Morgunblaðið - 02.08.1980, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 2. ÁGÚST 1980
+
Systir okkar,
GUDRUN J. L. EIRÍKSDÓTTIR WALTON,
lést aö heimili sínu 26. júlí.
Guöbjörg Eiríksdóttir, J6n Eiríksson.
+
Eiginmaöur minn, og faöir okkar,
TÓMAS ÓLAFSSON,
vélsmiöur,
Þinghólsbraut 56, Kópavogi,
andaðist 27. júlí.
Jaröarförin fer fram priöjudaginn 5. ágúst kl. 10.30 frá
Fossvogskirkju.
Þeir, sem vildu minnast hins látna, láti Krabbameinsfélag fslands
eöa aörar líknarstofnanir njóta þess.
Sigurvaldís Lérusdóttir
og dætur.
+
Bróöir minn,
BALDUR SIGURLÁSSON,
sem lézt í sjúkrahúsi Vestmannaeyja 28. júlí, veröur jarösunginn
frá Landakirkju, þriðjudaginn 5. ágúst kl. 2 e.h.
Fyrir hönd sonar, fööur og systkina hins látna,
Hulda Sigurlásdóttir.
+
Eiginmaöur minn,
SÉRA SIGURÐUR KRISTJÁNSSON,
Drápuhlíó 8, Reykjavík,
fyrrverandi sóknarprestur é ísafiröi,
sem lést 26. júlf, veröur jarösunginn frá Dómkirkjunni þriöjudaginn
5. ágúst kl. 13.30.
Fyrir hönd vandamanna,
Margrét Hagalínsdóttir.
í
Móöir okkar, tengdamóöir, amma og langamma,
MARGRÉT ÓLAFSDÓTTIR,
Melgeröi 17, Kópavogi,
veröur jarösungin frá Fossvogsklrkju miövikudaginn 6. ágúst kl.
13.30.
Aöstandendur.
+
Þökkum auösýnda samúö og vinsemd viö fráfall og útför,
SVÖVU EINARSDÓTTUR,
Aöalstræti 120, Patreksfiröi.
Óskar Markússon,
Guöríöur Óskarsdóttir, Kristjén Adólfsson,
Ágústa Markrún Óskarsdóttir, Jóhann Jónsson,
Guörún Ása Þorsteinsdóttir, Jón G. Guöbjörnsson,
Eva Siguröardóttir, Hreióar Pélmarsson
og barnabörn.
+
Þökkum auösýnda samúö og hlýhug viö fráfall og útför móöur
okkar, tengdamóöur, ömmu og langömmu,
RAGNHEIÐAR JÓNSDÓTTUR,
elliheimilinu Hraunbúöum,
Vestmannaeyjum.
Sérstakar þakkir færum viö starfsfólki elliheimilisins Hraunbúöa
og Sjúkrahússins í Vestmannaeyjum.
Ólafur Stefénsson,
Sigríóur Stefénsdóttir,
örn Stefénsson,
Stefén G. Stefénsson,
Anna F. Stefénsdóttir,
Jón Stefénsson,
Brynjar K. Stefénsson,
Árni Stefénsson,
Auöur Stefénsdóttir,
Mathea Arnþórsdóttir,
Einar Hjartarson,
Jóna Jónsdóttir,
Erla Þóroddsdóttir,
Jón Þorgilsson,
Ásta Hallvarósdóttir,
Ester Óskarsdóttir,
Kristrún Eiríksdóttir,
Ágúst Marinósson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Minning:
Brynjólfur Sveinsson
fyrrum hreppstjóri,
Efstalandskoti
Margar sveitir á íslandi eru inn
til dala. Fyrir ofan ána eru sléttir
bakkar, þá taka túnin við, sem
fyrr voru venjulega þýfð og ill
yfirferðar en stundum grösug.
Efst er fjallið, bratt og grasbal-
arnir teygja sig inn á milli kletta-
belta og hamraveggja. Á sumrin
leitar sauðkindin hærra, teygir sig
til efstu grastónna og á veturna
þegar áin er í klakaböndum og tún
og engi hulin hjarni, þá standa
grastopparnir milli kletta og
steina ennþá upp úr gaddinum og
seðja búsmalann. Úti fyrir dais-
mynninu er sléttlendi og síðan
fjörðurinn eða hafið. Þar stendur
kaupstaðurinn, fyrst húsaþyrping
sem síðar varð að kauptúni eða
bæ, þar sem býr fólk af öðrum
stéttum og dalabóndinn sækir
þangað nauðsynjar sínar. í sveit-
unum áttu margir stólpar alda-
mótakynslóðarinnar uppruna
sinn. Sumir háðu lífsbaráttuna í
heimahögunum en fyrir öðrum
átti að liggja að flytjast í þéttbýl-
ið, á mölina eins og það var
gjarnan kallað. Þeir sem í átthög-
unum ílengdust hlutu það við-
fangsefni að breyta aldagömlum
búskaparháttum og færa til nýrri
tíma. í hugum meirihluta lands-
manna er sveitin ekki lengur
vettvangur hinnar lifandi lífsbar-
áttu heldur landslag, breyting frá
götum, byggingum og umferðarnið
borgarlífsins, ævintýraheimur
kaupstaðarbarnsins.
Þeim er tekið að fækka alda-
mótamönnunum á meðal okkar.
Fleiri og fleiri renna lífsskeið sitt
á enda og hverfa á vit eilífðarinn-
ar. í dag kveðjum við Brynjólf
Sveinsson í Efstalandskoti, sem
lést 25. júlí sl. á nítugasta og
þriðja aldursári. Löngum degi er
lokið. Sólin sem á ævimorgninum
kom upp yfir austurfjöllunum
hefur nú sest bakvið Hraun-
dranga. Það húmaði hægt að, að
lokum fjaraði dagurinn út og
næturkyrrðin ríkir eins og hún
getur dýpst orðið í logni í fram-
dalnum. Einn stólpi er fallinn. Það
er eins og það sé einum hraun-
dranganum færra, þessum sér-
kennilegu náttúrufyrirbærum
Öxnadalsins. Svo sterk voru bönd
Brynjólfs við sveit sína. Þannig
geta maður og umhverfi myndað
eina heild í hugum manns. Brynj-
ólfur Sveinsson var fæddur á
Vöglum á Þelamörk, 17. júní 1888.
Foreldrar hans voru Sveinn
Björnsson og Soffía Björnsdóttir.
Brynjólfur ólst upp í foreldrahús-
um á ýmsum bæjum á Þelamörk.
Þann 10. ágúst 1910 kvæntist hann
Laufeyju Jóhannesdóttur frá
Flugumýri í Skagafirði, en hún
átti ættir í Eyjafjörð. Árið 1911
flytjast þau að Steinstöðum í
Öxnadal og hefja þar búskap, en
búa síðar í Efstalandskoti. Við
upphaf búskaparins á Stein-
stöðum hefst hin eiginlega saga
manns og dals. Laufeyju og Brynj-
ólfi varð alls 15 barna auðið. Þau
eru: Stefanía, giftist Tryggva
Bogasyni sem er látinn, býr á
Akureyri. Sveinbjörg, giftist Eð-
vald Eðvaldssyni, sem er látinn,
giftist síðar eftirlifandi manni
sínum Ingólfi Árnasyni, bjó á
Akureyri, lést 1976. Árni, ókvænt-
ur, lést ungur. Ingimar, kvæntur
Elínu Sigríði Axelsdóttur, býr á
Ásláksstöðum í Eyjafirði. Anna,
giftist Halli Benediktssyni, sem er
látinn, býr á Akureyri. Björn,
kvæntur Bíbí Blöndal, býr á Akur-
eyri. Gunnar, kvæntur Þyrí Sigur-
björnsdóttur, býr á Akureyri.
Sveinn, kvæntur Kristrúnu Jóns-
dóttur, býr á Akureyri. Helga, lést
barn að aldri. Helga, gift Einari
Eggertssyni, býr á Akureyri.
Kristín, gift Ingólfi Péturssyni,
býr á Neðri Rauðalæk á Þelmörk.
Árni, kvæntur Báru Magnúsdótt-
ur, tók við búi af föður sínum, býr
á Steinstöðum II. Öxnadal. Þor-
björg, ógift, bjó á Akureyri, lést
1976. Alls mun afkomendahópur-
inn telja um 180 manns. Laufey
lést 15. janúar 1950.
Á krepputímum þegar þröngt er
um aðdrætti og fátt til bjargar þá
er það erfitt og áhyggjusamt af
leiða stóran barnahóp til fullorð-
ins. Hver munnur krafðist máls af
morgni og sjálfsagt hefur óttinn
læðst á næsta leiti að ekki væri
nóg fyrir alla. Þá var ekki til
annars að taka en treysta á
sjálfan sig og aðlaga lífsviðhorf
sitt þeim aðstæðum sem skópust
hverju sinni. Ætla má að hver
einstaklingur hafi sitt sérstaka
lífsviðhorf. Tilveran birtist engum
tveimur sálum á sama hátt. Þess
vegna á hver maður í raun og veru
sinn heim, sína veröld. Hún skipt-
ir litum, tekur breytingum eftir
skini og skúrum. Eitt lítið atvik
getur skipt sköpum eins manns án
þess að það snerti annan sam-
ferðanaut hans. Eg hygg að þau
hjón Laufey og Brynjólfur hafi
þannig hvort átt sinn heim, en í
traustri samstöðu og trú á tilver-
una og það góða í manninum
gengu þau samhent sinn veg, tóku
vandamálum hversdagsins og
leystu úr. Þótt Brynjólfur hafi
kosið sér hlutskipti bóndans, þá
hygg ég að ytri aðstæður hafi þar
frekar ráðið um, heldur en eld-
heitur áhugi þótt löng lífsleið og
umbótastörf hafi tengt hann
heimasveitinni sterkum böndum.
Brynjólfur var maður fróðleiks og
mannlegra samskipta. Þau voru
honum í blóð borin. Vegna fram-
sýni hans og ekki síður greiðvikni
varð hann vinsæll meðal sveit-
unga sinna og samferðamanna og
félagsmál og trúnaðarstörf færð-
ust á hendur hans. Þar naut hann
sin best og vera má að greiðviknin
í náungans garð hafi stundum
komið niður á fjölskyldunni en þá
naut hann trausts og styrks lífs-
förunautar sem skynjaði veröld
hans, fann hvernig samskiptin við
annað fólk fylltu hann krafti og að
geta gert náungagreiða færði hon-
um lífshamingju.
Við settumst stundum niður,
yfir kaffibolla, stundum hjá hon-
um í Efstalandskoti, stundum á
kaffihúsi, stundum heima hjá
börnum hans þar sem hann dvaldi
eða var gestkomandi. Það voru
ætíð ánægjulegar samræður. Þótt
þar mættust tvær kynslóðir sem
kalla mætti hinn nýja og gamla
tíma, var alltaf tóm fyrir umræðu.
Hversdagsmál, þjóðmál, jafnvel
dýpri þankagangur fengu umfjöll-
un en nærtækust voru honum þó
alltaf málefni sveitarinnar og hér-
aðsins. Hann var ungur í anda og
það var eins og kynslóðabilið
margumtalaða týndist í samræð-
unum þrátt fyrir að sex áratugir,
mesta breytingaskeið í sögu þjóð-
arinnar aðskildu viðmælendurna.
Saga sveitarinnar átti djúpar ræt-
ur í huga Brynjólfs. Þegar árunum
fjölgaði og tóm gafst frá hinni
daglegu önn leitaði hugurinn til
liðinna stunda, manna og athafna.
Hlédrægni hélt honum frá því að
flíka hugleiðingum sínum á þessu
sviði. Þó liggur eftir hann prentuð
grein um heimasveit sína, Öxna-
dalinn í bókinni Byggðir Eyja-
fjarðar, þar sem hann lýsir með
glöggu auga náttúru hins norð-
lenska dals og rekur sögu búskap-
ar og mannlífs.
Með Brynjólfi er genginn einn
af síðustu aldamótamönnunum.
Einn stólpi er fallinn. Eftir stend-
ur skarð í hugum samferðamanna,
vina og vandamanna, þeirra sem
til þekktu.
Afmœlis- og
minningargreinar
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og
minningargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrir vara. Þannig verður grein, sem birtast á í
miðvikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi
á mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga.
Greinar mega ekki vera í sendibréfsformi. Þess skal
einnig getið af marggefnu tilefni að frumort ljóð um
hinn látna eru ekki birt á minningarorðasíðum
Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu línubili.
+
Þökkum innilega auösýnda samúö viö andlát og úttör eiginmanns
míns, fööur okkar, tengdafööur og afa,
ÞORSTEINS AXELS HELGASONAR,
Langholtsvegí 106.
Anna Siguröardóttir,
Siguröur Þorsteinsson,
Sæunn Þorsteinsdóttir,
María Þorsteinsdóttir,
Elín Þorsteinsdóttir,
Björk Þorsteinsdóttir,
Sigriöur Sveinbjörnsdóttir,
Ólafur Ólafsson,
Guömundur Guömundsson,
Sverrir Vilbergsson,
Magnús G. Arneson
og barnabörn.
+
Þökkum auösýnda vináttu viö fráfall bróöur okkar,
STEINGRÍMS S. WELDING.
Elfn Snorradóttir,
Þorvaldur Snorrason,
Snorri S. Welding,
Ágúst Snorrason,
Friörik S. Welding.
Þórður Ingimarsson.