Morgunblaðið - 10.06.1977, Qupperneq 23
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 10. JUNl 1977
23
Bridge
umsjón ARNÓR
RAGNARSSON
Kennslubók
í bridge
Um • þessar mundir er að
koma út kennslubók f bridge.
Það er Bridgesamband tslands
sem stendur fyrir útgáfunni.
Bókin er sniðin eftir sænskri
fyrirmynd, skiptist f 15 kafla.
Þýðandi er Kristján ö. Jónas-
son.
í formála bókarinnar sem
Hjalti Elíasson hefir skrifað
segir meðal annars:
Keppnisbridge hefur rutt sér
mjög til rúms á undanförnum
árum. Þvi réðst Bridgesamband
íslands í að gefa út þessa
kennslubók fyrir byrjendur i
keppnisbridge.
Bókin er sniðin eftir sænskri
fyrirmynd, og höfum við notið
velvildar Sænska bridgesam-
bandsins um útgáfuleyfi. I Svi-
þjóð er hún kennd sem valgrein
í grunnskólum og hefur hún
reynst einstaklega vel. Æski-
legast er að bókin sé notuð á
■tiÆt
artr
I 16 I 1 I j
Síða úr kennslubókinni
sama hátt hér, sem hjálpargagn
á sérstöku námskeiði, er skólar
eða félagasamtök halda. Bókin
er samt sem áður miðuð við að
sjálfsnám einstaklinga eða
hópa sé mögulegt.
Bridgesamband íslands vill
sérstaklega þakka Kristjáni Ö.
Jónassyni viðskiptafræðingi
fyriróeigingjarnt starf við þýð-
ingu þessarar bókar.
Landslið-
ið valið
Ríkarður Steinbergsson fyr-
irliði íslenzka landsliðsins hef-
ir nú tilkynnt liðsskipan sfna,
Framhald á bls. 18
Opnum nýtt útibú á horni Grensásvegar
og Miklubrautar.
Við bjóðum viðskiptamönnum okkar bfiastæði
og góða bankaþjónustu að Grensásvegi 13.
Velkomin til viðskipta
-allandaginn
Sórtu viðskiptamaður Verzlunarbankans fœrð þú pig afgreiddan
hvenær dags sem er í einhverri afgreiðslunni.
KL. 9 10 11 12
ADALBANKfNN BANKASTRÆTI 5 SÍMI 2 72 00 iíiÍ; I • ' nj ;.;.v
BREIDHOLTSÚTIBÚ ARNARBAKKA 2 SÍMI 74600 ;X; Íi ;|| gi
ÚTIBÚtO GRENStóVEG113 SÍMI 84466 1 V." m ■ ■ • :Ík: K*
ÚTIBÚID IAUGAVEG1172 SlMI 2 0120 iilm •:•:•:•:•■■ XýW i
AFGREIÐSIAN ÚMFERÐARMIOSTðO SfMI 22S85 Siáá ii $r~ •:•:•: IsL.
m
ij
andi til hliðar til að rýma fyrir
þeim.
Nú hefur dimmt að, en mitt í
sortanum á ég þó ljós sem lýsir og
vermir — minninguna um hann.
Mig langar til að þakka, þvi þó
ég hafi nú misst hann, þá er ég
samt ríkur vegna allra þeirra
góðu minninga sem ætið munu
fylgja mér.
Með sinni hógværu framkomu
og góðmennsku hefur hann reist
sér minnisvarða í hugum allra
sem þekktu hann.
ömmu minni sendi ég samúðar-
kveðjur. Reynir Magnússon.
Er hringt var til mín og mér
tilkynnt lát vinar míns Erlings,
setti mig hljóðan, þótt ég reyndar
vissi að hann hafði ekki gengið
heill til skógar undanfarið, þá var
það von okkar er hann þekktum,
að honum entist lengur lif, en þar
sannast hið fornkveðna að enginn
ræður sinum næturstað.
Erlingur var Jæddur á ísafirði
21. april 1921, sonur hjónanna
Þorgerðar Bogadóttur og Guð-
mundar Péturssonar kaupmanns
þar.
Á Isafirði ólst Erlingur upp,
hann stundaði nám við héraðs-
skólann í Reykholti en siðan við
iðnskólann á ísafirði og í Reykja-
vik þar sem hann hafði hafið nám
i húsgagnasmíði hjá þeim
Magnúsi bróður sinum og
Hallgrími Péturssyni bygginga-
Framhald á bls. 19
Viðþéttum
þjónustunetið
Minning:
Erlingur Guðmundsson
húsgagnasmiðameistari
Deyr fé
deyja frændur
deyr sjálfur ið sama
en orðstír deyr aldregi
hveim er sér góðan getur
I dag er kvaddur i hinsta sinni
elskulegur frændi okkar og vinur.
Erlingur varð bráðkvaddur laug-
ardaginn 4. júní s.l. Ekki er hægt
að segja að andlát hans hafi kom-
ið okkur á óvart, því hann hafði
átt við vanheilsu að striða nokkur
undanfarin ár.
Erlingur var mikill íþróttamað-
ur á yngri árum, hann var nátt-
úrudýrkandi og hafði sérstaka
ánægju af að fara í veiðiferðir og
stunda útilif. Hann var mikill
vinnumaður og með frábærum
dugnaði kom hann sér upp fall-
egri íbúð að Kópavogsbraut 74 í
Kópavogi. Þar leið Erlingi vel.
Hann hafði ánægju af húsinu og
þó sérstaklega garðinum, sem
hann vann við í öilum frítimum
sínum. Má með senni segja ð garð-
urinn hafi vakið eftirtekt þeirra
sem framhjá fóru. Á síðasta ári
seldi Erlingur eign sína i Kópa-
voginum og fluttsit hann þá að
Krummahólum 4. Tók hann það
sér mjög nærri að yfirgefa íbúð
sína, garðinn og ekki síst góða
vini er í húsinu bjuggu.
Erlingur, bróðir hans og bróð-
ursynir höfðu nýlega keypt sum-
arbústaðaland. Hlakkaði hann til
sumarsins og starfans við áð
byggja sumarbústað og einnig við
að rækta jörðina. Var hann ein-
mitt að gróður setja þar, þegar
kallið kom skyndilega.
Erlingur lærði húsgagnasmíði
og vann við það starf, þar til hann
fyrir ári síðan varð að leggja nið-
ur vinnu vegna heilsubrests. Um
Erling er hægt að segja, að hann
var þúsundþjalasmiður. Vakandi
fyrir öllum nýjungum og kom oft
fram með sínar eigin hugmyndir
um tæki til að auðvelda vinnu.
Erlingur kvæntist aldrei og var
barnlaus. En hann var mjög barn-
góður og hændust mörg börn að
honum. Ekki er það orðum aukið
að segja að líf hans hafi einkennst
af fórnfýsi og hjálpsemi. Alltaf
var hann reiðubúinn að rétta
fram hjálparhönd hvort sem um
var að ræða skylda eða vanda-
lausa. Við eigum honum margt að
þakka því vart var hægt að hugsa
sér betri frænda og vin.
Erlingur var rólegur maður og
lét sjaldan tilfinningar sínar í
ljós. En við sem þekktum hann
bezt vissum að hann var viðkvæm-
úr maður.
Við viljum með þessum fátæk-
legu orðum kveðja elskulegan og
góðan vin. Ef líf er eftir þetta líf
erum við viss um að vel verður
tekið á móti honum, því hann lifði
sannarlega samkvæmt kenning-
um frelsarans.
Við biðjum algóðan. Guð að
styrkja aldraða móður hans og
systkin. En við getum húggað
okkur við það að minningin um
góðan dreng lifir í brjóstum okk-
ar allra.
Friður sé með Erlingi á hans
nýju braut.
Bróðursynir og fjölskyldur.
In memorian.
Með örfáum fátæklegum orðum
langar mig að minnast Erlings
Guðmundssonar, föðurbróður
míns, sem lést 4. júní síðastliðinn.
Er ég renni huganum til baka
yfir samrerustundir okkar, gnæf-
ir eitt hæst; það kemur aftur og
aftur, yfirskyggir allt annað —
það hversu sannur og góður mað-
ur hann var.
Sjaldan, eða aldrei, hef ég
kynnst sliku góðmenni. Hlýja,
hlédrægni, hjálpsemi og glettni
voru ríkustu þættirnir í skapgerð
hans.
Árum saman átti hann við mik-
ið heilsuleysi að stríða. Ekki bar
hann það utan á sér eða kvartaði
og mun þó oft hafa þrengt mikið
að honum.
Eitt atvik langar mig að taka
hér með, það lýsir frænda mínum
betur en langar orðræður.
Fyrir tveimur árum var föður
hans, Guðmundi Péturssyni, fylgt
til grafar. Erlingur var meðal
þeirra er bera skyldu kistuna síð-
asta spölinn. Allt í einu leit hann
upp og sá að fleiri stóðu hjá, sem
gjarnan hefðu viljað votta föður
hans virðingu sína með því að
bera kistuna. Síðan sté hann þegj-