Morgunblaðið - 08.04.1982, Blaðsíða 20

100
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 8.
/fliMDUN
UPPTAKA OG VINNSLA MYNDBANDA
APRÍL 1982
FLAUTUM ALLT
SKIPHOLTI 31
SÍMI21900
GERUM
Sýningareintök i
ÖLL KERFI s.s.
U-MATIC — VHS
B-MAX — V-2000.
FRAMLEIÐIR
Kynningamyndir
fyrir sölumenn
FRÆÐSLUMYNDIR
fyrir námskeið
IauglýsingamyndirI
fyrir myndbönd
og sjónvarp.
Öu°?,og23-30eða
m 1

koma frá Caracas á leið til New
York. Þá þurftum við að fljúga í
þrjá tíma með bilaðan mótor,
vegna olíuleka. Flugmennirnir
voru ekki alveg vissir um staðar-
ákvörðun sína og það var eins og
við ætluðum aldrei að hafa það af
til New York.
Það voru truflanir í fjarskipta-
sambandinu og siglingafræðing-
urinn notaði sextant við staðar-
ákvörðun sem var oft erfitt. Við
höfðum það þó af að lenda í New
York en það var ekki mikið elds-
neyti eftir hjá okkur þegar við
komum ioks inn til lendingar.
Á árinu 1953 var komið á áætl-
unarflugi til New York hjá Loft-
leiðum. Þær ferðir gátu oft verið
langar. Yfirleitt tók það um 14
klukkustundir að komast á leiðar-
enda, en væri sterkur mótvindur
gat ferðin tekið allt að 20 klukku-
stundum. Oft kom það fyrir að
slæm ísing settist á vélarnar og
fleira sem gerði þetta flug erfitt.
En allt tókst þetta hjá okkur.
Eftirminnilegasta
flugferðin
— Það fer nú ekki á milli mála
að ein flugferð af öllum þeim
fjölda sem ég hef farið er mér
minnisstæðari en aðrar. Þessi ferð
er að sjálfsögðu þegar Geysisslys-
ið varð á Vatnajökli í septem-
bermánuði árið 1950. Við höfðum
flogið út til London með franskan
Grænlandsleiðangur. Flugum síð-
an til London og náðum í ýmis-
konar varning. Þann 14. septem-
ber var síðan lagt af stað heim-
leiðis. Nú, það hefur verið svo
mikið sagt frá þessu og skrifuð
bók um þetta að það er nú að bera
i bakkafullan lækinn að fara að
tíunda þetta einu sinni enn.
— En ferðin stendur mér ljóslif-
andi fyrir hugskotssjónum. Við
flugum yfir Færeyjar af ásettu
ráði og allt gekk vel. Veðurstofan í
Prestvik gaf okkur þær upplýs-
ingar að mikil lægð værl á hafinu
og því fórum við austar en venju-
lega. Við lentum í mjög mikilli úr-
komu sem truflaði „loraninn" hjá
okkur og mikil ókyrrð var í loft-
inu. Það var farin að hlaðast óeðli-
lega mikil ísing á vélina og við
vorum farnir að missa hæð.
Ég ætlaði að fara
að hækka flugið
Flugtími okkar var alveg eðli-
legur. Þá skeði þetta alveg eins og
hendi væri veifað og kom eins og
þruma úr heiðskíru lofti. Gífurleg-
ur hvellur. Áður en maður vissi af
sveif maður í lausu lofti um
stjórnklefann, í honum var fimm
manna áhöfn. Það leið nokkur
stund áður en maður gerði sér
nokkra grein fyrir hvað hafði
skeð. Það fyrsta sem skaut upp í
huga mér var að við hefðum rekist
á aðra flugvél. Þegar framrúðurn-
ar brotnuðu kom snjófok inn um
gluggana og í fyrstu hélt ég að
þetta væri sjórok því við áttum
undir öllum eðlilegum kringum-
stæðum að vera staðsettir yfir sjó.
Annað kom nú í ljós.
Við höfðum verið í átta þúsund
feta hæð þegar slysið skeði, veður
var mjög slæmt. Mikið upp- og
niðurstreymi í loftinu. Áður en
slysið varð höfðum við flogið í
mjög miklu skýjaþykkni. Flugvél-
in mun fyrst hafa skollið á jöklin-
um, rekið niður vinstri vænginn
og síðan kastast upp aftur og kom-
ið síðan niður á hvolfi. Það var
kraftaverk að við skyldum komast
lífs af í þessu slysi. Og reyndar
alveg óskiljanlegt hversu slétt vél-
in kom niður í fyrstu á belginn
áður en hún kastaðist til.
Það var aðdáunarvert þegar allt
var um garð gengið hversu rólegir
menn voru, þegar þeir komu til
ráðs og rænu, en sennilega misstu
allir meðvitund augnablik meðan
á hamaganginum stóð. Það fyrsta
sem við gerðum var að reyna að
komast út úr vélinni. Við gátum
komist út um glugga og þá blasti
við okkur iðulaus stórhríð og úti
var 10 stiga frost.
Karlmennirnir voru allir í
stjórnklefanum og gátum við
komist út um glugga. Flugfreyjan
var hinsvegar aftar í vélinni og
hjálpaði ég henni út um gat eins
fljótt og auðið var. Nú, við vorum
fáklædd og þessa fyrstu nótt á
jöklinum reyndum við að búa eins
vel um okkur og nokkur kostur
var.
Strax næsta dag var hafist
handa við að leita að matvælum
og kanna allar aðstæður. Aðal-
málið var að komast í loftskeyta-
tækin í vélinni. En það var ekki
hlaupið að því. Það hafðist þó um
siðir. Framhaldið er öllum kunn-
ugt. Nú, það þarf ekki að tíunda
dvöl okkar þessa daga á jöklinum,
það hefur verið gert svo ítarlega í
fjölmiðlum. En allt var þetta
hrikaleg lífsreynsla. Ólýsanleg er
sú tilfinning sem um okkur fór er
okkur var bjargað af jöklinum og
Bandarískir flugmann.