Morgunblaðið - 26.06.1983, Blaðsíða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 26. JÚNÍ 1983
Hestar
Valdimar Kristinsson
„Maður verður
að vaka yfir
svona hestum“
Hér hleypa fyrirliðarnir allt hvað af tekur. Fremstur fer Örn Kjærnested og næstur Bjarni Mathiesen og eftir honum
Sigurður Ragnarsson og lestina rekur fyrirliði kvennaliðsins, Arna Sigga. Fyrirliði fimmta liðsins, Sveinn Björnsson,
er hvergi sjáanlegur en kannski er hann kominn langt á undan þó meiri líkur séu á að hann reki lestina. Ljmm. vk
„Leiruglatt“ á hjalla
í Mosfellssveit
Hjá hestamönnum í Mosfells-
sveit er svokölluð „Leirugleði" að
verða að árvissum atburði. Einn
góðviðrisdaginn í maí var haldin
ein slík gleði en hún felst í því að
safnað er í fimm lið og standa val-
inkunnir menn fyrir hverju liði.
Síðan eru bundnar blöðrur í öllum
regnboðans litum á prik vestast á
leirunum og er það hlutverk liðs-
manna að hleypa að blöðrunum og
leysa þær af prikunum og vera
sem fljótastir til baka. Vel gekk að
hleypa að blöðrunum en heldur fór
málið að vandast þegar leysa átti
blöðrurnar af prikunum. Um tíu
manns voru í hverju liði og fór
hver maður eina umferð. Að þessu
sinni sigraði lið Arnar Kjærne-
sted en í fyrra voru það liðsmenn
Aðalsteins Þorgeirssonar sem
sigruðu. Annars skiptir það víst
minnstu máli hver sigrar heldur
er meginmarkmiðið með þessari
keppni eða gleði að kitla hlátur-
taugar áhorfenda jafnt sem kepp-
enda. VK
Hér ríða liðsmenn fylktu liði. Fremst eru konurnar með hvíta flaggið en hvert lið hafði sinn lit. Fjær má sjá Svein
Björnsson með sitt lið.
Spjallað við Ottó í Viðvík um stóðhestana
Hrafn 802 og Þátt 722
Ljósm. VK.
„Þetta eru vinir mínir og félagar og verið þið nú kyrrir elskurnar mínar.“
Ottó með þá Hrafn og Þátt, Hrafn sá dökki og Þáttur með blesuna.
Á FERÐ blaðamanns um Skagafjörð
fyrir stuttu brá hann sér í heimsókn
að Viðvík í Hólahreppi en þar eru
búsettir þrír höfðingjar, það er að
segja Ottó Þorvaldsson, bóndi, og
stóðhestarnir Þáttur 722 frá Kirkju-
bæ og Hrafn 802 frá Holtsmúla.
Eins og menn muna stóðu þessir
hestar f fremstu röð á síðasta Lands-
móti er þeir fengu hæstu einkunnir
sem íslenskir stóðhestar hafa fengið
fram til þessa fyrir afkvæmi. Má því
líta svo að þetta séu fremstu
kynbótagripir í íslenskri hrossarækt
í dag.
Báðir eiga þessir hestar það
sameiginlegt að vera með hey-
mæði á háu stigi og er því vanda-
samt verk að fóðra slíka gripi ef
þeir eiga að endast sem segja má
að sé áríðandi fyrir kynbótastarf-
ið í landinu. Það er mikil ábyrgð
lögð á einn mann að hugsa um
þessa tvo dýrustu hesta landsins í
þessu ásigkomulagi. Þess vegna
þótti forvitnilegt að heimsækja
Ottó og líta á hvernig vetrarfóðr-
unin hefði tekist og eins hitt að
fræðast um það hvaða ráðum
hann beitti til að halda heymæð-
inni niðri. Þess má geta að Þáttur
hefur verið í Viðvík hjá Ottó allt
frá því að Hrossaræktarsamband
Skagfirðinga keypti hestinn eftir
Landsmótið ’78.
Fyrst var Ottó spurður hvernig
hann hefði hagað fóðrun og hirð-
ingu á þeim félögum í stórum
dráttum?
„Ég byrjaði að hýsa þá strax í
september á nóttunni en lét þá
alltaf út á morgnana áður en ég
fór í sláturhúsið en ég var að
vinna þar í haust. Ég gaf þeim
heyköggla áður en ég setti þá út,
svo þegar ég kom heim á kvöldin
gaf ég þeim blautt hey, nú og svo
voru þeir náttúrulega á beit á dag-
inn.
Svona hestar mega alls ekki
standa úti í bleytu svo ég tali nú
ekki um ef vindgjóla fylgir með.
Þeir verða alltaf að hafa nóg vatn
að drekka því þeir mega ekki
„Þörf á öfhigum reiðskóla“
— segir Reynir Aðalsteinsson reiðkennari
í stuttu spjalli við Mbl.
ÞEGAR vorið gengur í garð og gróður tekur við sér og farfuglarnir koma,
færasi hestamenn allir í aukana og eitt af því sera þeir aðhafast á vorin er að
gangast fyrir reiðnámskeiðum til að auka kunnáttu hins almenna reiðmanns.
Á Stór-Reykjavíkursvæðinu fara námskeið í gang um miðjan apríl og standa
yfir út maímánuð. Fyrir skömmu var hestamaðurinn og reiökennarinn kunni
Reynir Aðalsteinsson með námskeið hjá hestamannafélaginu Herði í Kjósar-
sýslu og notuðum við tækifærið og tókum hann tali og forvitnuðumst frekar
um þessi námskeið og fleira.
„Það var held ég 1973 sem þessi
námskeið byrjuðu og urðu þau
fljótt vinsæl og segja má að þau
hafi valdið byltingu í reiðmennsku
hérlendis. Hestamennskan er í ör-
um vexti. Þeim fjölgar sífellt sem
hestamennskuna stunda. Hérlendis
er enginn reiðskóli eins og allir vita
og þau reiðnámskeið sem boðið er
upp á anna ekki þeirri þörf sem er
á aukinni fræðslu. Á þetta bæði við
um byrjendur og þá sem lengra eru
komnir. Það vantar bæði fleiri
reiðkennara og hæfari og einnig
þarf að bæta aðstöðuna fyrir reið-
kennsluna svo hægt sé að lengja
kennslutímabilið. Er ég þá að tala
um byggingu reiðhalla en erlendis
á hvert hestamannafélag sína eigin
reiðhöll og ef einhvers staðar í ver-
Hér leggur Reynir línurnar fyrir einn áhugasaman nemanda. Ljósm. VK
öldinni er þörf á reiðhöll þá er það
hér vegna veðurfarsins. Eg tel að
þegar fyrsta reiðhöllin rís þá
spretti þær upp hver af annarri því
ég held að þetta sé ekki eins mikið
mál og menn halda."
Hvað með stofnun reiðskóla?
„Það er full þörf á reiðskóla og
tel ég að hann ætti að vera stað-
settur einhvers staðar hér á Stór-
Reykjavíkursvæðinu því hér er
þörfin mest fyrir reiðkennslu eða
eigum við að segja að hér sé mark-
aðurinn stærstur.
Auk kennslunnar í þessum skóla
viidi ég hafa reglulega sýningar
sem nemendur sæju um, einnig
væri hægt að hafa mót og aðrar
uppákomur yfir vetrartímann og
yrði aðgangseyrir notaður í rekstur
skólans. Ég held að slíkur skóli
ætti að geta borið sig fjárhagslega.
Bjóða þyrfti upp á 1—2 ár fyrir þá
sem ætla að gera tamningar að at-
vinnu sinni. Einnig yrði að bjóða
upp á reiðkennaranám og að síð-
ustu styttri námskeið fyrir hinn al-
menna reiðmann."
Telurðu að þetta ætti að vera
ríkisrekinn skóli eður ei?