundinum:
„Aðalfundur Verzlunarmanna-
félags Reykjavikur, haldinn að
Hótel Sögu 14. marz 1977, beinir
þvi til stjórnar félagsins, að hún
Framhald á bls. 24