Morgunblaðið - 15.02.1983, Blaðsíða 28

36
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 15. FEBRÚAR 1983

O^I
tr
Dagatal
fylgiblaðanna
* ALLTAF Á ÍBIÐJUDÖGUM *
nap
ALLTAFÁ FIMMTUDÖGUM
Alltaf á föstudögum
ALLTAF A LAUGARDÖGUM
ALLTAF A SUNNUDÖGUM
OG EFNISMEIRA BLAÐ!
Fimm sinnum í viku fylgir
auka fróóleikur og skemmtun
Mogganum þínum!
Sveinbjörn Kr. Stefáns-
son veggfóðrarameistari
— Minningarorð
Fæddur 21. september 1895
Dáinn 7. febrúar 1983
Þegar mér barst dánarfrétt vin-
ar míns, Sveinbjarnar Kr. Stef-
ánssonar, veggfóðrarameistara,
þá rifjuðust upp margar ljúfar og
góðar minningar frá margra ára-
tuga samstarfi okkar í Lúðrasveit
Reykjavíkur. Raunar hófust kynni
okkar/ Sveinbjarnar áður en ég
kom í lúðrasveitina, því þeir voru
sessunautar í Lúðrasveit Reykja-
víkur og miklir perluvinir, faðir
minn, Guðjón Þórðarson, og
Sveinbjörn, og auðvitað naut ég
strax í barnæsku góðs af vináttu
þeirra — tenóristanna. Það er
löngu vitað mál, að bestu og
skemmtilegustu vinina eignast
menn í lúðrasveitum. Ég veit, að
ég er ekki einn um þá skoðun, að
af öllum þeim ágætu og skemmti-
legu félögum sem í Lúðrasveit
Reykjavíkur hafa starfað, var
Sveinbjörn í algjörum úrvals-
flokki og þar í allra fremstu röð.
Ef eitthvað er að marka kenning-
una um annað líf — og allt það, þá
hlýtur lúðrasveitin hjá þeim hin-
um megin að vera bæði góð og al-
veg afburða skemmtileg, svo
margir eru þeir komnir í hana —
þarna fyrir handan og nú eru þeir
áreiðanlega að spila „Leður og
gúmmi" marsinn (nr. 55 í bláu
bókinni).
Sveinbjörn Kr. Stefánsson var
einn af stofnendum Lúðrasveitar
Reykjavíkur árið 1922 og spilaði á
tenórhorn. Hann hafði áður verið í
Gígjunni og spilaði þar á trompet.
Frásagnargáfa Sveinbjarnar
var ljómandi og auðvitað hafði
hann frá mörgu að segja eftir
meira en 60 ár í lúðrasveitum. Það
er (eða var a.m.k.) hlutverk lúðra-
sveita að spila á alls konar sam-
komum, t.d. framboðsfundum, átt-
hagamótum, konungskomum og
öðru þvílíku.
Sveinbjörn var sérlega næmur á
allt hið afkáralega í máli og fram-
komu hinna fjölmörgu ræðusnill-
inga, sem við þurftum að hlusta á
og þær voru ekki ófáar samkom-
urnar sem urðu allt að því þolan-
legar vegna „genialla" athuga-
semda Sveinbjarnar um sterti-
mennsku og nonsens síðasta ræðu-
manns. Þá gat það oft verið erfitt
að komast í gegnum viðeigandi
ættjarðarlag, því það er ekkert
grín að blása í lúður skellihlæj-
andi.
Sveinbjörn heitinn átti sér einn-
ig annað áhugamál en tónlistina:
Ferðalög um landið þvert og endi-
langt. Um þennan þátt í lífi hans
treysti ég mér ekki til að skrifa
um vegna fáfræði, en oft naut ég
góðs af reynslu hans og afburða-
þekkingu, því margar voru ferð-
irnar sem við fórum saman með
Lúðrasveit Reykjavíkur, og alltaf
var Sveinbjörn sami góði félaginn,
óþreytandi að uppfræða okkur fá-
vísa um fegurð og tign landsins, og
þetta gat hann gert án þess að
vera nokkurn tímann leiðinlegur.
Og það er meira en sagt er um
suma fræðimenn. Og enn er
Sveinbjörn lagður af stað.
Ég kveð góðan vin og óska hon-
um góðrar ferðar og ég bið að
heilsa.
Björn Guðjónsson
+
Konan mín, móöir og systir,
KARLOTTA SIGURJÓNSOÓTTIR
frá Nýjabæ,
andaöist 11. febrúar. Jaröað verður í Texas.
George Bítle,
Henrý Vilhelm Peter,
Lilja Sigurjónsdóttir.

Móðir okkar,
SÓLVHIG MAGNÚSDÓTTIR
frá Hólmavík,
lést 12. febrúar 1983.
Halldór Hjálmarsson, Magnús Hjálmarsson,
Ragnheiður Hjálmarsdóttir.lngimar Hjálmarsson,
Röfn Hjálmarsdóttir Scala.Sólveig Hjálmarsdóttir,
Hlíf Hjálmarsdóttir.
+
Maðurinn minn, faðir okkar, sonur og bróðir,
SVEINBJÖRN ÞÓRHALLSSON,
flugvirki,
Hagamel 37,
er lést 8. febrúar, verður jarðsunginn frá Neskirkju, miövikudaginn
16. febrúar kl. 1.30.
Þeir sem vilja minnast hans, láti líknarstofnanir njóta þess.
Herdís Jónsdóttir,
Hrafnhildur Sveinbjörnsdóttir, Stefán Sveinbjörnsson,
Jónína María Sveinbjörnsdóttir, Jón Þór Sveinbjörnsson,
Jónína E. Guömundsdóttir,
og systkini hins látna.
+
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SIGRÍÐUR JÓNA GUNNLAUGSDÓTTIR
frá Stúfholti í Holtum,
sem lést 2. febrúar, var jarösungin frá Fossvogskirkju 10. febrúar
í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Þeir sem vildu minnast hennar eru vinsamlegast beðnir aö láta
Krabbameinsfélagið njóta þess.
Gunnar S. Fjeldsted, Guöbjörg Erlendsdóttir,
Sigurlaug Sturlaugsdóttir, Birgir Ingólfsson,
Magnús S. Fjeldsted, Gyöa Guöjónsdóttir,
Sóley E. Sturlaugsdóttir, Magnús Þórisson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Sveinbjörn Kr. Stefánsson and-
aðist á heimili sínu, Njarðargötu
45, 7. febrúar sl. Hann var fæddur
21. september 1895 og var því 87
ára að aldri, þegar hann lést.
Útför hans fer fram frá Foss-
vogskirkju kl. 1.30 í dag.
Það er margt sem minnast
mætti á í minningargrein um svo
fjölhæfan mann sem Sveinbjörn
var, en tilgangur með þessum
skrifum er mest sá að koma á
framfæri nokkrum þakkar- og
kveðjuorðum frá Félagi veggfóðr-
arameistara í Reykjavík. Árið
1914 hóf hann nám í bókbandsiðn.
Að því námi loknu vann hann á
árunum 1918—1920 með enskum
dúklagningarmönnum sem hingað
voru sendir frá enskri verksmiðju,
til þess að leggja gólfefni á gólf í
stórum byggingum, sem þá voru í
smíðum í Reykjavík. Hjá þessum
mönnum fékk hann góða kunnáttu
og reynslu, sem hann notfærði sér
vel alla tíð síðan.
Árið 1928 þegar iðnlöggjöf var
sett á íslandi, fékk Sveinbjörn
meistararéttindi í iðn, sem þá fékk
nafnið Veggfóðrun. Það sama ár
var hann einn af stofnendum Fé-
lags veggfóðrarameistara í
Reykjavík, og gegndi ýmsum
trúnaðarstörfum fyrir það félag.
Árið 1970 yar hann kjörinn heið-
ursfélagi. Á vinnustöðum í bygg-
ingariðnaði, var Sveinbjörn oft sá
maður sem aðrir fagmenn veittu
mesta athygli og sóttust eftir að
vera nálægt, þar kom til hans fjöl-
breytta þekking á mörgum hlutum
og sú list að kunna að segja
skemmtilega frá. Þá vakti það oft
athygli hvernig hann fór að ef
hann þurfti að leysa einhver sér-
stök verkefni, hann var undra-
fljótur að upphugsa hvernig búa
mætti til nýtt áður óþekkt verk-
færi og skrapp þá bara heim og
smíðaði það. Oft nutu svo stétt-
arbræður hans góðs af hans
snjöllu hugmyndum.
Ég sem þessar línur rita átti því
iáni að fagna, að hafa átt sem
unglingur heima í nágrenni við
Sveinbjörn og á þann hátt kynnst
syni hans sem leikfélaga og góðum
vini. Þessi sonur Sveinbjörns sem
heitir Stefán Kristinn, lærði iðn-
ina hjá föður sínum og hefur
starfað við hana síðan.
Fyrir kynni mín við þá ágætu
feðga og með þeirra hjálp, fékk ég
á sínum tíma tækifæri til þess að
læra þá iðn, sem þeir hafa stundað
og hef ég æfinlega verið þeim
þakklátur fyrir.
Alla tíð man ég Sveinbjörn Kr.
Stefánsson sem mikinn heiðar-
leikamann, ég man hann sem
liðsmann í Lúðrasveit Reykjavík-
ur um áratugi, og ásamt því að
muna hann sem atorkusaman iðn-
aðarmann í byggingariðnaði, man
ég þann mikla áhuga sem hann
hafði á að kynnast íslensku lands-
lagi, enda svo fróður í þeim efnum
að eftir var tekið.
Félag veggfóðrarameistara í
Reykjavík þakkar Sveinbirni Kr.
Stefánssyni hans mikla framlag
við mótun okkar iðngreinar.
Syni hans Stefáni Kristni og
tengdadótturinni Ólínu Elínborgu
Kristleifsdóttur og þeirra börnum
og barnabörnum, vottum við
okkar samúð við fráfall þessa
ágæta manns.
Guömundur J. Kristjánsson