Morgunblaðið - 07.07.1985, Side 50

50
AMASÓL:
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 7. JÚLÍ 1985
V
ið segjum nú bara eins
og Göngu-Reynir. Því miður er
hringurinn ekki stærri,“ sagði
einn félaga í Amasól-félaginu, er
blaðamaður ræddi við þá nýver-
ið. Amasól-félagið samanstend-
ur af þremur fjölskyldum bú-
settum í Hlíðarbyggð í Garðabæ
en félagið var stofnað um sam-
vinnu þeirra að smíði þriggja
tjaldvagna. Vagnarnir voru
smíðaðir í bflskúrum húsa
þeirra og tjöldin saumuð á
stofugólfum og kom verkstæðis-
og saumastofuvinna þar aldrei
til og sjaldan til umhugsunar.
Nafn félagsins á ekkert skylt
við ama af sól. Með smátilbrigð-
um frá beygingum orða í latínu,
frönsku og jafnvel spönsku er
hugsunin að baki: „Ég elska
sól“, en nafninu er raðað saman
með upphafsstöfum í nöfnum
hjónanna þriggja, þ.e.: Anna
Margrét, Margrét, Anna, Sig-
urður, Ómar og Logi.
Morgunbladid/ Þorkell
AMASÓL-félagar í réttri röð
fyrir framan einn vagninn
Anna Marerét, Margrét, Anna Kriatjáns,
Sigurður, Ómar og Logi. Synirnir, talið frá
vinatri: Kristján Frosti, Friðfinnur Ragn-
ar og Jón Guðni. Dóttur Onnu og Loga,
Nönnu, vantar á myndina, einnig eldri son
þeirra Margrétar og Sigurðar, Ingiberg.
.. veistu, að þau
priónuðu þetta allt sjálf ‘
Saknaðarhljómurinn
og samlíkingin við
tilfinningar göngu-
garpsins Reynis frá
Sólheimum, þegar
göngu hans var lok-
ið, eiga rætur í
þeirri staðreynd að verkinu er lokið.
Þrír tjaldvagnar með fortjöldum,
innréttingum, eldhúsum og auðvit-
að tilheyrandi gardinum o.fl., öllu
heimasmíðuðu og saumuðu, standa
tilbúnir í hlaði fyrir árlega sameig-
inlega útilegu. Þau taka ekki fyrir
það aðspurð, að hafin verði sameig-
inleg smíði á einhverju nýju og ekki
stendur á hugmyndum: „Hvað með
garðhús?" „Já, þá ferðagarðhús
með vögnunum."
Við erum stödd á heimili önnu
Kristjánsdóttur og Loga Runólfs-
sonar í Hliðarbyggð 7 og til að
spjalla um tjaldvagnasmíðina eru
auk þess mættir aðrir félagsmenn
Amasól, þau Anna Margrét Björns-
dóttir og Ómar Ingólfsson, sem búa
á nr. 13, og Margrét Friðfinnsdótt-
ir, Sigurður Ingbergsson á nr. 5.
Synir þeirra hjóna á aldrinum 7—9
ára, þeir Jón Guðni Ómarsson,
Friðfinnur Ragnar Sigurðsson og
Kristján Frosti Logason, gefa sér
smátíma frá leikjum á fögru
sumarkvöldi til að Ieyfa ljósmynd-
ara að smella af mynd, en eru síðan
fljótir að hverfa út í góða veðrið á
ný.
„Ef þeir geta þad hlýt
ég líka að geta það“
Það var veturinn 1978 til 1979
sem hugmyndin að smíðinni varð
til. Logi sagði: „Þeir bönkuðu upp á
eitt kvöldið Sigurður og Ómar og
spurðu hvort ég vildi vera með i að
smíða tjaldvagna. Ég hugsaði með
mér, ef þeir geta það þá hlýt ég líka
að geta það og sagði þvf já. Eftir að
þeir voru farnir sá ég strax eftir
þessu, eða þegar ég gerði mér grein
/ heimsókn
hjá þremur
fjölskyldum
í Garðabœ,
sem raðsmíðuðu
og saumuðu
þrjá tjaldvagna
með fortjöldum
heima hjá sér
Vagnarnir eru léttir í drætti að sögn félaganna og hafa þeir m.a. farið
Fjallabaksleið nyrðri, án nokknrra vandamála.
Lagt af stað úr Hlíðarbyggðinni í útilegu í fyrrasumar.
fyrir hversu mikið verk þetta hlyti
að vera.“ Upphaf málsins var að
Ómar hafði fylgst með umræðu
vinnufélaga sinna en einn þeirra
var að smíða tjaldvagn heima hjá
sér. Siðar var notast við mælingar á
vagni þessa vinnufélaga ómars en
þær tóku miktum breytingum á
teikniborðum og á meðan á smíð-
inni stóð.
„Þetta varð síðan nokkurs konar
raðsmíði," sagði Ómar. „Eftir að við
höfðum hugleitt, margrætt og
teiknað hvern verkþátt smíðuðum
við ef svo má segja í þríriti." Efnis-
öflun gekk vel, i vögnunum eru
stálprófílar, þeir eru einangraðir í
hólf og gólf. Ytri byrði eru úr vinyl-
húðuðu-stáli frá Garða-Héðni. Allir
prófflar voru handsagaðir og hand-
slípaðir heima i bilskúrunum.
Hvernig gekk svo járnsmíðin i
höndum framkvæmdastjóra, kerfis-
fræðings og vélstjóra? Ómar og
Logi voru á því, að þeir hefðu aldrei
hætt sér út í þetta án Sigurðar, sem
er vélstjórinn i hópnum, og vist
væri að ómögulegt hefði verið að
standa í þessu án manns með kunn-
áttu i rafsuðu. ómar sagði m.a.:
„Þetta var fyrsta reynsla mín af
járnsmíði. Ég hefði ekki getað valið
betri leið. Þetta var góður skóli."
25 metrar af rennilás-
um í hverjum vagni
Saumaskapur er mikill á tjöldum
og fortjöldum þriggja tjaldvagna og
sögðu þær Anna og Margrét, að
Anna Margrét ætti allan heiðurinn
af því verki. Þó þær hefðu unnið
eftir mætti og getu hefði Anna
Margrét teiknað, sniðið og saumað
manna mest. Það kom fram, að
Margrét og Anna Kristjáns höfðu
fyrst ætlað sér aö láta sauma tjöld-
in á saumastofu en Anna Margrét
sagðist aldrei hafa leitt hugann að
öðru en gera þetta sjálf. Þær voru