Morgunblaðið - 16.05.1984, Blaðsíða 44

MORGUNBL'ACflÖ, MlÖVlKtrDAGUR 16. MAt "
t
EIVIND CHRISTIANSEN,
lést 13. maf sl. í Landssjúkrahúsinu f Færeyjum.
Gróa Björnsdóttir og dætur.
t
Maöurinn minn,
EINAR HELGASON
frá Bjarnabæ,
Hólabraut 8, Hafnarfirói,
andaðist á heimili sínu 14. maí.
Fyrir mína hönd, barna, tengdabarna og annarra vandamanna,
Ragnheióur Guólaugsdóttir.
t
ÁRNÝ GUÐMUNDSDÓTTIR,
Brávallagötu 44,
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 17. maí kl.
13.30.
Ragnar Kristjánsson,
Siguróur Ragnarsson,
Unnur Ragnarsdóttir,
Jóhanna Ragnarsdóttir,
Ragnar Finnsson.
t
Eiginkona mín, móöir, tengdamóöir og amma,
ÁSGERÐUR SIGRÍDUR SÓFUSDÓTTIR,
Reynimel 92,
veröur jarösungin frá Fríkirkjunni fimmtudaginn 17. maí kl. 15.00.
Guöjón Á. Pálsson,
Sófus Guðjónsson, Ingibjörg R. Vigfúsdóttir,
Ásmundur örn Guðjónsson,
Gylfi Geir Guðjónsson,
Páll Sævar Guöjónsson
og barnabörn.
t
Útför
RAGNARS KRISTJÁNSSONAR,
Hátúni, Djúpavogi,
veröur gerö frá Djúpavogskirkju laugardaginn 19. maí kl. 14.00.
Álfheiöur Ákadóttir,
Rut Ragnarsdóttir,
Eóvald Ragnarsson,
Drífa Ragnarsdóttir,
Ólafur Ragnarsson,
Kristján Ragnarsson.
t
Útför mannsins míns, fööur okkar og tengdafööur,
SIGURGEIRS GUDMUNDSSONAR,
fyrrverandi skólastjóra,
fer fram frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði fimmtudaginn 17. maí kl.
15.00. Blóm og kransar vinsamlega afþökkuö. Þeim sem vildu
minnast hans er bent á líknarstofnanir.
Kristín Magnúsdóttir,
börn og tengdasonur.
t
Þökkum innilega vináttu og samúö viö andlát og útför móöur
okkar, ömmu og langömmu,
JÓNfNU R. MAGNÚSDÓTTUR
frá Mófellsstaöakoti.
Vigdís Eiríksdóttir,
Guörún Eiríksdóttir,
barnabörn og langömmubörn.
t
Alúöarþakkir til frændfólks og vina sem sýndu okkur hlýhug vegna
andláts
MARKÚSAR JÓNSSONAR
frá Skeiöflöt,
Silfurteigi 4, Reykjavík.
Grímheiöur Jónsdóttir, Auöbjörg Jónsdóttir,
Guöjón Heiöar Jónsson, Kristín Olafsdóttir,
Ólafur Þorsteinn Jónsson, Jóhanna Sigursveinsdóttir.
Sigríður K. Halldórs-
dóttir — Minning
Fædd 21. mars 1932
Dáin 9. maí 1984
Með örfáum orðum langar mig
til þess að minnast vinkonu minn-
ar, sem í dag er kvödd. Hér verður
ekki ættartala rakin eða farið út í
nákvæmar lýsingar á viðfangsefn-
um lífsdagana alla. Aðeins látin í
ljós sú skoðun, sem vinátta allt frá
árinu 1958 styður og styrkir, að
þar sem Sigga hans Varða fór,
hafi gengið slík öndvegismann-
eskja, að leitun sé á öðrum slíkum.
Við hjónin söknum því ekki aðeins
vinkonu, sem ætíð hafði á því lag
að strá um sig geislum glaðværðar
og innilegrar hlýju, heldur er
landið okkar á einhvern hátt svo
miklu fátækara, þegar þessi kona
er horfin héðan. Og sú er ástæða
þessarar fullyrðingar minnar, að
svo sem hún var gagnvart mér og
okkur, þannig reyndist hún hverj-
um þeim einstaklingi, sem á vegi
hennar varð.
Upphaflega kynntumst við árið
1958 þegar við urðum vinnufélag-
ar, ég og maður hennar, Þorvarður
Guðjónsson. Ýmislegt hefur drifið
á dagana síðan hjá báðum fjöl-
skyldum, sem reynt hefur á um
stillingu og vináttu, og aldrei hef-
ur hjá því farið, að brosið hennar
Siggu hefur bægt frá hverjum
þeim skugga, sem með drungalegri
nálægð sinni ógnaði okkur með því
að svifta sólarsýn. Sjálf hafði hún
mátt kynnast því, hvernig örlög
geta leikið og mannlegt vit hrekk-
ur skammt, þegar hún árið 1963
var nærri gripin þeim tökum af
manninum með ljáinn, að henni
var vart hugað afturkomu til fjöl-
skyldu og vina. En sú reynsla lýsti
sér aðeins í meiri viðkvæmni og
ríkulegri þátttöku í kjörum vin-
anna, heldur en þó hafði verið
fyrr, og var þó mikið og mikils
metið. En þannig var hún í hví-
vetna, að hún lét aldrei ágjöf, sem
minni mann en hana hefði gegn-
vætt, svo að aðrir hefðu goldið,
verða til þess að myrkva samfélag
sitt við samferðafólkið. Hún skildi
alla svo vel, og hún vildi létta und-
ir með öllum.
Fyrir þessa sönnu vináttu og
ríkulegan skilning, sem hún átti
og við höfum fengið að njóta, vil
ég nú á þessum kveðjudegi mega
þakka, um leið og ég votta eigin-
manni og ástvinum öllum samúð-
ar.
Birgir Ágústsson
Hér er lítil kveðja til ömmu frá
okkur barnabörnum hennar. Það
er margs að minnast, dásamlegra
gleðistunda á heimili hennar og
afa, og heimsóknum þeirra til
okkar og ekki má gleyma alúð
þeirra við val á fötum fyrir okkur
og öðrum gjöfum, að ógleymdu
öllu því sem amma prjónaði og
saumaði. Við vorum eitt barn í
hugum ömmu og afa og hvergi
mismunað.
Það verður erfitt að hugsa sér
lífið án ömmu okkar, en við eigum
dýrmæta minningu, sem ekki mun
gleymast, þótt við séum ung að ár-
um.
Tónar frá lífshörpu ömmu
okkar munu hljóma okkur um
ókomin ár.
Barnabörn
í dag fer fram frá Kópavogs-
kirkju útför Sigríðar Halldórs-
dóttur, er lést aðfaranótt miðviku-
dagsins 10. maí sl. Það var fyrir
rúmum fjórum árum að hún
kenndi þess sjúkdóms er nú tók
sig upp aftur og lagði þessa ungu
konu að velli.
Það sem ef til vill lýsir best Sig-
ríði heitinni er hve lítið hún talaði
um veikindi sín og flíkaði lítt. Þó
að hún vissi best sjálf að til enda-
loka kynni að draga þá minnst
varði.
Sigríður fæddist 21. mars árið
1932 á Svartahamri í Álftafirði
við ísafjarðardjúp, dóttir Rann-
veigar Benediktsdóttur og Hall-
dórs Ásgeirssonar sjómanns, sem
þar bjuggu. Hún var næstyngst
bama þeirra hjóna. Sigríður var
sjö ára gömul þegar foreldrar
hennar fluttu til Isafjarðar þar
sem þau bjuggu legngst af. Að
skyldunámi loknu lauk hún gagn-
fræðaskólaprófi og vann eftir það
við innanbúðarstörf. Sigríður gift-
ist árið 1953 eftirlifandi manni
sínum, Þorvarði Guðjónssyni
deildarstjóra og flutti Sigríður al-
farin til Reykjavíkur 1954. Þau
Þorvarður og Sigríður eignuðust
þrjú börn, þau Ásgeir Hinrik, sem
er fiskmatsmaður, kvæntur Sól-
veigu Hrólfsdóttur, Sveinfríði
Guðnýju, gift Herluf Melsen bif-
vélavirkja, og Rannveigu Svan-
hvíti sem býr í heimahúsum.
Ég kynntist Sigríði svilkonu
minni og Þorvarði á þeim árum er
þau bjuggu á Laugarnesvegi 108
hér í borg. Við hjónin höfðum þá
fest kaup á íbúð í sama stigahúsi,
en þar bjuggu þá einnig tengda-
foreldrar okkar Sigríðar. Þrátt
fyrir svo náið sambýli féll aldrei
skuggi á þessa stóru fjölskyldu.
Er ég lít til baka og rifja upp
kynni mín af Sigríði eru mér efst í
t
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og hlýhug viö andlát og
útför
SIGURFINNS GUÐMUNDSSONAR.
Maren Eyvindsdóttir,
Svanhildur Sigurfinnsdóttir, Grímur Davíösson,
Eyvindur Sigurfinnsson, Anna Garöarsdóttir,
Guömundur Rafn Sigurfinnsson,
Laufey Sigurfinnsdóttir, Haraldur Haraldsson,
Birgir Sigurfinnsson, Marfa Svava Andrésdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum innilega vináttu og samúö vegna andláts og útfarar
foreldra okkar og tengdaforeldra,
STEINUNNAR GÍSLADÓTTUR
GUDMUNDAR^TÓMASSONAR
frá Steinum f Grindavfk.
Sérstakar þakkir til lækna og starfsfólks Sjúkrahúss Keflavíkur og
Sólvangs í Hafnarfiröi.
Eyrún Guömundsdóttir,
Sigmundur Guömundsson,
Tómas Guömundsson,
Margrét Guömundsdóttir,
Steinunn Guömundsdóttir
Helgi Jónasson,
Þórdís Eggertsdóttir,
Inge Guömundsson,
Guömundur Eggertsson,
og barnabörn.
huga fjölmargar ánægjulegar
samverustundir, sem við og börn
okkar áttum á heimili þeirra fyrr
og síðar. Sigríður fékk snemma
orð fyrir frábæran hagleik en hún
hafði yndi af útsaumi og liggur
mikið eftir hana af listilega gerð-
um myndverkum og öðrum út-
saumi er prýða heimili þeirra
hjóna. Eftir að börnin voru upp-
komin vann Sigríður í fjölda ára
hjá Vinnufatagerð íslands við
fatasaum, en eftir að heilsu henn-
ar tók að hraka vann hún þar
hlutastarf.
Þorvarði mági mínum, börnum
þeirra og öldruðum foreldrum Sig-
ríðar, svo og öðrum ættingjum og
vinum sendum við samúðarkveðj-
ur. Orð eru lítils megnug í dýpstu
sorg. Þá er það trúin ein sem gefur
styrk.
Halldóra Sölvadóttir
„Hve sæl, ó hve sæl er hver leikandi lund
en lofaðu engan dag fyrir sólarlagsstund."
(M. Joch.)
Sannarlega megum við fjöl-
skyldan í Dunhaganum hugsa um
þetta vers, þessa dagana er við
kveðjum kæra vinkonu okkar, Sig-
ríði Halldórsdóttur.
Kysst er á kinn og þökkuð
kvöldstund í hópi ættingja og vina
okkar hjóna, en snemma morguns
dregur ský á loft, Sigga hefur
kvatt þessa jarðvist, sorg og tregi
fyllir huga okkar og við leitum
huggunar í sálminum „Hvað er
hel, öllum líkn sem lifa vel“. Þann-
ig var hennar lífsferill, hljóðlát og
fáguð framkoma með reisn sem
við bárum virðingu fyrir.
Sigríður Katrín Halldórsdóttir
var fædd að Svarthamri í Súða-
víkurhreppi 21. mars 1932, næst-
yngsta barn þeirra hjóna Rann-
veigar Benediktsdóttur og Hall-
dórs Ásgeirssonar og lifa þau
dóttur sína í hárri elli. Sigríður
var 7 ára gömul þegar þau fluttu
til ísafjarðar.
Um jólin 1954 gekk Sigríður
gæfuspor er hún giftist Þorvarði
Guðjónssyni frá Hesti í önundar-
firði og eignuðust þau fjögur börn.
Elstur er Ásgeir Hinrik, giftur
Sólveigu Hrafnsdóttur, næst
Sveinfríður Guðný, gift Herluf
Melsen, og Rannveig Svanhvít er
býr í foreldrahúsum. Yngsta barn
þeirra hjóna dó við fæðingu.
Barnabörnin eru fjögur.
Fallega heimilið að Laufbrekku
25 ber vitni listrænna hæfileika
hennar. Fyrir 15 árum hóf hún
störf hjá Vinnufatagerð íslands og
átti hún þar góða vinnufélaga er
reyndust henni vel er hún fór í
hjartaaðgerð til London 1979.
Fyrir 25 árum hóf ég störf hjá
Norðurleið og kynntumst við hjón-
in þá Siggu og Varða. Þau kynni
hafa varað síðan og verið okkur til
góðs.
Minningarnar hrannast upp.
Við fórum saman í ferðalög jafnt
innanlands sem erlendis og í þeim
ferðum áttum við saman dýrmæt-
ar stundir. í fjölskyldusamkvæm-
um, fermingum, giftingum barn-
anna og á sorgarstundu var gott
að njóta samveru þeirra.
Að enduðum þessum fátæklegu
kveðjuorðum biðjum við góðan
guð að varðveita Siggu vinkonu
okkar, gefa Þorvarði og börnum
þeirra og ástvinum öllum styrk á
þessari sorgarstund.
Rósa og Steini.